Tíminn - 20.08.1961, Qupperneq 14

14
T f MIN N, sunnudaginn 20. ágúst 1961.
mannanna. Og samsinntu'
hinir þvi.
Var nú sent eftir séra
Þórði. Hánn yar svipmikill er t
hann kom i garðinn. Nú var
honum sagt allt.
— Ásrún, sagði séra Þórð-
ur, — Óskar réð þvi, hvernig
kisturnar fóru i gröfina. Jósa
fat litli hvilir við hlið Lilju,
konunnar gömlu, sem unni
honum svo mjög. Þér höfðuð
einnig mætur á henni Látið
þennan umbúnað vera.
— Þegar þér heimsóttuð
mig um daginn, séra Þórður,
sagðl ekkjan, — lofuðuð þér
að gera hverja þá bón mína,
sem væri unnt. Þetta er fyrsta
bónin min. Ætlið þér að neita
henni?
Séra Þórður þagði litla
stund; svo sneri hann sér að
líkmönnunum: — Mokið upp
úr gröfinni, piltar, og stækkið
hana. Færið svo kistu Jósa-
fats yfir að hinum veggnum
og kistu Sigurðar litla að
kistu gömlu konunnar. Faðir
inn fær þá legurúm á milli
drengjanna sinna.
Svo strikaði presturinn
burtu. Gekk að einum heima-
manna sinna, sem stóð við|
sáluhliðið þar skammt frá og
hvísla^: — Láttu mig vita
undir eins og verkinu er lok-
ið. Svo hraðaði hann göng-
unni til bæjar.
Var nú tekið til að moka
upp úr gröfinni og stækka
hana. Buðust nú fleiri til
hjálpar, svo að verkið tók
skamman tíma. En er til þess
kom að færa kisturnar, bað|
Ásrún þess enn, að þær yrðuj
færðar eins og hún vildi. Sig-
ríður á Hálsi studdi málstað
hennar. En líkmennirnir
þumbuðust við.
— Ekkjan hlýtur að mega
ráða þessu, sagði Ásrún. —
Drengjunum þótti svo vænt
hvorum um annan, að þeir
eiga að vera samán.
Sigurður var farinn. En
mæðg’irnar, Hallfríður og
Elín, stóðu álengdar og
heyrðu hvert orð, og færðu sig
nær. Það var Hallfríður, sem
réð því.
En þá skarst hreppstjór-
inn í leikinn.
— Líkmenn, sagði hann. —
Séra Þórður hefur hér síðasta
orðið. Gerið það, sem hann
sagði ykkur. Eg fyrirbýð ann
að. Ef Ásrún sættir sig ekki
við að hafa drenginn sinn á
milll þeirra hjónanna í gröf-
inni, þá gengur henni nú ann
að til en hún gefur upp. ■
Ásrún kveinaði og reikaði
frá gröfinni.
I sömu svipan sást séra
Þórður ganga hempuklæddur
til kirkjunnar.
XXXVIII.
Því var viðbrugðið hvað
ræða prestsins hefði verið
sérkennileg að þessu sinni.
Sumir sögðu góð. aðrir drógu
það í efa. Var ræðan umræðu j
efni og þrætuefni. Meira aðj
segja hálfri öld síðar bar ræð,
una á góma og olli umtali. j
Eftir venjulegar biblíutil-
þeirra hjóna, hefði dregið
sólskinsunnandann til sín.
Óskar hefði verið samkvæm-
ur eðli sínu. Hann hefði
reynzt vel barninu, sem jók
sólskinið í hugarheimi hans
sjálfs. Þó væri þar ekki allt
til fyrirmyndar. Það, sem Ósk
ari hefði tekizt, væri ekki á
allra færi. Þeir eru fáir, sem
geta þreytt bjarggöngur eða
bjargsig. Óskar hefði verið
einn slikra afreksmanna. Það,
sem honum tókst, væri glæfra
d) Svíta nr. 6 í D-dúr fyrir
einleiksselló eftir Bach.
e) Sónata í A-dúr eftir Franck.
f) Tvö millispil eftir Ibert.
g) Kvartett í mismunandi hrað
stigum eftir Schmitt.
kunni að virðast, sem nokkuð i5.30 sunnudagsiögin. - (16.30 Ve3
skorti þar á, þori ég að full- urfregnir).
yrða það, að Óskar var í eðli 17.30 Barnatími (AnnaSnorradóttir):
Og vér skulum muna „Drott-
inn er réttvís og elskar rétt-
vísi. Þeir ráðvöndu munu sjá
hans auglit“. Óskar var rétt-
vís maður. Þó að einhverjum
BJARNl llll ÚR FIRÐI:
ÁSr í N 1 IEINUM
sínu réttvis maður og rétt-
1 sýnn, og ráðvendni hans dreg
ur enginn í efa. Því mun
Drottinn birta'st honum. Drott
inn lítur á hjartaþelið. Hjarta
þel Óskars var gott. Þess
vegna mun Drottinn leiða
hann inn í sólskin eilífðárinn
ar. Þar, sem öllum, sem elska
fegurð lífsins, þykir gott að
vera. „í ríki sólarinnar er ást
vinur yðar, kæru syrgjendur.
Gleðjizt í sorg yðar og trúið,
a) Dýrasögur og dýravísur
(Anna Guðmund., Steindór
Hjörleifsson og Stefanía
Sigurðardóttir lesa og segja
frá).
b) Verölaunagetraun litlu
barnanna.
c) Fimm mínútur með Chopin.
d) Ævintýraskáldið frá Óðins-
véum: Kynning á verkum
H. C. Andersens (Þorsteinn
Ö. Stephensen les eitt af
ævintýrum skáldsins).
18.30 Miðaftanstónleikar: Jascha
Heifetz leikur vinsæl fiðlulög.
36
vitnanir, og hugvekju í sam-
bandi við það, fór prestur að
tala um Óskar Gunnarsson
og viðhafði sterk orð. Annál-
aði framkomu hans og glæsi-
brag, sem hefði ótvírætt bent,
í þá átt, að hann væri stórr-
ar ættar, fór mörgum orðum
um dugnað hans, snyrti-
menns'íu og listhneigð í hví-
vetna, kvað hann bera hátt
í hópi góðbænda. Þá fór hann
viðurkenningarorðum um hús
freyjuna á Sjávarbakka. Hún
hefði reynzt manni sínum ó-
hvikull förunautur. Og með
hrelnlæti sínu og alhliða
vöndun, gefið svipmóti heim-
ilisins óviðjafnanlegan glæsi-
brag, sem varla ætti sinn líka,
á bóndabæ. Þau hjón hefðU;
hafið sig úr fátækt til velmeg'
unar, um leið og þau hefðu
komið til manns mörgum'
efnisbörnum. Væri slíkt eins-1
dæmi á harðindaöld. Þau
hefðu hafizt við hagsýni ogj
dugnað án þess að þrýsta að.
öðrum, slíkt væri eftirbreytn-
isvert.
Þá kemur sá kafli ræðunn-
ar, sem vakti umtalið. Prest-
ur sagði, að Óskar hefði verið
sólskinsbarn. Þráð yl og elsku.
Þetta yrðu menn að hafa í
huga, þegar talað væri um at
burði seinustu ára á Sjávar-
bakka. Sólskinseðli ungmeyj-
arinnar, sem réðst á heimili
mennska í höndum venju-
legra manna. Spakur maður
hefur sagt: „Allt er mér leyfi-
lega, en ég má ekki láta nokk
um hlut fá vald yfir mér“.
Fái eitthvað vald á einhverj-
um, er hann bundinn því,
hversu feginn, sem hann vill
sig við það losa. Sumir sætta
sig við ránsfeng og eru bundn
ir honum. Aðrir leggja aleigu
sina að veði fyrir perluna
dýru. Dýrgripinn, sem líf
þeirra hefur fest ást á, Sumir
láta sér nægja innileik og
innibyrgð sinna hugstæðustu
tilhneiginga. Óskar var ekki
einn slíkra manna. Hann
sætti sig ekki við það, að ylj -
ast við arineld. Hann vildi
komast út í sólskinið og látai
öll sín verk, ást sina og hugar!
flug baðast sólskini. Þess |
vegna var hann ferðbúinn af,
landi burt. Hann var í leit að
frelsi og fögnuði í glaðbjartrij
sól. En hætt er við, að þaðj
hefði dregið fyrir sólu í þeirrL
frelsisleit. Drottinn sá fyrir'
því. Hann kom og kallaði. Og
hver efast um, að kall hans
hafi verið hlýtt og fagurt um
leið og það var sterkt og mátt
ugt? Óskar elskaði guð og j
minnizt þess, „að þeim, sem
guð elskar, samverkar allt til j
góðs“. Guð lauk upp sólskins j
heimi eilífðarinnar, og þang-;
að er sólskinsbarnið gengið.i
Og guð mun blessa framtíð 19.00 Tilkynningar. - 19.20 Veður-
yðar sjálfra". Svo komu fregnir.
kveðjuorð Og bæn. 20.00 Kvöld í óperunni (Sveinn Ein-
Ekkjan og börnin sátu hjá arsson).
kistunni. Þar var mikið grát- 20-40 Erindi: Sænska stórveldið og
ið. Börnin grétu flest hljóð- endalok þess (Jón R. Hjálmars-
^..rf^ja^ f ét SVC ' ^ “Sósónata í As-
og ákaft, að það heyrðist dúr op uo etfir Beethoven
glöggt um alla kirkjuna. Hún, Myra Hess leikur).
var geðrík. Og nú brauzt allt 21.25 Með segulband í siglingu; Hl:
út í einu: harmur, sár gremja j Haidið heim á leið (Jónas
og kvíði. Henni duldist það Jónasson).
ekki, að nú hlaut að sverfa í 22 00 Fréttir °s veðurfregnir.
að. Og er hún hugleiddi það;22 05 Danslög' “ 23-30 Dagskráriok.
og viðhorfið allt, brutust til- Mánudagor 21. ágúst.
finningarnar ut í ofsa gráti. j 800 Morgunatvarp (Bæn. séra
Jakob Jónsson. — 8.05 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón-
leikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir. —
15.05 Tónleikar. — 16.00 Frétt-
ir og tilk. — 16.05 Tónleikar.
— 16.30 Veðurfr.).
— 9.00
Sunnudagur 20. ágúst
8.30 Létt morgunmúsik.
Fréttir.
9.10 Morguntónleikar: — (10.10 Veð,,„„„
urfregnir). - Þættir úr „þýzkri 18 55 Túkynningar. - 19.20 Veður-
fregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Guð-
mundur Thoroddsen prófessor)
hármon'íusveit"' *BcriínárStjórn 20 20 Einsöngur: Guðrún Ágústsdótt
ir syngur.
sálumessu" eftir Brahms (Eljsa
beth Grummer, Dietrich Fisch
er-Dieskau og kór St. Hedwigs-
kirkjunnar syngja með Fíl-
andi: Rudolf Kempe.
10.30 Prestvígslumessa í Dómkirkj-
unni: Biskup íslands vígir
Árna Pálsson cand. theol. til
Miklaholtsprestakalls I Snæ-
fellsnessprófastsdæmi. Séra
Þorsteinn L. Jónsson i Vest-
mannaeyjum Iýsir vígslu; séra
Magnús Guðmundsson í Ólafs-
vík þjónar fyrir altari. Vigslu-
vottar auk þeirra: Séra Helgi
Sveinsson í Hveragerði og séra
Rögnvaldur Jónsson. Hinn ný-
vígði prestur prédikar. Organ-
leikari: Dr. Páll ísólfsson.
12.15 Hádegisútvarp.
14.00 Miðdegistónleikar: Frá tónlist
arhátlðinni I Chimay I Beigíu
1961; — Parísarkvartettinn og
Pierre Fournier sellóleikari
flytja verk eldri og yngri tón
skálda:
a) Svíta fyrir kvartett eftir
Gautier.
b) Sónata eftir de Rosier.
c) „Musette de Choisi et de
Taverni" eftir Couperin.
20.40 Erindi: Alþjóðakjarnorkumála-
stofnunin í Vínarborg (Pétur
Eggerz sendiherra).
21.00 Tónleikar: Tveir Brandenborg
arkonsertar eftir Joh. Seb.
Bach. Hljóðfæraleikarar undir
stjórn Jascha Horenstein leika.
21.30 Útvarpssagan: „Gyðjan og ux-
inn“ eftir Kristmann Guð-
mundsson; IV. (Höfundur les).
22.00 Fréttir, veðurfregnir og síldar-
skýrsla.
22.20 Búnaðarþáttur: Um kjötfram-
leiöslu af nautgripum (Ólafur
E. Stefánsson ráðunautur).
22.40 Kammertónleikar: Samleikur
á fiðlu og píanó; Wolfgang
Schneiderhan og Carl Seemann
leika:
a) Sónata í C-dúr eftir Hinde-
mith.
b) Sónata nr. 2 eftir Béla
Bartók.
23.15 Dagskrárlok.
Útvarpsdagskrá Reykjavíkur-
kynningarinnar er á bls. 10.
EIRIKUR
VÍÐFFÖRL!
Úlfurinn og
Fálkinn
24
•zzMæ
Gunndalur og Haugur, en það
voru þeir, sem Eiríkur hafði hlust
að á, urðu meira en lítið hissa,
þegar letilegur og illa búinn mað-
ur spratt upp úr götu þeirra. —
Bersi bað mig fyrir kveðju sína til
ykkar og það með, að þér ættuð
að fylgja mér til hallar hans, ásamt
mönnum ykkar. Eiríkur kímdi með
sjálfum sér, þegar hann sá, hve
montinn Gunndalur varð við að
fá boð frá aðalsmanninum. Þegar
að kastalanum bom, hrópaði Eirík
ur með hárri röddu. — Ljúkið
upp, ég flyt góðar fréttir og Gunn-
dal jarl. — Allt gengur vel, hugs-
aði hann. Menn Gunndals halda,
að ég sé frá Bersa, og ef menn
Bersa halda, að ég sé einn af
mönnum Gunndals, þá....