Tíminn - 28.05.1963, Page 9

Ræða Steingríms Hermannssonar á fundi B-listans í Reykjavík s.1.
Aukaaðild stefnir sjálfstæði
En, góðir Framsóknarmenn,
breytt stefna verður því aðeins
upp tekin að tryggt sé að við ís-
lendimgar séum áfram sjálfstacð
þjóð, og um það höfum við því
miður ástæðu til að efast, ef risis
stjómin fær að ráða áfram í samn
ingum við Efnahagsbandalag Ev-
rópu. Við ungir Framsóknarmenn
lítum svo alvarlegum augum á
efnahagsbandalagsmálið, að við
bárum fram á flokksþingi Fram-
sóknarmanna nú í vor sérstaka úl
lögu um ávarp til þjóðarinnar varð
andi samninga íslands við EBE.
Ávarp þetta var einróma sam-
þykkt af flokksþinginu. Það er
svohljóðandi:
/ ..
„Orlagaríkasta mál þjóðarinnar
í næstu kosningum mun verða af-
staða fslenzkra stjórnarvalda vavð
andi samninga við Efnahagsbanda
lag Evrópu.
Framsóknarflokkurinn hefur frá
upphafi lagt áherzlu á að leita
skuli tolla- og viðskiptasamninga
við Efnahagsbandalag Evrópu.
Hins vegar blandast engum hugur
um það lengur, að stjórnarflotk
arnir stefna að einhvers konar að
ild íslands að EBE, þótt í annað
sé l'átið skína, nú fyrir kosningarn
ar.
Aukaaðild að EBE, eins og rik-
isstjórnin sjálf í skýrslu sinni og
málflutningi hefur skilgreint
hana, mundi leiða til yfirráða úí-
lendinga yfir helztu atvinnuveg-
um og auðlindum þjóðarinnar.
Með þ\;í yrði sjálfstæði hennar
og þjóðemi stefnt í beinan voða
Því leggur þingið áherzlu á, að
sérhver kjósandi geri sér glögga
grein fyrir þessu örlagamáli í
kosningunum 9. júní n.k. og standi
vörð um áframhaldandi sjálfstæði
íslenzku þjóðarinnar.
íslendingur! Þitt val — þín
framtíð."
Hvers vegna eru Framsóknar-
menn, og ekki sízt ungir Fiam-
sóknarmenn, þeirrar skoðunar, að
efnahagsbandalagsmálið sé örlaga
rí'kasta mál þjóðarinnar í næsm
kosningum? Hvers vegna treyst-
um við ekki rikisstjórmnni 1 þessu
örlagamáli?
Hver er, og hefur ávallt veiið
stefna Framsóknarflokksins? Eg
mun reyna að svara þessum spurn
ingum á eftir í fáum orðum.
Markmið hins langa Rómarsátt
mála er fyrst og fremst efnahags
leg og stjórnmálaleg sameining
meðlimaríkja Efnahagsbandalags
Evrópu í þessum tilgangi hafa
meðlimaríkin fórnað mörgu. Þau
fórna t.d. smám saman ákvörðun-
arrétti sínum í hendur dómstóls,
þings og framkvæmdastjórnar
sem tekur bindandi ákvarðanir 1
flestum málum án þess að spyrja
aðildarrikin, en í framkvæmda-
stjórninni hafa Frakkland, ítalía
og Þýzkaland fjögur atkvæði
hvert, Belgía og Holland tvö at-
kvæði hvert, og Luxemburg 1 at-
kvæði. Nokkurn veginn í hlutfaili
við ibúafjölda.
Þannig miðar öll skipan Efna-
hagsbandalagsins að alræði hinna
stóru á kostnað hiinna smáu. —
Og þó sagði Morgunblaðið 11.
ágúst 1961".
„Þess vegna verðum við ts-
lendingar að vinda að þvi
bráðan bug að sækja um upp
töku í sameiginlega markað-
inn, svo að við getum frá upp
hafi gætt þar sérhagsmuna
okkar“.
®§ þjóðerni í voda
Með þetta í huga, skulum við
einnig minnast þess, að engin þjóð
sem gerzt hefur aðili að Rómar
sáttmálanum, á að geta slitið sig
þaðan í burt, enda þótt þær vildu
Augljóst má vera, að hlutur ís-
lands í slíku bandalagi mundi
verða sáralítill eða enginn. Við
mundum hverfa.
Að vísu ræða stjórnarflokkarn
ir nú fyrir kosningar um svokall-
aða aukaaðild að bandalaginu. (Jm
slík tengsl er lítinn fróðleik að
finna í Rómarsáttmálanum, en
hins vegar er fyrirliggjandi slíkur
samningur við Grikkland og um-
mæli fjölmargra stjómenda banda
lagsins, þar sem ávallt er lögð
áherzla á, að hér sé aðeins um
bráðabirgðalausn að ræða, sem
hljóti að leiða til fullrar aðildar.
Þetta hefur einnig verið stað-
fest af ýmsum þeim mönnum, sem
einna gleggst þekkja til mála. Efna
hagsbandalags Evrópu. Þannig
sagði t.d utanríkisráðherra Nor-
egs nýlega í umræðum á stórþmg
inu norska:
„Ef maður kýs þá leið að hefja
samninga með aukaaðild að mark
miði, verður maður að gera sér
það Ijóst, að í reyndinni, í mál-
efnunum sjálfum, er maður Jafn
bundinn af ákvörðunum banda-
lagsins, eins og ,ef um fulla að-
ild væri að ræða“.
Sjálfir hafa ráðherrarnir viðar
kennt, að aukaaðildarsamningar
mundu skerða verulega sjálfsyfir
ráðaréttindi okkar íslendinga.
Þeir hafa staðfest að semja þyrvi
um „viðkvæm mál“ og fullyrt að
greiða þyrfti „háan aðgangseyri1'
svo orð þeirra sjálfra séu notuð.
Það er því ljóst, að aukaaðild,
eins og ríkisstjómin sjálf hefur
skilgreint hana, mundi leiða til
yfirráða útlendinga yfir helztu at
vinnuvegum og auðlindum þjóðar
innar. Slíkt er því aðeins stórt
skref til fullrar aðildar og mundi
stefna sjálfstæði okkar og þjóð-
emi í heinan voða.
Af því, sem rakið hefur verið,
má augljóst vera hverjum manni,
að hvers konar óvarkárni í samn
ingum við Efnahagsbandalag Ev-
rópu, getur haft hinar örlagarík-
ustu afleiðingar fyrir sjálfstæði
okkar íslendinga. Vegna smæðar
okkar mundum við lítil sem engin
áhrif hafa á ákvarðanir fram-
kvæmdastjórnar, dómstóls eða
þings bandalagsins, og augljóst er,
að þar mundu hagsmunir okkar
íslendinga aldrei teknir fram yfir
bagsmuni milljónanna i Vestur-
Evrópu þegar hagsmunum lendir
saman við mótun hinna almennu
stefnu. Augljóst er einnig, að hin
sama stefna í efnahagsmálum kern
ur ekki til greina fyrir okkar lit.u
eyju hér úti í Atlantshafi og stór-
þjóðirnar í Evrópu. Jafnframt aöf
um vis aí því dýra reynslu, að
erlend þjóð, jafnvel þótt skylJ okk
ur sé, stjórnar aldrei okkar mál-
um betur en við sjálfir.
Það er því ekki ofsagt, að ner
sé um örlagaríkasta málið að ræða.
Hug og stefnu stjórnaiflokkanna
. þessu örlagaríka máli verður b3zt
iýst með nokkrum tilvitnunum í
ummæli þeirra sjálfra.
Þing sambands ungra Sjálfstæð-
Steingrímur Hermannsson
ismanna, er haldið var á Akureyrí
fyn*ji hluta^september 1961, álykt
aði meðal annars:
„Þingið telur því rétt, að Is-
land sæki um upptöku í Efna
hagsbandalag Evrópu . . . . "
Og sjálfur landsfundur Sjálf-
stæðisflokksins í október 1961 á-
lyktaði.
„Þess vegna ber að leitast vtð
að tryggja aðild okkar að Efua
hagsbandalagi Evrópu".
Stefna Sjálfstæðisflokksins var
skýr og Morgunblaðið hefur ekki
legið á liði sínu að hamra á henr.i
Að minnsta kosti fimm sinnum
í ágúst 1961 ítrekaði það blað, dð
við íslendingar yrðum að sækja
um aðild að Efnahagsbandalagi
Evrópu, og 13. september þið
sama ái segir eftir formanni Sam
bands ungra Sjálfstæðismanna,
Þóri Vilhjálmssyni, í Morgunblað-
inu:
„Hins vegar benda flestar lík
ur til, að við gerumst aðilar
hiins sameiginlega markaðs og
sækjum fram til betri fram-
tíðar í nánu bandalagi við
önnur ríki Vestur-Evrópu"
Stefna Sjálfstæðisflokksins má
þannig vera öllum augljós. En
hvaða stefnu hefur Alþýðuflokk
urinn haft?
Skeleggasti forsvarsmaður flokks
ins í þessu máli hefur verið Gy.íi
Þ Gíslason, viðskiptamálaráð-
herra. Ætti raunar að vera óþarft
að rekja hér mál þessa ráðherra.
Hann var lengi vel ekki myrkui
i máli og taldi enga höfuðsynd að
mæla með einhvers konar- aðild
Islands að Efnahagsbandalagi Ev
rópu. Þó tel ég skylt að vekja sér
staka aihygli á ræðu Gylfa Þ. Gís<a
sonar á 100 ára afmæli Þjóðminja
?SSSS£SSSS8SSSSSS2SSS2S2gS82SSSSSS888283S8S8S8Sí
SEINNI HLUTI
ISSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSt
safnsins, sém minnisstæð mun
verða okkur íslendingum á meðan
þetta land byggist. Hann sagði.
„Einn mesti stjórnmálaskörung
ur á fyrrí hluta þessarar aldar
sagði ekki alls fyrir löngu, að svo
virtist nú komið að helzta ráðið
tU þess að efla sjálfstæði þjóðar
innar væri að fórna sjálfstæðc
hennar".
Enn fremur sagði ráðherrann í
þessari sömu ræðu:
„Það sem er að gerast í kring
um okkur er, að stórveldi eflast,
bandalög myndast, olnbogarúm
hinna smáu minnkar, skilyrði
þeirra til þess að tileinka sér hlut
deild í framförum skerðast, kæna
smárflds dregst aftur úr hafskipi
stórveldis eða bandalags".
Hugur ráðherrans til þjóðarskút
unnar er augljós.
Stefna stjómarflokkanna hlýtur
þannig að vera ljós hverjum ís-
lendingi.
Hvað sem þeir kalla það, ei
markmíðið hið sama: Aðild ís-
lands að Efnahagsbandalagi E\
rópu, „hafskip stórveldis" f stað
„kænu smáríkis".
Nýlega hefur sá atburður gerzt,
að Bretum hefur verið neitað uni
inngöngu í bandalagið, í bili. —
Stjórnarflokkarnir hafa tekið þess
um fréttum fegins hendi og virð-
ast álíta það kærkomið tækifæri
til þess að breiða yfir skoðan.r
sínar fram yfir kosningar. Þannig
breyttist nú verulega hljóðið í
Morgunblaðinu. Skömmu eftir ara
mótin sagði það:
„ . . . og ef til vill hafa málín
nú þróazt þannig, að aldrei reyni
á hvort við þurfum að tengjasc
bandalaginu".
Þetta er vitanlega hin furðuleg
asta blekking, og eingöngu gerð
til þess að villa kjósendum sýn í
naestu kosningum.
Fylgismönnum aðildar Breta að
Efnahagsbandalagi Evrópu vex ás
megin með degi hverjum. Aden-
auer er að hætta og við tekur
Erhardt, sem verið hefur skelegg
asti stuðningsmaður Breta, og
jafnvel dé Gaulle hefur á ferða-
lagi um Frakkland nú nýlega lagt
á það áherzlu, að afstaða hans
gegn aðild Breta að bandalaginu
sé aðeins tímabundin.
Víst er, að við fslendingar mun
um verða að taka afstöðu til samn
inga okkar við Efnahagsbandalag
ið á næsta kjörtímbili.
Andstæðingar Framsóknarflokks
ins hafa reynt að halda því fram,
að stefna flokksins hafi verið mjög
á reiki ■ efnahagsbandalagsmálinu
Slíkar fullyrðingar fá þó ek*i
staðizt og er ólíklegt að þeim verði
haldið á loft lengur, þvi Gylfi Þ
Gislasun viðsk.málaráðherra, h«*.f.
ur tekið af allan vafa um þetui
efni með skeleggum vitnisburði
sínum á Alþingi 2. aprfl 1963. Þá
sagði hann:
„Það er alveg rétt, sem hæsc-
virtur formaður Framsóknarflotks
ins heldur fram hér og skal ég
með ánægju staðfesta það, að
hann hefur frá upphafi talið, að
tolla- og viðskiptasamningaleiöin
væri eina leiðin sem henti íslend
ingum i þessu máM“.
Framsóknarflokkurinn leggur
á það ríka áherzlu, að við íslend
ingar þurfum ávallt að tiyggja ná
in viðskipíaleg og menningarrtrs
tengsl við þjóðirnar í Vestur-E\-
rópu. Við erum mótfallnir hvers
konar einangrunarstefnu. Við ger-
um okkur glögga grein fyrir því,
að ekki mun með einangrun reyn
ast unnt að örva þjóðarframleiðil
una og bæta lífskjörin eins og við
munum krefjast. Við verðum að
leita til annarra þjóða um tækni
legar framfarir og viðskipti á fleú
um sviðum.
Framsóknarflokkurinn hefur á-
vallt fylgt tolla- og viðskiptasamn
ingaleiðinni, eins og Gylfi heíur
staðfest. Við treystum því, að vm
gjarnleg afstaða Vestur-Evrópu-
ríkjanna til okkar og skihiingar
þeirra á sérstakii aðstöðu okkar
muni gera okkur kleift að ná þeim
samningum, sem tryggja sæmilega
nauðsynlegustu mála okkar.
Framsóknarflokkurinn er fyrst
og fremst fslenzkur flokkur. —
Hann er fylgjandii róttækri stefnu
til örvunar á vexti þjóðarfram
leiðslunnar og ört vaxandi lí.-.-
kjara til bættrar efnahagslegrar
afkomu hvers einstaklings, en Við
Framsóknarmenn trúum því að
við fslendingar séum menn til
þess að taka lífsbaráttuna á eigin
herðai í stað þess að treysta á
etfnahagsráðstafanik stórþjóð-
anna. Við það mun manngildi
þjóðaninnar vaxa, og það mun
reynast bezta tryggingin fyrir
sjálfstæði okkar.
Andstæðingarnir hafa iðulega
á.fellzt Framsóknarflokkinn fyrir
það að leggja efnahagsbandalags-
málið fyrir þjóðina í næstu kosn
ingum. Þetta er þó skylda hvers
stjórnmálaflokks í sérhverju máli,
sem varðar þjóðina alla, og það
er áreiðanlega ekki ofsögum sagt,
að ekki hefur um langa tíð annað
mál verið örlagaríkara en efna-
hagsbandalagsmálið fyrir okkur
íslendinga. Framsóknarflokkurinn
gerir þvi exkert annað en að upp
fylla skyldu sína.
Nú í júni er það okkar vai,
kjósendanna. Ef stjórnarflokkarn
ir halda meirihluta sínum má teija
víst, að ráða muni áfram hin ugg
vænlega stefna vantrúar á ge.u
íslenzku þjóðarinnar sjálfrar, sem
fram kemur í áróðri stjórnarflokk
anna fyrii aðild okkar að Efns-
hagsbandalagi Evrópu og í fram
kvæmdaáætlun þeirra. Sú stefna
getur leitt til þess, að við ís-
Iendingar glötum sjálfstæði okk-
ar.
Hins vegar er svo stefna Fram
sóknarflokksins. Hann er islenzK
ur flokkur Hann vill gagnkvæm
og heilbrigð’menningarleg og við
skiptaleg tengsl við aðrar þjóö-
ii Hann byggir á manngildi þjóðar
innar og á kostum landsins, sem
undirstöðum efnahagslegrar ve\-
megunar Það mun reynast far-
sælla til bættra lífskjara en eftir j
öpun á efnahagsmálastefnu stór
velda og þannig verður áframhaid
andi sjálfstæði þjóðarinnar tryggt.
Því er nauðsynlegt að efla Frarn-
sóknarflokkinn stórlega. Það er
okkar framtíð.
Það er því alls ekki ofsögum
sagt, að sérhver kjósandi verður
að gera sér glögga grein fyrir
þessu örlagamáli í kosningunam
9 júní næstkomandi, og okkur
ber öllum að standa vörfr :im það,
sem verðúiætast er, etglð sjálf-
stæði.
TÍMINN, þriðjudaginn 28. maí 1963 —
a