Alþýðublaðið - 09.06.1941, Blaðsíða 4

MÁNUDAGUR 9. JÚNÍ 1941.
mám tamam ááUá mmm ^ on
JHÞYÐUBIAÐIB
MÁNUDAGUR
•' !
Næturlæknir er Bjarnii Jóns-
*on, Skeggjagötu 5, sími 2472.
Næturvörður er í Reykjavikur-
•g Iðunnar-Apóteki.
ÚTVARPIÐ:
19.25 Þingfréttir.
20.00 Fréttir.
20.30 Um daginn og veginn (Bj.
Ásgeirsson, alþingism.).
21.00 Leikrit: „Híf opp, Stjáni!“,
eftir Loft Guðmundsson.
(Brynj. Jóh. Gunnþ. Halld.
Alfr. Andr&son).
21.50 Fréttir.
Dagskrárlok.
Happdrættið.
f dag er síðasti söludagur í 4.
11. Happdrættis Háskólans, og eru
því síðustu forvöð að endurnýja.
Á morgun verður dregið.
Kappleikarinn
milli Vals og Víkings endaði
með jafntefli 0:0.
Bifreiðasamakstur
varð í gær kl. 1.30 á Vestur-
götu. Rákust á tvær íslenzkar
íólksbifreiðar, skemmdir urðu
litlar. Þá rakst brezkt mótorhjól
á íslenzka bifreið í gærkveldi á
jnótum Barónsstígs og Grettisgötu.
Urðu töluverðar skemmdir bæði á
mótorhjólinu og bifreiðinni.
Fallbyssukúlu
var nýlega skotið ú land í Innri
Akranesshreppi, og er það í þriðja
pinn, sem slíkt ber við. Kom kúl-
an niður utanvert við túnið á insta
bænum í hreppnum og myndaði
allmikinn gíg þar sem hún kom
niður. í
dýRTíðarfrumvarpið
Frh .af 3. siöu.
ræða, eftir það sem á undan er
gengið. Kjötverðlagsnefnd og
mjólkurverðlagsnefnd eru sem
kunnugt er báðar skipaðar að
meirihluta fulltrúum Fram-
sóknarflokksins, sem hafa
margsýnt það í reynd, að þeir
skoða sig sem umbjóðanda
framleiðenda eingöngu. Á nú
að gefa þessum mönnum tæki-
færi til þess að ausa út millj-
ónahpphæðum til nýrra og
stórfelldra verðhækkana á
landbúnaðarafurðum undir því
yfirskini að með því sé verið
að halda dýrtíðinni í skefjum?
Ferill þessara nefnda undanfar-
ið hefir ekki verið slíkur að
þær verðskuldi slíkt trúnaðar-
traust.
Það er því einn höfuðgalli
frumvarpsins, að verðlagseftir-
litið á eftir sem áður að vera
í molum, þar sem hver höndin
getur verið upp á móti ann-
arri, auk þess sem engin trygg-
ing er fyrir því, að þeim skött-
um, sem ríkisstjórninni er
heimilað að innheimta, verði
raunverulega varið til þess að
draga úr dýrtíðinni. Og á-
kvörðunarvaldið á verði
tveggja þýðingarmestu nauð-
synjavaranna á eftir sem áður
að vera algerlega hjá einum
pólitískum flokki.
Fnda þótt ég hljóti að telja
dýrtíðarfrumvarp viöskiptamála-
ráðherrans með öliu ófuillnægj-
andi sem lausn á dýrtíða'rmálu'n-
um, er ekkert fjarr því en að ég
telji rétt, að ekkert sé aðhafzt
til þess að verjast dýrtíðihni. Og
ég veit, að þannig lítur ailur
þorri Alþýðuflokksmanna á þessi
jnál. £g viil i því sanrbandi benda
á greiin Jónasar Guðmiundssioinar
nýliega í blaðiiniu, sem ég er að
flestu leyti sem máli skiptir
sammála.
Gengishækkun er sennilega ó-
framkvæmanleg a. m. k. (fyrst
um sinn (smbr. gr©itn mína s. 1.
laugardag). LandsverzLun, sem
sennilega væri' öruggaista leiðin
til að hafa hemii á verði er-
lendu varanna, auk þess sem
hún væani bezt trygging fyrir
birgðasöfnun, viirðist ekki eiga
vemlegt fylgii sem stenduir. Ég
skal þá að takurn í örstluittu ináli
gera gnein fyrilr þeim leiðum,
sem mér finnst að líklegastar
væm tíl árangurs sem stendur.
1. Allt verðLagseftiiriit sé sam-
einað hjá einni þriggja manna
nefnd, sem skipuð sé einium
manni frá hverjum stjómairflokk-
anna. Hafi hún vald tíl að á-
kve’ða hámarksveirð og hámarks-
álagningu á erlendum og inn-
lendum vömm, svo og farmgjöld-
Um.
2. Sfcipuö sé á sama hátt
þriggja manna nefnd, sem með
aðstoð sérfræðinga rannsakil, hve
mikiðframleiðslutoostnaðuir bænda
f.S.f.
Ke
Knattspyrnumót íslands.
í kvöld kl 8.30 keppa
FRAM OG KR.
Allir nt á vðll NA terðnr pað spennandl
HtAMLA BIOOHS
„Sonr Tarzus“ I
(Tarzsna finds a Sen). Í
Aðalhlutverki* leiks:
Jokttujr Weisenaúller.
UawetM O’Sullivattt
og hinjo 5 Éra faœli drtng-
ur Jmkm Sfeeffield.
I Sýiad kl. 7 9.
« NYJA BIO ra
Bellps»«i (anlcafl*
Ameríksk etórmyna irá
Fox er gerizt í kvik-
myndaborginni Holly-
wood frá árinu 1913 er
byrjað var að taka þsw
fyrstu filmurnar til ársins
1927, «r talmyndagerÖitt
hófst.
Aðalhlutverkin leika:
ALYCE FAYE og
DON AMECHE.
Sýnd klukksn 7 og 9.
TóíiikitarfélagiS eg Leikfélag BeykjavBrar.
vegna þess hve margir urðu frá að hverfa seinast
þegar OperQttan var leikin verður
Sýning
annað bvðld kl. 8
Aðgöngumiðar seldir frá klukkan 4 tii 7 í dag.
hesfir auikizt síðan árið 1939 (sem
var óvenju gott ár fyrir land-
búnaðinn.) og ákveði' útborgun-
arverð til bærida í samræmi við
það. (Þessar tvær nefndir mætti
ef til vill sameiina.)
„ 3- Tiollar á komvöm, kaffi og
sykri séu afnumdir.
4- a. Lagt sé á allt að 15% út-
flutningsgjald tíl þess að vega
á móti 3- lið og til þess að
lækka verð á nauðsynjavörum
með verðjöfniun. ^
b. Greitt sé úr rikijssjóði allt
að 5 millj. kr. í sama skyni.
c. Ef þessir tekjustofnar
hrökkva ekkii, sé heimilt ' að
leggja á í viðbðt álag á tekju-
skatt, þó aldrei yfir 20%. (Með
því er a. m. k. ekki rastoáð gmnd-
velli tekjuskattsiris, eins og lagt
er til í fmmvarpinu.)
Vitanlega mætti) aithu,ga aðrar
tekjuöflunarleiðir t. d. aukinn
skatt á stoemmtamiir og alls toonar 1
„lúxus“, riímsetningu á kaffi'hús- I
um O'. fl.
Þúsundára-
ríkið
eftir Upton Sinclair er
saga sem gerist áriö 2000,
þar bregður fyrir gleði-
höllum og risafiugvélum
framtiðarinnar, undraefn-
um sem eyðileggja allt
lifrænt á jörðinni, utan
ellefu manns sem voru
uppi í himingeymnum.
Lesið um átölr og athafn-
ir pessara eliefu manna,
sem eftir lifðu ájöiðinni,
og þér munið sanna að
Þúsundárarlkið, er ein
hin skemmtilegasta bók
sem hægt er að fá.
Óperettan Nitouche
verður endurtekin annað kvöld
kl. 8.
Loks vil ég á ný bonda á
hugmynd Keynes um spari-
skyldu. L v
132 THEQDQRE DREISER
JENNIE GERHARDT
verið ofurlítið öðruvísi. Hann hefði aldrei boðið hon-
um að koma með Jennie. — Jæja, hugsaði hann, ef
til vill hefi ég engan rétt til að ásaka hann. Bezt að
gleyma því.
Svo fóru þeir að tala um artnað. Að lokum mundi
Lester eftir því, að hann hafði lofað að mæta á fundi.
— Nú verð ég að fara, sagði hann og leit á úrið sitt.
— Ég verð víst að fara líka, sagði Róbert. Þeir
stóðu á fætur. — En, bætti hann við, þegar þeir
fylgdust að út í fordyrið — við erum þá ekki óvinir
lengur?
— Nei, nei, sagði Lester. — Ég býst við, að ég
komi stöku sinnum í heimsókn. Þeir tókust í hendur
og skildu vinir. En Robert varð var við ofurlitla
sektartilfinningu og samvizkubit, þegar hann sá
bróður sinn hverfa hröðum skrefum. Lester var dug-
legur maður. Hvernig stóð á því, að þeir höfðu ekki
átt skap saman, jafnvel áður en Jennie kom til sög-
unnar? Svo minntist hann þess, sem hann hafði
einu sinni hugsað um bragðvísina. Það var hún, sem
bróður hans vantaði. Hann var ekki bragðvís og ekki
heldur grimmur. Það er undarlegur heimur, sem við j
lifum í, hugsaði hann.
Það voru undarlegar tilfinningar, sem bærðust í
brjósti Lesters, þegar hann gekk burtu. Hann var
fullur mótþróa, en þó þótti honum vænt um bróður
sinn. Hann var ekki vondur maður — að minnsta
kosti ekki verri en almennt gerðist. Hvers vegna
hafði hann þá andúð á honum? Hvað hefði hann gert
sjálfur, ef hann hefði verið í sporum Roberts? Robert
hafði verið heppinn. Hann hafði líka verið heppinn
sjálfur — að vissu leyti. Og nú skildi hann, hvernig
í öllu lá hvers vegna honum hafði verið fórnað, og
hvers vegna bróðirinn hafði náð yfirráðum yfir öll-
um eignunum. Þannig er lífið, hugsaði hann. — Og
hverju skiptir það? Ég hefi nóg að lifa á. Og á ég þá
ekki að láta mér það nægja.
SEXTUGASTI OF FYRSTI KAFLI.
Mannsaldurinn er talinn vera sjötíu ár samkvæmt
gomlum skilningi, eða öllu heldur samkvæmt biblíu-
legum skilningi. Reyndar er maðurinn líkams fræði-
lega skapaður til að geta lifað fimm sinnum þann
tíma, sem það tekur hann að þroskast, og það myndi
hann gera, ef hann vissi ekki, að það er andinn,
sem lifir, að ellin er blekking og dauðinn er ekki
til. Samt sem áður heldur mannkynið fast við þessa
hugsun.
Lester var einn af þeim, sem trúðu þessu. Hann
var nú farinn að nálgast fimmtugt. Og hann bjóst
ekki við, að hann ætti eftir að lifa lengur en í mesta
lagi í tuttugu ár — og ef til vill ekki svo lengi. Og
hann lifði góðu lífi. Hann fann, að hann hafði enga
ástæðu til að kvarta. Ef dauðinn skyldi heimsækja
hann, þá mætti hann það. Hann var tilbúinn hve-
nær sem væri. Hann skyldi ekki kvarta yfir ör-
lögum sínum. Lífið var, samkvæmt skoðun hans,
heimskulegur leikur.
Og honum fannst lífið allt vera blekking. Það
var að mörgu leyti líkast draumi — stundum ljót-
um draumi. Hið eina, sem stöku sinnum gat vakið
hjá honum trú á raunveruleikann, var hin efnis-
lega hlið lífsins —- mennirnir, fundir, félög. Letty
unni honum vegna þess, að henni fannst hann vera
ofurlítill lífspekingur. Hún dáðist, eins og Jennie,
að því, hversu rólega hann tók öllu mótlæti. Með-
læti eða mótlæti gat að því er virtist hvorki æst
hann né gert hann órólegan. Og hann lét Ækki hræða
sig. Og hann átti erfitt með að láta hafa áhrif á
sig, skoðanir sínar eða tilfinningar, og það var ekki
hægt að hvika honum frá skoðun sinni eða því, sem
hann áleit vera rétt, nema með valdi. Hann vildi
ekki heyra annað en að „horfast í auga við stað-
reyndirnar“ og vinna bug á þeim. Það var auðvelt
að koma honum út í baráttu, ef hann hafði verið
blekktur, en annars kaus hann heldur að vera í
varnaraðstöðu. Hann reis öndverður gegn öllum
þeim, sem ætluðu að neyða hann. En ef hann á ann-
að borð varð að láta undan, þá gat hann það, en
ekki nema það væri nauðsynlegt. En það var ekki
vegna þess, að hann skildi ekki, hversu nauðsyn-
legt væri að vera þolgóður og staðfastur.
Hann var alltaf efnishyggjumaður, og hann hafði
alltaf krafizt hins bezta af öllu tagi. Ef húsgögnin
á heimili hans voru orðin ofurlítið skemmd, eða
farið var að sjá á þeim, krafðist hann þess, að þau
væru seld og keypt ný húsgögn. Hann þoldi ekki,
að haft væri á móti því, sem hann sagði, og hann
gat ekki hlustað á þvaður eða óþarfa málæði, sem
hann kallaði svo. Letty skildi hann vel. Á morgn-