Alþýðublaðið - 06.11.1941, Blaðsíða 3

FMMTUDAGUR & NOV. IMÍ
MÞTÐUBLABIÐ
Ritstjóri: Stelán Pétursson.
Ritstjórn: Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu.
Símar: 4902. Ritstjóri. 4901: Innlendar fréttir. 5021: Steíán Pét-
ursson, (heima), Hringbraut 218. 4903: Vilhj. S. Vilhjálms-
son, (heima), Brávallagötu 50.
Afgreiðsla: Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu
Símar: 4900 og 4906.
Verð kr. 3.00 á mánuði. — 15 aurar i lausasölu
ALÞÝÐUPREN' TSMIÐJ A N H. F.
Skritileg brella.
ibjörg H. Bjarnason.
Minningarorð gamals nemanda,
FORSPRAKKA SjálfS'«&is-
ftokksins svíður sárt umdan
þeirri svipu almenningsólitistns,
sem á þéitn og fliokki þeirra
hefir dimi'ð síðan tvöfeldni þeina
og aumingjaskapur í átökuuium
um Jögbindiingu kaupgjaldsins
varð iýðum ijðs.
Skriffitnuar flokksins hafa sið-
an seti'ð með sveittan skailann
og þneytt hugann ur.n það, hvort
ekki væri hægt að gera dyggð
og hetjuskap úr ódyggðinni og
ræfilsihættinum og frnma upp ein-
hverja „histortu", sem sýndi
frammistöðu Sjálfstæðisflokksins
í áitökuníum um Jögbindingu
kaupsins í eiftthvað glæsi’legra
ljósi en því, sem menn hafa séð
hama í hingað til.
Ög nú þykjast þeir hafa fund-
ið upp þá s'kýiingu á hrakfaila-
báil'ki Sjálfstæðisflokksins í þests-
um máiúm, sem dugar. Það var
Bjanni Benediktsson borgarstjóri,
sem fyrstur kom með hana rí
Morgunblaðinu. En Ami frá Múia
var ekki seinn á ser, $ð éta
hana upp eftir hontum í Vísi. Og
skýring þeirra á öllum átökunum
um lögbindingu kaupgjaldsins er
sil, að F ramsóknarflokknum og
Alþýðuflokkinum hafi hugkvæmst
svolítil „btella“ tiil |>ess að vinna
veikamanna- og launþegafylgið
af Sjálfstæðisflokknum. „Bnelian"
bafi veriið í því fólgiin, að Fram-
sókm hefði — ekki af því, að
henui hafi verið það neitt áhuga-
mál ,heldur aðeims til þess að
leika á Sjálfstæðisflokkimm —
komið með tillögurnar tim lög-
bind ngu kaupgjaklsims. Inm áþær
idllö'gur hafi átt að véla Sjáifstæð-
isflokk'imn ti‘l þess að gera hamm
óvinsælan meðal verkamanma og
amnarra laumþega. En Alþýðu-
flokkurinm hafi átt að vera á
móti lögbimdingunni, fara úr
stjórnimni og fá „frisphok“ fram
að kosmi'tiguim í þeirri1 vom Hð
hann fengi þá atkvæÖi ailra
þeirra, sern farið hefðu frá Sjáljfr
stæði'sflokkntim fyrir svikin í
kau pgja Idsmálunum.
En „Sjáifstæði'sflokkurinn vildi
ekkii lögfestinguna“, segiir
Armi frá Múla hróðugur í rit-
stjómargrein simni í Visi i "gær.
Og þair með hefði brellan brugð-
ist og SjáLfstæðisflokkurinn drýgt
þá hetjudáð, sem lengi niun uppi
nefnilega þá, að bjarga sér út
úr þeirrj ægiilegu smöru, sem fyr-
ir hann hefði verið lögð af Fram-
sóknarflokknum og Alþýðuflokkm
um.
Þanmrg vilja þeir Bjami Bene-
diktsson og eftiræta hans, Árni
frá Múla, að himir óbreyttu Sjálf
stæðismemn skýri fyrfir sjáptfum
sér og öðruan tvöftídmi og hrfngl-
andahátt fiokks síns í átökum-
um lum lögbimdingu kaupgjapkis-
ims- Á þann hátt voma þeir, að
hægt sé að reka af homum s>iðru-
orðið-
*
Við þessa „histoiiu" riifjastupp
fyrir okkur orð Morgumblaðsins
frá því í september, þegat til-
Jögum Framsókmarflokks ins um
iögbimdingu kaupgjaldsims hafði
fyrst verið h'iteiift í Sjtjórninmi.
Þá sagði Morgumblaðið, að því
væri vel kumnugt um þessar til-
áögur úr miðstjórm Sjálfsitæðis-
ftokksims og var hið óánægðasta
yfir því, að Fram sóknarfSokkur-
imn skyldi eigma sér þær; því að
þær væru sameigimlegt verk, sem
Eysteimn Jónsson hefði aðeihs
„1ært í stiliun". Semsagt:Morg-
unblað-ð taldi tifögurnar um lög-
bimdingu kaupsins þá engu síð-
ur numnair frá Sjálfstæðisflokkn-
um en Framsóknarfbokknum.
Og nú eru þessar tiUögur aillt í
einu orðnar að „brellu“, sem
hugsuð hafi verið upp tM þess að
leika á Sjólfstæðisflokkiínn og
hafa af honum verkamanma- og
launþegafylgið! Er það ekki
fymdíð, að Sjálfstæðisflokkurimm
skuli sjálfur hafa umnið að því
með Framsókm að búa til slíka
„boellu“ til að leika á sjálfa sig?
Þarma hefir Árna og Bjarma al-
vatiega yfirsést, þegar þeir voru
að búa tM „historiu“ sírna. Þeir
hafa ekki munað eftir ummælutm
Morgumblaðsins ttn þátt Sjólf-
Stæðisflokkinis í undirbúningi til-
lagmarana um lögfestimgu kaups-
ins. Eða tneystu þeir bara á, að
le e"du nir væ U búnir að gleyxna
þeim?
*
En það eru fleiri feganrðarlýti
á „históriu“ þeirra Árna og
Bjama.
„Sjálfstæðisflokkurimn vildi
ekki lögfestimguna", segiir Árni
fra Múla.
Eiumitt það!
Em stendur sú yfirlýsimg Her-
mamns Jónassonar forsætiisráð-
hérra ekki enn ónúótmæit, hvað
þá heldur óhrakim, að ráðherr-
ar Sjálfstæðisflokksims hafi til-
kymnt honum og hinum Fram-
sóknarráðherranum í stjóxminni,
að bæði þeir sjálfir og mið-
stjórn Sjálfstæðisflokksins væru
lögfiestingu kaUpgjaldsins ein-
dnegið fylgjandi? Og þó vill Árni
frá Múla telja mönnum frú um,
að Sjáifstæðisflokkurinn hafiekki
völjað lögfestingunaf Er það ekki
nokkuð iteklega logið að lesehd-
unium?
Hitt gæti Árni) frá Múla með
sanni sagt, að ráðheirar Sjálf-
stæðisflokksins hafi að endingu
ekki þorað að greiða tetkvæði
með tillögum Framsóknar um
bindingu kaupgjaldsims, af ótta
við Alþýðuftokkmn, sem neitaði
að taka þátt í árósinni á laumar
Frh. á 4. siðu.
IMTUDAGINN 30. okt. s. I.
andaðist að heimili sínu hér
í bænum Ingibjörg H. Bjarna-
son, forstöðukona Kvennaskól-
ans í Reykjavík. í dag er hún
borin til grafar.
Ingibjörg H. Bjarnason var
fædd 14. des. 1868 að Þingeyri
við Dýrafjörð. Hún var dóttir
Hákonar Bjarnasonar kaup-
manns og konu hans frú Jó-
hönnu Þorleifsdóttur, prófasts,
að Hvammi í Hvamssveit.
Hún var ung sett til menta,
fyrst hér heima og síðan erlond
is. Árið 1906 varð hún forstöðu
kona Kvennaskólans í Reykja-
vík og gegndi því starfi til
dauðadags.
Ingibjörg H. Bjarnason kom
mikið við opinber mál. Hún
var fyrsta konan, sem átti sæti
á Alþingi íslendinga. Sat hún
þar sem landkj. þingmaður á
árunum 1923—’31, alls átta
þing. Og frá því konur beittu
sér fyrst fyrir Landsspítalan-
um var hún formaður Lands-
spítalanefndar og vann mikið
og óeigingjarnt starf í því máli
innan þings og utan.
Minning Ingibjargar H.
Bjarnason mun lengi lifa fyrir
öll hennar margþættu störf í
íslenzku þjóðlífi. Öll hefir hún
leyst þau af hendi með trúnaði
og árvekni, sem henni var lag-
inn. í skólamálunum var hún
sívakandi. Hún sigldi oft til að
kynna sér nýjungar í þeim. Og
hvert traust íslenzkar konur
báru sérstaklega til hennar, má
bezt marka af kosningu hennar
til alþingis.
*
Ég sem þessar línur rita mun
sérstaklega minnast Ingibjarg-
ar H. Bjarnason sem kennara og
forstöðukonu Kvennaskólans,
eingöngu út frá þeirri persónu-
legu kynningu, er ég sjálf hlaut
sem nemandi hennar og skóla-
stúlka.
Á árunum 1906—1941 hefir
æði stór hópur nemenda sótt
Kvennaskólann í Reykjavík.
Við, þessar stúlkur, komum sín
úr hverjum landshluta, frá ólík
ustu heimilum. Hæfileikar okk-
ar, geðslag og hátterni var jafn
frábrugðið eins og við vorum
margar. Aðeins eitt var okkur
sameiginlegt: við vorum allar
ungar stúlkur.
Það mun henda margan full-
góðan kennara og uppalanda,
að marka afstöðu sína til hvers
einstaks nemanda eftir þeim á-
hrifum, sem nemandinn hefir á
hann, og fær nemandinn síðan
jafnan annað hvort að njóta
þelss eða gjalda. Þetta henti
Ingibjörgu H. Bjarnason aldrei.
Hinir þroskuðu eiginleikar henn
ar sem kennari og forstöðukona
birtust einmitt bezt í hinu um-
burðarlynda og góðgjarna við-
horfi til allra nemenda sinna.
Hún samræmdi hinn sundur-
leita hóp með því að finna þetta
eina, sem okkur öllum var sam-
eiginlegt. Við vorum í hennar
augum allar fynst og fremst
ungar stúlkur, sem allar þurftu
sömu umönnunar við, hvemig
sem við vorum úr garði gerðar.
Alla þurftu leiðbeiningar, allar
Ingibjörg H. Bjarnason.
þiu-ftu að læra að láta að stjórn
og allar þurftu að mannast.
Þessa velviljuðu umhyggju
fundum «við, því þoldum við
Ingibjörgu H. Bjarnason svo
vel, þótt hún beitti stundum
nokkrum strangleik við okkur
í kennslustundum.
Það annað, er segja má, að
hafi gjört Ingibjörgu H. Bjarna
son sjálfkjörna til að vera skóla
stjóri, voru hennar frábæru
hæfileikar tll að halda uppi
reglu og aga. Hún krafðist ná-
kvæmnar hlýðni við settar regl
ur. Og þó íslenzkum æskulýð
hafi að jafnaði verið talið ann-
að meir til gildis en hlýðni við
yfirboðara sína, þá var það svo,
að fáar fýsti að gera henni á
móti. — Hin almenna virðing,
sem hún naut innan skólans, átti
svo djúpar rætur, að ég hefi
heyrt roskna nemendur hennar
segja, að í hvert sinn, sem þær
sæju Ingiíbjörgu H. Bjamason,
fylltust þær sömu óttablöndnu
lotningunni og þegar þær voru
undir stjórn hennar í Kvenna-
skólanum.
Hvað var það þá, sem gerði
Ingibj. H. Bjarnason svo hæfan
stjórnanda og uppalanda, sem
raun bar vitni. Það lá fyrst og
íramst í því, hve heilsteyp^
persóna hennar var. Hún var
altaf sjálfri sér sambvæm, altaf
tigin, alltaf kvenleg í þess orðs
beztu merkingu. Yfir framkomu
hennar var ekkert los, engin að
fengin bráðabirgðaáihrif. Hvort
sem hún gerði að gamni sínu
við nemendur sína eða ávítaði
þá, iþá var hún alltaf sú sama —
alltaf frk. Bjamason.
*
í dag við útför Ingibjargar
H. Bjamason minnast hennar
margar konur. Konur sín í hverj
um landshluta og eins og fyr
fáhrugðnar að tilfinningum og
lyndiseinkunn. Þær eiga aðeins
eitt sameiginlegt, þær hafa all-
ar verið nemendur hennar.
í dag gera þessar konur sér
ljóst, hver á sixm hátt, að með
fráfalli Ingibjargar H. Bjarna-
son eiga þær ekki aðeins á bak
að sjá mikilhæfum og virðingar
verðum skólastjóra, heldur líka
góðri og menntaðri konu, sem
um skeið tók þær að sér, vildi
þeim vel, og virti og skildi æsku
þeirra .
Soffáa Irjgvaisdóttir.
Kaffidúkar
fallegt úrval. Ódýrt

Langaveg 46
Alpýduflokksyélag Keykjavikur
Fyrsta skemmtikYöld
Alþýðuflokksfólagsins á þessu hausti, verður í Alþýðuhúsinu við
Hverfisgötu laugardagskvöld 8. þ. m. og hefst kl. 8.30.
SKEMTISKRÁ:
1. Friðfinnur Ólafsson, form. S. U. J. setux skemtunma.
2. Samdrykkja.
3. Ragnar Jóhannesson flytur erindi um skáldið og jafn-
aðarmannmn Þorstein Erlingsson.
4. Fjöldasöngur með aðstoð hljómsveitar. ■
5. Nýjar gamanvisur o. fl.
.6. Ávarp frá formanni félagsdns.
7. Dans.
Aðgöngumiðar fóst í skrifstofu félagsins frá kl. 3—7 og í
anddyri hússins frá kl. 8 um kvöldið.
Skemtínefndin.