Tíminn - 28.04.1960, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, fimmtudagínn 28. april 1960r
M INNINGARORÐ:
Jén B. Stefánsson,
verzlunarmaður á Selfossi
F. 10. febr. 1889. D. 19. aprfl 1960.1
Á síðari hluta nítjándu aldar og
fyrri hluta. hinnar tuttugustu,,
bjuggu í Merkigarði á Eyrarbakka
merkishjónin Stefán Ögmundsson
verzlunarmaður hjá Eyrarbakka-
verzlun og kona hans Kristín Jóns-
dóttir. — Stefán var fæddur I Odd-
geirshólum 13. maí 1851, og var
yngstur barna Ögmundar bónda j
þar, Þorkelssonar er síðast var á
Littu-Reykjum í Flóa (d. 1828),
Loftssonar í Heiðarbæ, Þorvalds-
sonar þar (d. 1770), Eiríkssonar
í Kringlu, Loftssonar. Kristín kona
Stefáns í Menkigarði var fædd 17.
des. 1858, dóttir Jóns bónda í Arn-
arbæli í Grímsnesi (f. 13.3. 1835)
Sigurðssonar smiðs í Arnarbæli,
GíSlasonar ó Stóru-Borg, Óiafsson-
ar. Kona Sigurðar smiðs var Vil-
borg, dóttir Jóns, er var prestur í
Klausturhólum 1807—1832, Jóns-
sonar prests í Hruna, Finnssonar
biskups í Skál'holti, Jónssonar. En
kona Jóns í Arnarbæli og móðir
Kristínar var Sigríður Stefánsdótt-
ir prests á Felli í Mýrdal Stefáns-
sonar prests á Stóra-Núpi, Þor-
steinssonar prests á Krossi, Stef-
ánssonar spítala'haldara á Hörgs-
landi, Björnssonar.
Hjónin í Merkigarði áttu þrjá
sonu, er komust upp. Elztur þeirra
var Stefán, f. 5. febrúar 1895,
drukknaði 3. maí 1905, en yngst-
ur var Sigmundur trésmiður á
Eyrarbakka, f. 11. ágúist 1891, d.
25. júilí 1957.
Þriðji sonur þeirra Merkigarðs-
hjóna — og sá, sem hér verður
Iftillega minnzt — var Jón B. Stef-
ánsson, sem í dag verður lagður
til hinztu hvfldar í Eyrarbakka-
kirkjugarði.
Hann hét fulu nafni Jón Björg-
vin og var fæddur í Merkigarði
10. febrúar 1889. Ólst hann upp
hjá foreldrum sínum og vandist
snemma hvers konar vinnu til sjós
og lands. Á yngri árum stundaði
hann sjó á vetrum, bæði á skút-
um og vélbátum, eins og fleiri
Eyrbekkingar, en ýmsa landvinnu
á sumruim, t. d. símavinnu o. fl. —
Um 1920 réðist hann verzlunar-
maður til Kaupfél. HeHu á Eyrar-
bafcka og vann hjá iþví félagi með-
an það .starfaði.
En lengstan starfsferil átti Jón
hjá Kaupfélagi Árnesinga. Var
hann einn af fyrstu starfsmönnum
þess, réðist 17. febrúar 1931 og
var þar fastur starfsmaður til dán-
ardags. Vann hann fyrst við vöru-
geymslu félagsins á Eyrarbakka,
hafði umsjón og verkstjóm með
uppskipun þar og afgreiðslu allri.
En á þeim árum var öll þungavara,
svo sem matvörur, timbur og ann-
að byggingarefni flutt með skip-
um til Eyrarbakka, sem varð þann
ig nofckurs konar birgðastöð fé-
lagsins.
Eftir að flu'tningar lögðust nið-
ur til Eyrarbakka, sjóleiðis, flutti
Jón að Selfossi og varð deiidarst.
í vörugeymslu félagsins.
Árið 1919 kvæntist Jón Hansínu
dóttur Jóhanns Gíslasonar vigtar-
manns á Eyrarbakfca og síðar
fiskimatsmanns í Reykjavík og
fconu hans Ingibjargar Rögnvalds-
dóttur frá Ásum í Gnúpverja-
hreppi. Byrjuðu þau búskap í
Merkigarði á Eyrarbakka og munu
hafa búið þar í 1 eða 2 ár, en
fluttu þá að Hofi á Eyrarbakfea og
bjuggu þar unz þau fluttu að Sel-
fossi árið 1947, en þar höfðu þau
byggt íbúðarhús og fluttu í það í
desember það ár. — En eftir 3
mánuði varð Jón fyrir þeirri sorg
að missa konu sína. Hún dó á
þessu nýja heimili þeirra hinn 13.
marz 1948, tæplega 46 ára að aldri.
Þeim hjónum varð sex barna
auðið— og verða þau talin hér
eftir aldri:
1. Ingibjörg kona Hjalta Þórðar
sonar, frá Reykjum, járnsmíða-
meistara á Selfossi.
2. Kristin kona Guðm. Ólafs-
sonar bílstjóra í Reykjavík.
3. Björgvin kaupfélagsstjóri á
Seyðisfirði, kvæntur Ólínu Þor-
leifsdóttur.
4. Margrét kona Ólafs Þorvalds-
sonar frá Arnarbæli, rafvirki á
Selfossi.
5. Stefán járnsmiður á Selfossi,
kvæntur Unni Sigursteinsdóttur.
6. Jóhann bifreiðastjóri á Sel-
fossi, kvæntur Sigríði Ólínu Mar-
inósdóttur.
Hér hefur í stórum dráttum
verið rakin starfssaga Jóns Stef-
ánssonar, —; og er þó aðeins .stikl-
að á því helzta.
Ekki veit ég um vinnubrögð
hans á fyrri árum, en síðustu 23
árin unnum við hjá sama fyrir-
fækinu, að vísu við ólík störf, en
það þori ég að fullyrða, að fáir
hafi verið heilli í starfi en hann.
— Öll vinna hans einkenndist af
árvekni og trúmennsku. Hann var
ágætur starfsfélagi og virtur af
.samstarfsmönnum sínum, bæði
yfirmönnum hans, og þeim, sem
hann var yfir settur.
Gunnar Vigfússon
Gæfumaður genginn
Andlátsfregn Jóns B, Stefán.v
sonar vinar míns, 'barst mér íhing-
að á Landsspítalann í gær. Leiðir
okkar lágu saman í nánu samstarfi;
í 34 ár. Margs væri að minnast, en
aðstæður leyfa mér aðeins fáein
kveðjuorð.
Þegar fundum okkar bar fyrst,
saman, var Jón starfsmaður hjá:
Kf. Heikl'U á Eyrarbakka. Eg rak ;
þau árin kaupmannsverzlun — en!
Jón var mikill samvinnumaður. |
Skömmu seinna hætti Hekla störfi
um, og vegna þess að Jón hafði þá'
ekki annað starf sem hentaði hon-
um betur, réðist hann til mín, og
voru aða'lstörf hans næstu árin —
skipaafgreiðsla á Eyrarbakka, upp
skipun og umsjón með vörubirgð-1
um ásamt afgreiðslu og sölu á
byggingarefni. Jón var frábær
starfsmaður, afkastamikill, hárviss
og aðlaðandi í umgengni. Það var
nóg að starfa, þegar skip komu,
voru þau afgreidd jafnt nótt sem
dag, en Jón vantaði aldrei, hann
var alltaf á sínum stað, traustur,
athugull, glaðvær og vingjarnleg-
ur. Hans rúm var vel skipað.
Eftir fá ár var Kf. Árnesinga
stofnað, en verzlun mín lagðist þá
niður. Við Jón fylgdumst báðir til
K.Á. og höfum verið þar samstarfs
menn síðan.
Nú var eins og Jón væri kominn
heim, ’ enginn gladdist meir við
stofnun hins unga samvinnufélags
en hann, ekki af því að vel færi
ekki á með okkur í fyrri samvinnu,
heldur vegna þess að Jón var sam-
vinriumaður í húð og hár og hafði
tileinkað sér hugsjónir samvinnu-
manna í viðskiptum. Jón var
greindur vel, og fljótur að sjá að-
alatriði hvers máls. Hann talaði
oft um það, hve ánægjulegt væri
að starfa við samvinnufélag, fyrst
og fremst vegna þess að hvers
þess starfs, sem unnið væri 1 dag,
nyti framtíðin. Hver steinn, sem
lagður væri í vegginn yrði eign
héraðsins gegnum félagsskapinn,
sem aldnir og óbornir ættu eftir
að byggja ofaná um ókomna tíma.
Eftir að Kf. Árnesinga tók til
starfa, jókst enn starf Jóns. Árin
1931—39 komu flest árin 8 skip til
Eyrarbakka frá vori tfl hausts,
með nokkur þúsund tonn af vör-
um, og allt sá Jón um, afgreiðslu
skipa, uppskipun, vörugeymslu og
afhendingu. Það var mikið starf
og vel af hendi leyst, slíku starfi
anna aðeins úrvalsmenn.
Þegar mér var sagt lát Jóns B.
Stefánssonar greip mig söknuður,
söknuður að eiga ekki eftir að
njóta trausta handtaksins eða sjá
glaða brosið og góðmannlega svip-
inn. Þessu hafði dauðinn svift okk-
ur vini hans. En það sem eihnig
flaug í huga mér við andlátsfrétt-
ina, var hversu mikill gæfumaður
kvaddi hér samferðamennina. Eg
efast um að eg hafi kynnzt öðrum
eins gæfumanni og Jóni. Eg kynnt-
ist heimfli Jóns all náið á Eyrar-
bakkaárum okkar. Það var fagurt
heimili i öllum skilningi, Jón rar
svo gæfusamur að eiga sér sam-
henta konu, sem hann unni mjög
og mait mikils, enda bjó hún hon-
um fagurt og gott heimili með
rausn og glæsibrag, sem Jóni var
vel að skapi, því hann var rausn-
armaður mikill. Hjónaband hans
var því rnjög gæfuríkt. Önnur
gæfa Jóns var það að hann átti
barnaláni að fagna, bömin voru
falleg og gjörfuleg, og hafa reynzt
hið ágætasta fólk. Var Jóni þetta
mikil gæfa, því hann bar fjöl-
skyldu sína mjög fyrir brjósti og
var hinn umhyggjusamasti hei-m-
ilisfaðir.
Heifflilishamingja Jóns var ærin
til þess að gera hann að gæfu-
manni, en ótalið er þá eitt og ekki
veigalítið, allt starf varð honum
gæfa. Svo verður hjá öllum þeim,
sem störf sín rækja af trú-
mennsku. Vitundin um vel unnið
starf verður býsna drjúgt á meta-
skálum gæfunnar. Allt þetta átti
Jón Stefánsson í ríkum mæli,
mikla gæfu í störfum og samskipt-
um við samferðamenn sína, því
einnig var hann mjög vinsæil.
Jón hafði nú náð þeim aldri, að
hann hafði ákveðið að hætta störf-
um í sumar, en eg hygg að þessum
miHa vinnumanni hefði orðið iðju
leysið þungbært, tfl þess kemur
nú ekki, því
„Enginn hugsi að annað líf
sé iðjuleysi tómt,
þótt ei þar finnist agg né Hf,
en ástarþelið frómt.
í aldingarðinum ærið starf
ætlað er lýðum þó
erfiði mannsins andi þarf
innanum frið og ró“.
Svo kvað Grímur Thomsen.
Jón missti konu sína fyrir nobkr
um árum. Ást hans tfl hennar var
mikil, og ætli ástin sé efcki nokk-
uð ratvís hinum megin einnig.
Okkar mikli spámaður Matthías
segir:
„Fáum við að finnast,
finnast, allt er heima,
óttumst ei ef unnumst,
endalausa geima.“
Já Jón vinur okkar var mikfll
gæfumaður fram í andlátið. Eg
votta börnum hans hluttekningu
mína við fráfatl hans. Við öll, sem
þefcktum hann nánast, vorum sam-
ferðamenn hans, samstarfsmenn
og vinir, munum sakna hans, en
sá söknuður mun jafnan verða
blandinn gleði minninganna um
góðan dreng.
E. Gr. Th.
SKIPAUTGCRÐ RIKISINS
Esja
ves'tur um iand í hringferð 2.
máí n.k. — Tekið á móti flutningi
í dag og árdegis á morgun til
Patreksfjarðar, Bíldudals, Þing-
eyrar, Flatevrar, Súgandafjarðar,
ísafjarðar, Siglufjarðar, Akureyr-
ar, Húsavíkui, Kópaskers, Raufar-
hafnar og Þórshafnar.
Farseðlar seidir árdegis á laugar-
dag.
Styrkið lamaða og fatlaða
HappdrættismiSar seldir í innheimtu Landssímans.-Dregið 21. júnL