Alþýðublaðið - 12.12.1941, Qupperneq 3

ALÞYÐOBLAÐIÐ
Ritstjóri: Stefán Pétursson.
Ritstjórn og afgreiðsla í Ai-
þýðuhúsinu við Hverfísgötu.
Símar ritstjórnarinnar: 4882
(ritstjóri), 4961 (innlendar-
fréttir), 4903 (Vilhjálmur S.
Vilhjálmsson heima) og 5021
(Stefán Pétursson heima).
Símar afgreiðslunnar: 4900
og 4906.
Alþýðuprentsmsðjan h. f.
Nýr þáttur
óMðarins.
MEÐ árás Japana á Banda-
ríkin og B eaveldiíKyrra-
hafi á sonnudagixm og friðslítum
ÞýzltaJands og ítal'iu við Banda-
ríkin í giæT er nýr þállur hins óg-
urjega hannleiks styrja'darinnar
hafinn, sem leikinm er á margfalt
siærra leiksviði en þeitr, sem bún-
ir et«.
S-ðUstu mánuöina he‘ir athygli
manjia aðallega. beinst að vopna-
\iðskiptunu:n í Rússlandi. Síö-
ustu vikurnar einnig að hánni
nýju sófcn Bieta í Noröu'r-Afríkir.
En hvað e u þessir vígvellir, þótt
Rússlami sé að \dsu s-tört á Ev-
rópumæ'.ikvaröa, á móti hinu óg-
urlega flæini Kymahafsins, þar
sem á komandí mánuðum ver&ur
itarizt um yfirráðin á sjónum í
alh öðrum og stærri stil en
nokkru sinaii á þeim böfum, sem
um'lykja- Evrópu?
En það ve'rður ekfci aöeins bar-
izt á sjódujn í Kyrrahafsstyrjöld-
rnaii. Það vérðuf Hka bairizt uro
eyjairnar, se:n, í þvi eru, og lönd-
in, sem að því liggja. Nú þegar
ha"a Ja,panir hafið árás á Fif'pps-
eyjar og Hong-kong, lagt undir
sig Thailand og sett lið á /land á
Malafckasifcaga. Það er aoiðséð,
h\e t fve'.mur hinum síöastre'indu
árásum er siefnt: Það á að ein-
beáta kröftunum að S'ngapore,
hirari miklu flotabæfcástöð Breta
úti fy ir suöu'odda Malakkaskag-
tains, I fyrsta þætti Kyrraihaf:s yrj-
aldarinnar. Síðatn er ætlunin aÖ
ráðast á Auistur-Indíiuir Hol'end-
inga, þar sem nóg ef til af stein-
oTu til að byrgja upp herskipa-
fiota og flugvó'ar Japama til
langva'andi s'ósitriðs gegn B nda-
ríkjunum úti á sjélfu Kyrrahafi.
Og þó að árangurin'n þvrfi að
vísu hvergi nærri að verða í
samræmi við fyrírætlanimar og
vonirnar, má vel búa&t við þvi,
að Jap-anir verði, í sókn á þeim
slóöum, sem nú jregar er barizt
um, fyrst um sinn. Það er erfitt
að komast að Japan fyrir and-
stæðinga þess fyrr en það hefiir
verið gersigrað á sjónum.
En hvaöa áhrif er þá liklegt að
Kyrrahafsstyrjöldin hafi á gang
öfriðarjns í Evrópu? Er fjað til-
viljun, að því er yfir lýst af
Þjóðverjum svo að segja sama
daginn og Kyrrahafsstyrjöldin
lne^st, að sókn þeirra í Rússlandi,
sé lokið þar til vetuiinn er um
garð genginn ? Og hverju sætir
það, að í hinum nýja sáttmála,
ÞýzkaJands, Italíu og Japan skuli
a.öeins vera talað um saimeigin-
legt 'stríð gegn Bretlaudi og
Bandaríkjunum, en ekiki vera
minnzt á Rússland ?
Það getur í sjájfti sér ekki taÞ ’
izt neitt grunsain.egt eða óeðli-
legt, þótt Þjóðverjar hafi stöðvað
sókn sína í Rússlandi á þessum
tíma árs. Rússneski veturjnn hear
reynzt j>eim ennþá erfiöari and-
stæðingur en Rússamir sjálfir,
eins og svo mö”gum öðrum, sem
áður hafa ráðizt á Rússland. En
<í)hug:andi væ i efcki, að e'inhve’j-
ar nýjar fyrirætlanir byggju
jafnfiamt á bak við slikt hlé á
sófcninni þar eystra. Það mætti
að minnsta kosti mikiö verra,
ef Hitler reyndi efcki að nota sér
það eins aka tækifæri, sem hon-
um gefst við það, að Bretland
er nú knúið til að senda veffl-
legan hl-.ita af he'skipaí'ota sin-
um og flugvéium ausboir, í Kyrrar
haf. Það he ir ve'iö boTafagt um
innrás á England eða herfórð
suöwr yfir Spán til Norður-Afriku
á Ólífclegri augnahlikum en þ\i
misseri, sem nú er að fara í
hönd.
En hver \erður þá þáttur Rúss-
lands i þeim þætti ófriðarihs,
sem nú er hafinai? Og hvémig
stendur á því, að hvorki Japan
hefir sagt Rúsdamdi strið á hendr
ur enn, sem komið er, né Rúss-
iand Japan?
Það pr vél hægt að skilja, að
Japan vilji gjaiman halda Róss-
landi uían við það strið, sem
það hefir nú hafið gegn Baradar
rifcjunum og B'eiaveldi í Kymar
hfi- Bæði j>essi andstæð'ngaríki
þess vantar enn sem komið er
nálægar bækistöðvar t'l ioftárása
á Japan, og gfeta vairia vænzt
f>ess að fá þasr fyar eu floti
Japara het'ir ve'ið sLgraður, nema
því að eins, að Rússland segi
Japan stríð á hendur og leyfi
þe'm að no‘a Vladivostock é
Kyrnahafsströnd SibiriU ú sem
hemaöa'lega bækistðð. Þaðan er
ekki nema fárm TEukfcustunda
flug yfir til Japan, og það eru
einmitt loftárésir þaðan, sem
Japanir óttast fyrir hinar veik-
b'yggðu borgir sínar. Þess vegna
er j>ab efcki nema skiljanilegt, aÖ
j>eir vilji halda Rússöandi utan
við Kyrra’ a's tlð'ð.
En er það hugsanlegt, að eitt-
hvað meira búi undir? Vakír ef
ti) viW líka fyrir Þjóðverjum að
losna Tið Rússland úr andstæð-
ingahópi sínum og raota ve'urinn
til þess að semja sérfrið við það?
Hingað t'l he"ir Hiltler að mmrasta
kosti fcosið það helzt, að e:ga við
sem fæsta andstæðinga í einu.
En hvernig myndi Rússland þá
snúaist við slíku tilboði? Sá orð-
rómur heíir þegar komizt á kreik
í svissnesku blaði, að Rússar
vilji no'a sér hin nýju v'iðhiorf til
að semja sérfrjð við Þjóðverja.
Hann hefjr^að víbu ve'rið borinn
harðlega til baka í Moskva. Og
lífclegt ge'ur þaö he’dur ekki tal-
izt, að jjeir óski þess að gera
nýjan vináttusamninig við Hitler,
eftir allt það, sem sifceð er. En á
hverju stendur þá, að þeir sikuli
efcki j>ega.r hafa sagt upp vin-
áttusamnjngi sínurn við vin Hitl-
ers, Hirohito Japanskeisarai, og
tekið upp baráttuna við hlið
bandamanna. sjnn(a í AlustumAsóu?
Hér á Norðurílöndum er j>að þó
gamall vísdómur, að
óvinar sins
skýii engi maður
vinar vinur vesa.
Utbreiðfð .
AlÞýðnblaðið.
alpyðubiaðip
Pélnf Slnnrflason: |
„Maðnrinn(i, Morg-
nnblaðið og ðfengið.
MAÐURINN" heiti ég hjá
Morgunblaðinu- Vita jie'.r
þó nafn mitt. Ef það er sprottið
af mannúðiegri hiífð við m'g, að
b'Iaöið geiur ekfci raafras mins, þá
dáist é§ að ]>e:.m kTÍst'lega hlugs-
umarhætti. En ööruvísi horfir
jretta vi'ð, ef það er vegna þess
að Morgunblaðið \e:t, að ég á
nokkurt fylgi víðsvegar á land-
inu.
„Hvað liefir maðurinn d:rukk-
ið“? spyr Mórgunblaðið. Heldur
það, að ég sé af sama sauðai-
búsi og á'engiskröfugðngumenn
Morgunblaðsins,- að ég flytji
S'undum hræ .nismál um bindindi
til jress að \inna hylli menna,
en fallj svo Bakkusi t.il fóta og
færi á"engispúkav'um dýrar fóm-
ít? Sermilega gengur blaðinu Ma>
að sanTrfæ'a alilara jx>rra manna
um jrettá. En haldi þeir, að ég
sé eitthvað óskýr í höfðinu, þá
býð ég jieim héf. með að eiga
ræður \rið m;g á opinhem mann
j>ingi frammi fyiiir dómstóli al-
menniings dómg.ne'ndar. Viiji'jre:r
sinrra þ\'í boði, getum við ko'mið
okkur saman um stiund og stað.
Mánutningur Mo'gunb aÖsms i
svari jress við gnein minni í AI-
jjýöublaðinu, er h:nn sami og í
áengismáTinu. Ég segi i m nni
grein, að á bak viÖ hinar láí-
lausu á''engisfcrö'’ur Mo gunblaðs-
ins .standi „séns'akur hópur
marana — \dss mairmitegimd, sem
á öltam ö'dium hafi vlljað fá að
iifa I friði með fo'rréttiradaa'Vöðu
sina i n'a’'nré]r,giru- Þe'sa mann-
tegund tél ég eiga sök á öllu
binu margþætta böii mararaa, en
MorgunbTaðið segir í sva!Vi smu,
að ég segi þstta hremt út um
„Mo'gnntlaösme'in'*. Þe ta e"auð
vitað að fæ"a máTið á fcetri veg.
Að minnsta kosti ha'a efcfci núver
andi Mo”cru n hkrðsmenn Tfað á
„öllum ðMum“ og þvi ekki getað
unnið h’ð iT’a þnekviirki að standa
ab bylingum, strr'ði’m, he'eagna-
framleiðslu, á"engis\e”z’un og
öðm sTíku. En áf'engiskröfumenn
Mo'gunblaösiras e"U sarana'lega í
ætt við j>essa „mann,egund“, er
ég gat um, og það er spursmál,
hvort það borgar sig fyrlr suma
a'ðstandendur MoTgunbTaðsins að
ræða þetta atriði fnekar.
Þá reyniT Morgunblaðið að
ge"a lítið úr mér fyrir blaða-
greinar mínar. Já, ritsnfllingaT
hlaðsins mega nú djarft um tala.
Hafi ég þreytt ýmsa ritatjóra
blaðatrna með greinum mínum,
þá er þeim sjálfum þar um að
keuna, að segja mér efcki hrein-
skilnislega, að j>eir viOdu ekki
greinar mínar. Ég hefi a’Jdrei
reynt að þröngva þeim upp á
þá. Hitt heíir mér komið ver, ef
lofað hefir verið að birta gre'n-
amar, en þær svo or'ðið margra
mánaða gamlair og þannig stund-
um úrelíar. Að g’einar mínar hafi
verið „tjáningarvara”, eins og
Morgunblaðið kemst að oirði,
h’jómar einkennilega, því heldur
hefir mér verið borið það á brýn,
að ég tjáði skoðura mína full
hreiraskilnislega , í gneinum og
ræðum mínum. Það er ekfci að
furöa, þótt Morgunblaðið talium
„langhunda“ hjá ö’öTUm, sem birt-
ir áfengiskröfugneinar isinar í
FÖSTUDAGUH 12. DES. MML
Jólagjðf
Framtíðar samgöngutæki okkar íslendinga verða
flugvélamar. Börnum yðar mun í framtíðinni þykja
vænt um að hafa verið á meðal fyrstu hluthafa í Flug-
félagi íslands h.f.
Hlutabréf í Flugfélaginu er tilvalin jólagjöf.
Skrifstofan er opin alla daga kl. 2—7 e.h. Sími 5040.
FLUGFÉLAG ÍSLANDS H.F.
1 lf 'f
aAa,
I; G. E. 1941
tSLANO
Ofanskráð merki er á öllum munum úr íslenzkum leir. !:
Að gefnu tilefni auglýsist hér með, að verzlanir þær, 1;
sem selja lakkaða gibshluti sem íslenzka „keramik,“
:; undir mínu nafni, verða kærðar. Útsölustaðir auk List- i:
:: vinahússins, eru: i;
Skrautgripaverzlun Á. B. Björnssonar, Lækjar- i;
:; torgi, og Verzl. Blóm & Ávextir. :
Guðmundur Einarsson frá Miðdal.
Blaðabúðfn
Austurstræti 12.
Sparið yður ómak. Kaupið blöðin í
V
blaðabúðinni Austurstræti 12» Nýr
Fálki í dag.
Bækur dagsins:
Mjallhvít.
Sagati af Þuriði formanni g
Nana.
mörgum tölublööum b aðsins, og
s'undum heilblaðsíðugreinar. —
Hvað almeraning áhrærir, þá er
ég ekfci viss um, nema minar
greinar séu lesnar með eins mik-
illl athygli og h:mar merku gre n-
ar Morgunblaðsins um h:na og
aðra, sem orðið hafa 45 ára, eða
þá „Reykjavfi'.urbréfin“, þessi in-
dæli sunnudagsmatur Morgun-
blaðsins, svo maður ekki minnist
á hirar s 'lúfcj 'lp'egu helblaðsiðu
g'einar um stríðin.
Ég hefi lengi hikað við að ráð-
ast að Morgunblaðinu fyrir é"eng
isskrif þeirra, og bent þeim vin-
gjamlega á, hve þeir sköðuðu
sig á slíkum skrifum. Nú get ég
glatt þá með þeirri fregra, að
stööugt em meran að hringja til
mín og þakfca grein mína í Al-
þýöublaðinu. Fyrstur var ungur
s.úc’ent, sorur virðulegs embættis
manns. Hann sagði, að sig hefði
lengi langað til að segja eitthvað j
svipað. Hann sagðist vera þar
idaglega, sem um hundrað menn
vænu að stöTfum, margir Sjálf-
stæðismenni, og flestir vænuþess
ir menn und andi og rasaradi yf-
ir á,-engisskrifum Moigunhlaðsins
Og í dflg hHngdi s>/o háaldrað-
UT rnaður, og spurði : Hvað me’n-
ar Morgunblaðið með þessu? Ætl
ar það að fæla frá sér ajla bind-
ind smenn? Þetta er landkuranur
sómamaður. Vilji Moigunbiaðs-
menn nu efcki trúa þessu, þá
eiga þeir eftir að saranfærast um
það. Eg er ekki að búa neitt til.
Ég segi yfckur satt, kæru Morg-
unblaðsmenn, að j>að er þegar
hreyfing í herbúðum bindindis-
manna, og það sem ég hefi hér
eftir mönnum, erii þeirra óbrieytt
orð-
En nú skal ég að loteum segja
ykkur hvað ég hefi drukkið. Sem
fátækur, ungur sveiran drakk ég
í mig viðbjóð á okri áfengis-
sala og annana braskara1, sem oft
lifa á eymd annarai, og dnaldi um
b;ð i m:g bnennandi áhuga fyr-
ir bindindi og ýmsum menningar-
málum, og það er enn efcki runn-
ið af mér. Ég dmkk eáranig í mig
sem ungur maður ást til sann-
leikans, og hefi jafnan baft við-
bjóð á allri hræsni, hálfvelgjU
| og mafcki við hiran vonda mál-
I stað. — Nú hefi ég svamð spum-
iragU ykkar: „Hvað hefir maðuT-
. inn dnukkið”?
Pétar Sigmnðlsson.