Tíminn - 21.10.1959, Síða 9

XÍMINN, mi'ðvikuflaginn 21. október 1959.
9
i
ALYSE LITTKENS
Syndafall
44.
vandlega sem hún gætti
þeirra, það fór alltaf á sömu
leið.
Það var skammarlegt af
honum að láta ekkert frá
sér heyra. Almenn kurteisi
krafðist þess. Alrnenn kurt-
eisi? Þess háttar hégómi gat
varla verið þungur á metaskál
um eftir slíkt léttúðarævin-
týri. En hann hefði átt að
vita, að hún var ekki vön
svona framferði.... Að hún
hafði aldrei áður kastað sér
út í svipað ævintýri. Hann
IHllsfoury's
klukkustunda daður hafði
hún farið með bláókunnugum
manni og eitt nóttinni með
honum. Af sjálfsdáðum var
hún þar til klukkan sex um
morguninn ....
Þegar rannsókn hennar
sem hann hefði heilsað henni
á kynlegan. hátt. Einhvern-
veginn kuldalega. Henni hefði átt að skilja aö þetta
í huga hennai. A miðvikudag fannst sem hann hefði heyrt var hennar fyrsta og einasta
varð hún nokkurn veginn eðli um hneykslið. Hvað sevintýri.
leg aftur, en það var ekki fyrr myndi hann halda? Hvað Þegar girnd hans hafði feng
en á fimmtudag, að chiantíið' uiyndi honum finnnst um ^ð fullnægingu hugsaði hann
missti að fullu tökin á henni. hana nú? Hann myndi áreið- sjálfsagt ekki um hana meir.
Þá setti hún sjálfa sig í gapa ariigp’a skammast sin fvrir að Hun var aðeins eitt af .hans
stokkinn, og úr hæfilegri fjar hafa^ vS shkri . | verkfærum meðal kvenna.
lægð skoðaði hún gerðir sín- sljhri .... mellu. Hún fann Hann hafði sagt henni, að
ai nákvæmlega. Henni skildist ehhert orð sem betur hæfði. hann hefði komizt yfir fjölda
allt í einu, að eftir fárra, .T ,. . ,T -
1 Nokknr ðagár iiðu. Ny
hræðsla greip hana. Hræðslan
um að vera með fiarni. Hvern um
ig myndi þá állt enda? Skiln
aðurinn var enn ekki um garð
genginn. Og Curt? Foreldrar
hans? Hvernig átti hún aö
, , skýra þetta? Hvernig átti hún , , .
hafði leitt þetta i Ijós, ytti ag yerja framferöi sitf? Því- ur hann ekkert látið fra ser
hún málinu frá sér og neit- líkfc áfall myndi hún ekki lifa heyra? Þaö €r nú meira en
aði að grannskoða það nánar. af Vika síðan þið voruð saman.
Hún fann, í bókstaflegum skyndilega komst hún að Hann var ákaflega ástfang-
skilningi, hvernig ,,blygðunar beirri niSurstöðu að lífið væri inn að Slá- °S urðuð þið ekki
roðinn" brauzt fram , kinnar m híaSs Hín fann efki
lengur til neinnar löngunar Karin roönaöi. Svo svaraöi
til að eignast barn. Og ekkert
í heiminum var hún eins fús
er merki
vandfáfra
húsmæd

kvenna. Hann var mjög gjarn
á að grobba af ævintýrum sín
1 Dag nokkurn um miðdegis-
Verðinn sagði Mafalda skyndi
lega:
- Þessi arkitekt þinn, hef-
mmiÆ
að Keldum verður lokaö í dag vegna nh'arar dr.
Björns Sigurðssonar.
hennar.
Næsta sunnudag, þegar hún
enn haíði ekki heyrt neitt frá
honum, náöi hún sér fullkom ag*gera”~*
lega. Hún tók meira að segja
að leggja ævintýri nákvæm-
lega niður fyrir sér. Spurning-
in, sem hún átti erfiðast méð,
í marga daga fannst henni
sem hún sæi.Folke Gimnell
greinilega á götunni. Þá stanz
var hvemig þetta hefði mátt aöi hún veniulegast og leit í
ske. Hún gat ekki ímyndaö buðarglugga og let hann fara
fram hjá. Henni fannst ógern
ingur aö mæta honum. Ef það
sér, að það hefði verið hún,
sem hafði þannig hagað sér . ,
eins og gengin af göflunum. væii hann sem-
Hvernig gat hún orðið svona
brjálæðislega fús? Hvernig í
hún með erfiðismunum:
— Jú. En hann hafði enga
sérstaka ástæðu til þess að
hringja.
— Ekki það, nei, svaraði
Mafalda me'ð einkennilegum
raddblæ.
Karin vissi ekki hvað hún
átti af sér að gera.
Elísabet hélt áfram aö
hrella hana með hinu vænt-
anlega áróðursmóti. Á sunnu-
ræðu á
þessu móti, svaraöi Karin sí-
endurteknu klifi Elisabetar,
— Enginn, sem getur látiö
eitthvað af mörkum, hefur
rétt til aö neita að gera það,
I svaraði Elísabet ákveðin. —
| Við verðum að gera áætlun
um endurbyggingu;, þegar
Hún reyndi að gleyma meö
þyí aö sökkva sér niöur í vinn dagshVöldið bauð hún henni
ósköpunum fór hún að því að’ una- Hn vinnan gekk hægar heim
falla fyrir svona lítilmótleg- en nokkru sinni fyrr. Bókstaf — Eg held enga
um kvenmannsklækjum? Hin n’nir dönsuðu milli línanna
ódulda, yfirvegaða sjálf Kar- elns °S meiningarlausar rún-
inar Fallander hafði hagaö sér lr- Og milli þeirra sá hún tvö
eins og hver önnur skækja. andlit, Curts og Maföldu. En
En skækjan hafði þá afsök- bvers vegna einmitt andlit
un, að þetta væri hennar iðn. Maföldu? Það var óskiljan-
En það var ekki vörn Karinar legt.
Fallander, sem féll i arma þess Aftur á móti sá hún aldrei
fyrsta, sem breiddi þá út — andlit Folke. En hún stríðinu lýkur. Þú átt að verða
eingöngu vegna siðferðislöm- heyrði rödd hans, og hún sá einn af hyggingameisturun-
unar, aumingjaskapar og vilja fyrir sér myndir frá nóttinni um
leysis ... sem hún eyddi hjá honum. j Karin gat ekki að sér gert
Svar við hinni venjulegu Inn í þessar myndir fléttuð- að hrosa að þessum háfleygu
spurinngu kohunnár: „Hvað ust stöðugt minningarnár um aformum Elísabetar. Svo svar
mátt þú ekki hugsa um mig Curt. Þessar mismunandi aði hún aiVarleg:
. . . “ var ekki erfitt að finna. myndir ófu sig saman í öng- __ Nú Skaltu láta mig i
Hann hlaut að halda, að hún þveitisvef, sem hún gat aðeins friði. Ng kem sjálfsagt. Það
færi hvert sem væri með skilið Maföldu og Curt frá. hlýtur þfl að skilja. En nú
hverjum þeim karlmanni, sem Og hása, heita rödd Folkes, sem sfendur get ég það ekki.
nennti að draga sig eftir því. sem hvíslaði: j _Að þh Skulir ekki geta
Það var auðvitaö þess vegna, — Þú ert kostuleg.... Igleymt Curt. Eg fullvissa þig
sem hann hringdi ekki. Þessar myndir fylgdu henni um> að þd átt mun auðveld-
En ,þó var hann ruddalegur. dag og nótt. Enginn vilji, eng ara með að gleyma honum,
Þannig myndi Curt aldrei in skynsemi gat hjálpaö ef þu reynir að auðga lif þitt
hafa farið að. Curt? Hann henni. Hvernig átti hún að
myndi í fyrsta lagi aldrei fara að því að losna frá þessu?
hafa sleppt sér út i svona lag- Þetta var að minnsta kosti i
að. Það var næstum rudda- síðasta sinn, sem hún hafði
•skapur að nefna Curt í sömu smakkað chianti. Hún minnt-
andrá og Gimnell. ist þess, að hann hafði sagt,
-------- að mesti hnjáskjálftinn liði með vinnu 0g tómstunda-
Innst inni var henni mikið hjá, ef hún fengi sér einu yrkjU. En vertu svo væn að
til sama um mögulegan hugs sinni í glasið enn. Þetta var láta mig f friði fyrst um sinn.
anagang þessa óþekkta Folke. fáránlegt. Auðvitað verður | Þaö mýtur að hafa verið
Hún sá Curt fyrir sér í sí- enginn stöðugri á fótunum eitthvað f svip Karinar, sem
fellu. Hvað myndi hann segja, við að drekka meira! Hun
ef hann frétti þetta? Gimnell minntist þess einnig, hvað
myndi varla halda sér saman. hann sagði þarna í forstof-
Menn eins og hann voru mjög unni heima hjá honum, þeg-
fyrir að monta af næturafrek ar þau komu þar inn....
um sínum. Ef til vill myndi Alveg nákvæmlega það sem
hann meira að segj a til- hún vildi heyra.... Hún
greina nafn hennar. Hversu hafði oft endurtekið þau orð
auðveldlega gat sagan þá ekki með sjálfri sér síðan.
borizt Curt til eyrna? Nei, nú fóru hugsanir henn
Hún hafði oft mætt Curt á ar á óleyfilegt svið einu sinni
göngunum, og henni fannst, enn. Það var sama hversu
ir
v/Kleppsveg er til sölu til n;ðurrifs og orottflútn-
ings nú þegar. Tiiboð seniist skrifstofn úinní
Skúlatúni 2 fyrir kl. 10, fcsíudaginn 20. okt. :i. k.
og verða þau þá opnuð að viðstöddum bióðendum.
Bæjarverk'r": irvíurirm.
Frímerkiassfn;

og fylla það áhuga í stað þess
að grafa þig i minningum
og angri.
— Líf mitt getur aldrei orð-
ið auðugt. En ég get svo sem
reynt að fylla í verstu götin
T5parif> yður hiaup
6 milli maxgra. verziana!
Þann 25. nóv. n. k. verða gefin út’tvö sett af írí-
merkjum.
Eins og áður annast ég án sé-.Vtsks '-n iurgjalds
álímingu og sé um stimpiun á fyrstadagíii’nslögum
fyrri frímerlcasafnara.
Ég get enn bætt við nokkrum fö tur.i á .kvitend-
um.
Forðist biðraðir og óbæqin'H. LátHS m,rt "rn'is.t um
þetta fyrir ykkur. Tekiö á rnólt noritupum síma
2-49-01 kl. 6—8 síðderr’ ”a vir! dntÚ-Knarar
utan Reykjavíkur, geriö . vai að sk'ifa rem ’yrst.
JÓM
PóstTiéi'*- r«6.
Reykjavfk.
... ••••” ?W.«S8SSt
Hjartanlega þakka ég öllum þsim mSrgu. semv-seð
heimsóknum, gjöfum og skeví'ru. ynduu uig á
áttræðisafmæli mínu 10. okt s •
Guð blessi ykkur öll og launi ykvu- gdina
á liðnum árum.
Auðsholti.
Biskupstucg'.im.
mammtimmmaaagmnSiaaaMKffii::::.:::! t:r ■. - • ••:::::::nj
Móðir mín
Þóra Jónsdótíiv
léit í Lanflakotsspitala 19. þ. m.
.lón ‘H -fiiðason.
OöWJOöt
Á ÖllUM
<M!
- AnstuxstTðSti
Eiginmaður minn
Jóhanrs B. Hmr’ei'rs--
yfirverkst|ó.”i,
verður jarðaður frá Dómkirkjunni, •fimmt'jcl’ginn
Athöfninni í kirkjunni verður ú.v:rprð.
»sr kl. 2.
Sveinbjo 3 K i.t . dittl•.