Alþýðublaðið - 17.07.1942, Blaðsíða 6

ALPYPUBLAPIP
Föstudagur 17. júli 1942.

17 jlng Alfiýðisambands íslands
verður háð í Reykjavík, um eða fyrir miðjan nóv-
ember í haust.
Fundardagur og fundarstaður nánar auglýst síðar.
Kosningar til sambandsþings fari fram í félögun-
um á tímabilinu 10. september til 10. október,
Reykjavík, 17. júlí 1942.
Sigurjón Á. Ólafsson,
forseti.
Guðgeir Jónsson,
ritari.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN
Framh. af 4. síðu.
ur yrðu einnig greiddar á af-
urðir smáútgerðarinnar. Og
hvað skeði þá? Framsóknar-
flokkurinn tók höndum saman
vð Sjálfstæðisflokkinn um að
drepa þetta réttlætismál!
HANNES Á HORNINU
Framh. af 5 s.íðu.
„ÖRVARODDUR" kommúnista
var að burðast við að senda mér
skeyti á þriðjudaginn, en hitti
ekki, þó að ég yrði var við þyt-
inn. Skelfing held ég að Örvar-
Oddur gamli yrði reiður, ef hann
gæti risið upp og séð handapat
þessa afstyrmis, sem hefir stolið
nafninu hans!
mannsins skuli haldin og að
Sidi-Ma muni halda áfram að
stjórna landi sínu“.
Þessir menn voru ólíkir að trú
og skoðunum, þeir hittust við
þau skilyrði, sem líkleg voru til
að gera þá að óvinum. En vegna
þess, að báðir voru miklir dreng-
skaparmenn og héldu gefin heit
náðu þeir samkomulagi og unnu
þjóðum sínum til heilla.
Ttreir drengskaparmeDn.
Framh. af 5 s.íðu.
allri hættu“. Mér brá illa við og
fór til föður hans að leita frétta.
„Já,“ sagði gamli herforing-
inn. „Gilles er mikið sár og hann
lenti í slæmri klípu.“
Svo sagði hann mér, að Planti-
er hefði komizt á snoðir um
samningaumleitanir Gilles við
Sidi-Ma, og sendi hann í refsing-
arskyni á hættusvæði, þar sem
hann lenti í orustu. Gilles fékk
skot í sig og lá fyrir dauðans
dyrum í nokkra daga.
„Þá hafá samningarnir farið
ut um þúfur?"
,,Já, því miður“, svaraði her-
foringinn.
■ Nú leið einn mánuður. í lok
júlí sá ég mér til mikillar undr-
unar þessa fyrirsögn í dagblaði:
„Ahansali-ættkvíslin í Marokkó
gengur Frökkum á hönd. Miklir
landvinningar án bardaga.
Dugnaður ungs kapteins“. Svo
kom stórkostleg saga. 14. júlí
kom fram sendinefnd frá Sidi-
Ma og bauðst hann til að ganga
Frökkum á hönd, ásamt Ahan-
sali-ættkvíslinni. En hann setti
eitt skilyrði: Sidi-Ma vildi ekki
semja við neinn annan en unga
foringjann, sem gefið hafði hon-
um drengskaparloforð um að
virða heiður hans og stöðu.
Málið þótti svo mikilsvert, að
Lyantey marskálkur var til-
kvaddur. Niðurlagsorð greinar-
innar voru þessi: „Sidi-Ma kom
í gær að herspítalanum þar sem
Breynat kapteinn liggur og er á
batavegi. Neðan við gluggann
gekk Sidi-Ma hátíðlega og form-
lega Frökkum á hönd og friðaði
þar með land sitt til fullnustu.
Lyantey marskálkur sæmdi
Ðreynat höfuðsmann krossi
Heiðursfylkingarinnar. Hann
lýsti því yfír, að loforð höfuðs-
Afbnrðamaðnr í
alfaraleið.
Framh. af 4. síðu.
verið um nema eitt af tvennu að
ræða fyrir gamla manninn, ann-
aðhvort að selja beina eða segja
sig til sveitar eftir árið.
Ég hefi skrifað þessi fáu orð
um Bjarna í Ásgarði niður vegna
þess, að mér fannst maðurinn
svo sérstæður persónuleiki, og
auk þess dvaldi ég lengur hjá
honum en annarsstaðar í sýsl-
unni og kynntist honum því bet-
ur en flestum öðrum bændum,
sem ég hitti, átti tal við eða
dvaldi hjá næturlangt. Og ennþá
sé ég í huganum, gamla mann-
inn standa við gluggann sinn,
horfa út á túnið, sem talar sínu
máli um þrotlaust erfiði. Svip-
urinn er mildur og í himinblá-
um augum hans, undir bústnum
augnabrúnum, vottar fyrir brosi.
Hár og skegg, sem hvorttveggja
er sítt, mikið og hvítt eins og
snjórinn, bifast léttilega í gol-
unni, sem ber angan af gróanda
og mold inn um opinn glugga,
og mér finnst hann vera ímynd
hins íslenzka bónda, sem lítur á-
nægður yfir unnið dagsverk, og
finnur að starf hans hefur borið
blessunarríkan ávöxt. Þá sneri
hann sér við og leit á símatækin
á veggnum, og hrukkur koma í
ljós á háa hvelfda enninu. Sím-
inn er ímynd hins nýja tíma,
tíma, sem hann hefur ekki mikla
trú á. Og æskan er í hans augum
duglausari og þróttminni en
æska hans tíma, auk þess, sem
hún nennir ekki lengur að fram-
leiða, heldur flykkist til bæj-
anna og leggst þar í leti og ó-
mennsku. En mínum ágæta vini,
Bjarna í Ásgarði, reyndi ég að
leiða fyrir sjónir, að einmitt á-
líka hrakspár hefðu fylgt æsku
hans tíma úr hlaði. Þannig end-
urtæki sagan sig. Æskan væri
sterk og fögur, og hún mundi, á
sínum tíma, skila af sér jörðinni
frjósamari og arðvænlegri en
hún væri nú. Og ég er viss um
að í þeirri trú sofnar hann róleg-
ur svefninum langa, með bros í
fallegu augunum sínum, því
hann og móðir jörð eru eitt.
Banbamenn krefjast
2ð°° lannabóta.
TJORN STARFSMANNA-
FÉLAGS Útvegsbanka ís-
lands hefir skrifað stjórn bank
ans og farið fram á launahækk-
un.
Að því er formaður félagsins,
Adólf Björnsson, hermir, nemur
sú launahækkun, sem starf-
mennirnir fara fram á 20%, —
ennfremur krefjast þeir ómaga-
styrkjar eftir sömu reglum og
alþingi samþykkti í vetur og
afnáms hámarkstakmarka.
50 ára:
flafnarfirði.
IN af forystukonum verka
lýðshreyfingarinnar í
Hafnarfirði, Sigríður Erlends-
dóttir, Kirkjuvegi 8, á fimm-
tugs afmæli í dag.
Hún hefir tekið virkan þátt
í starfi verkalýðsfélaganna nú
um áratuga skeið, og lengstum
átt sæti í stjórn verkakvenna-
félagsins Framtíðin síðan það
var stofnað fyrir nærri 20 ár-
um. Eru ótaldar stundirnar
sem hún hefir eytt í að vinna
að málum þessum, til hagsbóta
fyrir félagssystur sínar; verka-
konurnar í Hafnarfirði. Þessu
barátta Sigríðar og nokkurra
nánustu félaga hennar verður
seint þökkuð, sem verðugt er,
og ólíkt er það yfirborðs- og
stofuhjali því, sem nú virðist á
stundum þó vera lagt upp úr
meira en ætla mætti og vert
er. Starf Sigríðar er raunhæft,
og hefir líka borið mikinn ár-
angur. Það hefir verið unnið í
kyrrþey Qg án þess að til arin-
arra launa væri ætlast en þeirra
sem felast í því er hinn góði
málstaður sigrar að lokum. —
Auk verkalýðsmálanna, bein-
línis, átti Sigríður mikinn og'
góðan þáttví stofnun dagheim-
S
s
s
• S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Sl
Bílslys í Brooklyn.
Strætisvagn, sem ók inn í hús við Atlantagötu í Brooklyn, fór svona með það. Nokkrir i
menn, sem voru á götuhæðinni, sluppu ómeiddir, en tvær konur á annarri hæð meiddust. ^
S

— Félagslíf. —
Knattsppmifélagið Vikingnr
Æfing í kvöld kl. 7 hjá meist-
ara og 1. flokki.
Mætið allir.
ilis verkakvennafélagsins, og
tók þátt í stjórn þess. Sá hmi
sem var að með því var stigið
stórt sport til að létta störfum
af margri þreyttri húsmóður-
inni, og þó að þessi starfsemi
hafi ekki enn sem komið er
náð mikilli útbreiðslu á hún
framtíðina fyrir sér. í kvenfé-
lagi Alþýðuflokksins hefir Sig-
ríður starfað með sömu alúð og
sama dugnaði og í verkakv,-
félaginu og setið í stjórn þess.
Yfirleitt má segja, að Alþýðu-
flokkurinn í Hafnarfirði eigi
fáa stuðningsmenn jafn ein-
læga og áhugasama, sem Sig-
ríður er. Hún hefir skilið til
hlítar, að þá fyrst næst ör-
uggur árangur af starfi verka-
lýðsfélagsskaparins, þegar hann
á öflugan pólitískan flokk til að
beita sér fyrir málum alþýð-
unnar á hinum pólitíska vett-
vangi, hvort sem er í bæjar-
stjórn eða á Alþingi, og sam-
kvæmt þessari lífsskoðun sinni
hefir hún líka unnið, því henni
hefir aldrei nægt að vera áhorf-
andi að baráttunni, hún hefir
alltaf verið þátttakandi í henni
— virkur þátttakandi.
Sigríður hefir, eftir að faðir
hennar, Erlendur Marteinsson,
sá mæti maður, dó, haft á hendi
afgreiðslu Alþýðublaðsins í
Hafnarfirði, og gert það eins
og annað, með prýði, en Erlend
ur, faðir hennar, hafði áður af-
greiðslu blaðsins.
Framtíð Alþýðuflokksins, —
verkalýðshreyfingarinnar, og
íslenzkrar alþýðu yfirleitt,
væri vel tryggð, ef margir hugs
uðu eins og Sigríður Erlends-
dóttir, og ynnu fyrir áhugamál
alþýðunnar, eins og hún.
Allir félagar Sigríðar, í Al-
þýðuflokknum í Hafnarfirði,
og víðar, þakka hin margvís-
legu störf hennar á liðnum ára-
tugum í þágu alþýðusamtak-
anna, óska henni gæfu og geng-
is í tilefni af þessum merkis-
degi og síðast en ekki sízt, þess
— að hún megi njóta þeirrar
gleði, að sjá hin margvíslegu
störf bera æ meiri og betri ár-
angur eftir því, sem tímar líða.
E. J.
Bílvepr írá Laxár-
fossum til Hveravafla
i Rejrhjahverfi.
ISUMAR hefir verið lagður
bílvegur frá Laxárfossum
í S uður-Þingey j ar sý slu til
Hveravalla í Reykjahverfi.
Var fyrst ruddur vegur all-
langan spöl, en því næst gert
við gamlan veg, sem lá um
Reykjahverfi. — Er að þessu
hin mesta samgöngubót.
Verkstjóri við vegagerðina
var Pétur Jónsson frá Reykja-
hlíð.