Tíminn - 24.08.1960, Blaðsíða 14

14
T í MIN N, miðvikudaginn 24. ágúst 1960.
Tuttugu menn og ein kona. —
Filimario gefur ekki eftir. —
Bölvaðir tenin-garnir, hans
Settamöres. — Ketty lofar
kjaftshöggum, en efnir ekki
loforö sitt. — Clotilde innan
sj óndeildarhrings.
GIOVANNI GUARESCHI :
Þeir Filimario urðu að
ganga með uppréttar hendur
gegnum anddyrið og salinn
innar af. Svo komu þeir inn
i stórt eldhús, sem vax upp-
lýst af báli í eldstæðinu.
Framan við eldinn sátu tíu
menn. Andlit þeirra voru ekki
beinlinis uppörvandi í bjarm
anum frá eldinum. I
— Fréttir, Bill, sagði sá með j leSur 1 hægindastól og rétti
byssuna. hendurnar í áttina að eldin-
Parafínlampi var kveiktur um- * sama bili fann hann
í skyndi. Mennirnir risu á fæt byssukjaft Bills á hnakka sér.
ur og komu nær. Ógnandi á! UPP með hendurnar,
svip staðnæmdust þeir fyrir s^*u ekki þarna eins og asni,
framan þremenningana. hrein Bill, grár af bræði.
__ Fyrirgefið ss.gði Filim^r Ann3,rs skRltu ver^ d&uður
io, með sinni venjulegu sálar eftir eina sekúndu.
ró. — Við erum ekki vanir Filimario rétti upp
ClotildeTroll

svona leikfimi'sæfingum, og
þreytumst því hræðilega mik
ið af því að standa svona með
uppréttar hendur. Svo ef þér
hafið ekkert á móti þvl, þá
vildi ég ... .
Tíu skammbyssur beind-
ust ógnandi að honum.
— Sá fyrsti sem hreyfir sig,
er dauðans matur, öskraði
Bill.
Settambre fljótfær að
vanda, gat ekki stillt sig.
— Sér er nú hver andskot-
ans heimskan.
— Sá fyrsti sem hreyfir sig,
verður skotinn, sagði ég, end
urtók Bill.
hend-
urnar en sat kyrr.
— Skipstjóranum á snekkj
unni var þetta fyrirgefan-
legt, hann var gamall maður,
genginn í barndóm. En þið
eruð ungir og vel gefnir
menn. Þið ættuð að vera meiri
menn en svo, að þið létuð
kvenmannsasna hafa ykkur
í svona kánaskap.
í sama bili kom einhver inn
í eldhúsið, og Filimario heyrði
kvenmannsrödd fyrir aftan
sig:
— Einmitt það. Svo þér á-
lítið mig kvenmannsasna?
Filimario lét ekki slá sig út
af lagiu, og svaraði með sinni
— Já, við erum alveg sam 'frægii ró:
mála um það, sagði Filimario.1 — einmitt. Ef þér eruð
— En þar sem við höfum feng Clotilde Troll, eruð þér alveg
ið ágætis uppeldi, getum við
ekki talað án þes að hreyfa
hendurnar. Og því skyldum
við ekki tala?
Það var greinilégt, að Bill
var ekki hrifinn af s.vona
samræðum.
— Nú er nóg komið, sagði
hann í rómi, sem ekki gaf til
efni til svars.
— Þér hafið rétt fyrir yður,
svaraði Filimario. — Nú er
nóg komið. Mér virðist það
bera vott um slæman smekk
að halda þessu áfram. Þér
getið sagt forstöðukonu ykk
ar, að grínið hafi heppnast
vonum framar, en nú vil ég
f áað þurrka fötin mín.
Þar með lét hann hendur
síga og gekk föstum skrefum
að eldinum. Mennirnir stigu
allir eitt skref aftur þrumu
lostnir. Filimario settist ró-
sérstaklega mikill kvenmahns
asni.
— Standið upp, skipaði
kvenröddin.
Filimario reis upp og stóð
þá augliti til auglitis við þá
blómlegustu, kynþokkafyllstu
og honum óþekktustu konu
hems.
Þá lét hann hendur síga,
og hneygði sig svo virðulega
sem framast var unnt.
— Eg bið yður margfald-
lega afsökunar, sagði hann.
Eg hef orðið fórnarlamb hræði
legustu mistaka. Fröken Troll
hefur gert okkur fremur ó-
skemmtilegan grikk. Fyrst
vélaði hún okkur um borð í
snekkju sína, og lét svo setja
okkur í land, eða réttara sagt
lét okkur bíða skipbrot, rétt
við þessa eyju, þar sem sum-
arhús Troll fjölskyldunnar
átti að vera, eftir því sem
skipstjóri snekkjunnar sagði.
Við áttum að dvelja í því húsi
svo lengi sem fröken Troll
þóknaðist. Þess vegna gekk
ég út frá því vísu, að þessir
herrar væru í hennar þjón-
ustu. n nú virðast allar líkur
benda til, að við séum á
rangri eyju, eða Troll eigi ekk
ert sumarhús hér.
— Nei, svaraði þessi ljós-
hærða gyðja. — Þetta er svo
sannarlega eyjan Bess, og
þetta er sumarhús Troll fjöl
skyldunnar, en þessir menn
eru ekki þrælar hennar. Þetta
er allt annars eðlis.
Filimario hneygði sig.
— Eg skil ungfrú. Þar sem
þetta hús er raunverulega
eign Trolls, en þessir herrar
ásamt vopnum þeirra og vafa
sömu andlitum sýnum, dvelja
í húsi, sem þeir ekki eiga, hlýt
ég að draga þá ályktun að
þeir séu lögbrjótar.
— Alveg rétt, svarrtði feg-
urðin. i
Filimario lyfti aftur hönd
um.
— Þá held ég, að ég ætti 1
að fara eftir fyrirmælum j
þeirra. Hann sneri sér að j
Bill. — Þér fyrirgefið von-
andi? Þetta var allt saman j
misskilningur.
— Það kemur mér ekki við,
svaraði Bill, og gerði hnykk
á höfuðið í átt til Fegurðar-
innar. — Það er hún sem hef
ur völdin hérna.
Filimario hristi vonleysis-
Jega höfuðið.
— Á nú líf mitt að vera í
höndum konu?
— Yður er óhætt að láta
hendur síga, sagði Fegurðin.
— Hinum líka.
Síðasta hálftímann hafði |
Settambre sofið á legubekk ;
í anddyrinu. Pio Pis var sand j
andi, stífur af hræðslu. Það;
var engin leið að fá hann til!
að láta hendurnar síga, afn
vel ekki með valdi. Þær voru
eins og steyptar í bronz.
Að lokum þoldi Bill þetta
ekki lengur, tók upp skamm-
byssuna úr vasanum og sagði:
— Niður með hendurnar,
eða ég skýt.
Þá ioks sigu hendur Pios
í eðlilega stöðu.
Fegurðin sat nú í djúpum
hægindastól, með sina dá-
samlegu fætur krosslagða á
vísindalegan hátt. Hún fékk
sér sígarettu og virti Filimar
io, sem þurrkaði klæði sín fyr
ir framan eldinn, vandlega
fyrir sér.
— Ketty, sagði Bill, lágri
röddu. Hvaö eigum við að
gera við þá?
— Hverjir eru þetta? spurði
hún, og virtist áhugalaus.
— Rannsakið þá! skipaði
Bill mönnum sínum, og í
næstu andrá voru vasabækur
og veski þremenninganna i
höndum Fegurðarinnar. Hún
rannsakaði plögg þeirra mjög
vandlega, og eftir að hafa átt
hvíslandi samtal við Bill, var
það hann, sem sneri sér við
og sagði hálf feimnislega:
— Eg bið ykkur margfaldr
ar afsökunnar, en við héldum
að herrarnir væru frá lög-
reglunni. En þér, herra Du-
blé hljótið að skilja, að nú á
dögum verður maður að sjá
fótum slnum forráð. En þar
sem þið erun nú komnir hing
að heilu og höldnu, væri þá
ekki rétt, að við gerðum fjöl
skyldum ykkar viðvart um
um það?
— Ákaflega fallega hugsað,
þakka yður fyrir, svaraði Fili
mario.
— Eg sé í anda hve konan
yðar verðúr glöð, þegar hún
fréttir hvar þér eruð niður
kominn, hélt Bill áfram.
— Það væri enginn efi, bara
ef ég ætti konu. En sem betur
fer, er það nú ekki.
— Jæja þá, sagði Bill og
fyrrtist við. — Þér gætuð
þá skrifað foreldrum yðar:
Kæru foreldrar, mér líður vel
en ef þið viljið sjá mig aftur,
skuluð þið sem skjótast og án
þess að mögla láta bera þessa
bréfs hafa 500.000.oo franka.
— Stórfínt, hrópaði Filimar
io. — Og ef þér færuð sjálfir
með bréfið til foreldra minna
þá væri mér mikil þökk í því.
— Því þá það?
— Vegna þess, að foreldrar
mínir eru dauðir. En ég skal
bara skrifa sjálfum mér, til
þess að verða að einhverju
leyti við óskum yðar.
Bill leit spyrandi á Ketty.
Svo missti hann þolinmæð-
ina.
— Heyrið nú. Nú skulum
við leggja spilin á borðið. Af
ykkur þrem eigið þér mest af
peningum. Það veit Ketty, því
hún hefur lesið skjöl ykkar.
Þér verðið því að borga fyrir
ykkur alla þrjá, og ef þér ekki
gerið það, verður ykkur öll-
um kastað á hausinn j sjó-
inn. Sem sagt fimm hundruð
þúsundkall. Við getum lika
notað erlenda peninga. Það
kemur út á eitt. Svo skulum
við sjá um, að þið komizt aft
ur til Nevaslippe.
Filimario yppti aðeins öxl
um.
— Svo þér skulið bara skrifa
banka yðar, lögfræðingi eða
hverjum sem þér viljið, en fá-
um við ekki þessa 500.000.oo
franka, er úti um ykkur alla.
Filimario baðaði út höndun
um.
— Mér þykir það mjög leitt,
en til þess að útvega pening-
ana verð ég að fara persónu
lega til Nevaslippe. Móðir mín
yfirgaf þennan heim fyrir
röskum mánuði, og vissum
arfsskilyrðum hefur enn ekki
veriö fullnægt.
Bill dró Ketty afsíðis, og
þau töluðu saman í lágum
hljóðum. Svo kom hann aftur
til Filimarios.
— Þá förum við með yður
til Nevaslippe, og höldum hin
8,00
12,00
12,55
15,00
16.30
19,25
19.30
20,00
20.30
20,50
21,10
21,30
22,00
22,10
22,30
23,00
Morgunútvarp.
Hádegisútvarp.
„Við vinwuna": Tónleikar.
Miðdegisútvarp.
Veðurfregnir.
Veðurfregnir.
Óperettulög.
Fréttir.
fslenzk tónlist: Sönglög eftir
Áma Thorsteinson, Bjöm
Franzson, Siguringa Hjörleifs-
son og Sigurð Þórðarson
(Þuríður Pálsdóttir og Þor-
steinn Hannesson syngja við
undirleik Jórunnar Viðar).
Eriindi: Mœrin frá Orleans
(Jón R. Hjálmarsson skólastj.)
Tónleiikar.
„Enginn segir flýttu þér“,
ferðaþáttur frá Suður-Ameríku
eftir Arne Falck Rönne (Ólaf-
ur Þ. Kristjánsson skólastjóri
þýðir og les).
Fréttir og veðurfregnir.
Kvöldsagan: „Trúnaðarmaður
í Havana" eftir Graham
Greene; IV. (Sveinn Skorri
Höskuldsson).
Um sumarkvöld.
Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLI
o g
GUNNAR
GRIMMI
22
Með erfiðismunum tosa þeir hin
um þunga Gnupa upp úr gryfjunni
og skera sundur fitörana. — Hvað
réðust margir menn á þig, spyr
konungurinn. — Ég veit það ekki,
svar'ar Gnupa.
Hann horfír taugaóstyrkur á
björgunarmenn sína og Halfra
glottir háðslega á móti. En Eiríkur
konungur hefur engan tíma til að
gera að gamni sínu. — Er árásin
á þig í einhverjum tengslum við
árásina á Harald jarl? spyr hann.
Gnupa hristir höfuðið. — Og
hvað um beinagrindina í dýflyssu
þnn? — Benagrind? Það veit ég
ekkert um, staðhæfir Gmjpa. —
Jæja, þá höldum við allir til búð-
anna, skipar konungurinn.