Tíminn - 14.12.1962, Blaðsíða 7

ÚTGEFANDI: SAMBAND UNGRA FRAMSÓKNARMANNA RITSTJÓRI: DANÍEL HALLDÓRSSON
ALLIR UNGUNGAR VERÐA AD
FRÆÐASTIIM ATVINNUUFIÐ
Kennsiusruna nja uiati uunnarssyni
FYRIR nokkrum dögum brá
blaðamaður og ljósmyndari frá
Vettvanginum sér vestur á Hring-
braut, þar sem Gagnfræðaskóli
Vesturbæjar hefur aðsetur sitt í
verksmiðjuhúsnæði Jóns Lofts-
sonar. Mér hafði borizt til eyrna,
að Ólafur Gunnarsson sálfræðing-
ur væri að ræða við nemendur
annars bekkjar um starfsfræðslu
þessa dagana og lék mér forvitni
á að kynnast starfsfræðslunni frá
þeirri hlið eftir að hafa margsinn
is verið gestur á starfsfræðsludög-
um.
Ólafur tók erindi mínu mjög
ijúfmannlega og vísaði mér til sæt
is aftast í A-bekk þannig, að nær-
vera mín truflaði nemendur sem
minnst.
Svo hófst erindi Ólafs um starfs
fræðslu. Fyrst gerði hann grein
fyrir þeim leiðum, sem unglingur
getur valið um, að skyldunámi
loknu, eru þær fleiri en flesta
mun gruna og bráðnauðsynlegt öll
um unglingum á þessu aldurs-
skeiði að kynna sér þær vel. Van-
þekking á þessu sviði getur hæg-
lega haft í för með sér, að ungling-
urinn velji rangar leiðir til undir
búnings fagnámi en það getur aft-
ur haft í för með sér námstöf, sem
skipt getur árum.
Mikil stoð er það fyrir unglinga,
að þeir eiga nú kost á að eignast
bókina „Hvað viltu verða?“, sem
befur að geyma yfirlit yfir allar
helztu starfsgreinar, sem unnar
eru hér á landi og hvaða menntun
menn þurfa að hafa til þess að
geta tekizt á hendur hin ýmsu
störf.
Ólafur benti unglingunum á, að
tvennt væri þeim höfuðnauðsyn
að gera sér ljóst áður en þeir
veldu sér ævistarf. Annars vegar
um hvað væri hægt að velja í
þjóðfélaginu, hins vegar hvernig
hæfileikar þeirra og áhugaefni
samræmdust því sem hægt væri
að velja um.
Fram að þessu hafði Ólafur gert
grein fyrir helztu leiðum fram-
haldsnáms, en nú beindi hann
rnáli sínu til unglinganna og bað
þr að benda á hvað þeir teldu, að
skipti hvern einstakling máli áður
en hann veldi sér lífsstarf.
Fyrstu svörin komu strax. At-
vinnumöguleikar og gott kaup
sagði hressilegur piltur og þetta
tvennt var skrifað á töfluna til
rninnis. í sambandi við atvinnu-
möguleika leiddi sálfræðingurinn
talið að atvinnuöryggi, en þar
voru unglingamir ekki eins vel
heima, höfðu t. d. enga grein gert
sér fyrir þýðingu útflutningsat-
vinnuvegar fyrir alla afkomu þjóð-
arinnar. Atvinnuleysi var sem bet
ur fer fjarlægt hugtak í huga
þessa unga fólks.
Þá var komið að því hvort mað-
ur ætti að velja sér ævistarf að-
eins með tilliti til launanna. Um
það voru fyrst dálítið skiptar skoð-
anir en brátt sættust allir á að
fleira kæmi til og þá einkum hæfi
leikar manna pg áhugaefni. Fjög-
ur veigamikil atriði voru komin á
töfluna og mikið rætt um hversu
miklu máli þag skipti, að menn
hefðu gaman af vinnunni, sem
þeir veldu sér og hvaða leiðir væri
hægt að fara til þess að gera
sér grein fyrir hvort áhuginn væri
varanlegur eða aðeins stundará-
hugi, eins konar tízkufyrirbrigði.
Stúlkurnar voru strax meg á
nótunum þegar minnzt var á tízk-
una en höfðu hins vegar ekki all-
ar gert sér grein fyrir, að þegar
ævistarf er valið er einstaklingur
inn að ákveða starfsdag sinn að
miklu leyti allt að 50 ár fram í
tímann, en kjóllinn, sem fylgir
tízkunni endist ekki nema i mesta
lagi nokkur ár, sakar því minna
þótt tízkan ráði vali hans en ævi-
starfsins.
Næst barst talig að kostum og
göllum starfsgreina og var þar
greinilega um umfangsmikið og
heillandi efni að ræða, sem mörg-
um fullorðnum myndi einnig hafa
þótt girnilegt til fróðleiks.
Meðal gallanna á sumum starfs-
greinum má nefna, að þær eru
liklegar til að valda atvinnusjúk-
dómum, en um þá voru unglingarn
ír alls ófróðir, þekktu naumast
nafnið hvað þá meira. Ég verð að
játa, að mér var það mikil nýjung
þegar Ólagur sagði frá því, að
erlendar rannsóknir hefðu sýnt að
49% allra manna og kvenna yrðu
að forðast einhver störf sökum
atvinnusjúkdóma.
Tíminn leið áður en ég vissi af
og nemendurnir höfðu algerlega
gieymt tilveru minni í bekknum
enda efnið svo heillandi og nýstár-
legt að það hlaut að vekja óskiptan
áhuga. Hins vegar var mér jlóst,
að þetta umfangsmikla efni ætti
að' vera ein af kennslugreinum
skólanna og spurði ég Ólaf hvort
ekki væri unnið að því.
„Ég hef margsinnis bent á að
starfshræðsla í skólum er æsk-
unni nauðsynleg, en það hefur
litla áheyrn fengið hjá ráðamönn-
um“.
Það hljómar undarlega eins fal
lega og allir tala um æskuna og
keppast við að lýsa áhuga sínum
á að vinna henni gagn. Telja þess-
Framhald á 2. síðu.
Stjórn Sambands ungra Framsóknarmanna
HörSúr Gunnarsson.
Ritstjóra-
skipti
HÖRÐUR GUNNARSSON lætur
um þessar mundir af ritstjóm
Vettvangsins að eigin ósk. Hörður
hefur verið ritstjóri samfellt síð-
an á árinu 1961 og annazt einn um
útgáfuna. Á timabili Harðar hef- |
ui Vettvangurinn nág auknu sam '
bandi við sambandsfélögin og flutt j
meiri fréttir af störfum þeirra en '
nokkru sinni fyrr. Er það mála
sannast, að Herði hefur famazt rit
stjórnin ineð afbrigðum vel-og á
hann miklar þakkir skildar fyrir
þau störf sín. •
Sá háttur hefur venjulega ver-
ið á hafður, ag tveir eða fleiri
hafa verið ritstjórar Vettvangsins
samtímis og skipt með sér verk-
um. Hefur nú verið ákveðið að
hverfa aftur til þess fyrirkomu-
lags. Á fyrsta fundi sambands-
stjórnar var kjörin fimm manna
ritnefnd. í henni eru Danícl Hall-
dórsson, Gunnar Árnason, Ingi B.
Ársælsson, Kári Jónasson og Már
Pétursson. I
Hm nýkjörna stjórn Sambamls ungra Framsóknarmanna kom saman til fvrsta fundar 25. nóveinber s.l. og var þessi mynd tekin þá. —
Á myndinni eru í fremri röð, talið f.v.: Hörður Gunnarsson, ritari; Jón A Ólafsson, varaform.; Örlygur Hálfdánarson, formaður; Krlst-
inn Finnbogason, galdkeri, og Theódór A. Jónsson, varastjórnarmaðu -- Aftari röð, talig f.v.: Ingi B. Ársælsson. vararitari; Markús
Stefánsson, fjármálaritari; Páll Jónsson, meðstjórnandi: Halldór Hjartarson. meðstjórnandi; Ásgeir Sigurðsson, varastjórnarmaður;
Sigurfinnur Sigurðsson, meðstjórrnndi; Jónas Jónsson. me*st’óvnandi: Jó 1 “alstelnn Jónsson. varastjórnarmaður; Grétar Björnsson
ineðstjórnandi; Eyjólfur Eysteinsson, meðstjórnandi og Páll Haiðar Jónsson , arastjórnarmaður. — Á myndina vantar: Snorra Þorsteins-
son; Þorstein Ragnarsson; Guðmund Magnússon og Ilermann Einarsson.
7