Tíminn - 27.11.1960, Blaðsíða 14

Tíminn - 27.11.1960, Blaðsíða 14
14 T f MI N N, sunnudaginn 27. nóvember 1960. 13. kafli. Snemma næsta morguns sótti Clay bílinn og ók af stað til þess að ná í Kate. 'Þegar hann stanzaði við hliðið, kom hún út með bókapinkil og stóra körfu. — Við þurfum að kaupa ýmislegt inn, sagði hún, eftir að þau höfðu komið körfunni fyrir og hún var setzt við hlið hans með bækurnar í kjöltu sinni. — Og þess vegna hef ég tekið með bæði egg og hunang fyrir utan grösin, er ég tíndi. Veiztu, að ég var orðin hrædd um, að þú hefö- ir gleymt mér. — Gleymt þér? endurtók hann undrandi. — Klukkan er ekki nema níu! — Eg veit það, sagði hún og kinkaði kolli, — en þú sagðir, að við skyldum leggja snemma af stað. — Og hvað áttu við með því? — Jú, þegar ég fer til Pine Knob, þá legg ég ævinlega af stað við sólarupprás. — Eg skal lofa þér því, að þú verðir jafnsnemma þar eins og ef þú hefðir lagt af stað um það leyti, mælti hann og beit saman tönnun- um, um leið og bíllinn sneri inn á brattan og mjóan veg- inn, sem lá upp fjallið. — Gengu veiðarnar vel í gærkvöldi? spurði hún. — Eg frétti, að refurinn hefði ver- ið unninn þar sem Bud Pon- ers brennir vinið sitt. Clay hafði ekki augun af veginum, en Kate sá, að hann brosti. — Segðu mér, brugga allir í þessari sveit? sagöi hann. — Alls ekki, svaraði hún móðguð. — Pabbi gerir það ekki, og ekki Bill frændi heldur. En það eru ýmsir sem gera það. — Eg fer að halda það, sagði hann og einbeitti sér að akstrinum, Þegar þau voru komin til Pine Knob fylgdi hann henni inn í búðina með körfuna á handleggnum. Búðin líktist mjög búð Bills, en hún var óhrein og illa við haldið. Það þurfti ekki að fara í grafgöt- ur um, að í þessum hreppi var engin heilbrigðisnefnd. Hljómmikil rödd heyrðist kalla: gjörið svo vel að ganga í bæ- inn! Stór, illa vaxinn maður birt ist fyrir aftan búðarborðið, en þegar hann sá Bill, var eins og hann ræki í roga- stanz. Clay virti hann gaum- gæfilega fyrir sér meðan þau Kate ráðslöguðu um kaupin, og honum lá við klígju við tilhugsunina um, að Jesse- Mae ætti að giftast þessum karlfauaki. Föt hans voru stíf af óhreinindum, og hann hafði a. m. k. tveggja daga skeggbrodda á hökunni, sem að auki bar þess órækan vott, að hún hafði ekki komið nærri vatni og sápu um lang- PEGGY GADDYS: an tíma. Hann lyktaði af gömlum svita, og Clay sór þess dýran eið að gera allt, sem í hans valdi stæði til þess að forða Jessie-Mae frá því að giftast þessum ógeðs- lega manni, og ef honum tæk ist það ekki, skyldi hann finna handa henni stað, þar sem áin væri svo djúp, að ekki sæist af henni angi eða arða, ef hún fleygði sér þar út i. — Svo þér eruð nýi kenn- arinn í Harpershverfi? sagði Heard, þegar hann hafði lok- ið verzluninni við Kate. — Eg hef heyrt mikið um yður talað. — Einmitt það! sagði Clay kuldalega. — Eg hef nú heyrt um yður talað líka. Heard gamli hló ánægju- lega og varð auðsjáanlega einskis var um það, hve Clay var fálátur. — Eg get ímynd- að mér það, hélt hann áfram. — Eg hef rekið hér verzlun í hartnær 30 ár. — Þarna kemur bókabíll- inn, sagði Kate taugaóstyrk, því að hún fann, að Clay var að því kominn að springa. — Það er bezt, að við flýtum okkur af stað. Þökk fyrir við- skiptin, mr. Heard! — Ekkert að þakka, Kate, sagði hann og brosti smeðju- lega, og hann lét augun líða niður eftir líkama hennar, svo að Clay var nærri búinn að missa stjórn á sér. — Það er einstök ánægja að verzla við fallega stúlku eins og þig. Komdu hvenær sem þú vilt! vilt, Kate, hvenær sem þú Kate varð litið á hörkulegt andlit Clays, muldraði þakk- arorð og dró hann með sér út í sólskinið aftur. — Farðu og skilaðu bókun- um, Kate, ég verð að fara afsíðis og kasta upp! — Enga vitleysu! sagði hún ákveðin. — Þú ferð ekki 19 inn aftur til þess að troða illsakir við karlinn. Hann leit til hennar og brosti dauflega. — Af hverju helduröu, að ég ætli að troða illsakir við hann? spurði hann. — Var ég ekki nógu kurteis? — Jú, það var ekkert út á orðin að setja, en ég sá það á þér, að þú hafðir annað í huga. Eg leyfi þér ekki að útsvina þig í slagsmálum við þennan durg! — Eg skal viðurkenna, aö ég gæti tæplega hugsað mér að snerta hann með töngum, hvað þá meira. Og ég get ekki skilið, að honum skuli detta í hug, að nokkur stúlka geti hugsað sér að giftast honum. — Hann er ríkur, eins og þú veizt, og hann á mikið undir sér. — Ja, væri ég kvenmaður, myndi ég ekki líta á hann, þótt hann væri ríkasti maður í heimi, urraði Clay. Clay sat á tali við bóka- vörðinn, meðan Kate leitaði sér nýrra bóka, og þegar þau komu loks aftur að jeppan- um, sagði hann: — Það er stutt liðið á dag- inn, Kate. Hvað segir þú um að aka stundarkorn inn í bæ inn? Við getum fengið okk- ur að borða og tekið lífinu með ró. Liggur þér nokkuð á? Hún leit á hann með gleði- tár í augunum. — Mér liggur ekkert á, Clay, svaraði hún. — Þess vegna fór ég í bezta kjólinn minn og sagði pabba, að ég kæmi seint heim. Eg bjóst við að fara heim með þér og búa til mat handa okkur. Eg hafði aldrei búizt við að fara með þér inn í borgina. Ó, Clay, þú finnur alltaf upp á einhverju, sem gleður mig! Hann brosti til hennar, og í sama bili vaknaði hugsun í brjósti hans. Hann hugsaði um það, allt þangað til þau voru komin að bæjartakmörk unum. Þá ók hann út á veg- brúnina og stanzaði þar. — Ætluðum við ekki að gifta okkur einhvern daginn, Kate? sagði hann. — Jú, ef þú hættir ekki við það, hvíslaði hún. — Hvers vegna gerum við það ekki í dag? Hún tók andköf og galopn- aði augun. ■— í dag? — Hvers vegna ekki? Við förum ekki oft svona langt að heiman, og þú ert búin að segja frá því, að þú komir seint heim. Eigum við ekki að hitta friðdómarann og hespa vígsluna af? Svo höld- um við til í borginni til ann- ars kvölds. Þetta kom svo flatt upp á hana, að hún gat ekki sagt eitt orð, en um leið og hún beygði sig að honum til þess að kyssa hann, hvíslaði hún titrandi: — Þá er eins og við séum á brúðkaupsferð, Clay! — Það má segja, að það sé forsmekkur þess, sagði Clay, — og þegar sumarfríið kemur, skulum við fara reglu lega brúðkaupsferð. Viltu giftast mér um leið og ég er búinn að finna friðdómar- ann? — Já, Clay! Með ánægju! Hann kyssti hana og setti jeppann í gang. Hann vissi að ef hann fengi ekki* um eitthvað anna ðað hugsa, mundu ástríðurnar ná tök- um á honum. Gat verið, að þetta ætti eitthvað skyl við raunverulega ást? hugsaði hann. UTVARPIÐ Sunnudagur 27. nóvember: 8,30 Fjörleg músik í morgunsárið. 9,10 Veðu-rfregnir. 9,20 Vikan framundan. 9,35 Morguntónleikar. 11,00 Messa í Fríkirkjunni (Prestur: Séra Þorsteinn Björnsson. — Organleikari: Sigurður ísólfs- son). 12,15 Hádegisútvarp, 13.10 Afmæliserindi útvarpsins um náttúru íslands; V: Nothæf jarðefni (Tómas Tryggvason jarðfræðingur). 14,00 Miðdegistónleikar: Ný tónlist frá Norðurlöndum (Hljóðritað á tónleikum í Stokkhólmi 8. sept. s. 1.). 15.25 Endurtekið efni: Björn Jó- hannsson frá Veturhúsum seg ir frá baráttunni við byljina (Áður útv. 22. okt.). 15,45 Kaffitíminn: Jan Moravek og félagar hans leika. 16.15 Á bókamarkaðinum (Vilhj. Þ. Gíslason útvarpsstjóri). 17,80 Barnatími (Anna Snorrad.). 18.25 Veðurfregnir. 18.30 Þetta vil ég heyra: Katrín Hjaltested velur sér hljómpl. 19.10 Tilkynningatr, 19.30 Fréttir og íþróttaspjall. 20,00 íslenzkt tónlistarkvöld: Friðrik Bjarnason áttræður. Dr. Páll ísólfsson organleikari, Árni Jónsson söngvari og kórar flytja verk eftir tónskáldið. — Dr. Hallgrímur Helgason flyt- ur inngangsorð. 20,50 Spurt og spjallað í útvarpssal. Þátttakendur: Grétar Fells rit höfundur, Hákon Bjarnason skógræktarstjóri, Jónas Þor bergsson fyrrv. útvarpsstjóri og Kristín Sæmundsdóttir saumakona. — Sigurður Magn usson fulltrúl stjórnar umræð um. 22,00 Fréttir og veðurfregnir. 22,05 Danslög, valin af Heiðari Ást valdssyni danskennara, 23.30 Dagskrárlok. Mánudagur 28. nóvember: 8.00 Morgunútvarp. 8.30 Fréttir. 9.10 Veðurfregnir. 12.00 Hádegisútvarp. 13.15 Búnaðarþáttur: Gísli Kristjáns son ritstójri heimsækir bygg- ingarráðunaut sveitanna á Suð urlandi. 13.30 „Við vinnuna": Tónleikar. 15.00 Miðdegisútvarp. 18.00 Fyrir unga hlustendur: „For- spil“, bernskuminningar lista konunnar Eileen Joyce; VI. (Rannveig Löve). 18.25 Veðurfregnir. 18.30 Þingfréttir. — Tónleikar. '19.30 Fréttir. 20.00 Um daginn og veginn (Séra Sveinn Víkingur). 20.20 Einsöngur: Sigurður Björns- son syngur inniend og erlend lög; Jón Nordal leikur með á píanó. 20.40 Úr heimi myndlistarinnar (Björn Th. Björnsson listfræð ingur). 21.005 „Fjölskylda hljóðfæranna", þjóðlagaþættir frá UNESO, fræðslu-, vísinda og menninga.r stofnun Sameinuðu þjóðanna. 21.30 Útvarpssagan: „Læknirinn Lúk as“ eftir Taylor Caldwell; (Ragnheiður Hafstein). 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.10 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð mundsson). 23,00 DagskrárTok. FJRÍKUR VÍÐFÖRLI Merki Jómsvíkinga 18 Ervin og Knútur flýta sér til baka með öndina í hálsinum. — Morð! hrópar Ervin. Einn Daninn er dauður. Hvar er faðir minn? Vulfstan grípur í handlegginn á honum. — Þú getur talað við föður þinn seinna .strákur. Ég krefst þess að þú fylgir mér þangað sem landi minn liggur dauður! Þeir koma að líkinu. — Skotinn aftanfrá eins og hundur! segir Vulfstan, ég skal finna morðingj- ann og hefna fyrir þetta verk. — En .... þetta .... er ör eins og Axel var með! hrópar Knútur óttasleginn. Ervin þekkir líka þessa heimagerðu ör, en hann er ekki hrifinn af þessu gáleysi Knúts, sem hefur sakfellt vin þeirra, Axel. ,

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.