Alþýðublaðið - 26.06.1941, Blaðsíða 4

FIMMTUDAGUR 26. JÚNÍ 1941.
FIMMTUDAGUR
Næturlæknir er Halldór Stef-
ánsson, Ránargötu 12, sími 2234.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
og Iðunnar-Apótekum.
ÚTVARPIÐ:
19.30 Hljómplötur: Sönglög úr ó-
perum.
20.00 Fréttir.
20.30 Minnisverð tíðindi (Sigurð-
ur Einarsson, docent).
20.50 Einleikur á fiðlu (Þórarinn
Guðmundsson): Sónata í g-
moll eftir Tartini. í
21.05 Upplestur: — „Þorgrímur
bóndi og stríðið“; smásaga
Saft »g salta
Bláberjasaft.
Krækiberjasaft.
Kirsuberjasaft.
Litað sykurvatn.
Bláberjasulta.
Syróp, dökkt og ljóst.
Atamon.
Betamon.
Víusýra.
Flöskulakk.
Korktappar, allar stærðir.
HmirHile
ffSarawrgðtu 10. — Sítni SR,
EIIIM
ÁsvaitagfrUi 1. — Siaai
RSskan
sendlsvein
vantar
Tiktnelnkauia rikislns
I (frú Unnur Bjarklind).
\ 21.30 Útvarpshljómsveitin: Laga-
syrpa eftir Delibes.
21.50 Fréttir. — Dagskrárlok.
Breiðfirðingafélagiff
efnir til skemmtiferðar austur í
Mýrdal laugardaginn 5. júlí n.k.
Hestamannamót
verður haldið á Þingvöllum n.k.
laugardag og sunnudag og hefir
Hestamannafélagið ,,Fákur“ for-
göngu um mótið.
Spegillinn
kemur út á morgun.
Farmiðar
með söngfélaginu ,,Hörpu“ til
Gullfoss og Geysis n.k. sunnudag
verða seldir í skrifstofu V.K.F.
Framsókn annað kvöld kl. 6—8 og
ekki á öðrum tíma. Gosdrykkir
verða hafðir með. Héraðsmót
verður þennan dag í Haukadal og
margt til skemmtunar.
Drykkjuskapur
var töluverður hér í bænum í
gær og nótt og voru 30 menn tekn-
ir úr umferð.
Lúðrasveitin Svanur
leikur við Miðbæjarskólann í
kvöld kl. 8.30, ef veður leyfir. —
Stjórnandi verður Karl O. Run-
ólfsson.
Aðalfúndur f.S.f.
hefst annað kvöld kl. 9 í Kaup-
þingssalnum. Fulltrúar mæti með
kj örbréf.
HVAÐ ER TUNDURSKEYTI?
Frh- ef 1. síbu.
þckja með tvö opin sæti. Hún
kemst hviorki hratt né langt, cn
hún hlýtur að láta afar vél að
stjórn, það ber árangurinn vitni
um. Aðallega starfa „Swordfish"
flugvélarniar frá fliugvéiamóður-
skipunium, eins og til dæmis þeg-
ar þær gierðu loftárásina frægu
á ítölsku fiotahöfnina Taranto,
þar sem þær sökktu með tundur-
stoeytum sínum fjölda ítalskra her
skipa. — önnuir ágæt tundur-
skeytaflugvé', er Bristol „B6ufort“
sem er mjög ólík „Swordfish".
Hún er einþekja, tveggja hreyfla
með fjögurra manna áhöfn. Þess-
air vélar eru svo stórar, að þær
geta ekki lent á þilförum fllug-
vélamóðurskipanna, en niota flug-
velli á landi. Hafa þær látið mik-
ið til sín taka yfir NorÖursjónum,,
t- d. voHi það þær, sem gierðu
árásina á þýzka vasaorustuskip-
ið nýlega-
Þjóðverjar hafa ekki eignazt
neinar titindurskeytaflugvé’ar sem
eru sambærilegar við brezku flug
vélarnar. Ástæðan fyrir því er
sú, að þeir hafa notað steypi-
flugvéiar gegn skipum í þei’rra
stað. Þó mæt-ti nefna stóra, 2j’a
hreyfla flotholitafiugt/él, Heinkel
115, sem einniig lagði seguímögn-
uðu tu'ndurduifliunum iH'ræmdu á
sínum tírnai.
Tundurskeytin em nú á dögum
orðin svo fullkomin, að þau
bregðast eigiinlega aldrei, en áður
kiom það oft fyrir. Árið 1917
gerði þýzk flotadeild árás á
brezka kaupskipatest í fylgd 2ja
tundiurspilla. Bretarnir áttu við
ofurefli að etja, enda sökk ann-
aX tundurspillirinn á skömtmum
tíma, en hinn, „P,artridge“,
skemmdist miikið. Þegar hann var
að sökkva fóru yfirfioriingjar
skipsius tveir OIJ sknt'u sjóflir
tundnrskeytum að þýzku hér.
skipunium. Þeir hittu stærsta skip
ið, — en tundurskeyt’ð sprakk
S (j T elniinp eldri daisarnir
verða í G.T.-húsinu
laugardaginn 28. júní kl. 10. — Áskriftarlisti og aðgöngumiðar
í G.T.-húsinu frá kl. 2. Sími 3355. S.G.T.-hljómsveitin.
HE3G&MLA BÍÓ m
SKÍLAÁK
(Tom Brown’s School
Days)
Aðalhlutverkin leika:
Sir Cedric Hardwicke,
Freddie Bartholomew
og Jimmy Lydon.
Sýnd kl. 7 og 9.
H! NÝJA BÍÓ S35
Gletní líísins
Aðalhlutverk:
DEANNA DURBIN,
Kay Francis,
Walter Pidgeon,
Lewis Howard,
Eugene Pallette.
Sýnd klukkan 7 og 9.
i
KATRIN
dóttir okkar, andaðist 20. júní s.l. Jarðarför hennar fer fram frá
heimili okkar, Njálsgötu 13 B, laugardaginn 28. júní, kl. 3 e. h.
(Bómkirkjan).
Ingibjörg Sigurðardóttir.
Jón Magnússon.
ekki- Möng slík dæmi eru til,
en fleirii verða ekki rakin hér.
í onustunni um Atlantshafið er
tundurskeytið m'ikilvægasta og
mest moitaöa vopnið, og þar eð
margir álíta þá orustU hina naun-
verulegu úrslitaorustu stríðsins,
er ekki of mikið sagt, að þau
séu ein allna þýðingarmesta vítis-
vél, sem til þr. Lýsing sú, sem
hér á undam var gefin á innri
gerð skeytanna og skýrinigamynd
in ættu að gefa svolitla húgmynd
um, hverrsU margföld þau eru.
í þeim eru 6000 hlutar og hvert
skeyti kostar 52000 krónur.
Enn hefir ekkert óskeikult ráð
fúndizt til varnar gegn tiundur-
skeytunUm, en þegair þar aö kem-
ur, verður fróðlegt að sjá, hvað
mennimir fimna Upp, sem getur
skipað þann sess, sem tundur-
skeytin skipa nú.
,Á hverfanða hveli“
er nú sýnd í London við meiri
^aðsókn en þekkst hefir áður að
nokkurri filmu ;enda er húii
talin mesta meistaraverk
kvikmyndalistar nútímans. —
Sagan náði sölumeti í Ameríku
og Englandi og rithöfundurinn
er nú einn dáðasti höfundurinn
í Ameríku. Bókin er nú seld hér
í heftum, og kostar hvert 5.50.
Mun það svara til 3.00 fyrir
stríð, og er það injög ódýrt
miðað við framleiðsluvérð
bóka. Bókin er skrýdd fjölda
mynda. Bókin hefir runnið út,
sem eðlilegt er.
Advt.
AUGLYSIÐ
í ALÞÝÐUBLAÐINU.
4 VICKI BAUM:
SUMAR VIÐ VATNIÐ
hafði stöku sinnum skoti ðinn í einsatkvæðis orð-
um. Lok ræðunnar hafði ung stúlka heyrt, sem fá-
einum mínútum áður hafði komið þjótandi inn í
forsalinn í gljávotum regnfrákka. Hún var brúneyg,
og undan alpahúfunni gægðust stuttir, ljósbrúnir
lokkar. Hún var regnbarin í framan.
— Hver er það, sem er úti á vatninu og ætlar að
synda yfir á hina ströndina spurði hún djúpri
drengjarödd.
— Það er nýi sundkennarinn, ungfrú, svaraði
Birndl kurteislega.
— Nú, einmitt — í þessum stormi. Lítið út á
vatnið, hélt stúlkan áfram. — Maðurinn hlýtur að
vera genginn af göflunum. — Jæja, hann snýr víð,
þegar hann er orðinn þreyttur.
— Að hann snúi við! sagði Birndl. — Þá þekkið
þér hann illa ungfrú. Hann er að æfa sig. Það er
þess vegna sem hann er að þessu.
Stúlkan þreif af sér alpahúfuna, hristi regnúða af
stuttu, koparlitu hárinu og gekk í gegnum lestrar-
salinn í borðsalinn og út á grasflötina, sem var
mannauð í kvöldrökkrinu. Hún gekk að snúnings-
sjónaukanum, sem beindi sjónpípunni á ská upp í
loftið, eins og hann væri að leita að sól að baki
skýjanna. Með óþolinmóðum hreyfingum beindi
stúlkan sjónpípunni út á vatnið, þar sem svart-
litar öldur æddu. Og hún þrýsti auganu fast að
sjónglerinu og horfði, þar til allt hvarf í rökkri og
roki.
—o—-
Hell var langt úti á vatninu, léttur eins og hefil-
spónn og synti skriðsund rólegum, föstum sundtök-
um. Handleggirnir sveifluðust reglulega eins og
spaðar á hjólaskipi og hann skildi eftir hvíta froðu-
rák. Hann fékk smástingi í slímhúðina í nösunum
og undir honum var grænt rökkur. Loftið streymdi
inn í munn honum í hvert skipti, sem hann reisti
höfuðið upp úr vatninu. Það var hlýrra en vatnið.
Svo reið regnskúb ýfir og þungir regndropar fellu
úr skýjum, sem hengu skammt yfir höfði hans. —
Bylgjurnar jukust og honum varð smám saman erf-
iðara um sundið. Það var kalt, og þegar Hell opnaði
augun undir vatnsfletinum, þá var það ekki lengur
grænt, sem mætti augum hans heldur dökkbrúnt og
hann kom auga á óvenjustóra fiska niðri í djúpinu.
Úti á miðju vatninu var kuldinn biturri, það var
eins og að synda í jökulvatni og hann sveið í fing-
ur og tær. Hell blés frá sér loftinu í snöggum
blástrum. Hann var kominn út á mitt vatnið og var
strax orðinn þreyttur, cg honum gramdist það. —
Hann tróð marvaðann og litaðist um. Ströndin, sem
hann hafði lagst til sunds frá, var óskiljanlega i
skammt í burtu, og hann sá nákvæmlega stóra gisti- i
húsið úti á tanganum. Úti í garðinum var þjónn- [
inn með hvíta svuntu að bjarga stólum og borðum j
undan rigningunni, en það þýddi, að von væri á ,
langvarandi rigningu. Úr álmunni, þar sem kaffi- |
salurinn var, heyrðist hljóðfærasláttur, og hresst-
ist Hell við það, því að hann var mikill dansmaður.
Enginn sála sást á ferli á tennisbrautinni eða bað-
ströndinni, og á vatninu sá hann aðeins einn bát,
sem bersýnilega rak undan vindi og öldum. Hell
þekkti bátinn strax. Það var gamli björgunarbátur-
inn frá baðströndinni, og þar var aðeins Matz litli
um borð. Hann virtist ekki ráða við bátinn. Hell
lyfti öðrum handleggnum og kallaði til hans. Hann
heyrði ekki svarið, því að vindurinn bar hljóðið í
öfuga átt. Hell brosti. Þarna var snáðinn einn á
gömlum báti og hugsaði ekki um annað en markúrið,
sem hann tilbað eins og helgigrip. Öldurnar voru
ekki barna meðfæri, og ströndin við Wurmtal var
langt í burtu sveipuð móðu. Hann sá aðeins greini-
lega Dobbersbergshöllina með hvíta múra, sem
gnæfðu yfir svörtu trjátoppunum í brekkuslakkan-
um, sem lá ofan að vatninu. Hell stefndi að brúnni,
sem vélbáturinn lagðist venjulega að Wurmtalers-
megin. Hann heyrði bátinn flauta þar við bryggj-
una, og þótt hann sæi ekki bátinn, fannst honum
hann ekki jafneinmana og áður. Hell kallaði aftur til
Matz litla, sem var nú orðinn langt á eftir og virtist
vera á leið til baðstrandarinnar. En ef til vill var
það vestanvindurinn, sem bar hann afleiðis. Snöggv-
ast datt Hell í hug að snúa við, en það var ekki al-
vara. Hann þurrkaði þessa hugsun út úr huga sér,
hallaði sér fram og greip sundtökin. En hann gat
ekki haldið hraðanum lengi. Bylgjurnar stækkuðu.
Hann var að hvessa.
Skömmu seinna varð vatnið lygnt og svart á lit-
inn, og hann vissi, að kunnugir menn við Meyja-
vatn álitu það boða óveður. Vatnið var einkennilega
/