Tíminn - 09.07.1963, Blaðsíða 16

inn í 1. sæti
EINIKVENHÁSET! FLOTANS
FB-Reykjiavík, 8. júlí.
Hcildarsíldaraflinn í vikulok
var 357.962 mál og tunnur, en í
fyrra var hann 206.554 mál og
tunnur. Vikuaílinn var ,nú 120.043,
en í fyrra var hann 97.850. Afla-
liæsta skipið er Sigurpáll, skipstj.
Egigert Gíslason, með 8922 mál og
t:jnnur og næstur er Siigurður
Bjarnason með 7378.
Önnur skip eru neðan við 6000
mál og tunnur.
Veiði var heldur treg 8.1. sólar-
„kollega“ hennar.
— Hvað heltirðu?
— Ég heiti Hildur Jónsdóttir
og er fiimmtán ára.
— Hvað kom til, að þú réðir
þig hingað sem háseta?
— Ég ætlaði að verða kokk-
ur, en svo hætti kokkurinn við
að fara og ég réði mig þá
bara sem háseta.
— Er þetta ekki erfitt?
— Erfitt? Nei. Þetta er miklu
léttara en að vera í frystihúsi.
Annars er ég bara upp á hálf-
an hlut og fæ að sofa á meðan
þeir taka eitt troll á nóttunni.
Uss Jjetta er ekkert erfitt,
wmmmmmmmmmamammmm
nema á meðan við erum að
slíta.
— Hvað ertu búm að hafa
mikið upp hérna?
— Ég er búin að vera um
mánuð, og ætli ég sé ekki kom
in með eitthvað um 10 þúsund
krónur.
— Ætlarðu að halda þessu
lengi áfram?
— Ég hætti nú víst, þegar
þeir fara á skak í haust, það
verður of erfitt fyrir mig, svo
fer ég þá lika í skólann.
— í hvaða skó'la ertu?
— Ég var í Réttarholtsskól-
anum í vetur.
— Svo þú ert þá ekki Vest-
mannaeyingur?
— Ég átti þar heima í mörg
ár.
|— Hvað gerir pabbi þinn?
— Hann er nú skipstjúri á
þessuim bát, annars væri ég víst
ekki hér.
Það var auðheyrt á skips-
félögum Hildar, að þeir höfðu
síður en svo á móti vist hennar
um borð, helzt að þeim fyndist
hálfgert svínarí að hún væri
ekki upp á heilan hlut. Hún ger
ir ekkert minna en aðrir, sagði
ehin þeirra.
KH-Reykjavík, 8. júlí.
„EF ÞETTA er góður og gildur
skáldskapur þá eru 90% þjóðar-
innar góðskáld“, sögðu þeir Gylfi
Baídursson og Jakob Möller, sem
hömdu eina ljóðabók yfir tafli á
tveámur kvöldum og fengu fremur
jákvæðan og uppörvandi dóm ým-
issa bókmenntamanna hér, er
þeim hafði verið sýndur árangur-
inn.
Síðasta tölublað Vikunnar rann
út á skömmum tíma, svo að erfið-
iega ætlaði að ganga að' hafa upp
á einu eintaki í dag. Orsökin var
það, sem allir tala um núna —
sönnun Vikunnar á því, hvað tal-
inn er gjaldgengur skáldskapur á
íslandi í dag.
Vikan fékk tvo unga menn til
þess að yrkja eina ljóðabók á
tveimur kvöldum eftir forskrift,
sem raunar var ekki ströng. Ljóð-
in skyldi vera í atómstíl, mjög tor-
skilin og hlaðin symbolík, þau
skyldu jaðra við hreina vitleysu,
cn samt þannig, að mögulegt væri,
að þau yrðu tekin sem góð og gild
vara. Skáldin skyldu hafa rikt í
huga að láta skiptast á eitthvað,
sem sumir nógu ráðvilltir ljóðavin
ir mundu jafnvel telja nokkuð
gott og annað, sem allir hlytu að
sjá, að væri hreint bull, jafnvel
að það stappaði nærri geðveiki að
hafa sett það saman.
Höfundarair fylgdu forskriftinni
og sömdu ljóðabók í fimm köflum,
sá fyrsti fjallar um atómsprengjur
< g bölsýni, annar er samsafn af
ljóðum um hugstæða einstaklinga,
þriðji mansöngvar og ástarljóð, í
ijórða kaflanum kemur bölsýnin
enn til sögunnar, og loks eru svo
tvö kvæðl í þjóðskáldastíl, þar
sem þess er vandlega gætt, að
Framhald á 15. síðu.
MB-Reykjavík, 8. júlí.
Við höfðum spurnlr af því,
að um borð f humarvelðlbát,
sem lægl við bryggju hér í
Reykjavík, væri stúlka há-
set'i. Við brugðum okkur niðúr
á Granda og þar vlð eina bryggj
una lá vélbáturlnn Andvarl, VE
101 ,og er við komum að hon-
um, barst okkur stúlkurödd að
eyrum. Og þawa sat ungllngs-
stúlka og var að spjalla vlð
„annan háseta“ á bátnum.
— Ertu ekki eini kvenháseti
flotans?
— Það veit ég ekkert um.
— Jú. áréiðanlega, sagði þá
hring á öllum miðum. Vitað var
um afla 28 skipa með 15.100 mál
og tunnur, sem fengust 32—38
mílur N. af Hraunhafnartanga.
Frá miðunum austanlands höfðu
einungis 5 skip með 2.750 mál og
tunnur tilkynnt afla sinn. Veidd-
ist sú síld að mestu í Héraðsflóa-
dýpi. Veður var óhagstætt.
Engin síld hefur borizt til Rauf-
arhafnar í dag, og skip liggja þar
inni. Síl'darbræðslan í dag hefur
tekið á móti 82.000 mál'um og salt-
að hefur verið í um 21 þúsund
tunnur, og saltað var í allan dag.
Fjallfoss er inni á Raufarhöfn og
lestar 500 lestir af síldarmjöli,
sem er það síðasta af framleiðslu
síðasta árs.
Á Vopnafirði er bræðslan búin
að taka á móti um 20 þúsundum
mála. Saltað er á öllum söltunar-
stöðvum.
Fyrsta söltunarsíld sumarsins
kom til Eskifjarðar í dag. Það var
Einir, sem kom með 5 til 600 tunn
ur. Nokkuð var sildin blönduð.
Engin síld hefur borizt til Reyð-
arfjarðar í dag, en bræðslan er bú-
in að taka á móti 17 þúsundum
mála, og saltað hefur verið í eitt
þúsund tunnur.
ítölsku sjónvarpsmennirnlr vlð bíl slnn í gaerkvöldi. Palomelli tll hægri og Prola til vlnstri.
MB-Reykjavík, 8. júlí.
f dag var farlð að óttast um
tvo Italska myndatökumenn,
sem eru á ferð hérlendls. Ferða
skrlfstofa ríkisins annast fyrir-
greið'slu þeirra hér, og sneri
sér I dag tU Slysavamafélagslns.
Stóð* til að auglýsa eftir þeim
í útvarpinu í kvöld, en af því
varð ekki, því þeir birtust á
Ferðaskrifstofunini um fimm-
leytlð í dag við beztu heilsu.
Mennimir, sem hér um rœðir
heita Fabrizio Palombelli og
Carlo Prola. Þeir eru hér á
eigin bíl, sem er lítill Austin-
sendiferðabifreið, árgerð 1963.
Þeir hafa ferðazt talsvert hér
um landið og m.a. farið norður
í land í fylgd með leiðsögu-
manni. Laugardaginn 29. júní
lögðu þeir upp héðan frá
Reykjavík án leiðsögumanns og
var ferðinni heitið norður í
land, til þess að ná myndum
úr sfldarvinnu. Va-r ráðgert, að
þeir gistu í hótelinu á Blöndu-
ósi og þar áttu þeir að bíða
frétta frá Ferðaskrifstofunni
um það, hvert bezt væri fyrir
þá að fara, þ.e. hvar mest síld-
arvinna væri.
En þeir komu alls ekki tfl
Blönduóss og ekkert fréttist af
þeim alla síðustu viku. Ferða-
skrifstofan taldi því í dag rétt
að snúa sér tfl Slysavamafé-
lagsins og bað um, að auglýst
vœri eftir mönnunum, og haldið
uppi spurnum um þá. Var ótt-
azt að eitthvað hefði komið fyr-
ir þá á leiðinni til Blönduóss,
jafnvel að þeir kynnu að hafa
ekið út af veginum á slæmum
stað og orðið fyrir alvarlegu
slysi. Þeir staðir á leiðinni eru
að vísu fáir, sem þetta hefði
getáð átt sér stað, án þess að
vegfarendur, sem á eftir kæmu,
yrðu þess varir, en þó eru þeir
til.
En sem betur fór kom aldrei
til þess, því um fimm-leytið
í dag birtust þeir á Ferðaskrif-
stofu íslands, þreyttir og slæpt
ir. Þeir höfðu farið fram hjá
Blönduósi um nótt og kunnu
ekki við að gera þar ónæði, eins
og um var talað og óku alla
leið tfl Raufarhafnar. Þar fóru
þeir um borð í síldarbát, en
hann landaði síðan suður á Eski
firði. Þaðan þurftu þeir svo að
komast tfl Raufarhafnar, þar
sem bíllinn þeirra var geymdur,
og tók það langan tíma, með
strandferðaskipi, . sem viða
þurfti að koma við. Frá Raufar-
Framh. á bls. 15.
ÞHSjudagur 9. júFí 1963
150. tbl.
47. árg.
Eggert kom
TÝNDIR í VIKU
Tveggja kvölda Ijóðabók
vekur gífurlega athygli