Tíminn - 02.12.1960, Qupperneq 14

14
T f M I N N, föstudaginn 2. desember 1960.
henni, og hún þorði ekki að
•segja neitt meira.
16. kafli.
Það var Kate, sem sagði
Jessie-Mae frá því, að hú:i
hefði fengið vist í skólanum,
og það var einnig hún, sem
fullvissaði veslings stúlkuna
um að henni yrði hjálpað til
að komast undan.
— Hún mun koma hingað
'upp eftir til mín daglega
næstu viku til þess að hjálpa
mér að gera við teppi, sagði
Kate við mann sinn, þegar
þau voru að búa sig af stað
til kirkju á sunnudagsmorg-
uninn. — Joe frændi var ekk
ert hrifinn af því en hann gat
ekki verið þekktur fyrir að
banna henni að hjálpa mér.
enda er slíkt iila séð hér um
slóðir.
— Eg er svei mér giftur gáf
aðri stúlku, sagði Clay og hló
og hristi af sér slenið, sem
yfir honum hafði verið síðan
hann fékk bréfið frá Leonu.
—Já, það sýndi ég bezt
þegar ég giftist þér, sagði hún
En skyndilega fleygði hún
sér i fang hans og lagði höf
uðið að vanga hans og hvísl
aði:
— Þú mátt aldrei sjá eftir
því að hafa gifzt mér! Eg ,gæti
ekki þolað það, ef þú værir
óhamingjusamur Eg vildi
heldur deyja.
Hann þrýsti henni fast að
sér og hélt henni þannig, að
hún gat ekki séð betskjuna
1 svip hans.
— Sá maður, sem sæi eftir
að hafa gifzt þér, Kate, hlyti
að vera heimsins mesti kjáni.
Litla kirkjan var sneisafull
og að lokinni guðsþjónustu
leiddust þau frú Lacey og
Buck Harper upp að altarinu.
Buck var rakaður, þveginn
og strokinn, svo að honum lá
við að missa heilsuna, og það
lagði ótvíræðan þef af mölkúl
um af hinum ódýru, verk-
smiðjusaumuðu fötum hans. j
Brúðurin var stolt og bros- i
andi í blómskreyttum silki-1
kjól, svo að allt kvenfólkið1
sáröfundaði hana, enda var
flíkin keypt í kaupstað.
Þegar vígslunni var lokið,
flykktist allur söfnuðurinn í
kringum „ungu hjónin“ til
þess að óska þeim til ham-
ingju, og þau urðu að gera
sér að góðu að kingja ýmsum
grófgerðum en velmeintum
athugasemdum. Það var of
kalt til þess að borða úti, en
skóHastofan var þvegin, og
þar var matur borinn fram.
Clay náði af Jessie-Mae
tali stundarkorn, og honum
fannst sárt að lesa örvænt-
inguna úr augum hennar
— Umsóknareyðublöðin frá
skólanum komu i gær, sagði
hann, — og við byrjum að út-
fylla þau um leið og skólan-
um lýkur á morgun.
— En haldið þér, að ég fái
inngöngu? spurði hún. I
PEGGY GADDYS:
leiðbeina þér.
Kate fann, að það var eitt-
hvað, sem angraði Clay, en
það var siður í hennar sveit,
að kvenfólkið var ekki að hýr
ast í einkamál karlmanna svo
að hún spurði einskis, en ann
aðist hann af þeim mun meiri
nærgætni og beið þess, að
hann leysti sjálfur frá skjóð
unni. Kate gætti þess að
halda heimilinu tandur-
23
☆
DALA
stúlk
an
— Alveg áreiðanlega, sagði
hann. — Þú þarft ekki annað
en ganga undir létt próf.
— Eg er satt að segja ekki
nándar nærri eins hrædd við
prófið eins og pabba, sagði
hún.
— Láttu mig um hann, svar
aði hann harðneskjulega. —
Eg skal koma þér héðan í burt
þótt það verði mitt síðasta
verk.
Það varð eins og dálítil óró
við dymar, og menn sáu, að
Heard gamli kom inn og var
tekiö með virðingu þeirri, sem
fyrirmenn staðarins nutu.
„Ungu hjónin“ voru mjög
upp með sér, þegar hann lét
í ljósi það álit, að eiginlega
væru þau ekki fullkomlega
gift fyrr en hann hefði óskað
þeim formlega til hamingju.
Clay varð beinlínis óglatt, þeg
ar hann sá, hvemig karlinn
tætti spjarimar utan af
Jessie-Mae með augunum.
— Jú, hann skyldi sannar-
lega bjarga stúlkunni úr klóm
þessa vargs, jafnvel þótt það
kostaði hann lífið. Við að gera
það fannst honum eins og
hann væri að hefna sín á þess
um fjöllum, sem höfðu tælt
hann til sín.
í tvo daga vann hann með
Jessie-Mae að þvi að útbúa
skjölin, og þegar hann tók
þau með sér til þess að póst
leggja þau, sagði hann:
— Við getum vænzt svars
eftir viku, svo þú verður að
vera tilbúin þá. Vinur minn
í Atlanta mun sjá um þig og
hreinu, og daglega gekk hún
þrjú hundruð metra spöl að
brunninum til þess að sækja
baðvatn handa Clay, svo að
hann gæti baðað sig eftir að
hafa verið í skólanum.
Síðdegis á fimmtudag fór
hún að venju niður að brunni
til þess að fylla stóru vatns
skjólurnar, en í sama bili og
hún var að sökkva upp í ann
ari þeirra heyrði hún fóta-
tak að baki sér og spratt hvat
lega upp.
— Matt! sagði hún með and
köfum.
Matt Carev stóð með þum
alfingurna krækta undir belt
ið og starði á h^^líkum aug
um, að hún várð skelfingu
lostin.
— Hræddi ég þig? spurði
| hann og glotti flírulega og
j sleikti út um.
| — Þú? Hrætt mig? svaraði
jhún með hugrekki, sem hún
! vissi ekki sj álf að hún ætti
j til. — Þú gætir ekki einu sinni
j gert kettling hræddan! Tefðu
I mig ekki Matt. Eg á annríkt.
| Hann lét eins og hann
heyrði ekki til hennar og þeg
i ar hann kom nær rétti hann
ihendumar út eftir henni.
— Kate, ég þrái þig svo ó-
istjómlega! tautaði hann. —
j Eg elska þig meira en allt
annað! Fg er vitlaus í þér.
Hún var mjög hrædd, en
samt leit hún fyrirlitlega á
hann.
— Komdu ekki nálægt mér,
Matt, sagði hún. — Ef þú gæt
ir þín ekki, mun maðurinn
1 minn drepa þig.
Hann glotti il)skulega og
sveigði digran hálsinn á sér.
— Maðurinn þinn! þessi kar
arauumingi! Hann getur ekki
ráðið við flugu, hvað þá meir.
Þú ert falleg eins og draumur,
Kate. Hvernig geturðu búið
með svona dusilmenni. Hann
er ekki nógu mikill karlmað
ur til þess að fullnægja þér!
— Hann er að minnsta
kosti nógu mikill maður til
að halda þér í skefjum, Matt!
svaraði Kate.
— Það gerði hann með
göldrum, sagði hann í af-
sökunarskyni.
Hún hló hæðnislega.
— Nei, það var nú bara
venjulegt mannvit, Matt, anz
aði hún og var svo reið, að
hún gleymdi hræðslunni. —
Digur jálkur eins og þú hef
ur ekkert vit á slíku, en þú
getur verið viss um, að mað-
urinn minn hefur nóg dt og
hann kann að no'tfæra sér
það- Hann er svo gáfaður, að
hann þarf ekki einu sinni að
óhreinka sig á fingurgómun
um þótt hann flengi mann af
þínu tagi.
Hann ætlaði að ná til henn
ar, en þegar hún reyndi að
komast undan, hrasaði hún,
og á næsta augnabliki hafði
hann tekið utan um hana.
Hún streittist á móti af öll-
um kröftum, en Matt var orð
inn óður af löngun eftir að
hafa fundið hitann af hinum
unga fagra líkama hennar
fast upp við sig, og hann
sleppti ekki takinu. Rakar og
gráðugar varir hans snertu
kinn hennar.
Hún vissi varla sjálf, hvar
hún hafði lært það, en eins
og ósjálfrátt lyfti hún öðru
hnénu og rak þaö af alefli
milli fóta honum. Hann öskr
aði af sársauka og hörfaði
aftur á bak.
— Stelpuóféti! sagði han.n.
— Veiztu ekki, að þú getur
gert mann ónýtan með svona
aðförum?
— Eg myndi svo sannarlega
vinna kvenfólkinu hér þarfa
verk, ef mér hefði tekizt það,
svaraði hún ævareið, — og ef
þú reynir þetta einu sinni enn,
Matt Carev, þá skal ég segja
manninum mínum frá því,
og þá er úti um þig.
Hann beið dálitla stund og
starði heimskulega á hana,
en svo sneri hann viö henni
bak og gekk leiðar sinnar.
Hún horfði á eftir honum
svolitla stund, og þá varð
henni Ijóst, að hún þurfti
ekki að vera hrætíd við hann
framar. Clay hafði lagt hann
að velli tvisvar sinnum, og nú
vissi hann á hverju hann átti
von ef hann reyndi til við
hana. Ef hann hafði ekki lært
neitt af þessari reynslu, þá
skyldi hún segja öllum stúlk
unum frá því, hvernig þær
ættu að verjast, ef hann réð
ist á þær, og þá mundi ekki
líða á löngu, þar til hann yrði
að draga sig í hlé. Það yrðl
i léttara að lifa í byggðinni, ef
i hann færi.
Kate fyllti vatnsföturnar,
og bar þær léttilega heim til
j bæjar. Þegar Clay kom heim
hló hún glaðlega við honum.
— Hef ég ekki sagt þér að
þú mátt ekki slíta þér út á
þessum vatnsburði, sagði
hann. — Eg fyllti föturnar
áður en ég fór, og það hefði
i átt að nægja. Hvað gerir þú
við allt þetta vatn? Syndirðu
í því?
— Nei, en ég á mann, sem
j sækist mjög eftir að baða sig,
, svaraði hún, — og mér hefur
jverið kennt að vera aldrei
spör á vatn.
— Það er allt í lagi, ef mað
ur hefði rennandi vatn í hús
inu, sagði Clay. — En hvers
vegna ertu svona kát.
Föstudagur 2. desember:
8,00
12,00
13,15
13,30
15,00
18,00
18,25
18.30
18,50
19.30
20,00
20,05
20,35
21,00
21,10
21,30
22,00
22,10
22,30
23,00
«Mo,rgunútvarp.
Hádegisútvarp.
Lesin dagskrá næstu viku,
„Við vinnuna": Tónieikar.
Miðdegisútvarp.
Börnin heimsækja framandi
þjóðir: Guðmundur Þorláksson
segir frá íbúum á Suðurhafs-
eyjum.
Veðurfregnir.
Þingfréttir. — Tónleikar.
Tiikynningar.
Fréttir.
Daglegt mál (Óskar Halldórs-
son cand. mag.).
Efst á baugi (Haraldur J. Ham-
ar og Heimir Hannesson).
„Við orgelið": Dr. Páll ísól'fs-
son leikur verk eftir gamla
meistara og skýrir þau.
Upplestur: Guðrún Guðjóns-
dóttir flytur ljóð eftir Guilberg
og Boye í þýðingu Magnúsar
Ásgeirssonar.
„Harpa Davíðs“: Guðmundur
Matthíasson kynnir tónlist
Gyðinga; V. þáttur.
Útvarpssagan: „Læknirinn
Lúkas" eftir Taylo.r Caldwell
(Ragnheiður Hafstein).
Fréttir og veðurfregnir.
Upplestur: Andrés Björnsson
les úr þriðja bindi „íslenzks
mannlífs" eftir Jón HeTgason.
Þýzk músik í léttum tón.
Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLl
Merki
Jómsvíkinga
— Það er undarlegt hvað Vulf-
stan sýndi mikinn áhuga fyrir
Axel og sakar hann svo um morðið,
segir Eiríkur við Vínónu.
— Mér lízt ekki á hann, segir
Pum-pum litli.
— Er Tjali kominn aftur? spyr
drottningin.
— Nei, en ég trúi aldrei að
hann hafi skotið manninn í bakið!
Vulfstan kemur inn.
Hann hefur ekki gert boð á und
an sér en virðist hafa ver'ið að
hlusta á tal þeirra. — Hafið þið
ekki fundið þennan litla morðingja
enn? spyr hann.
Hermaður kemur inn í sama
bili og hefur mikilvægar fregnir
að flytja konunginum. Það var
hann, sem hitti Axel og Sverri í
skóginum daginn áður.