Alþýðublaðið - 15.11.1941, Blaðsíða 2

Það brýtor á boðom.
Séra Gunnar .Benediktsson
mun eiga hér öruggan les-
endahóp, sem er stærri en
flestra annara, sem skrifa
bækur. Bækur hans seljast
venjulega upp á mjög sutt-
um tíma.
Hér birtist eftir Gunnar
skáldsaga, ástarsaga, sem
gerist í Reykjavík í október
og nóvember 1932, er hin
pólitísku umbrot voru mjög
áberandi í bænum.
Allir vita að Gunnar er einn pennafærasti maður
þessa lands, en nú sendir hann frá sér stærðar skáld-
sögu, ástarsögu, sem mun fara víða.
Bókia kostar kr. 10,50 og 14,00.
Húsnæði.
Þeir bæjarbúar, er ætla að sækja
um ibúðir i bráðabirgðahiisum
bæjarins, ern beðnir að koma
til viðtals í skrifstofu minni,
Austurstræti 16, 3. hæð (her-
bergi nr. 27) dagana 17. — 21.
þ. m., að báðnm meðtöldum.
Omséknum er veitt méttaka kl.
1—3 e. b. þessa daga, og þurfa
menn að vera við þvi foénir að
gefa skýrslu um hésnæðisþorf
sina og ástæður til þess, að þeir
eru hésnæðislausir.
Borgarstjóri.
1
Nærfatnaður
karlmanna. Ágætt ilrval.
Verzlun 0. EUingseo h.f.
Glímufélagið Ármann.
Dansleikur
í Odðfellow-húsiiui i kvðid, laugard 15. nóv. ki. 10.
Dansað uppi og niðri.
HLJÓMSVEIT AAGE LORANGE leikur niðri.
Dansaðir verða bæði gömlu og nýju dansarnir.
nðgöngumiðar seldir í Oddfellowhúsinu frá kl. 6. í dag
TEKINN.
Framhald af 1. síöu.
um skýrt £rá erindin;u. Meðgekík
Bjarnii að hafa selt það áfengi, er
að ofan getur, en kvaðst ekki
eiga ne'itt í gerjun og vera hætt-
ur allMi bmggun; þetta væri það
síðasta. Hann kvað ság vera
reiðubéinn tif þess að sýna þann
staö, er hann hefði hafst við í
við bruggtunina, hann væö vestur
í Búðarhrauni, en þar væri ekkert
eftir, nema einn stampur. Eitnnig
kvaðst hann geta afhént okkur
bruggunártækin, sem vora aðeins
tvö rör og eht brúsalok, en suðn-
brúsinn væh ves'tur í ólafsvík til
viðgerðar. Að þessum lupplýsing-
um loknlum var hafin húsrann-
sókn.
Við húsrannsóknina fundust
400 kg. af strásykri, tveir pelar,
er á hafði vetið heimabruggað
áfengi; á öðrum þeirra var svo-
lítil lögg.
Þegar hér var komið, var kom-
ið yfhr lágnætti, og fórum við frá
Tjaldbúðum nl náttstaðár.
Herbragð bruooarans.
Næsta morgun ,sem var finuntu
dagur, var rannsóknimni haldið
áfrain- Sýslumaður hafði þá bætt
við tveimur mönnum til aðstoðar,
hreppstjóra og oddvita hrepþsins.
Nú var lagt af stað vestur í
Búðahraun með Bjarna, tál þess
að sjá bruggunaTstað þann, er
fyrr getur. I þá ferð fóx sýsiu-
maður, lögregluþjónn og ég; sú
ferð tók 3 tíma yfir. hxaun og
klungur. Þegar á staðinn kom,
var hann rannsakaður, en þar var
enginn stampur, en í hans stað
var þar eitt olíufat, sem, næst
fullt af fúlu vatni. Það var sjá-
anlegt ,að þar hafði ekki verið
bruggað í marga mánuði, eða
jafnvel nofckur ár; Enn var haldið
að Tjaldbúðum- Þegar þiangað
kiom var Bjami látinn afhenda
umtöIUð bmggunar<tæki, en það
var eins og áður er sagt 1 spir-
alrör og eitt Utið bogið mótorrör
ásamt 'loki af mjólfcurbrúsa með
tveimur skrúfnöglum í. —
Bjarna var þá bent á að þessi
tæfci hefðu efcfci verið notuð við
braggun yfir lengri tíma, og hann
hlyti að eiga önnur tæki, en því
neitaði hann sem fyrr. Þá var
húsrannsókn hufin á ný. Að þessu
sinni var byrjað í súrheystóft,
sem er í suðvestur frá bænum.
Fyrir framan umrædda tóft fund-
u-st tvö nýleg bruggunartæfci úr
eir grafin niður í skít og mokað
yfir- Með þau var farið heim til
Bjarna þvi að nú var hann hátt-
aður og hann spurður, hver ætti
þessi rör. Bjarni kvað sig eiga
þau og hafa búið þau til í sum-
ar og þau hefði hann notað
íí sumar, þá var hann spUrður
um suðubrúsana, en hann sagði,
sem fyrr, að hann væri í ólafsvík,
en loki'ð væri það sem hann
hefði afhent. Þá var lokið sótt
og reynt að setja það í sam-
band við rörin, en það passaði
auðvitað ekki- Sagði Bjarni þá,
að það myndi vera rangminni
hjá sér ,lokið væri undir torfiu
á hænsnakofanum, eu það fainnst
ekki þar. Bjarni var nú ennþá
einusinni áminntur um að segja
nú til bruggunarstaðarins, en
hann sór og sárt við iagði »að
hann ætti ekki neitt í geijun,
Frh. á 4. siðu.
LAUGAJSDAGUR 15. NÓV. 1«4L
j SJÓNARMIÐ KIRKJUNNAR j
Séra Sigurbjörn Einarsson:
Þjáningln kennlr oss...
...
sigiiTvinninga í heiminúm. En
AÐUR fyrri voru íögskipaðiir
aimennir bænadagar í viorri
kirkju, helgaðir sérstökum mál-
efnum, er söfnUðurinn skyldi í-
huga og bera fram fyrir guð í
bæn. Er þessum sið enn haldið
uppi í ýmsUm kirkjum.
Menm munu hafa veitt því at-
hygli, að kristilegt félag ungra
maama' og kvenna (K- F. U. M.
og K- F. U. K.) hér í jbænUm hef-
ir boðað og haíd'ið bænaviku,
-þ. e. a. s. kaliað■merrn samían t'il
ihugtonar og fyrirbænar ákveð-
inna máiefna hvert kvöld jieixrar
viku, sem nú er að liða.
K- F. U. M. og K. F. U- K. á
í-slandi eru, eijis: og kunnugt er,
greinax á aíþjóðliegum félags-
skap, sem starfar meðal ungra
manna og kvenna um alian heim.
Áratugum saman hefir þessi fé-
lagsskapur gert 2- viku nóvem-
bermáinaðár að bænaviku. Svo
Var enn í ár. Vikuna 9,-15. nóv.
hafa ungir menn og kionuir allra
var enn í ár. Vikuna 9.—15. nóv.
hafa ungir menn og konur allra
landa og wjóea heims komic sam-
an hvern dag mee eitt í huga
og sameinast yfir alliar fjarlægo-
ir, alian ófric og fjandskap í einiiSj
Janda og þjóða .heims komið sam-
an hvern dag með eitt í huga og
sameinast yfir allar fjarlægðir,
allan ófrið og fjandskap í einni
bæn til Iiess. drottíns, sem et
„guð og faðir ailtra.“. Kynni
þeim, sem ekki hafa'tekið þátt í
samkomum þessUm hér í bænuim
nú í vikunni, að vera nolckur
fróðleikuir í því að kynnast þvi,
hvað ungir, kristnir menn og
kionur um allan heim hafa tekið
tíl sameiginlegrar ihugunar að
þessu sinni. Rúmsins vegna verð-
ur að st-ikla á stæirstU' atriðun-
um aðeins.
1 baksýn alis, sem mennirnir
hugsa og tala nú um sinn, er
sú ógn, sem styrjöldini hefiir leitt
yfi'r heiminn. Afstaða kristins
manns til alls, sem að höndum
ber, er spuxnmgin,: Hvað get ég
af þesisu lært? Hvað vill guð
að ég læri af þessu — nú? Nýja
testamentið segir um frelsairann:
Þótt bann sonur væ'ri, lærði hann
hlýðni af því, sem hann leið
(Hebr. 5, 8.) Hvað getur þjáning
tímanna kenrnt oss, sem viljum
vera lærisveinar hans? Þetta er
íhugUnarefni hinnar alpjóölegu
bænaviku- Við þessari spwrningu
leitar kristinn, æskulýður svars í i
Ijósi guðs orðs og bæn.
1. Þjáningin kennir oss, að guð
ríkir — nú.
Það er exfitt að trúa á stjórn
kærleikans og réttlætisins, þegar
hatur og ranglæti vinna augljósa
hairmkvæíamaðuirinn ■ Job sagði
endur fyrir löngu: Ég veit, að
lausnari miun lifir, og hann mun
síðastur ganga fram á foldu-
Þetita er óhagganjeg' sannfæring
trúa'rinnar enn í dag. Þrátt fyrir
allt er almáttugu'r guð kærleikans
og réttlætísins við stýrið- Hann
lifir og líkir og sigrar — Um
síðir.
2- Þjáningin kennlr oss, að guð
vill að vér fyrirgefum — nú.
Það er vafaiaust etfið lexía. En
hvenær sem kristínn maður biður
Faðir vor, minnist hann þess, að
hann er guði skyidur að fyrixgefa
öðrum mönnum- Og þess óskum
vér allir, að á sínum tíma verðl
friður skráður og saminn 1 anda
f y rirgefningarinnax.
3- Guð er að kenna oss að sjá
skýrar nú, hva'öa mælikvarða
hann leggur á verðmætí.
Það bregst margt á þessum
túnum, sem mennimir hafa íræyst
og trúað é- Væri vel, ef mönnum
lærðist því betur að koma aiugpa á
hin einföldu, stónu meginatriði,
sem heill þeirra og gifta byggist
é, að þeir yrðui minnugri en áður
á það, að þeir eru borgarar í
æðra heimi.
4- Guð er að kenna oss, að
endurskoða mælikvarða vorn á
misheppnun, réttu og röngu —
nú.
5. Guð er að kenna oss að
lærá að lifa í einingu sem börn
sama föður — nú.
6- Guð er að kenna oss að
endurskipúleggja fjáfmáiaiíf vort
— nú,
7- Guð er að kenna oss að
læra vilja sinn og gera haun —
nú. | ;
Rúmið endist-ekki, til þess að
fara nánar út í einstök atriði
þessarar dagskrár. Hefði þó vei'-
að fróðlegt að ræða niofckru gjör
þessa tíði, sem siðast voru- taldir.
En jafnvel ón allra skýrjnga sýna
þeir, að ungir menn kristnir í-
huga vandamál samtímans með
auðmýkt og alvöai- Þeir hika
heldur ekki við að borfast í aíugu
við þau vandamátín, sem mesitum
ágreiningi valda, eins og endur-
skoðun fjármálalífsins. Hin al-
þjóðlega bænavika kristins æsku-
lýðs og só andi, sem mótar hana,
er fyrirheit fyrir framtíðina. Hér
„faðmast fjariægir lýðir“.
*
Fyrsta guðspjall morgundags-
ins (23- ,sd. 'e. trin.) er Matt. 22,
15—22. Pistáll Fitíppibréf 3, 17—
21. Til mínnis: Því að föðuriand
v|or,t er á himni og frá hiinni
væntum vér frelsara, drottins
Jesú Krists.
Bilsfjérinn
sem fann varahjólið af R. 187, er vinsamlegast
beðinn að tala við H/F. Hamar sem fyrst.