Tíminn - 28.03.1962, Blaðsíða 2

LEIKFELAG HAFNARFJARÐAR SYNIR
RKA
KLfPU
Síðast liðið laugardags-
kvöld frumsýndi Leikfélag
Hafnarfjarðar gamanleikinn
Klerkar í klípu, eftir Philip
King. Sýningarstaður var
Bæjarbíó. Var það þéttskip-
að, og virtust sýningargest-
ir skemmta sér prýðilega.
Leikurinn er í þremur þátt-
um, og gerist allt á isama
sviði.
■PhJlip King er sá sami og
samdi gamanleikina um tengda-
mömmu, sem Leikfélag Reykja-
víkur hefur séð um kynningu á.
Þar að auki hefur hann samið
fjöldann allan af leikjum, sem
hafa notið talsverðra vinsælda í
hans heimalandi, Englandi, bæði
gamanleiki og leiki alvarlegs
eðlis. í leikskrá er þess getið, að
vandfýsnasti og harðskeyttasti
leikdómarinn í London hafi far
ið lofsamlegum orðum um King,
og talið höfuðkosti hans vera
tæknikunnáttu, smekkvísi og hóf
stillingu.
Ég er ekki sammála leikdóm-
aranum í London um síðast talda
atriðíð, hófstillinguna. Mér
finnst Klerkar í klípu vera mjög
óhófsamur farsi, svo gassalegur,
að ég var orðinn dauðþreyttur,
þegar leiknum lauk. Frá upphafi
til enda eru leikendur þjótandi
— eða veltandi — fram og aft-
ur um sviðið, kallandi og hróp-
andS, og allt gep ist með svo
miklum hraða og hávaða, að fá-
dæmi má teljast.
Víst hefur þetta sína kosti,
svo sem þá, að á meðan skortir
ekki spennu og gang í leikinn,
en einhvern veginn var það svo,
að mér fannst hann of lang-
dreginn, þegar allt kom til alls.
Ég er hræddur um, að leikstjór-
inn, Steindór Hjörleifsson, hafi
ekki alveg ráðið við sína menn,
þeir hafi tekið af honum ráðin
og farið að ofleika, enda ber
einna minnst á honum af leik-
endum, en jafnhliða leikstjórn
fer hann einnig með hlutverk í
leiknum. Ofleikur er vandamál,
sem oft rís í sambandi við óvana
leikendur, og er því nauðsynlegt
fyrir leikstjóra að gæta þess
vandlega, að draga úr ofleiknum
eins og framast er hægt.
Um efni leiksins er lítið að
segja. Það er hin vanalega farsa
saga um misskilning á misskiln
ing ofan, þegar einn ætlar öðr-
ída vinnustúlka og biskupinn frá Lax.
um allt annað en ástæða er til,
og alltaf verður eitthvað til þess,
að misskilningurinn leysist ekki,
þangað til í lokin, að allt greið-
ist á augabragði eins og kippt
sé í spotta. Og hvað sem að
öðru leyta má finna leiknum til
foráttu, geiist margt spaugilegt
í honum og mörg tilsvörin eru
hnyttin og góð, og virðist þýð-
andinn hafa unnið vel að sínu
verki, þótt nokkuð bæri á rit-
máli í stað lipurs talmáls í upp-
hafi, en úr því greiddist um
leið og æsingurinn jóks't. Ég gat
hvergi fundið í leikskránni, hver
þýðandinn er, en mig mimnir
að ég hafi einhvers staðar heyrt,
að það væri Ævar Kvaran. Sé
það ekki rétt, bið ég hlutaðeig-
andi velvirðingar.
Steindór Hjörleifsson, leik-
stjórf,, fer með hlutverk séra
Linoel Toop. í leikskránni stend
ur, að hann hafi hlaupið undir
bagga í veikindaforföllum Karls
Sigurðssonar, sem upphaflega
var ráðinn í hlutverkið, og er
þá skiljamlegt, að hann kunni
hlutverkið ekki upp á hár enn
þá, ef fyriivarinn hefur verið
stuttur. Steindór var nánast sá
eini, sem ekki oflék, og fyrir
bragðið varð hann hálf dauf-
ingjalegur á svipinn, borið sam-
an við hina.
Konu hans, frú Penelopu
Toop, leikur Auður Guðmunds-
dóttir. Þetta er einna veigamesta
hlutverkið í leiknum, og verður
tæpast sagt annað en að hún
leysi það allvel af hendi. Það
sem sagt hefur verið um ofleik-
inn á við hana eins og aðra, en
hún var sjálfri sér samkvæm og
kunni sjáanlega vel við s'ig á
sviðinu.
Sviðsmynd úr síðasta þætti, talið frá vinstri: Biskupinn,
Humphrey, Clive og ída vinnustúlka.
liðþiálfinn, „maðurinn",
Toop,
Toop,
TIMANUM hefur borizt eftirfarandi
bréf: — Síðastliðinn sunnudag
hafði Véladeild SÍS sýnlngu á
nokkrum landbúnaðarvélum í vöru
skemmum Kaupfélags Árneslnga á
Selfossi, sem og víðar.
Meðal þess er sýnt var, voru
McCormick International, Farmal
Dlesel-dráttarvélar, öflugur sláttu-
tætari, Bradford rakstrar. og snún
ingsvél, sex garða, og ámoksturs-
tæki. —
Á sýningunni voru og gefnar
greinagóðar uppiýsingar um starfs
hæfni vélanna og meðferð í notk-
un. Sýning þessi var mjög athygl
isverð og ánægjuleg nýjung, sem
við bændur ættum að gefa góðan
gaum að og notfæra okkur vel ef
áfram verður haldið með þessa
kynningarstarfsemi, sem vafalaust
verður.
Á síðustu tímum hefur orðið
s'tórkostleg tæknlleg þróun i gerð
dráttarvéla, svo og öðrum búvél-
um, þannlg að vinnuafköst og nota-
gfldl þeirra hefur aukizt og marg-
faldazt með fjölbreyttari tengidrif-
um og margbrotnari girskiptingu,
sem gerir véiarnar hæfari og hent
ugarl til hinna fjölbreyttustu nota
vlð ýmlss konar störf. Það er því
mikil nauðsyn fyrir okkur bænd-
urna að geta fengið aðstöðu til að
sjá vélarnar og kynnast hæfni
þeirra áður en við festum kaup á
þeim svo að við getum áttað okkur
á, hvað vlð |rum að kaupa, þegar
um jafnmikil verðmæti er að ræða
og, sem við eigum jafnmikið undir,
að fullnægi þeim kröfum og þörf.
um er við gerum til vélanna.
Það er óhætt að segja, að það
verður vart á betri dráttarvélar
kosið, eins og nú stendur, en Far-
mal diesel, enda fer sala á þetm ört
vaxandi, t.d. hefur þriðjl hver
bóndi i Gnúpverjahreppf keypt þá
vél nú á síðasta ári, menn, sem
hafa langa reynsiu í notkun drátt.
arvéla.
Þá var og eigi síður fróðlegt að
sjá hinn öfluga sláttutæfara, sem
henta mun vei á stórbýlum, eða
þar sem tún jarða eru samliggj-
andi, tveggja eða fleiri, væri mjög
hentugt, þar sem þannig hagar til,
að hafa samvinnu og sameign um
svo afkastamikið verkfæri. —
Sama má segja um ámoksturstæk-
in. — Bamford vélarnar eru mikil
afkastaverkfæri og nauðsynleg
eign hverjum bónda. —
Við bændur þurfum að notfæra
okkur tækifæri, sem þessi, til að
kynnast því bezta, sem völ er á á
vélamarkaðinum hverju sinni. Bú-
reksturinn hvíiir nú orðlð svo mik
ið á vélakostinum, að við verðum
að vera varkárir og vandlátir með
val á þeim og nota aðeins hið
bezta, það verður notadrýgst þegar
til lengdar lætur. —
Sambandið og kaupfélögin, sem
að þessum sýningum standa, eiga
þakkir skiiið fyrir framtakið og
láta væntanlega ekki hér staðar
numið, heldur auka þessa starfsemi
eftir því sem efni standa til. —
Bóndi.
Svana Einarsdóttir leikur Idu
vinnustúlku. Hún var stundum
dálítið í vandræðum með sjálfa
sig, en gerði’ hlutverki sínu góð
skil á köflum.
Margrét Magnúsdóttir lék ung-
frú Skillon, hneykslisberann og
nöldurskjóðuna, sem nauðsyn-
legt er að hafa í svona leik. —
Sé eitthvað að marka myndina
af henni í leikskránni, er geiVi
hennar afbragðsgptt, því aldrei
varð annað séð, en hún væri af-
gömul kerling. Hún oflék veltur
og slagsíðu, þegar hún átti að
verða kófdrukkin, en var skýr-
mælt og sagði margt gott.
Corporal Clive Winton lék
Ragnar Magnússon. Hlutverk
eins og hans eru ekkert alltof
vinsæl, og hann var nokkuð
þvingaður framan af, en það
rjátlaðist af honum. Hann oflék
ekki til muna og var bara nokk-
uð góður, þegar á heildina er
litið.
„Manninn1 lék Sverrir Guð-
mundsson. Mér kom nokkuð á
óvart að sjá hann á leiksviði,
en hann kunni hlutverk sitt vel
(Framhald á 15. síðu)

Sengisiækkun éjmrf
í nefndaráliti Skúla Guð-
niundssonar um gengislækkun
ina, sefti birt var hér í blaðinu
á sunnudaginn er sýnt fram
á það með skýrum rökum, að
gengislækkunin á sl. sumri var
með öllu óþörf, hennar var
engin þörf fyrir atvinnuvegina.
HeiIdarafJinn á sl. ári var 23%
meiri en ártð áður og að auki
steig verð á ísl. sjávarafurðum
á erlendum mörkuðum Iðinaðar
fyrirtæki gætu undantekninga
lítið greitt þær kauphækkanir,
sem samig var um í frjálsum
samningum, án þess að hækka
verð á framleiðsluvörunum.
Togaraútgerðin hefur átt við
erfiðleika að etj-a, en þeir
verða ekki leystir með gengis
lækkun. Það er öllum ljóst —
ríkisstjórninni líka, enda hefur
hún lagt fyrir þingið tillögur
um það vandamál.
Ekki var gengislækkunin
gerg fyrir landbúnaðinn. Með
þeirri ráðstöfun eru emi lagð-
ar auknar byrðar á þann at-
vinnuveg.
Hefndaraðgerig
Það ber því allt að þeim
brunni, að genigislækkunin
hafi verið hefndaraðgerð ríkis
stjórnarinnar gegn almenningi
og verkalýðsfél., vegna þess,
að kaupgjaldsdeilurnar leyst
ust ekki eins og ríkisstjórnin
vildi. Það er óhagganlegt, að
ríkisstjórnin taldi atvinnuveg
ina geta borið 6% kauphækk
un og 4% að ári, þ.e. tillaga
sáttasemjara — Þess vegna
verða engin rök fundin fyrir
því, að nauðsynlegt hafi verið
að hækka verg á erlendum
gjaldeyri um 13,1%, hvag þá
að brýna nauðsyn hafi borið
til að brjóta stjórnarskrána og
gengisskráningarvaldið úr hönd
um Alþingis til Seðlabankans
með bráðabirgðalögúm.
„Lausnin”
Lausn Ingólfs Jónssonar
landbúnaðarráðherra á erfið-
leikum landbúnaðaríns nú er
sú, að láta bændur hafa háa
vexti í stað þess að þeir höfðu
áður lága vexti. Lána þeim út
til styttri tíma en áður að auki.
— Lausnin var kórónuð
með viðbótarskatti á tekjur
bænda sem memur 2% kaup-
lækkun hjá meðalbónda. —
Þetta er Iausnin á lánamálum
bænda, þetta eru svörin við
tilmælum og óskum stéttar-
samtaka bænda um vextir
verði hafðir lágir. lánað til
langs tíma og verðlagsgrund-
völlurinn leiðréttur.
4 bjárga áBiti
Búnaðarþings
Vegna þess að Búnaðarþing
mótmælir þessari „lausn“ skrif
ar Mbl: „Meiri hluti búnaðar
þings mun ekki njóta trausts
bæmda“ og enn fremur: Meiri
hluti búnaðarþings hefur orðið
sér til minnkunar, ályktun frá
slíkum meirihluta verður tæp
lega tekin alvarlega...
Þeir, sem björguðu áliti Bún
aðarþings í gær voru: Einar
Ólafsson, Jón S'igurðsson,
Egill Jónsson og Siggeir
Björnsson" — Þannig ritar
Mdl. rnn hagsmunasamtök og
hagsmunabaráttu bætida. Bænd
ur verða sér til minnkunar,
ef þeir hneigja sig ekki og
segja takk við þessum „kræs
ingum“, sem verið er að bjóða
þeim. Mbl. segir, að það hafi
4 verið á móti því að mótmælt
var 1% gjaldi á búvörur og
telja töggur í þessum fjórum.
Rétt er að geta þess til að
(Framhald á 15. síðu)

T f M I N N, miðvikudagur 28. marz 1962.