Tíminn - 18.10.1961, Qupperneq 11

r i MIN N, mfgyíkudaginn 18. október 1961
11
Hver er líklegust til a3
erfa titilinn ástargyðjan, nú
þegar Brigitte Bardot hótar
að draga sig í hlé? Við erum
svo lánsöm að geta frætt
ykkur á því, lesendur góðir.
Og takið nú við fregninni.
Nafn hennar er Claudia
Cardinale. Hún er 22 ára,
ítölsk. Og hún er fögur. Brig-
itte hefur sjálf sagt, að þegar
hún dragi sig í hlé, voni hún
fastlega, að Claudia komi í
hennar stað
Þekktur brezkur blaðamaður
segir: — Ég er viss um, að hún
mun gera það. Og við skulum
gefa honum orðið frekar.
— Ég er viss um það, einkum
af því, að brezkur kvikmynda-
framleiðandi, sem ég þekki, stað-
hæfði einfaldlega, að hún hefði
enga möguleika til að verða
stjarna. Það var fyrir tveimur
árum, þegar Claudia kom hingað
til að leika í myndinni „Upstair’s
and Downstaiís". (Sami framleið-
andi sagði það sama um Brigitte,
þegar hún kom hingað fyrir séx
árum til að leika með Dirk Bog-
arde í „Doctor at Sea“).
Veit, hvaS til þarf
f dag er Claudia Cardinale eft-
irsóttasta leikkonan á meginland-
inu. Hún leikur í hverri mynd-
inni af annarri. Andlit hennar
skreytir forsíður ótal tímarita í
hverri viku. ,
Hinn frægi ítalski skáldsagna-
höfundur Alberto Moravia hefur
átt viðtal við hana. Og þessari
upphefð hefur hún náð, án þess
að beita nokkrum þeim leiðin-
legu bellibrögðum, sem svo marg-
ar stjörnur hafa beitt í leit sinni
að frægðinni. Engar strípalings-
jnyndir, engin bjánaleg atvik sett
á svið til að vekja eftirtekt.
Til að komast í sviðsljósið nú
á dögum, þarf meira heldur en
æsandi vöxt og góðan tannlækni,
og hún veit það. Svo að í stað
þess reiðir hún sig á hæfileika
sína, sem eru að koma æ betur í
Ijós, og hina sérkennilegu mýkt
sína og aðlögunarhæfileika, sem
gera henni kleift að virðast eðli-
leg í svo að segja hvaða hlutverki
sem er.
Auk þessa, samt sem áður, hef-
ur hún vöxt, sem gæti komið
hvaða manni sem er til að skera
bezta vin sinn á háls (málið er:
37—23—37), og rödd hennar
hefur sömu áhrif og ef volgu
hunangi væri hellt niður bakið á
manni.
Þegar ég hitti hana í París
dag einn, var hún í stórri, hvítri
peysu, blá- og hvítröndóttum
buxum, með hvíta tennisskó á
fótunum. Um sítt, kastaníubrúnt
hárið bar hún hvítt band.
Með útstandandi eyru
Hún var dásamleg á að líta.
Ég skildi hinn franska gagnrýn-
anda, þegar hann andvarpaði og
sagði: — Hversu dásamlegt and-
lit, hvílikur Ijómandi yndisþokki,
hvílík framtíð.
Þetta var þá C.C., arftaki B.B.
Stúlkan, sem Lundúnabúar fá
bráðum að sjá í litlu hlutverki í
ítölsku verðlaunakvikmyndinni
„Rocco and his brothers. Stúlk-
an í frægðarstiganum — á leið
upp.
— Eg get ekki enn skilið, hvað
hefur komið fyrir mig, sagði
hún. Það er ekki eins og ég sé
aðlaðandi. Ég hef m. a. s. allra
undarlegasta andlit, og það er
ekki langt síðan ég hætti að
skammast mín fyrir það. Eyrun
á mér eru útstandandi Fólk seg-
ir, að þau sveiflist til í golumii.
í fyrstu myndinni, sem ég lék
í, varð að líma þau aftur. Ég var
viss um, að ég kæmist aldrei
langt með þessi eyru. Ég ætlaði
jafnvel að gangast undir upp-
skurð þess vegna.
— Hefurðu aldrei heyrt um
eyrun á Clark Gable, eða Bing
Crosby?
— Jú, og það uppörvaði mig.
Nú stendur mér alveg á sama um
þessi eyru. Mér er jafnvel sama,
þó að þau roðni, þegar ég verð
æst.
— Er eitthvað fleira, sem angr-
ar þig?
— Ójá. T. d. ber ég höfuð ung-
píu á líkama fullþroska konu
Þú getur kannske ekki séð það,
en ég hef mjög þroskaðan lík-
ama. Ég hef samt ýmislegt gott
við mig, og ég skammast mín
ekki fyrir allt. Ég hef t. d. fallega
fætur, eða svo segir amma mín.
Hún segir, að til þess að fætur
geti verið fallegir, þurfi að vera
bil á milli þeirra á þrení stöðum,
eitt á milli öklanna og kálfanna,
annað á milli kálfanna og
hnjánna og það þriðja á milli
hnjánna og læranna. Og ég hef
þau öll þrjú.
— Segðu mér eitthvað fleira
um þi£.
— Ég er fædd í Túnis, á ítalsk-
an föður og franska móður. Ég
ætlaði aldrei að verða leikkona,
ég ætlaði að verða kennari. Svo
fór ég í keppnina um fegurstu
itölsku stúlkuna í Túnis.
Erfiðast að eignast vini
— Verðlaunin voru ferð til
Feneyja, og mig hefur alltaf
langað til að sjá Feneyjar. Ég
vann. Kvikmyndahátíðin var þá í.
Feneyjum, og það var gert heil-
mikið veður út af mér. Þeir buðu
mér samninga, en ég neitaði. Ég
fór aftur til Túnis, en eftir sex
mánuði gafst ég upp.
Nú langar mig mikið til þess
að þetta heppnist allt vel. En
mig langar ekki til að verða önn-
ur Brigitte Bardot. Ég er Claudia
Cardinale. Mig langar ekki í vin-
sældir af því tagi, sem Brigitte
hefur.
— Þú meinar, að þú viljir hafa
þitt einkalíf í friði?
— Já, þó að ég eigi í rauninni
lítið einkalíf núna. Ég er alltof
önnum kafin. Ég þarf að leika í
fjórum myndum á næstunni. Það
er of mikið.
— Færðu ekki mörg bréf frá
aðdáendum?
— Ég fæ mikið af skrýtnum
bréfum, frá fólki í fangelsum,
frá geðveikissjúklingum, frá
brjáluðum þjóni á Ítalíu.
— Hvað vill þessi brjálaði
þjónn?
— Hann vill mig, held ég. í
rauninni staðhæfir hann, að
hann eigi mig. Hann hefur aflað
sér allra skjala til giftingar, hann
lét jafnvel lýsa með okkur og
sendi mér slæðu. Nú segir hann,
að við séum hjón.
— Xæja, ef eitthvað gengur
erfiðlega fyrir þér, áttu þó alltaf
veitingahús á Ítalíu.
— Ég vona, að mér gangi
aldi'ei svo illa.
— Hvað mundirðu segja, að
væri erfiðast við að vera eftir-
sótt og ung leikkona?
— Að eignast vini. Mér virðist
næstum ómögulegt að eignast
vini meðal annarra leikkvenna,
einkum hinna eldri. Ég geri hvað
ég get, en það tekst ekki. Það er
einkennilegt. Ég skil það ekki.
En þú?
— Ójá, ég skil það fullkom-
lega.

am

:

■
■
l . c
ri •'• ■'.■'•• •?:•'■'-& ...■•
•;• •.•^S
; :
■
, >5». -- -/
í ;. > •/; i
. ■
.
. ■ '■ '

mm

: ■ ,.... - ;

Saknæmara að elska blökku-
stúlku en að drepa hana
Sænska skáldkonan Sara hún handtekin, ásamt blökku-
Lidman, sem stjórnin í Suður-
Afríku 1 lét handtaka og reka
úr landi á þessu ári sökum of-
náinnar umgengni hennar við
blökkumenn, hefur skrifað
bók um lífið í Suður-Afríku.
Bókin kom út fyrir fáum dög-
um.
Þessi bók heitir Ég og sonur
minn. í henni er lýst ofstækis-
fullum ótta hvítu mannanna
við blökkufólkið, og margir
menn, bæði fylgjendur og
andstæðingar kynþáttakúgun-
arinnar, segja þar álit sitt. Það
eru þó aðeins aukapersónur í
bókinni, sem túlka viðhorf
skáldkonunnar sjálfrar, en þau
eru áður kunn af blaðagrein-
um hennar.
Þannig segir ein af auka-
persónum bókarinnar:
— Hvítur bóndi, sem drep-
ur svartan mann, getur lent í
fangelsi í eitt ár, en brot á sið-
ferðislöggjöfinni hafa í för
með sér fimm ára fangelsis-
vist. Það er miklu áhættu-
minna að drepa blökkustúlku
en elska hana.
Sara Lidman kom til Jó-
hannesarborgar í júnímánuði
í fyrra. í janúarmánuði var
manninum Pétri Nhite, sökuð
um að hafa brotið lög, er
banna náin kynni svartra og
hvítra manna.
Hún hirti ekki um að verja
sig þá, þar eð sérhverrar við-
leitni af hennar hálfu í þá átt
hefði verið hefnt á blökku-
manninum. Eins og kunnugt
er lögðu suður-afrísku stjórn-
arvöldin málið til hliðar í
marzmánuði. Sara Lidman fór
þá til Tanganýiku, þar sem
hún skrifaði bók sína.