Alþýðublaðið - 14.02.1941, Blaðsíða 4

fÖSTUDAOrUR 14. FEÐR.
BÖkln
er
SÖGUS
ll neimstræga höfunda.
mmmmmmmmmmmmmmtmmmmmmmmmmmmmmmm n m mi
Bókin er
DDAR SÖGUR
eftir
'aeimsfræga höfunda.
FÖSTUDAGUR
Næturlæknir er í nótt Theodór
Skúlason, Vesturvallagötu 6, sími
3374.
Næturvörður er í Laugavegs- og
Iftgólfsapóteki.
ÚTVARPIÐ:
19.25 Erindi: Uppeldismál, XI
(dr. Símon Jóh. Ágústsson).’
20,00 Fréttir
20.25 Lesin dagskrá næstu viku.
20,35 Útvarpssagan: „Kristín Laf-
ransdóttir“, eftir Sigrid
Undset.
21,05 Erindi: Um iðkun tónlistar
(Hallgrímur Helgason tón-
skáld. — Strokkvartett út-
varpsins aðstoðar).
Hallgrímur Helgason
tónskáld flytur erindi í kvöld
-kl. 21,05 um iðkun tónlistar.
Strokkvartett útvarpsins aðstoðar.
Br. Símon Jóh. Ágústsson
flytur XI. erindi sitt um upp-
eldismál í útvarpið í kvöld kl.
19,25.
Happdrættið.
Annað kvöld er liðinn sá frest-
ur, sem viðskiptamönnum Happ-
drættis Háskólans er gefinn til að
kaupa þau númer, sem þeir hafa
haft áður. Útsölustaðír Happdrætt-
isins í Reykjavík og Hafnarfirði
verða opnir til kl. 11 annað kvöld.
Áheyrendapöllum
alþingis verður lokað við þing-
setningu á morgun og fyrst um
sinn, þar til samkomubanninu
verður létt af. En blaðamenn eiga
aðgang að stúkum sínum.
Séra Friðrik Rafnar
vígslubiskup á Akureyri er 50
ára í dag.
Inflúcnzan
heldur áfram að breiðast út um
bæinn. í fyrradag komu fyrir 330
ný tilfelli.
iMeðlimir Alþýðuflokksfélagsins,
sem eiga ógreidd ársgjöld fyrir
árið 1940, eru áminntir um að
greiða þau sem allra fyrst. Skrif-
stofa félagsins er í Alþýðuhúsinu,
6. hæð, opin kl. 3—7 daglega.
ÞVOTTAPOTTUR með til-
heyrandi tii sölu. Tækifæris-
verð. Ránargötu 7 A niðri.
AÐALMÁL KOMANDI ÞINGS
Frh. af 1. siöa.
lag innan ríkisstjórnarinnar
hefir verið gert í þessum mál-
um, þó að það hafi verið rætt
þar mikið, eins og fyrr greinir.
Alþýðuflokkurinn leggur höf-
uðáherzluna á eftirfarandi:
í fyrsta lagi: að afnumið
verði skattfrelsið, sem útgerð-
inni var veitt á sínum tíma og
að tekjur þessara fyrirtækja á
árinu 1940 verði bæði skatt-
skyldar til ríkissjóðs og bæja-
og sveita-sjóða.
í öðru lagi: að gerðar verði
ráðstafanir til þess, að hægt
verði að leggja til hliðar á ör-
uggan hátt verulegar uppbæt-
ur til nýbygginga á fiskiflot-
anum og að tryggt verði að fé
þessu verði einungis varið í því
skyni, ella falli það að verulegu
leyti til hins opinbera.
í þriðja lagi: að lagður verði
á sérstakur stríðsgróðaskattur.
í fjórða lagí: að gerðar verði
þær nauðsynlegu breytingar á
skattalöggjöfinni, þar sem tekið
sé fullt tillit til hins rýrnaða
gildis íslenzkra peninga, þannig
að láglauna- og miðstéttafólki
verði ekki íþyngt um of við
skattaálagninguna. Það er t. d.
auðsætt mál, að sá maður, sem
áður en verðbólgan byrjaði
hafði 4000 kr. í kaup, verður
nú að hafa a. m. k. 6000 kr. til
þess að afkoma hans sé hin
sama og hún var, að öðru ó-
breyttu. Og verða þessar skatta-
lagabreytingar að miðast við
það.
Að sjálfsögðu eru mörg önn-
ur atriði í skattamálalöggjöf-
inni, sem koma til athugunar,
og í því sambandi þarf einnig
að taka til athugunar lækkun
á tollum á nauðsynjavörum al-
mennings “
i/
Dýrtiðio.
„Eins og allir vita, hefir verð-
lag á öllum lífsnauðsynjum al-
mennings hækkað stórkostlega,
að húsnæðinu undanteknu.
Sjálfsagt er að viðhalda húsa-
leigulöggjöfinni nýju og halda
áfram öryggisráðstöfunum til
varnar húsaleiguokri.
Þegar hin gífurlega verð-
hækkun hófst á íslenzkum af-
urðum aðvaraði Alþýðufl. við
þeim afleiðingum, sem af
því lilyti að leiða. Þá er um leið
innan verkalýðsfélaganna hafin
;öflug samtök til þess að knýja
upp kaupið til samræmis við
vaxandi dýrtíð. Þetta , hefir
verkalýðsfélögunum yfirleitt
tekist, en ennþá bera sumar
launastéttir þar skarðan hlut
frá borði, og er þess fastlega að
vænta, að þær fái fulla leið-
réttingu mála sinna, og að því
vinnur Alþýðuflokkurinn. En
þó að allar launastéttirnar
fengju þannig laun sín bætt, þá
er á það að líta, að út frá sjón-
armiðum þjóðfélagsins í heild
er það mjög alvarlegt atriði, að
kapphlaupið haldi ekki áfram,
þannig að verðbólgan vaxi, án
þess að nokkuð sé að gert, —
þess vegna mun Alþýðuflokk-
urinn leggja á það áherzlu, að
gerðar verði á þessu þingi ráð-
stafanir til þess að stöðva verð-
hækkunina og jafnvel á þá leið,
. að lækka vöruverðið frá því
sem nú er. Og eins og bent hefir
verið á í Alþýðublaðinu fyrir
löngu síðan, eru a. m. k. tvær
leiðir hugsanlegar, sem gætu
leitt að þessu marki. Önnur er
hækkun íslenzku krónunnar, en
óvíst er að unt verði að fara þá
leið. Hin leiðin er að leggja út-
flutningsgjald á stríðsgróða-
vörur þær, sem seldar eru úr
landinu — og verja því fé að
verulegu leyti, til þess beinlínis
að lækka verð á nauðsynjavör-
um innanlands.“
— Hafa ráðuneyti þín nokk-
ur sérstök mál, sem lögð verða
fyrir alþingi?
Lítið eitt óselt ai reyktu
tryppakjöti 1,10'|2 kgr.
G^kaupíélaqiu
Laugaveg 39.
„Það eru fyrst og fremst þrjú j
bráðabirgðalög, sem gefin hafa j
verið út milli þinga. Ein þeirra j
snerta utanníkismálaráðuneyt-
ið og fjalla um utanríkisþjón-
ustuna erlendis. í sambandi við
þau lög kemur til athugunar á
alþingi framtíðarskipulag í ut-
anríkismálunum yfirleitt, því
að þess er fastlega vænst, að hér
eftir verði utanríkismálin ein-
göngu í höndum okkar sjálfra.
Koma þá til athugunar mörg
merkileg atriði, því að það er
mjög nauðsynlegt að strax í
upphafi sé lagður traustur
grundvöllur að fyrirkomulagi
þessara mála, svo að unnt verði
síðar að byggja þar ofan á, eft-
ir því, sem aðstaða okkar leyf-
ir. Hin tvö bárðabirgðalögin
snerta félagsmálaráðuneytið og
eru önnur þeirra um verðlags-
uppbætur á ellilaun, örorku- og
slj7sabætur, en hin eru viðauki
við húsaleigulögin. í sambandi
við fyrri lögin kemur til athug-
unar um breytingar og endur-
bætur á alþýðutryggingalög-
gjöfinni, sérstaklega til sam-
ræmis við hinar breyttu að-
stæður í landinu.
Að sjálfsögðu má gera ráð
fyrir að ýms önnur mál verði
lögð fyrir alþingi af Alþýðu-
flokknum og einstökum þing-
mönnum hans og Alþýðuflokk-
í urinn láti sig verulegu máli
: skipta afgreiðslu fjárlaganna
sérstaklega, sem snertir verk-
legar framkvæmdir í landinu og
fjárveitingar til nauðsynlegra
verka og umbóta.“
Æfintýrl H. C. Andersea:
Svínahirðirinn
od
Hans klaufi.
Bóbav. Isafoldarprentsmiðju
Úfbreiðið
Alþýðublaðið.
iœmmmfáÉmsx
78 THEODORE DRElSERi
JENNIE GERHARDT
vegginn og var í þungum hugsunum.
Jennie, sem var að sinna hinum venjulegu störf-
um innan húss, hafði líka sitt um að hugsa. Þannig
var þá staða hennar í augum annarra kvenna. Nú
gat hún séð, hvernig heimurinn leit á málið. Þessi
fjölskylda var henni svo fjarlæg sem austrið er
vestrinu. í augum foreldra Lesters og systkina var
hún lítilfjörleg manneskja, jafnvel vond mann-
eskja, sem stóð honum miklu rveðar 1 manntelags-
stiganum, hún væri götudrós, sem ailir ættu að fyr-
irlíta. Og hún hafði ætlað sér að hefja sig aftur í
augum almennings. Og hana hafði langað til þess
að vera heiðarleg og virt kona. Hvernig átti hún að
geta orðið það? Það vissi hún ekki.
I
ÞRÍTUGASTI OG ÞRIÐJI KAFLI.
Louise flýtti sér til Cincinnati. Þar sagði hún frá
því, sem hún hafði orðið áskynja og ýkti mjög.
Samkvæmt frásögn hennar var fylgikona Lesters
„lítilfjörleg manneskja, náföl í andliti“ og kven-
persóna þessí hafði ekki látið svo lítið að bjóða
Louise inn, þegar hún sagði henni til nafns síns.
Kvenvæflan hefði staðið þarna steinþegjandi og
„sektarmeðvitundin speglaðist í svipnum“. Lester
1
hafði líka hagað sér eins og versti götustrákur og
talað um þessa „hneykslanlegu sambúð“ eins og
sjálfsagðan hlut. Þegar hún hafði viljað fá að vita,
hver ætti barnið, hefði hann neitað að skýra frá
því, en hins vegar sagt, að hann ætti það ekki.
— Drottinn minn dýri! hrópaði frú Kane, sem
fékk fyrst að heyra söguna. — Lester sonur minn!
Hvernig getur hann farið svona að ráði sínu?
— Og með þessari' manneskju, sagði Louise og
lagði áherzlu á orðin.
— Ég heimsótti hann, af því að ég hélt, að hann
væri veikur og ég gæti ger't eitthvað fyrir hann,
hélt Louise áfram. — Ekki gat mér dottið þetta í
hug.
— Veslings Lester, sagði gamla konan. — Hugsa
,sér, að þetta skyldi koma fyrir hann,-
Frú Kane hugsaði málið, og þar sem hún gat
ekki komizt að neinni niðurstöðu, hringdi hún til
manns síns, sem kom strax heim af skrifstofunni
og hlustaði á fréttirnar alvarlegur og hátíðlegur á
svip. Það var þá þannig, að Lester bjó með konu,
sem foreldrar hans höfðu aldrei heyrt nefnda á
nafn. Þrjózkur var hann, það var ekki ofsögum af
því sagt. Það myndi vera þýðingarlaust að beita
foreldravaldi við hann. Lester lét ekki kúga sig cg
það varð að beita lægni í þessu máii.
Archibald Kane fór aftur til skrifstofu sinnar,
æstur í skapi, en ákveðinn í því að heíjast handa.
Hann átti tal við Róbert, sem viðurkenndi nú, að
hann hefði heyrt einhvem orðasveim, en ekki kært
sig um að hafa orð á því. Frú Kane stakk upp á
því, Frú Kane stakk upp á því, að Robert færi til
Chicago og talaði við Lester.
— Hann hlýtur að sjá það sjálfur, að ef þessu
fer fram getur það valdið honum miklu tjóni, sagði
frú Kane. — Þetta getur ekki farið vel. Annaðhvort
verður hann að skilja við hana eða ganga að eiga
hana. Skilaðu þessu til hans frá mér.
— Þetta er nú allt gott og blessað, sagði Robert.
— En hver á að sannfæra hann um þetta? Ég' hefi
enga löngun til að taka það að mér.
— Ég vona, að mér takist það, sagði Archibald
gamli að lokum. — En það er bezt, að þú farir
þangað fyrst og reynir að leiðá honum þetta fyrir
sjónir. Það sakar ekki. Ef til vill er hægt að koma
fyrir hann vitinu.
— Það held ég ekki, sagði Robert. — Hann er
svo. óbilgjarn, og þú veizt, að það ber aldrei neinn
árangur að rökræða við hann. En ég skal fara, ef
ykkur er nokkur þægð í því. Móðir mín óskar eftir
því.
-— Jæja, sagðí faðir hans annars hugar. — Það
er þá bezt, að þú leggir af stað.
Robert fór nú af stað. Hann fór til Chicago, án
þess hann hefði nokkra von um, að förin bæýi ár-
angur.
Þegar Robert kom þangað, þrem dögum eftir að
Louise kom þar, hringdi hann til skrifstofunnar,
en Lester var þar ekki.
Því næst hringdi hann út í íbúðina og þeir ákváðu,
hvenær þeir skyldu hittast. Lester var enn þá veik-
ur, en hann vildi heldur koma til skrifstofunnar,
og iþað gerði hann. Fyrst ræddu þeir eingöngu um