Alþýðublaðið - 20.09.1941, Blaðsíða 3

LAUGARDAGUR 26, SEPT. 1941.
AL»>VmiBLAÐ|Ð
—— ALÞYÐDBLADIÐ ------------------------
Ritstjóri: Stefén Pétursson.
Ritstjórn: Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu.
Símar: 4902: Ritstjóri. 4901: Innlendar fréttir. 5021: Stefán Pét-
ursson, (heima), Hringbraut 218. 4903: Vilhj. S. Vilhjálms-
son, (heima), Brávallagötu 50.
Afgreiðsla: Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu.
Símar: 4900 og 4906.
Verð kr. 3.00 á mánuði. — 15 aurar í lausasölu.
ALÞÝÐUPRENTSMIÐJAN H. F.
,Að nndda sér npp við málstað lýðræðisins4
fiarðjrrKjusýningin.
Blómmóðir bezta ki. 8,45 i kvold
Alfreð Andrjesson kl. 9.30
í dag og á morgum er siðastu tæki-
færið til að sjá garðyrkjusýminguna
Opið til kl. 12 bæði kvöldin
2 hranstar og háttprúðar stúlknr
óskast að Hótel Borg nú pegar. Fyrir-
spurnum ekki svarað í sima.
Til viðtals kl. 5—7 e. h
Húsfreyjan.
AR til fyiir þr.emutr mán'uð-
um hurfðu Moskvakomm-
múnistar bæði hér á landi og
annars staðar i heiminuffn með
velþóknuin á það, að Hitler bráut
undir sig hverja þjóðina í Ev-
róþui eftir aðra með bliöóugu of-
beldi. Því að húsbóndi þeirra,
Stalin, var vinu.r Hitlers og gerði
sér vonir um það, að geta staðið
fyrir utan stríðið og grœtt á því.
Hann lét Hitler hafa matvæli og
hráiefni til morðtólagerðar gegn
öðruim þjóðum Evrópu og hugð-
íst að kaupa sér á þamn hátt
frið af honuim, þangað til stríðs-
þáeytan hefði yfirbuigað Evrópu
þainnig, að hmn óþreytti miilj-
ónaher Rússlands ætti alls fcost-
ar við hana á sama hátt og við
AUistiur-Póiland og litlu Eystra-
saltslöndin í uipphafi stríðsins.
Samkvæmt þessum kaldrifjuðu
útreifcningum húsbönda síns hög-
Uíðu Mo.skvakommúnistar sér um
aillan. heiim. Þeir þóttust vera
hilutlaUsir gagnvarí stríðiniu og
sögðui, að það væri „heimsvalda-
strjð“, sem „ríki verkalýðsins“,
eins og þeir kalla einræðisriki
Staiins, kæmi ekkeri við. Pól-
verjuim, Norðmönnium, Hoilend-
ingum, Belgíumönnum, Fröfckum,
Bretum, Júgósilövum og Grikkj-
Uim mátti kæða í bará'tMnnl gegn
yfirgangi þýzka nazismans. Hin
litta, varnariausa danska þjóð,
Rúmenar, Ungverjar og Btiigamr
máttu verða Hitller að bráð. Rúss-
land taldi sér ósikyjt að koma
ntökkurri þessara þjóða ti hjálp-
ar á móti þýzka nazismanum.
Já, það hjálipaði honum þvert á
móti tiil að smíða vnpnin á móti
þeiim. En meðál þeirra þjóða,
sem reyndu að verja henidur
sínar heiimtuðu Moskvafcommún-
istamir frið við Hitier undi'r því
yfirsfcyni, að verkallýðnum væri
stríðið óviðkomandi. Þannijg
dróigu þeir úr viðnámsþrótti
þjöðanna og hjállipuðu Hitler til
að sigra. Hver maini ekki silag-
orð Mosikvafcommúnista í Frakk-
laindi í fyrrasumar — að Bretar
myndu ekki berjast iengur en ti!
síðasta Frakfca — sem þeir
breiddu út tiil þess að (veikja
vörn Fraikfca og spiilla milli þei'rra
Oig Breta? Og hver, er búinn að
gleyma „þjóðfundinúm“, sem
þeir köiluðu saman í Lpindon í
vetur tia þess að heimta friö vi'ð
Hitller-?
Og hvernig létu Moskvakomm-
únistar hér heima hjá okkur?
Ekkerí tækifærj var látið ónotað
af þeim til þess, að svívirða
Breta og bera blafc af Hitler. Og
þegar þýzfcu fcafbátamir hófiu
roorðárásirnar á sjómennina ofcfc-
ar, báru þeir það út, að ailveg
ein,s væri hugsaniiegt að Bretar
hefðu ráðizt á skipin og söigðu
í blaði sínui, að einu gilti, hvort
um væri að ræða ensk tundur-
dufll eða þýzkar vítisvélar!
Þannig voiu Moskvatoommún-
istar ails staðar auðmjúkir þjón-
ar Hifllers, þangað til hann réð-
ist einnig á húsbónda þeirra,
Statin, morguninin 22. júní. Þá
uppgötvuðu þeir aillt í einu, að
stríðið væri efcki lengur „heims-
vaildastrið“, heldur fnelsisstriÖ
gegn þýzka nazismanum. Eða
kvöld.ið 21. júní var það ennþá
,,heimsvaldastríð“. Morguninn 22.
júní var það orðið fnelsisstríb!
Þannig er ifcenning Moskvakomm-
únista.
Síðan hafa [>essir sviknu svik-
arar ftáti'ö eins og enginn hafi
barizt né berjist gegn þýzka nazh
ismanum nema þeir, og enu dag-
lega með hinar dólgslegustu að-
dróttanir í garð annarra, þess
efnis, að þeir séu „fjendur vorjr,
fjendur flýðræðis, fnelsis og só-
síalisma“ og „hjálparhellur og
fótaþuirkur Hitlers“, eins og kom-
ízt var. að orði í éiinni óþverra-
legústu greininni [lessarar teg-
Utndar í málgagni Moskvakomm-
únista hér í fyrradag.
Sérstakflega eru það Alþýðu-
flliokkamir í Damnörku, Svíþjóð
og Finnlandi, svo og vitanlega
Alþýðufliokfcurinn hér og AI-
þýðubflaðið, sem nú $r reynt að
„stimp'la“ sem venkfæri Hitlers.
„Tanner, Stauning og Go. eru í
dag fjendur vo;riir,“ segir komm-
únistablaðið, „fjendur lýðræðis,
fne'lsis og sósíalisma eims og
Marcefl Déat, Mussioliini eða aðrir
svikarar við sósíaiismiann, sem
hafnað hafa á sorphaug fasism-
ans.“
Finnst mö'nnuim það ekki sitja
á Moskvakommúhistum, eða hitt
fió heldurí eftir að þeir enu sjálfir
í tvö ár búnir að velra eins og
útspýtt hundskinn fyrir Hi'íler,
að hafa sflík orð um forystiumenn
A'lþýðuflokikanna meðafl bræðna-
þjöða okkar á NorðuflöndUm,
sem annaðhvprt í varnarieysi
slnu urðu að taka þegjandi á
sig ok Hitlers í bili teios og
Danir, telúzt befir að halda sér
fyrir utan b'lóðsúthellingarnai'
eins og Svíar, eba fært hafa aðr-
ar eins b'lóðfórniy fyrir frelsi sínu
og Norðmenn í stríðinu við Hit'ler
log Finnar í striðinu gegn Staflin í
fyrravetur? Hvaðan . kemur
Moskvakommúnistum yfirieitt
féttur t.i'1 þess að brígsla StaUn-
ing, þó að hann og hin flitla þjóð
hans hafi efcki mátt ti'l þess að
standa á móti ofbeldi Hitlers?
Hvar vioru þeir sjálfii' og hvar
hið stóra Rússland, þegar Hitler
réðist á Nio'rðuriönd? Og hVerj-
um er um að fcenna, öðrum eny
Stalín, að Finnair stouli í dag
vera með Hitler í striöinu gegn
Rússlandi? Og hvað vita Moskva
kiommúnistar yfirleitt um afstöðu
Tanners í því striði nema það,
sem þeir hafa verið að birta i
blaði sfcwi Upp úp: útvasfpslygum |
Göbbels, þverí ofau I það, sem
sagt hefir verið tim afstöðu hans
í útvairpiinu í London? *
Moskvakbmmúnlstum væri virki-
lega nspr aið minnast þess,
hvemig húsbændlif þeirra austur
á Rússlandi sviku Iýðræðisrikin
í upphafi stríðsins og keyptu sér
frið af Hitler í hér um bil tvö
ár með hvers ko-nar þjónust'u við
hann, heldur en að vera með
brigslyrði Um Alþýðuflokkana á
NorðuriöndUm fyrir það, að þeir
herjist ekki nógu einarðlega gegn
Hitler. Því þó að allir viti — og
Mioskvakomm'únistar, prátt fyrir
nógburðinn, enigu síður en aðrir
— að Alþýðuflo'kkamir á Norð-
urlöndUm hata Hitler og allt hans
hyski eins og frekast er hægt að
hata, hefir engum manni með
heilbrigðrí hugsun dottíð í hug,
að þeir eða hiniar flitlu þjóðir
þeirra væru þess megnugar að
eiga nofckuríi verulegan þátt í
þvi aÖ sliga herveldi hans. Hins
hefðu menn vænzt, að hið stóra
Rússland bæði gæti og myndi
gera það, ekki sízt með tilliti
tifl hinna mörgu fögru loforða
Staflins um „verndun smáþjóð-
anna“ og „baráttu gegn stríÖi og
fasisma". En Stalin lét sig hafa
það, að svíkja öll loforðin og
kaupa sér frið af Hitler, meðan
flestum smærri þjóðum Evrópu
blæddi út í baráttunni við hann.
Og enn í dag væri hann vinur
Hitlers, ef Hi'tler hefði viljað
þigg ja vináttu hans og efcki bein-
iínis þröngvað banurn til þess
að berjast. Þáttur Stalins í stríð-
inu „milli fas'ismans og frelsis-
ins“, svo að orð toommúnista-
málgagnsins séu við höfð,
©r þvi sannarlega ekki
kominn til af neinni umhyggju
fyrir frelsi og lýðræði í heimin-
um. Það var ekki ætlun hans að
elga neinn þátt í stríðinu gegn
þýzka naizismanum. Moskvakom-
múnistar ættu því að tala sem
minnst urn barátfiu sína fyiir
frelsi og lýðræði í sambandi vi'ð
viðureign Staflins og Hiitilers.
Að hinum hatursfuHu, daglegu
árásum Moskvakommúnista á Al-
þýðublaðið, eina blaðiö hér á
landi, sem hreina og afdráttar-
lausai afstöðu befir haft með lýð-
ræðinu á nnóti þýzka nazisimang
um í þessU sfiríði og aldrei hvik-
að, er óþarfi að eyða mörgum
orðum. En óneitanlega er það
ofuriítið spaugiiegt, þegar bflaði
Moskvakolnmúnista hugkvæmist
að fcalla AlþýðublaÖið „möður-
sjúkt ei:hiræðismálgag.n“, sem sé
„að nudda sér Upp við málstað
lýðræðisins“. Því að með slíkum
orðum lýsir það sjálfu sér og
engu blaði öðrít.
Máttvana gjamm.
VESLINGS MOGGI er bágur
i daig. Hefir nú komið yfir
haran ©itt af þessum alþekkfiu
vanstillingarköstum hans, sem
gætnir Sjálfstæðismenn blygðast
sín fyrir. Er leiðarinn, ef leiðara
skyktí kalla, allur skrifaður af
sjúklegri geðæsingu og bræði, og
minnir helzt á rakka, sem gjamm-
ar að bifreið á þjóðvegi, en fær
ekki að gerí. Eru dregin saman í
gremaróskapnaö þennan mörg
mögnubustu skammaryrði tung-
urunar, en lítið verður þó úr
högginu annað en hvinurínn.
Tilefnið til þessa vamdræðalegia
gauragangs eru kiosningar í Norð-
ur-isafjarðarsýs lú enn. Virðist ó-
skiljanlegt, að silík geðshreerirag
geti stafað af öðríi en því, að
ímaður sá, er greinina hefír skrif-
að jþykist eiga ei'nhveríia per-
sónulegra hagsmuna að gæta í
sambandi við kosningar í Norð-
ur-ísafjarðairsýsllu. KenMir hann
Alþýðuflokkrauim og Alþýðublað-
inu um það, aö stan'da í vegi
fynir skjótum fraraia væntanltegs
íhaldsframbjóðanda í N.-ísaf jarð-
arsýslu. Bn í hiiinu orðirau helti'ur
hann því fram, að þrátt fytrir
þetta mikla vald Alþýðuflokksins
í mátí þessu, sé fliokkuirinin þó
máttvana og umfcomulaus! Verð-
ur því ekfci aninað sagt um rök-
fræði gneinarhöfuindar, en að
„eitt neki sig á a'ninaras bom, eiras
o,g búpening hendir vom“. Orð-
bragðið kemst á það stig, að
sagt er í gneinanörverpi þessu,
„að sósíatístar neyti fantabragða
o,g lögbreta gagnvart Norður-ísa-
fjurðarsýslu:“. Þótt lítt sé mark
takandi á slífcum ritfíflium, er
ekki úr vegi að stoo-ra á Mðana-
höfund Morgunbl. a'ð sanma það
afdráttariialust og sýnia fram á,
hver þau „fantabnögð“ og „lög-
bnot“ enu, sem Alþýðuflokkurinn
beitir ísfirðinga. Mun enda flest-
uim Norður-ísfirðingum foiyitni á
að heyra, hvað við er átt með
þessum dólgslegu aðdrótturaum.
Geti höf. svOi ekfcert staðið við af
þessum óhróðri, ber að líta á
ha'nra sem lítilsigldian ósanninda-
mann, sem karan ekki perana síin-
um forráð.
Annars eru fíflalætí íhalds-
þlaðararaa í kosningamáiuraurai all
sundrarleit. Fyrst mæla þau allna
blaða frekas't ^neð kosningafrest-
uninni, hrópa himlnhátt Um það,
að friður verði að haldast í iarad-
irau. Skömrnu síðair fer eiran al-
þiingisimanraa frá, og gleyma þá
áðrar nefnd blöð fyrri orðum sín-
um og þykjast ekkert vita Um
það, að samfcomulag varð um
það, að ef þingmaður færi frá,
skyldi flofckur hans fara með um-
boÖ kjördæmisdns mótsóknarlaust
af hálfu hirana þjóðstjóríiarfliokk-
arana. En réttlætissój íhaldsblað^
atana skín ekki jafnt yfir kjósend-
tar við Djúp '0g kjósendur á
Snæfellsraesi! Þingmaður Snæ-
fellinga hljópst á bnott frá kjör-
dæminu og hefir látið það vera
fulltrúalaiust á tveimur þingum.
Til að bæta gráu ofan' á svarí eúu
íkjóseradur í Sraæfellsnessýsliu sví-
viriir tíl viðbótar með þvi, að
einn hinra ósköríilegastí Uppbótar-
þingmaður íhald'Siins hefir verfð
„hebinin fyrfr“ þá og hefir orðið
sér til athlægis. frammi fyrir al-
þjóð í því hlutverki Gremja
Snæfellinga yfir þessari freklegu
móðgura íhaldsins er mikil og fer
ört vaxandi og á það eftír að
bíta úr nálinni fyrfr þetta, sem
einu gildir. En þeim, sem þaranig
haga sér og bulla sitt á hvað„
sæmir illa að gjamma hábt um
réttlæti og jafnrétti.
Rieyndar eru .slik skrif og það,
sem í moigun var nefnt leiðarf
Morgunblaðsin®, til lírtils anraars
era kima að þeim. Og lítil áhrif
murau þau hafa vestiia. Þótt hinar
væminU' lofgerðarrollur ping-
mannsefnis íhaldsins um Norður-
ísfirðiraga, þegar þeir eiga af-
mæli, séu engin snilldarskrff, má
þó ætla, að menn hraeykslist
minraa á þedm en slíkum ritsmíð-
um og síðasta leiðara Moigun-
blaðsiras.
d.
Bókarfrenii:
íslenzkir sagnpættír
og gjóðsögnr.
Skráð íteffr fiaðni Jónsson.
ANNAÐ heftí íslenzkra sagna-
þátta og þjóðsagna er ný-
komið út, en skrásetjari er Guðni
Erh. á 4. siðu.