Alþýðublaðið - 19.07.1940, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ
FÖSTUDAGOK 1191 JÖLi: 11«»)
Heima eða beiman.
t nestið
t búrið
Bara hringja og svo kemurþað
Tomatar!
Mikil verðlækkun.
auuuöuí
Þér, aem farið í ferða-
lag um helgina, takið
meö yður eina bók.
var oð hlœja*
Kaupið eina bók, og brosið með! — Verð kr. 2,50.
Ekkert vatn lengnr f skurðinum
Y GÆR var í London skýrt
frá mesta hervirkinu,
sem sprengjuflugvélar Breta
hafa hingað til unnið í loft-
árásum sínum á Þýzkaland.
Þeim hefir með sprengju-
árásum tekizt að eyðileggja
Dortmundskipaskurðinn,
sem tengdi saman árnar Ems
og Ruhr og mjög mikið hefir
verið notaður til flutninga
upp á síðkastið sökum
skemmda, sem orðið hafa á
járnbrautakerfi iðnaðarhér-
aðsins við Ruhr í loftárásum
Breta.
Lundúnablöðin birtu í gær
myndir af skipaskurðinum eftir
loftárásir Breta. Þær sýna
greinilega skemmdirnar. Ekk-
ert vatn er lengur í honum.
Hargar loftárásir i gær
•g i morgan
Þýzk flugvél var skotin niður
í morgun við strendur Bretlands
fog önnur var skotin niður í gær.
Brezkar sprengjuflugvélar hafa
gert árásir á Merville í Frakk-
landi og ýmsa hernaðarstaði á
ströndum Frakklands. Ennfrem-
«-r á olíustöðvar við Gelsenkirk-
<hen í Þýzkalandi og Gent í Belg-
íu svo og hernaðarstöðvar i Suð-
*r-Hollandi.
Samtals 200 pýzkar flugvélar
hafa nú verið. skotnar niður við
strendur Bretlands eða yfir Bret-
landi, par af 157 sprengjuflugvél-
ar og 43 árásarflugv-ar.
Þýzkar sprengjuflugvélar gérðu
árásir á Bretland í morgun og
varð talsvert eígnatjón á ýmsmm
StöðWM.
Bveltibirgðir til margra
minaða á Englaedi.
Tilkynt var £ neðri málstofunni
í dag að nægar hveitibirgðir
væri i Bretlandi og: myndu. pær
endást marga mánuði, þótt að>-
flutningar teptust.
Von er um, að te- og sykur-
skammtar verði auknir næstkom-
andi vetur. Teskamturinn var
minkaður fyrir nokkru, til þess
íað koma í veg fyrir, að fólk
birgði sig upp um of af þessari
vörutegund, en af því hefði leitt
að sumir hafa orðið út undan.
Hjlendnr Frakka «g Hel-
lendinga I Vesturálín
I nndir sameiginiegri am-
i eriskrt verad.
Gordell Hull, utanríkismálaráð-
' 'herra Bandaríkjanna, er væntan-
j Ij^pur til Havaua í; dág, en Vést-
i 'urálfuríkjarráöstefnan verður sett
iá morgun. Tékin verða tii með-
ferðar ýms vandamál. stjórn-
mála og viðskiptalegs eðlis, og
leggja Bandarikih áherzlu á að
iákvar'öanir í þessum málum verði
téknar sem fyrst.
Á þinginu mun verða rætt um
j tillögu frá Kuba, að Vestur-
álfuríkin taki að sér vernd alíra
þeirra landa í vesturálfu', sem
eru eign þeirra landa, sem Þjóð-
Verjar hafa hernumið.
Auglýsið í Alþýðublaðinu.
VllMPlBOR JÓHSSON: STALLDNOAHERHMPBM-
2. Vðpnabnrðarinn ð ndaihaldinn
I.
AÐ er að vísu aldrei nema satt, að
þetta stállungamál er í sjálfu sér ó-
merkilegt má! og allt of lítils háttar til
þess. að valda opinberum ritdeilum. Er
það svo augljóst, að jafnvel Valtý Stef-
ánssyni hefir skilizt það, þó að hitt hafi
farið fram hjá honum, að vinur hans,
Jónas Jónsson, hóf þær umræður af miklu
forsi án alls tilefnis af minra hálfu og
á þá leið, að það hefði verið sviksemi af
mér að láta því ósvarað. J. J. á þess
vegna einn sök á því, sem orðið er —
©f sök skal kalla — og þá um leið á
því, sem sletzt kann að hafa óþarflega á
hinn unga mann, sem við málið er riðinn,
og ég hefði ótilneyddur viljað, að nyti
eigi miður en aðrir þess umburðarlyndis,
sem vel fer á, að ungum mönnum og ef
til vill ekki fullráðnum sé að jafnaði sýnt
í viðurkenningu þess, að slíkir eiga í
lengstu lög leiðréttingu vanhugsaÖra orða
sinna og ungæðisleigra yfirsjóna.
En að vissu Jeyti hefir þetta lítilsverða
mál orðið óvenjulega merkilegt mál —
með allri virðingu fyrir stórmerku inni-
haldi Reykjavíkurbréfa Morgunblaðsins —
og fyrir það, hvert. tilefni það hefir orðið
atkvæðamikfum manni í opinberu lífi hér
á landi til aö sýna á skjannalega gagn-
sæjan hátt vinnubrögð sín og afstöðu til
manna og málefna. Verða því nú gefnar
■flkkru nánari gætur.
Síðan staðreyndir og rökrétt hugsun
náðu almennri viðurkenningu, hefir ó-
fullkomleiki mannanna valdið því, að
mörgum þeirra hefir tilfinnanlega skeikað
að fara nákvæmlega með staðreyndirnar,
mela sem skyldi gildi þeirra og draga
af þeim viðhlítandi rökréttar ályktanir.
Verður mönnum slíkt ýmist fyrir vits-
munaskort og fáfræði eða fyrir hið al-
genga staðfestúleysi skapgerðarinnar, að
heitar tilfinningar og ríkur geðþótti bera
hina köldu, íhugandi, hlutlausu vitsmuni
ofurliði, eða í þriðja lagi fyrir þá sið-
ferðilegu blindu eða ístöðuleysi að hika
ekki við sér til ávinnings að hafna því,
sem vitað er eða fundið satt og rétt, en
hampa lygum, staðletysum og rökvillum
í þess stað. En svo algengur sem þessi
veikleiki er, hefir fram undir hina síðustu
tíma verið hið fyllsta samkomulag um að
meta, hann vansæmandi breyzkleika og
telja til ódyggðar, er menn hafa gert sér
mikið far um að breiða yfir og .dylja og
hinir sekustu þá óspart gripið í þvi skyni
til hræsni og skinhelgi, sem kölluð hefir
verið ein hin ðfuggasta, ef ekki hin heiðar-
legasta traustyfirlýsing til dyggðarinnar.
A siðustu árum hefir hins vegar mjög
greinilega brugðið til annars siðar í þess-
um efnum og sá verið leiddur til önd-
vegis í stjórnmálum þjóðanna. Vissulega
ér það engin nýjung, að pólitískir há-
karlar hafi freistazt til að beita lygum,
staðleysum og rökfalsi fyrir vagna sína,
en hitt má heita nýtt, að slíkar bardaga-
aðferðir séu feimulaust og opinberlega
hafnar til æðstu viðurkenningar og gerð-
ar að stefnuskráratriði af forustumönnum
flokka og þjóða.
Einn hinn tilþrifamesti einræðisherra
álfunnar hefir þannig bitið höfuðið af
allri skömm og lýst því yfir af takmarka-
lausri mannfyrirlitningu i stefnuskrárriti,
er hann hefir samið og fengið i hendur
hve.rju mannsbarni þjóðar sinnar, að öll
stjórnmálastarfsemi nú á tímum sé fyrst
og fremst fólgin í áróðri meðal fjölda,
sem að langmestu leyti ’sé fáfróður,
heimskur skríll, réttilega metinn til jafns
við sauðkindur, er engin skil kunni á
staðreyndum og rökréttri hugsun. Fyrir
þvi sé fánýtt að beita slíku, er lygar,
staðleysur og rakalausar öfgar reynist
stórum ísmeygilegri og þurfi þess eins
við til ýtrustu áhrifa, að vera nógu hóf-
lausar, hrópaðar nógu hátt og endur-
téknar nógu oft.
Þó að aðrir einræðisherrar viðurkenni
þetta ekki af jafn heiðarlegri hreinskilni,
hallast ekki á, að þeir hagi sér í sam-
ræmi við kenninguna,. 1 krafti hennar
gera þeir sig allir, meira og minna ó-
fétislegir og sumir ef til vill tæplega
andleiga heilbrigðir menn, að dýrlingum
og hálfguðum, prýddum hvers konar
glæsilegum yfirburðum og frómum
dyggðum. Öllum er það einkennilega sam-
eiginlegt að vera á nálum um dóm sög-
unnar um líf sitt og störf: að sagnfræðin
Ijúgi um þá í blýhólk, enda gera við-
eigandi gagnráðstafanir því til mótvægis.
Fyrir því hefir einn, að því er mælt er
— og víst er það táknandi fyrir aðrar
ráðstafanir hans hér að lútandi, ef ekki
bókstaflega satt — látið nema andlit
keppinautar sins burtu af Ijósmynd og
fella ásjónu sjálfs sín inn í staðinn til
þess að „sanna“ virðulega pólitíska af-
stöðu sína á þeim tíma, er myndin var
tekin, þó að allir viti bornir, upplýstír
menn kunni full skil á, að hún var þá
öll önnur. Annar hefir gert sig að si-
gildu tákni og glæstri ímynd herkænsku
og hugdirfðar í trássi við það, sem vitað
•r, »ð hmm sveik félaga sína ,og |lýðj