Alþýðublaðið - 04.06.1941, Blaðsíða 4

MÖVnHJDAGOB 4. JUNl tMÍ
MIÐVIKUÐAGUR
Næturlaeknir er í nótt Kristján
Hamiesson. Mímisveg 6, sími 3836.
Naeturvörð hafa Ingólfs og
Beykjavíkur aptóek.
ÚTVARPIÐ:
29,39 Útvarpssagan: „Kristín Laf-
ransdóttir“, eftir Sigrid
Undset.
21,00 Tvlleikur á fiðlu (I>ór. Guð-
mundsson og Þórir Jóns-
*on): Sex tvíleikir.
88 ára
verður á morgun Kristín Brynj-
ótísdóttir frá Kaldbak í Hruna-
mannahreppi, nú til heimilis á
Njálsgötu 8.
1. flokks mótíi
hefst í kvöld kl. 8 með leikjum
milli Fram og Vals og því næst
K.R. og Víkings. Dómari fyrri
ieikinn verður Björgvin Schram,
seinni leikinn Jóh. Bergsteinsson.
Er það brýnt mjög fyrir öllum
kh»taðeigfl(ndi, leikmönnum og
dómurura, að mæta stundvislega,
svo. .leikirnir geti farið fram .á
réttum tíma.
FLOKKSÞINGIÐ f LONDON.
Bevin, vinnumálaráðherra,
flutti í gær á vegum þingsins
langa útvarpsræðu um stefnu
brezka Alþýðuflokksins og bar-
áttu hans fyrir sigri í styrjöld-
inni við nazismann og fyrir fé-
lagslegum framförum eftir
stríðiö.
Dreogur verð-
ur fyrir bifeið.
SKÖMMU fyrír hádegi í dag
varð drengur fyrir enskri
herbifreið á horni Hverfisgötu
og Barónsstígs. Var bifreiðin
að koma niður Barónsstíg og
ætlaði inn Hverfisgötu, en lenti
á horninu á nr. 99. Varð dreng-
urinn þar undir henni. Hann
var fluttur á Landsspítalann og
er hann ekki talinn beinbrot-
inn, en illa marinn. Drengurinn
heitir Halldór Þórðarson og á
heima að Litlu-Hlíð í Sogamýri.
HjðlknrsamsalaB tilkyiEir:
PimiiitndagÍBn 5. pessasm naán-
aðar opnnm vér mjélkar" og
branðabéð i húsinn nr. 82 við
Langaveginn.
Bifreiðastoð Sfeindérs.
TILKYNNIR
Afgreiðsla sérleyíisbifreiða hefir síma 1585 og 4827.
Pantið pví sæti í þessum númerum.
Steindór.
Islandsmótil kefst
aæsta sniandai.
¥iðtal við Akselson.
N3ESTKOMANDI sunnudag,
S. júní, hefst knatt-
spyrnumót íslands með leik
milli Vals og Víkings. Blaðið
fréttina á skotspónum, að ýmsar
endurbætur ættí að gera á mót-
unum, sérstaklega hvað viðvík-
ur starfsmönnum leikjanna, og
hefir haft tal af formanni Knatt
spyrnudómarafélagsins, Gunn-
ari Akselson um það mál.
Hion'um fónust m. a. svo orð:
~j„Fram til þessa hefir knatt-
spyrnuráðið skipað dómara fyrir
kappleiki' mótaTma, en nú hefir
það verið fajið Knattspyrnudóm-
arafélagirLu. það hefir undanfarin
ár oft brunnið við, að ekki hef-
ir verið tekið föstum íökum á
þessu, dómarar hafa ekki mætt
og engir varadómarar hafa ver-
ið fyrir hendi- Línuverðir hafa
venjulega verið skipaðiir á staðn-
um, þegar leiklurinn átti að hefj-
ast og hafa því mjög sjaldan
menn með dómaraprófi fengizt í
þaö starf, en svo ætti það helzt
að vera. Hvortveggju þessu
hyggjumst við að kippa í lag.
Stundvísi hefir lengi verið ábóta-
vant og er sjálfsagt að reyna
að ráða bót á því. Er því ætlunin
að skipa starfsmönnum að mæta
15 mm. fyrir auglýstan tíma.
Samkvæmt öllu þessu, hefir
jiú Dómfl’'afél0igið skipað dámara,
varadómana og línuverði fyrir öll
næstu mót, svo við vonuin, að
þetta snúist til hins betra."
Fyrsti leikurinn er, eins og áð-
ur gefiur, á sunnudag. Er það
leikur Vals og Víkings, en dóm-
ari verður Þorsteinn Einarsson,
og línuverðir Jón Þórðarson og
Sigurgeir Kristjánsson, sem báðir
hafa dómarapróf.
6AMLA BIÖOB
„Sonv Tarzans“
(Tarzan finds a Son).
Aðalhlutverkin leika:
Johnny Weissmiiller.
Manreen O’SuIIivan
og hinn 5 ára gamli dreng-
wr Johai Sheffield. ,
Sýnd kl. 7 og 9.

■ NÝJA BIÖ
lolfywootf Cavalcaíe
Ameríksk stórmynd frá
Fox er gerizt í kvik-
myndaborginni Holly-
wood frá árinu 1913 er
byrjað var að taka þar
fyrstu filmurnar til ársins
1927, er talmyndagerðin
hófst.
Aðalhlutverkin leika:
ALYCE FAYE og
DON AMECHE.
Sýnd klukkan 7 og 9.
Ténlistarféiagið ©g Leikíélag Reykjavfeiur.
UGHE44
Sýning annað kvöld kl. 8.
Síðasta sinn.
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 4 til 7 í dag. '
Beykjavfkur Auáll hi. ;»
. ^ ' Hevyaii sýnd í
" kvild kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir í dag eftir ;
klukkan 1.
NÆST-SÍfiASTA SINN

Beztu þakkir og kveðjur, sendum við öllum
þeim, sem gerðu silfurbrúðkauþsdag okkar, að ó-
gleymanlegum hátíðis- og gleðidegi.
Hólmfríður Þorláksdóttir.
ísleifur Jónsson.
130 THEODORE PREISER
JENNIE GERHARDT
var mjög þögul um fortíð sína.
Jerrnie hafði álitið, að hún hlyti að geta orðið góð
hjúkrunarkona, vegna þess, hversu hún hafði mikla
löngun til þess að hjúkra þeim, sem veikir voru og
þörfnuðust umönnunar. En hú neyddist til þess að
hætta við það, því að hún komst að því, að aðeins var
óskað eftir ungum hjúkrunarkonum, til þess að læra
hjúkrun. Henni datt líka í hug, að ein eða önnur
velgerðastofnunin kynni að geta notað starfskrafta
sína, en hún skyldi ekki þessa nýju kenningu, sem
nú var óðum að ryðja sér til rúms, hjálp til sjálfs-
hjálpar. Hún trúði á gjafmildina, og hana langaði
ekkert til þess að vita um orsök þess, að hinir bág-
stöddu báðu um hjálp. Hún snéri sér því feimin til
einnar hjálparstofnunarinnar af annarri, en engin
þeirra þóttist þurfa á liðsinni hennar að halda. Að
lokum ákvað hún, vegna Rose Perpetua, að taka
annað fósturbarn. Henni heppnaðist að finna f jögurra
ára gamlan drengsnáða ,sem hét Henry — Henry
Stove. Hún hafði ákveðinn lífeyri ,sem hún fékk
gegnum banka. Hana langaði ekkert til þess að braska
með peningana, eða hætta sér inn í leyndardóma við-
skiptanna og kaupsýslunnar. Það var fremur sam-
kvæmt eðli hennar að gæta blóma, barna og heimilis.
Einhver skemmtilegasta afleiðingin af skilnaði
þeirra Lesters og Jennie, var viðvíkjandi sambandi
þeirra bræðranna, Roberts og Lesters, en þeir höfðu
ekki hitzt frá því er erfðaskrá föður þeirra var lesin.
Robert hafði oft hugsað um bróður sinn. Hann hafði
fylgzt af áhuga með heppni hans frá því hann hafði
skilið við Jennie. Með óblandinni ánægju las hann
tilkynninguna um hjónaband hans og frú Geralds.
Hann hafði alltaf litið á hana, sem heppilegan lífs-
förunaut bróður síns. Hann skildi það á mörgu, að
eftir að opinbert varð um hina kuldalegu ráðstöfun
föður þeirra og baráttu Roberts, þegar hann var að
ná undir sig völdunum í Kanefélaginu, gat Lester
ekki litið hann réttu auga. Þó höfðu þeir ekki verið
mjög ólíkir. Nú hafði Lester heppnina með sér. -—
Hann gat því verið stærilátur. Og þrátt fyrir allt
hafði Robert gert allt, sem hann gat, til þess aö leiða
bróður sinn á rétta braut, og í bezta tilgangi. Þeir
gátu vel hjálpað hvor öðrum, ef þeir vildu. Hann var
oft að hugsa um það, hvernig Lester tæki því, ef
hann leitaði samkomulags við hann.
Tíminn leið. En einu sinni, þegar Robert var stadd-
ur í Chicago, ók hann ásamt vinum.' sínum út að
húsinu við North Shore, þar sem Lester átti heima.
Þegar hann sá húsið, minntist hann allt í einu
æskuheimilis síns. Þegar Lester lét gera við húsið
eftir að hann keypti það, hafði hann látið byggja
vermihús, sem minnti á vermihúsið heima í Cincinn-
ati. Sama kvöld settist hann niður og skrifaði Lester.
Hann spurði, hvort hann langaði ekki til þess að
borða með sér í miðdegisverð í Renion Club. Hann
myndi aðeins verða í borginni tvo eða þrjá daga, en
hann langaði til þess að fg að sjá hann. Hann kvaðst
vita, að Lester hefði andúð á sér, en hann ætlaði að
leggja fyrir hann tilboð, sem hann langaði til að þeir
ræddu um. Myndi hann vilja koma til dæmis á
þriðjudag?
Þegar Lester fékk þetta bréf hnyklaði hann brýrn-
ar og fór að hugsa sig um. Það sár, sem faðir hans
hafði sært hann ,hafði aldrei gróið að fullu. Honum
hafði aldrei liðið vel frá því Robert hætti að skipta
sér af honum. Hann skildi það nú, að Robert hafði
naumast getað annað fyrst hann hafði það í huga að
sameina vopnafrmleiðslufélögin öll í eitt félag. Og;
myndi Lester hafa hagað sér öðruvísi, ef hann hefði
verið í hans sporum? Hann vonaði, að hann hefði
ekki gert það. Og nú vildi Robert hitta hann.
Fyrst datt honum í hug að svara ekki bréfinu, láta
sem. hann hefði ekki fengið það. Því næst hugsaðl
hann sér að svara bréfinu neitandi, hann vildi ekki
hitta hann. En skyndilega fékk hann einkennilega
löngun til þess að sjá Robert aftur og gaman væri ef
íil vill að vita, hvers konar tilboð þetta væri. Og að
lokum ákvað hann að svara bréfinu játandi. Það gæti
aldrei sakað neitt, þótt þ ðamyndi auðvitað ekki
heldur gera neitt gagn. Þeir gætu ef til vill orðið á-
sáttir um að gleyma gömlum dögum. Ein ógæfan var
skeð. Það sem bogið er verður aldrei bint aftur,
stendur í fornum fræðum ,og það sem er slitið, er
erfitt að bæta svo ekki sjáist.
Á þriðjudaginn hringdi Robert frá gistihúsinu, sem
hann bjó á o gminnti Lester á boðið. Lester hlust-
aði fullur eftirvæntinga á rödd bróður síns. — Já,
sagði hann — ég kem. Um klukkan tólf lagði hann
af stað inn í borgina og í hinum veglegu salarkynn-
um Union Club’s hittdst þeir bræðurnir eftir nokk-
urra ára f jarvistir. Robert var horaðri, en hann hafði