Tíminn - 16.12.1961, Page 12

12
TÍMINN, langardaginn 16. desember 1961
' J
ÍÞRDl -TIR lli 11 Í £41111 ÍÞR ÚTTIR

RITSTJÓRI: HALLUR SÍMONARSON
Norðmaður nálgast met
Vílhjálms Eínarssonar
Svo virðist seni talsverður fjör-
kippur hafi a'ð undanförnu komið
Jólakort fyrir
íþróttafólk
Litmyndir í Hafnarfirði liafa
sent á mar'kaðinn skemmtileg jóla
kort, sem heppileg eru fyrir í-
þróttafólk til að senda kunningj-
um sínum. Á kortunum eru teikn
ingar eftir Halldór Pétursson af
knattspyrnumönnum, skíðamönn-
um, laxveiðimönnum og fleiri í-
þróttamönnum, og eru teikning-
arnar hinar skemmtiiegustu. ís-
lenzk-erlenda verzlunarfélagið sér
um dreifingu á kortunum.
í atrennulaus stökk 1 Noregi. Ný-
lega skýrðum við frá því hér á
síðunni, að John Evandt hefði
sett nýtt heimsmet í langstökki
án atrennu, og að hann hefði mik-
inn áhuga fyrir að reyna við heims
met Vilhj’álms Einarssonar í há-
stökki án atrennu, en Evandt átti
heimsmetið áður.
Nú hafa lii'ns vegar þær fréttir
borizt frá Noregi, að Evandt hafi
einnig misst norska metið í há-
stökki án atrennu. Á móti, sem
nýlega fór fram í Bergen, stökk
ti'l þess að gera óþekktur íþrótta-
maður, Svein Hove, yfir 1.74 m.
í hástökki án atrennu, en það er
einum sentimeter lakara en heims-
met Vilhjálms. Fyrir þetta afrek
hlaut Svein Hove Finn-Blytt bik-
arinn, sem veittur er árlega i
Bergen fyrir bezta afrekið unnið
þar í íþróttum á árinu.
Nú er meiningin, a'ð öll þjóðin spili handknattleik um jólin" sagði Ásbjörn Sigurjónsson, formaður Hand-
knattleikssambands ísiands, þegar hann leit inn á borðið. HSÍ hefur sem sagt gefið út skemmtilegt hand*
Hægur bati hjá Rí
harði Jónssyni
boltaspil, sem ætti að gera orðið góð dægradvöl, enda spilið aII a'thyglisvert, en hugmyndina að því átti Arthur
Ólafsson, en HSÍ hefur öll réttindi. Ágóði af spilinu rennur til Handknattleikssambandsins. Á myndinni hér
ofan sést Friðrik Ólafsson, skákmeistari, spila handboltaspilið vlð Ragnar Jónsson,
leiksmann úr Hafnarfirðl.
Nýlega barst bréf frá Ríkarði
Jónssyni, knattspyrnumanni, sem
eins og kunnugt er hefur undan-
farna mánuði dvalizt á sjúkrahúsi
í Þýzkalandi.
Eins og í fyrri bréfum Ríkarð-
ar, segir hann, að batamerki séu
sjáanleg á nokkrum hluta fótar-
ins en enn þá mjög lítil annars
staðar, og hefur það lítið breytzt
síðustu vikur þrátt fyrir aðgerðir
farrustu lækna á þessu sviði og
JÓLABÆKUR
Gefið litlu börnunum bóka-
P safnið: Skemmtilegu smá-
barnabækurnar:
Bláa kannan Kr. 6.00
Græni hatturinn — 6.00
Benni og Bára — 15.00
Stubbur — 12.00
Tralli — 10 00
Láki — 10.00
oancsi litli — 10.00
barnabækur:
Ennfremur þessar sígildu
barnabækur:
Bambi Kr. 20.00
Börnin hans Bamba
— 15.00
Selurinn Snorri — 22.Q0
Snati og Snotra — 20.00
Biarkarbók er trvoaing
Fyrir aóSri barnabók.
BÓKAÚTGÁFAN BJÖRK
fuUkomnustu tæ'kja, sem notuð
eru við slík tilfelli.
Ríkarður kemur með miililanda
flugvél Flugfélags íslands hinn
17. þ. m. og dvelur heima yfir jól
in, en tvenn undanfarin jól hefur
hann dvalið á sjúkrahúsi.
Hann fer að öllum líkindum aft
ur til Þýzkalands strax eftir ára-
mót Ríkarður biður fyrir kveðj-
ur til allra vina sinna velunnara.
St.Mirren, lið Þórólfs Beck í
Skotlandi, leikur í dag í skozku
deildarkeppninni við Glasgov-liðið
Third Lanark og fer leikurinn
fram í Glasgov. Á laugardaginn
var átti St.Mirren að Ieika gegn
Morton, en leiknum var frestað
vegna ísingar á vellinum, og varð
að fresta sex öðrum leikjum í
skozku bikarkeppninni þann dag.
Trúlofunar>
hringar
afgreiddir
samdægurs
Sendum um allt land.
HALLDÓR SIGURÐSSON
Skólavörðustíg 2
Nú er hér ekki aðeins maður og
maður sjúkur í sjúkrahúsi eða
án læknishjálpar. — Sjálfstæði ís
lands er sjúkt á sál og líkama.
Fjárhagur þjóðarinnar er veik-
ur — hversu mjög veikur, veit
sennilega enginn, — siðferði
þjóðarinnar er ákaflega framlágt
efaiaust fársjúkt og langt leitt.
Þekking þjóðarinnar á ástæðum
^ínum fjárhagslegum, siðferðileg-
um og menningarlegum í flestum
eða öllum skilningi er bæði bóg-
siga og hækilbrotin.
Hver veit t. d. hvað íslenzkir
borgarar hafa miklar eignir ótald
ar, faldar innan lands og utan?
Um þann þátt er þó víst, að þar
eru stórar fjárhæðir, og að al-
menningur ýmist veit það eða hag
ar ráði sínu eins og hann viti það,
þar sem heimtað er æ meira og
meira eftirlæti við allar langanir,
þótt engum dyljist að síaukin
skuldasöfnun rikis og þjóðar seg-
ir frá öðru ástandi með opinberum
s'kýrslum en því, sem líferni
manna bendir til.
Siðferðisveilur þjóðarinnar sjást
berlega, bæði á framferði einstakl
inga, sem of langt yrði upp að
telja og allra Ijóslegasí á háttum
stjórnmalaflokkanna, einkum þeg
ar þeir hafa komizt i þá afstöðu
að eiga þess von að sleppa við
staðgreiðslu afbrotanna, svo sem
við síðustu kosningar, þegar nú-
verandi stjómarflokkar löfuðu
kjarabótum, en efndu með rýrn-
andi kaupmætti fáanlegs fjár, þeg
ar þeir hlutu völdin.
Menningarstyrk má meðal ann-
ars meta eftir oftrausti hlutleys-
ingja um herstöðvar á viðnáms-
þrótt þjóðar sinnar og sama við-
horfi hervina. þar sem þeir ætla
sér og þjóð sinni að standast nú
bað. sem hinir bezt menntu ein-
staklingar gátu ekki síað. svo að
hættulaust yrði, á meðan þeir
voru þó að mestu einir um inn-
flutninginn eins og var í lok þjóð-
v'eldistímans, þegar útilend áhrif
kyntu þó upp ófrið, manndráp og
ranglæti, og leystu upp að ýmsu
leyti betra þjóðfélag en umhverf
is voru og á eftir því komu.
Þetta þarf ekki að ræða. Við
þá, sem ekki sjá sögulegar stað-
reyndir, /eins og áróður erlendra
biskupa og Hallvarðs gullskós,
sem þó ekki náði að marki til ann
arra en þjálfuðustu stjómmála-
manna þess tíma, er ekki að tala,
séu þeir nægilega margir til að
fá haldið völdum. Þeir fara þá
skiljanlega með völdin eftir
heimsku sinni sér og erfingjum
sínum til sama niðurdreps og
Grundarfeðgar eftir umboðstöku
konungserindis á fyrri hluta 13.
al'dar.
Eo ef svo skyldi fara, að ein-
hverjum vaknaði hugsun, mætti
þá benda á, að síðasta svívirðing
in: sjónvarpsstækkunin, er gerð
fyrir herinn Henni er auk gleð-
skapar ætlað að auka honum á-
fergju til að vinna Bandaríkium
Norður-Ameríku, allt sem 'þeir
hermenn geta, sem njóta skulu.
Það myndi sennOega verka líka á
þá fslendinga, sem á horfðu, ef
það hefði nokkrar verkanir og það
myndi gylla fyrir þeim heimsveld
ið í vestri. Er þá skammt að minn
ast um örlög Nýfundnalands. sem
kaus af sér nýfengið sjálfstæði
fyrir nokkrum árum.
Gaman fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn að bera klórið sitt saman við
forskriftina þeirra. „Smið má
þekkja þar af grip“, sagði Jón S.
Bergmann. Þó er ekki að van-
treysta skilningi og festu þjóðar-
innar fyrir áróðri! Kommúnistarn
ir sýna sig, flokkurinn, sem alltaf
hefur snúizt eins og krossrella
fyrir hverjum blæ úr austri. Svo
á nú að bjóða heim áróðri einnar
stórþ.ióðar sem áhrifavaldi á aðra
og það smáþjóð jafnmikinn hluta
kjósenda fyrir viðrandi geltitíkur
eins og teljast má, ef lagðir voru
saman hlutar yfirlýstra og falinna
nazista og játaðra og dulinna
kommúnista auk þeirra persónu-
og skoðanaleysingja í öðrum flokk
um, sem gætu hafa fokið með
golunni, ef hún blési í þá áttina.
' Á sjúkrahúsum eru heimsóknir
takmarkaðar.
Hinn pólitíski sjúklingur, þjóð-
in íslenzka, ætti að búa sig undir
að hindra sem mest áróðurstæki
erlendra þjóða í landi sínu og
gera það vegna eigin andlegrar
heilsu, en ef það er ekki kleift,
þá að skapa eftirlit og aðhald
menntaðra manna innlendra á öll
um þeim flutningi með eigin
rekstri hans og friða samvizku
sína með því að meira hafi ekki
verið unnt að gera.
Það er nokkuð útbreidd skoð-
un, að íslenzk þjóð sé allgóðum
gáfum gædd, og sé henni því ó-
hætt að bjóða sér vitraunir nokkr
ar, má það vera og er vonandi
rétt um aðra flokka hennar en
atvinnustjórnmálamenn. Þeim virð
ist aftur á móti ekki sjálfrátt.
Borið er mál á, að veita íslenzk
um togurum rétt til veiða { land-
helgi einmitt á sama tíma og fyr
ir liggur samningabálkur um jafn
an rétt hverrar þjóðar sem er af
samningsaðilum til atvinnu á yfir-
ráðasvæði annarra. Það væri frið-
vænlegt á hrygningarstöðvum N-
Atlantshafsins ef stórþjóðirnar,
sem tæma Norðursjóinn á fáum
misserum eftir hverja friðun,
fengju aðstöðu til að leika sér
upp að landsteinum hér við fs-
land, mennirnir, sem ekki hafa
mannkosti til að verja strandhöf
sinna eigin landa fyrir eigin þegn-
um, eða stilla sig um morðtilraun
ir gagnvart áhöfnum varðskips í
skyldustarfi,- sem sjómenn ættu
að vita öllum betur, að er fullkom
ið nauðsynjaverk, ekki aðeins
«trandþjóðinni, sem ver eigin
landhelgi, heldur öllum þeim,
sem borða fiskinn úr nálægum
sjó, — nálægum einmitt þeirra
landhelgi.
Sigurður Jónsson frá Brún.