Tíminn - 10.03.1963, Blaðsíða 15

«*5.W IM*.V

Nú eftir kreppu í íslenzkri skáldsagnager'ð er komin
út bók, sem markar tímamót með túlkun höfundar á
lífsviðhorfum samtímans.
skáldsaga eftir Baldur Óskarsson
Stílsmáti hans, hraður og hnitmiðaður, er sjálfur sá
lífstón, sem bergmálar um þessar mundir.
Sögusviðið er markað, að fenginni reynslu, í heimi blaða-
mannsins, þar sem línur veruleikans skerast.
Bókaútgáfan Fróði
: »«**>!• ot.

I* jí -W, W*,
, ai at uwur * v

-r--4» j*». ■>cn r«votw».>r.Mr . amv*
Spígsporað á marka$i
1 Framhalc! ai 9 .íifla
eru út tvö bindi af, og ber hið
síðara nafnið: „Langspilið ómar".
Gó&ar stundir
nefnist safnrit í skinnbandi á
gjafverði. í bók þessa skrifuðu
fjölmargir þjóðkunnir menn um
tómstundastörf sín, Magnús próf-
essor Jónsson um að mála sér til
skemmtunar, Bjarpi Ásgeirsson
um að.yrkja sér til hugarhægðar,
Bjarni Guðmundsson um að lesa
leikrit. Og Egill Bjarnason segir
meðal annars um bókasöfnun:
— Bókasöfnun er afar spenn-
andi tómstundavinna. Það mætti
líkja henni við laxveiði. Veiðimað-
urinn veit, að laxinn er i ánni, en
tekst að veiða hann? Eins er því
farið með bókasafnarann. Hann
veit, að þessi eða hin bókin er til,
oft á ákvcðnum stað, en stundum
einhvers staðar í óvissunni. Kost-
ar það oft ótrúléga mikla þraut-
seigju og tíma a8 ná í ýmsar bæk-i
ur og smákver, sem í sjálfu sér j
eru lítils virði, bæði efnislega og
peningalega séð. Ljóðakver Sím-
onar Dalaskálds þóttu t.d. ekki
merkileg á þeim tíma, er höfund-
urinn ferðaðist með þau sveit úr
sveit til að selja þau. Margir gerðu
það af einskærri góðsemi að
kaupa þau af Símoni, en fleygðu
þeim oft áður en höfundurinn var
kominn út fyrir túngarðinn. Nú
eru sum kver Símonar meðal
torfengnari Ijóðabóka.
Sú gamla vísnabók, útgefin af
Guðbrandi Þorlákssyni biskupi á
Hólum, 1748, 2. útgáfa — um
fyrstu útgáfu ér ekki að tala — er
bók, sem bókasafnarar og sér-
staklega ljóðasafnarar, leggja
kapp á að eignast. Bók þessa hafði
mig lengi langað til að eignas'.
og fréttj loks af henni til sölu.
En þegar til kom, áttu tveir for-
kaupsrétt að henni á undan mér.
í þrjá daga beið ég eftir úrslitun-
um og leið líkt og eiginmanni, sem
bíður eftir fæðingu frumburðar
sins, en endirinn varð þó sá, að
ég hreppti eintakið bg galt fyrir
tvo þriðjunga af mánaðarlaunum
mínum. En aldrei hef ég séð eftir
þeim kaupum. >
Dynskógiar.
. Fyrir mörgum árum kom útj
safnritið Dynskógar, sem ég ætla,!
að hafi átt að verða ársrit Félags :
íslenzkra rithöfunda, en kom út,
aðeins eitt bindi af. Þetta var ein j
af vönduðustu bókum að frágangi, \
er hér hafa komið út í mörg ár, j
sögur, kvæði og leikrit bókarinn-
ar mynds'kreytt og auk þess. mynd
í hverjum upphafsstaf, allar eftir
Atla Má. Litprentað málverk er
á bókarumslagi eftir Gunnlaugj
Blöndal, bókin prentuð á sveli-1
þykkan, gulan pappír og bundin í
skinn. Hún fæst hér á markaðn-
um fyrir hlægilega lítið verð, ein-
ar 32 krónur. Meðal efnis bókar-
innar er ræða sú, er Davíð frá
Fagraskógi hélt við opnun Lista-
mannaþings 1945, sögur eftir Krist
mann og Þóri Bergsson, verðlaun-
að útvarpsleikrit eftir Gunnar M.
Magnúss, O'g meðal kvæðanna er
eilt eftir Guðmund Inga, nefn-
ist Sóley og lýkur á þessa leið:
Ó, Sórey, Sófey, danski blómabær|
með bros á mjúkri kinnj
Það er sem Jónas gengið hafii
í gær
um græna skóginn þinn.
Svo verða ljóð hans alltaf ung og
tær
með yndisleika sinn.
Á líknargaddi þjóffar
Ekki var það vonum fyrr, að
samin yrði bók um Þorsteih Er-
ling'^on. Hún kom út fyrir -f áum
árum, höfundur Bjarni frá Hof-
teigi, og hér fæst hún fyrir hálf-
virði. Við flettum henni og dett-
um niður á kafla um skáldalaun,
og segir frá togstreitu mikilli áj
Aiþingi 1913, sem einkum stóð út j
af launum til Þorsteins. En um það 1
þurftu alþingismenn ekki oftar
að þrátta, því að Þorsteinn „varj
látinn áður en þingmenn gætu
gert hann að bitbeini í sjöunda
sinn.“ í bókinni segir enn frem-
ur:
Það bar við haustið 1913 að
kona ein austur í Rangárþingi,
Ingibjörg Helgadóttir frá Árbæj
í Holtum kom að máli við ungan
mapn, Bergstein Kristjánsson á
Árgiisstöðum, og bað hann að
skrifa grein gegn þeim þingmönn
um, sem síðast í sumar hefðu
veTÍð andvígir sæmilegum skálda-
launum til Þorstejns Erlingsson-
ar. Bergsteini var .skáldið ekki
síður kært en konunni, tók hann
beiðni hennar vel, og nokkru síð-
ar birtist grein hans. Þorsteini
barst hún í hendur, og 16. desem-
ber ritaði hann Bergsteini þakk-
arbréf. Hann furðar sig sérstak-
lega á því að slík ritsmíð skuli j
upprunnin i Rangárvallasýslu,
„því að þótt það sé ekki sem álit-'
legast til afspurnar, þá verður að
segja hvcrja sögu sem hún geng-
ur, að þaðan hef ég átt sízt að
vænta virðingar og velvildar síð-
an þeim lauk Sighvati gamla í
Eyvindarholti og Þórði í Hala.“ í
bréfinu uggir Þorstein að þing-
menn ætli sér næst að svipta hann
og önnur skáld launum af opin-
beru fé. Á þinginu 1915 voru
engu skáldi ætluð sérstök laun á
fjárlögum, en kosin var nefnd til
að úlhluta þeim tiltekinni fjár
hæð sem veitt var í því skyni
Þorstein máttu, raunar einu
gilda störf þeirrar nefndar. en
þau kynnu þó að hafa reynzt hon-
um litlu geðfelldari en eftirtöl-
ur Alþingis — ef til þeirra kasta
hefði komið.
Árið 1912 höfðu nokkrir Vest-
ur-íslendingar sent Þorsteini
500 krónur að gjöf með séra
Rögnvaldi Péturssyni. Það var
ekki fyrr en haustið 1913, sem
hann hafði skap til að þekka gef-
endunum. Erindið til Jóns frá
Sleðbrjót var þannig:
Drenglund þín er söm við sig.
Svona eru dísir góðar,
að þær telja’ ekki ofan í þig,
eins og þú sérð er gert við mig,
lémýs hér á líknargaddi þjóðar.
Þáttur kirkjunnar
Framhald af 2 síðu
meistarans, hans, sem trúin
er kennd við, Drottins kær-
leikans, sem sagði:
__„ÉlskiS. ó vini yðg.r. og biðjið
fyrir þeim, sem ofsækja yð-
ur.“ Slái einhver þig á hægri
kinn þína, þá snú þá einn-
ig hinni að honum."
Þessi afstaða, þessi lífs-
stefna sem fyrirgefur, bless-
ar og skilur allt er afleiðing
þeirrar trúak, sem Kristur
hrósaði hjá kanversku kon-
unni. Hann mundi aldrei
segja við kirkjurækna fólkið
í þýzka þorpinu: „Mikil er
trú ykkar." Hann mundi
aldrei blessa yfir styrjaldir.
deilur og dauða.dóma hinna
„kristnu".
Sá Kristur sem þeir hafa
stundum dýrkað er svo ólík-
ur Jesú, að þeir mundu
hvorki þekkja né skilja hvor
annan, þótt þeir eigi að vera
sama persónan:
Hugsið ,ykkur Jesúm guð-
spjallanna í sporum dómar-
ans, som sendir vesaling í
gasklefann eða rafmagns-
stólinn eða ofsækir vanskap-
að barn.
Því ættum við öll að íhpga
spurninguna: Hver er trú
þín? Trúir þú á sigrandi mátt
kærleikans? Eða trúir »þú
samkvæmt fyrirskipun og for
skrift játninga og kreddna,
sem eru byggðar á misskilningi
löngu liðinna kynslóða?
Árelíus Níelsson.
öðru verið leiðandi afl í félags- og
íþróttamálum staðarins um ára-
tugi. Og enn er Guðmundur létt-
ur í spori og'á þægilegt með að
ganga í takt við æskufólk, þótt
heilsa hans og starfsþrek sé farið
að láta á sjá eftir langan og oft
erilsaman vinnudag. Samvizku-
semin við störfin er hin sama og
áður.
Mér hefur hlotnazt það, að vera
ailnáinn vinur Guðmundar og
fjölskyldu hans og samstarfsmað-
ur á ýmsum sviðum í meir en tvo
áratugi. Er mér mikið þakklæti
í huga til fjölskyldunnar. É^g
þakka því af alhug öll þau kynni
og óska Guðmundi, konu hans,
börnum og tengdabörnum allra
heilla með þessi tímamót, og flyt
þá ósk að Guðmundi Sveinssyni og
fjölskyldu hans megi allt til auðnu
verða í framtíðinni. Veit ég að
margir munu taka undir þau orð
mín.
Guffj. Ingim.
Örfirisey
Framhaio ai 1 síðu
gönguferðir í Örfirisey. Að vísu
færi hann þangað einstaka sinn-
um, en það væri af gömlum vana
og tryggð. Áður hefði þetta nán-
ast verið helgisiður hjá sér að
fara þangað daglega, en lítil upp-
lyfting væri nú orðið að koma
þangað og horfa á eyðilegginguna.
— Eg hef ekki fundið neinn
nýjan stað fyrir gönguferðir min-
ar, ég fer ýmist til Hangakletta í
Fossvogi, austur í Kringlumýri
eða vestur á Seltjarnarnes, sagði
Þórbergur að lokum.
Slysiff
Sjöfugur
Framhald at 8. síðu
Íslandí,, Laugarvatni. kvraitur
Hiördísi Þórðardóttir, Hallfríður,
gift Agli Einarssyni bifrstj. Rvík,
og Stefán, húsasmm. Sauðárkróki,
kvæntur Hrafnhildi Stefánsdóttur.
Frændrækni er óvenju sterk
mnan fjölskyldu Guðmun'dar
Sveinssonar og samheldni forcldra
og barna svo að af ber Þar er
ætíð gengið samstíga el á reynir
Börn þeirra hjóna hafa hvert af
Framnald af 1 siðu.
drengurinn var fluttur á Landa-
kotsspítalp.nn, þar sem aðstaða til
að kanna meiðslin var ekki fyrir
hendi á I-Ivítabandinu. Þar lá hann
á skurðarborðinu, þegar blaðið
hringdi laust fyrir hádegi. Krist-
mundur náði tali af móðurinni
milli klukkan 12 og 1, og skýrði
hún frá tildrögunum eins og fyrr
segir. Drengurinn var þá meðvit-
undarlaus. Blaðið hringdi aftur á
spítalann klukkan að ganga 2, óg
var drengurinn þá enn á skurðar
borðinu..
Rannsóknarlögreglan tilkynnti í
hádegisútvarpinu, og skoraði á
alla, ökumenn og vegfarendur,
sem kynnu að hafa farið um Bú-
staðaVeginn um kl. 11 að gefa sig
fram þegar í stað. Kristmundur
vissi þá ekki til um sjónarvotta ut
an lítinn dreng, sem var þar á
staðnum, en hann fékkst ekki til
að segja neitt.
Lögreglan mældi 28 metra frá
-f.'gvélinu, pangað sem drengur-
ú;n fannst. Það bendir til, að á-
Skipaútgerðin
Ms. Hekla
fer austur um land í hringferð
15. þ.m. ‘/örumóttaka á mánu
! dag og þriðjudag til Fáskrúðs-
fjarðar, Reyðarfjarðar, Eski-
fjarðar, Norðfjarðar, Seyðis-
fjarðar, Raufarhafnar og Húsa
( víkur Farseðlar seldir á
fimmtudag.
Ms. Skjaldbreiff
fer til Ólafsfjarðar, Grnndar-
fjarðar cg Stykkishólms 14. þ.
m. Vörumóttaka á mánudag
og þriðjudaga. Farseðlar seld-
ir á fimmtudag.
Ms. Baldur
* fer 12. þ.m. til Rifshafnar,
Hjallaness, Skarðstöðvar,
Króksfjarðarness, Flateyjar og '
Brjánslæxjar. Vörumóttaka á í
mánudag.
reksturinn hafi verið harðari en
svo, að ökumaður hafi ekki veitt
honum athygli, svo framarlega að
drengurinn hafi verið í stígvélinu,
þrgar slysið átti sér stað.
Drengurinn heitir Samúel Krist
inn Samúelsson, fæddur 12. ágúst
Í96L
Síffustu fréttir: — Ökumaffurinn
gaf sig fram klukkan aff ganga 2.
Hann varg var við áreksturinn,
en kvaffst hafa orffiff miffur sín
af skelfingu, haldið áfram til
vinnustaffar og síðan heim og
skýrt frá atburffinum. Stjúpfaðir
hans kom með hann til lögregl-
unnar. — Litli drengurinn, sem
horfffi á atburðinn háfffi þá sagt,
aff Samúel hefffi orffiff fyrir fram-
enda á vörubíl, og valdi hvítt af
nokkrum litum, sem Iionum voru
sýndir til að ganga úr skugga um
útllt bílsins. Héi "ir um beinhvít-
;,n vörubíl að ræða.
SPÓNLAGNING
Sníðum og límum
saman spóninn
Axel Eyjólfsson
| Skipholti 7. — Sími 10117
TIMINN, sunnudaginn 10. marz 1963
15