Alþýðublaðið - 02.05.1941, Blaðsíða 4

EÖSTUDAGUR 2. MAÍ 1941.
ALÞTÐUBLAÐIÐ
FOST UD AGUR
Næturlæknir er Björgvin Finns-
eon, Laufásveg 11, sími 2415.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
og Iðunnar-Apótekum.
Næturvarzla bifreiða: Bifreiða-
stöðin Geysir, sími 1633.
ÚTVARPIÐ:
19.25 Þingfréttir.
20.00 Fréttir.
20.30 Kvöld Skógræktarfélags ís-
lands: a) Valtýr Stefánsson:
Um skemmtigarða í bæjum.
b) Hákon Bjarnason: Friðun
skógarleifa í Elliðavatns- og
Hólmslandi. c) Guðmundur
Marteinsson: Um skógrækt-
arfélög. d) H. J. Hólmjárn:
Ábúð og örtröð. e) Helgi
Tómasson: Er hægt að
rækta barrskóga á íslandi.
21.50 Fréttir. — Dagskrárlok.
Tónlistarfélagið
og Leikfélagið sýna operettuna
„Nitouche“ ‘ kvöld kl. 8.
Skógræktarfélagi íslands
er helguð stund í útvarpinu í
kvöld. Þar talar Valtýr Stefáns-
son um skemmtigarða í bæjum,
Hákon Bjarnason um friðun skóg-
Sítrónur,
■ýkomnar,
k smjðr
fi pSkknn.
Ný egg, daglega.
TjarnarMiD
Tjamargötu 10. — Sími 3570.
BREKKA
Ásvallagötu 1. — Sími 1678.
arleifa í Elliðavatns og Hólmslandi
og Guðmundur Marteinsson um
skógræktarfélög.
Vikan,
sem kom út í gær flytur m. a.
þetta efni: Sjónvarpið — mesta
tækniundur 20. aldar, eftir Aleko
E. Lilias, Ástardrykkurinn, smá-
saga eftir O. Henry, grein um fyr-
irhugaða kapellu í Vestmannaeyj-
um, fréttamyndir, Maðurinn, sem
vildi ekki deyja o. m. fl.
Fálkinn
í dag flytur m. a. þetta efni:
Brynreiðar, skæðustu landvopn
heimsstyrjaldarinnar, Chambrts
á Louer,“ eftir Rolf Hansen, Frá
liðnum dögum, eftir Oscar Clau-
sen, Ég þarf á þér að halda, eftir
May Edgington o. f. fl.
S. H. Gömlu danzarnir.
Sumardansleikur verður í Al-
þýðuhúsinu við Hverfisgötu annað
kvöld kl. 10. Aðeins dansaðir
gömlu dansarnir.
Sambandstíðindi,
3. tbl. III. árgangs er nýkomið
út. Hefst blaðið á skýrslu um lág-
markskaup í maí 1941, þá er
skýrsla um tímakaup við skipa-
vinnu á sama tíma. lágmarkskaup
unglinga og lágmarkskaup í al-
mennri vinnu. Þá eru birtir fé-
lagsdómar.
öðl siiBskenHtBi.
FYRIR nokkru síðan söng
barnakórinn Sólskins-
deildin í Flensborgarskóla í
Hafnarfirði. undir stjórn Guð-
jóns Bjarnasonar.
Húsið var troðfullt og urðu
margir að standa.
Söngskránni var tekið með
ágætum og að verðleikum.
Mestan fögnuð vöktu einsöngs-
lög með gítarundirleik og varð
að endurtaka mörg lögin.
Söngskráin var mjög vönduð.
Á kórinn miklar þakkir skilið
fyrir góða skemmtun og sömu-
leiðis fyrir það, að hafa helgað
sönglistinni tómstundir sínar.
Mætti það verða viðfangsefni
sem flestra unglinga.
BEVIN
Frh. af 3 .síðu.
úr hópnum. Nýlega var
ráðist á hann í neðri málstof-
unni fyrir það, að hann notaði
ekki út í æsar vaLd sitt yfir
ve'rkamönnunum. Hann svaraði:
„Ef minn her verður óánægður,
þá höfum við tapað stríðinu á"ð-
ur en við vitum af“.
Ernest Bevin er ekki gaman-
samur maður og hefir lítið gam-
an af að skemmta sér. En honum
þykir gott að reykja pípuna sína
og fá sér í staupinu einstöku
sinnUm. Og honum þykir gam-
an að tala við fólk, sem á vegi
hans verður, hvort sem það er í
göngum þinghússins eða í gisti-
húsinu, sem hann býr í síðan hús
hans var eyðilagt í loftárás. Kona
hans var verksmiðjustúlka' í Brist
ol, þegar þau kynntust.
Starf hans er ekki minna en
starf Churchills og báðir gefa
þeir löndum sínum fagurt for-
dæmi. Þei'r voru hinir mestu and-
stæðingar árið 1920, þegar Churc-
hiil vildi ráðast á Rússland. En
í fyrra valdi ChurchiM hann til að
gegna einhverju því erfiðasta
starfi, sem Bretland hefir nokkrU
sinni krafist af nokkrum masnni.
Og nýlega hefir Bevin sagt um
Churchill:
„Hvað sem segja má um stjóm
málaferil Churchills, get ég gefið
honum þennan vitnisburð: Éghefi
aLdnei kynnst úrræðabetri, hug-
rakkari og ákveðnani manni, þeg-
ar mi'kið liggur við, en Winston
Churchill.
Báðir vita þeir, hvers af þeim
er krafist á þessum tímum og
þeir vita, hverju Bretland þárf
að fórna. Um þetta hefir Bevin
sagt: „Það er hægt að skapa vei-
megun aftur. En það er ekki
hagt að skapa fnelsi aftur, þeg-
ar einu sinni er búið að svipta
þjóðirnar því.“
Kaupi gúll hæsta verði. Sig-
urþór, Hafnarstræti 4.
■ GAMLA BfiÖ I
Ljósið
sem hvarf
(„The Light that failed.“)
Aðalhlutverk:
RONALD COLMAN.
Aukamynd:
Ikveikjuárás á London.
Sýnd kl. 7 og 9.
Síðasta sinn.
nýja bio b
Speilvirkjernir
(Spoilers of the Range).
Spennandi og æfintýrarík
amerísk kvikmynd frá
Columbia-film.
Aðalhlutverkið leikur kon-
ungur allra Cowboykappa
CHARLES STARETT.
Aukamynd:
Brezk hergagnaframleiðsla. J
Börn yngri en 16 ára
aðgang.
Sýnd kl. 7 og S.
s.H. GSmlai dansarnir
laugardaginn 3. maí kl. 10 e. h. í Alþýðuhúsinu við Hverfis-
götu, — Áskriftarlisti og aðgöngumiðar frá kl. 2. — Sími
4900. — Aðeins dansaðir gömlu dansarnir.
Harmonikuhljómsveit félagsins (4 mena).
Fráteknir miðar verða að sækjast fyrir kl. 9.
ÖLVUÐUM MÖNNUM BANNAÐUR AÐGANGUR. .
Hér með tilkynnist, að okkar kæra móðir og tengdamóðir,
Guðrún Jónsdóttir,
andaðist að heimili sínu, Brekkustíg 15 B (Eiríksbæ), að kvöldi
þ. 30. apríl.
Fyrir hönd mína og annarra vandamanna.
Guðni Einarsson.
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
Ingibjargar Gísladóttur
frá Gerðakoti á Álftanesi.
Vandamenn.
BILSLYS
Frh. af 1. síðu.
sóknarlögreglan var á leiðinni
austur, þegar Allþýðublaðið átti
tal við Eyrarbakka um hádeg-
ið. Bílstjórinn á X 69 er ekki
talinn eiga neina sök á þessu
slysi.
113 THEODORE DREISER:
JENNIE GERHARDT
— Það var mjÖg erfitt fyrir mig að ræða þetta
mál. Ég kem hingað fyrir dánarbúið, eða réttara
sagt, sem fulltrúi þeirra, sem skiptu dánarbúinu. Ég
veit, að þetta mun fá mjög á yður. En það er ekki
hægt að komást hjá því að ræða það. Ég verð að skýra
yður frá því, að herra Kane gerði það skilyrði, að son-
ur hans fengi ekkert af arfinum, nema hann skildi
við yður. En ef hann gengi að eiga yður, átti hann
að fá tíu þúsund dollara á ári. Hann átti að fá þriggja
ára umhugsunarfrest. Og þessi tími er nú að verða
liðinn.
Hann þagnaði og átti von á því, að Jennie brysti í
grát, en hún horfði fast á hann og undrun og sorg
lýsti úr augum hennar. Nú var henni það ljóst, að
Lester var að fórna eignum sínum vegna hennar. —
Síðsta brask hans hafði verið tilraun til þess að
rétta við hag sinn og gera sig efnalega sjálfstæðan.
Þar var skýringin á því, hversu órólegur hann hafði
verið síðustu dagana. Hann var óhamingjusamur og
kveið fyrir því að vera gerður arflaus, og samt hafði
hann ekki minnst á þetta við hana. Faðir hans hafði
þá gert hann arflausan!
Herra O’Brien sat fyrir framan hana og var sjálfur
mjög sorgbitinn. Honum þótti mikið fyrir þessu
hennar vegna. En sannleikann varð að segja. Hún
varð að fá að vita þetta.
— Mér iþykir mikið fyrir þessu, sagði hann, þegar
hann sá, að hún gat ekki óvarað honum strax. — Mér
þykir fyrir því að þurfa að færa yður svona slæma
frétt. Ég get fullvissað yður um, að mér þykir þetta
engin skemmtiganga. Auðvitað skiljið þér það, að ég
hefi enga andúð á yður. Fjölskylda hans ber ekki
heldur neinn persónulegan kala til yðar. Ég vona, að
þér trúið mér.
Ég sagði það líka á sínum tíma við herra Kane. að
þessi erfðaskrá væri mjög ósanngjörn, en auðvitað
var ég ekki annað en skiptaráðandi, aðeins mála-
færzlumaður, sem engu gat ráðið. En ég áleit, að yður
væri það fyrir beztu að fá að vita, hvernig komið
væri, svo að þér gætuð hjálpað manninum yðar til
þess að komast að einhverri lausn í þessu máli. Mér
finnst, og íþað finnst fjölskyldu hans líka, það vera
skammarlegt, ef hann verður af arfi sínum.
Jennie horfði ofan á gólfið. Svo leit hún á hann
fullkomlega róleg. — Hann má ekki verða af arfin-
um, sagði hún. Það væri ósanngjarnt.
— Það gleður mig, að þér skulið tala svona, frú
Kane, sagði hann. — Ég get verið hreinskilinn við
yður og sagt yður, að ég bjóst við því, að þér mynduð
taka þessum upplýsingum allt öðruvísi. Þér vitið
víst að Kane-fjölskyldan lítur mjög stórt á sig. Þau
skoða samband ykkar sem ólöglegt og — ja, þér af-
sakið hreinskilni mína — ósæmilegt. Eins og þér
vitið hefir verið þvaðrað mikið um sambúð ykkar og
herra Kane eldri áleit, að ekki væri hægt að fá lausn
á þessu máli, sem fjölskyldan gæti unað við. Honum
fannst sonur sinn hafa farið skakkt að frá upphafi.
Og eitt skilyrðið var það, að ef hann vildi ekki slíta
sambúð sinni við yður, þá yrði hann, til þess að geta
yfirleitt fengið nokkuð af peningunum, að ganga að
eiga yður.
Jennie hrökk við. Henni fannst það nokkuð kald-
rifjað að segja henni þetta svona .Og það var aðeins
ein lausn á þessu vandamáli — henni var það Ijóst.
Hún varð að yfirgefa hann. Það var engin önnur leið
til undankomu. Lester gat ekki lifað á tíu þúsund
dollurum á ári. Það var heimskulegt að láta sér detta
það í hug.
Herra O’Brfen athugaði hana gaumgæfilega. Hann
var að hugsa um það, að þð væri ekki víst, að Lester
hefði hlaupið á sig. Hvers vegna gekk hann ekki að
eiga Jennie. Hún var töfrandi.
— Það er aðeins eitt atriði enn, frú Kane, sem mig
langar til að minnast á, hélt hann áfram mildari rödd.
Það er að vísu mál, sem mér kemur ekki við, en ég
verð að vinna það verk, sem mér er falið. Ég veit
ekki, hvort þér hafið hugmynd um fjárreiður manns-
ins yðar.
— Nei, ég hefi ekki hugmynd um þær, sagði Jennie
í einlægni.
— Jæja, en svo að ég tali hreinskilnislega, þá hefi
ég umboð til að skýra yður frá þ'ví, að ef þér, hm., á-
kvæðuð að skilja við manninn yðar og stofna nýtt
heimili; þá myndi yður vera borguð sú upphæð, sem
þér færuð fram á sjálf.
Jennie stóð á fætur og eins og í draumi gekk hún
út að glugganum. O’Brien stóð líka á fætur.
— Nú.megið þér ekki taka þessu svona. Mér var