Alþýðublaðið - 02.08.1942, Blaðsíða 8

WaNSING ON PRSCARlOimSCO&HY IS
(JNASUE TOMOVE QUíCKLX LEAVlNG -MIAA-
SELF EXPOSEP AS PU/VSARTIN RAlStS
GUN... i^T'r
LEE.IN PS6PERATION,SINK6 WSRTEETH
INTD PUMARTIN'S WRlST/ nfliasB®
ALÞVOUBLAÐIÐ
Sifnnudagiu 2. ágúst 1042.
Dumartin: Þú, aftur!
Örn hangir utan á bílnum,
og Dumartin lyfti hendinni ..
með skammbyssu,
miðar á öm.
sem hann Þá beygir Lillí sig fram og
bítur í höndina á Dumartin.
SVARTFJALLABÚAR hafa
aidrei þótt nein lömb að
leika sér við, enda einkennir þá
margt frekar en lítillætið. Nú
eru margir þeirra í hersveitun-
um, sem berjast frækilegri bar-
áttu gegn Þjóðverjum og ítöl-
um í Jugoslavíu. SvisSneskur
blaðamaður tók nýlega einn
þessara Svartfjallabúa tali og
spurði hann meðal annars:
„Hvað eruð þið eiginlega marg-
ir, sem herjist gegn ofurefl-
inu?“
„0,“ sagði Svartfjállabúinn,
„við og Rússar erum 180 millj.
ónir.“
* * *
BLAÐ í Kanada skrifar: „í
þessu stríði ber okkur av
kosta kapps um tvennt í sam-
bandi við ítali: í fyrsta lagi að
ganga á milli bols og höfuðs á
þeim hernaðarlega. í öðru lagi
að sjá um, að þeir ge.rist ekki
bandamenn okkar.“
# * #
PÉTUR hafði verið svo ó-
lánssamur að lenda í fang-
elsínu. Þegar honum var sleppt,
sagði fangavörðurinn:
■ „Mér þykir það mjög leiðin-
legt, en okkur hefir orðið á sú■
skyssa að halda þér hér viku
lengur en í dómnum sagði.“
,JMinnstu ekki á það,“ sagði
Pclur. „Það gerir ekkert til. Þú
dregur bara viku frá næst“
* * *
TVY ONNl kom einn dag inn til
* ’* mömmu sinnar og var mik-
io niðri fyrir.
,fMamma, það er komið nýtt
barn í næsta húsi, og hún frú
Ása er svo afskapiega veik.“
„Já, Nonni minn.“
„Þú ætiir, held ég, að heim-
sækja hana, mamma, af því að
hún liggur í rúminu svona mik-
ið veik.“
„Já, en ég ætla að bíða til
morguns með það, þá verður
henni farið að líða betur.“
„En hún er svo veik í dag, þú
ættir að fara núna strax.“
„Ég ætla að bíða þangað til
henni fer að líða dálítið betur,
Nonni minn.“
■ En Nonni var ekki af baki
c.oitinn og hélt áfram að nauða
í móður sinni. Loks virtist
renna upp fyrir honum Ijós. Nú
skiídi hann tregðu móður sinnar
og sagði:
„Þú þarft ekki að vera hrædd,
rnamma, það er ekki smitandi.“
sinni. Versta kvöl ungfrú
Glover var það, að henni bar
skylda til, af því að hún var
ráðskona prestssetursins, að
búa út „mæðrabögglana" svo-
kölluðu, en það voru bögglar,
sem sendir voru bágstöddum
mæðrum, og voru í þeim bama-
föt, bleiur og flúnel handa
mæðrunum. Ungfrú Glover gat
ekki að því gert, að hún eld-
roðnaði alltaf, þegar hún þurfti
að spyrjast fyrir um hvað
þyrfti helzt í þessar sendingar
og fannst erfitt að tala um allt,
sem barnsfæðingum viðkom.
Þessi framkoma vakti gremju
hjá þeim, sem við áttu að taka.
— ,Já, sagði ein konan, sem
nýlega hafði legið á sæng. —
Ég vil held ég frernur neita að
taka við bessum styrk frá
henni, þegar hún hagar sér
svona. Þ;-.ð er engu líkara en
við höfum eignazt börnin í
lausaleik.
— Það er alveg rétt hjá þér,
sagði önnur. — Mér lá við að
draga fram hjónavígsluvottorð-
ið og reka framan í hana. Það
sýnist þó varla þörf á því, þeg-
ar maður hefir eignazt sextán.
En 'þótt ungfrú Glover fynd-
ist þetta þungbær skyldustörf,
þóttist hún ómögulega geta
komizt hjá því að heimsækja
Bertu. Hún reyndi að taka tali
hinnar ungu konu um þetta ó-
gcðfeilda efni með þolinmæði.
Hún stóðst eldraunina meira að
segja svo vel, að hún knúði sig
til að prjóna sokka handa hinu
ófædda barni. Hún ger-ði það
auðvitað með mesta ógeði, og
roðnaði upp í hársrætur þegar
bróðir hennar kom að henni við
prjónaskapinn.
— Berta mín, sagði hún einn
daginn, og setti í sig kjark. —
Nú þarf ég að tala við þig um
alvarlegt málefni.
Berta brosti. — Æi, góða
Fanney mín, vertu ekki að gera
þér neinar áhyggjur.
— Ég má til, sagði ungfrúin
alvarleg. — Ég veit, að þér
finnst það hlægilegt, en það er
skylda mín.
— Mér dettur ekki slíkt í
hug, sagði Berta.
— Jæja, þú talar heilmikið
um það, sem —- sem í vændum
er. Ungfrú Glover roðnaði. —
En ég er ckki viss um að þú
sért fyllilfega undir það búin.
— Ó, er það ekki annað, sagði
Berta. — Hjúkrunarkonan
verður hérna í hálfan mánuð,
og doktor Ramsay segir, að það
sé prýðilegur kvenmaður og
áreiðanlegur.
— Ég var ekki að tala um
hinn veraldlega undirbúning,
sagði ungfrú Glover. — Ég er
að hugsa um annað. Ertu viss
um að þú undirbúir — undir
— hm, atburðinn, með réttu
hugarfari?
— Hvað viltu að ég géri?
spurði Berta.
— Ég get ekki sagt þér að
gera neitt. Ég hefi ekkert vald
til þess. En hefirðu athugað
andlegu hliðina?
Berta dæsti við.
— Ég hefi hugsað um það, að
við Eðvarð eigum von á syni,
og ég er þakklát fyrir það.
— Mundirðu ekki vilja, að ég
læsi í biblíunni fyrir þig stund-
úm?
— Guð hjálpi mér, þú talar
eins og ég eigi að deyja.
— Við vitum a’drei hvað
fyrir kann að koma. Berta mín
góð, svaraði ungfrú Glover á-
hyggjufull á svipinn. — Ég
held að þú ættir að vera vio-
búin. Dauðinn er ckkur nálæg-
ur á öllum aldri og ómögulegt
að segja, hvað gerast kann.
‘ Berta leit á hana hálf ótta-
slegin. Hún hafði reynt að vera
glöð og reynt að útiloka alla
umhugsun um óhöpp. Prests-
systirin vissi ekki, að hún var
stöðugt að gera Bertu óham-
ingjusama.
— Ég tók biblíuna mína með
mér, sagði hún. — Viltu, að ég
lesi einn kapítula fyrir þig?
—Já, það vil ég, sagði Bería,
og henni rann kalí vatr. milíi
skinns og hcrunös.
— Óskarðu eftir nokkru sér-
stöku? spurði ungfrú Glover og
tók.biblíu upp úr svartri tösku,
sem hún hafði jafnan meðferð-
is.
Þegar Berta sagðist ekki óska
eftir neinu sérstöku, stakk ung-
frúin upp á því, að velja af
handahófi og byrja á þeirri
línu, sem fyrst bæri fyrir augu
NÝJA BfO BB
Draagahðsið.
(Beware Spooks)
fjörug og fynd-
in skemmtimynd.
Aðalhlutverk leikur hinn
óviðjafnanlegi skopleikari.
Joe E. Brown
Sýnd í dag og á morgun
(mánudag)
kl. 3, 5, 7 og 9
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. hád. báða dagana.
henni.
— Charles vill nú aldrei hafa
það svo, sagði hún. — Honum
finnsí það bera vott um hjátrú.
En ég geri það oft, og hinir
fyrstu mótmælendur höfðu
sama siðinn.
Ungfrú Glover opnaði bókina
með lokuð augu og byrjaði lest-
urinn:
„Synir Faresar; Hezron og
Hamúl. Og synir Zera; Zimri,
og Etan, og Heman, og Kalkol,
og Dara. fimm alls.“ Ungfrú
GAMLA BIO a
KLEIFT,“ sagði Fróði fjölkunn-
ugi og gaut augunum á Halla.
, „Æ, reyndu, gerou það,“ grát-
! bað Hanna.
j „Ég get bað ekki,“ sagði
Fróði karl og horfði hvasst á
börnin. „Það er alls ekki hægt.
• Eins og ég hefi þegar tekið
fram er það með öllu Ó-
KLEIFT!“
Hanna leií á hann örvænting-
aríullu augnaráði. Þá minntist
hún þess, sem álfurinn hafði
sagt henni um fjölkunnugu
konuna í kjallaranum. Ef til
vill gæti hún hjálpað upp á
sakirnar.
„Jæja, gætir þú ekki gert svo
vel og sagt mér, hvar Finna
forvitra býr?“ sagði hún. „Ég
ætla að fara og biðja hana
ásjár.“
„Farið þið, fyrir alla muni
farið,“ sagði Fróði gamli, en
var þó alls ekki höstugur. „Sjá-
OISSIDS.
(Ihe Divil and Miss Jonos)
Areeríek kvikmynd eftir
Noiman Krasna tekin af
R. K. O. Radío Pictures
Aðallilutverkin leika:
Jean Arthur
Eobert Cummings
/ Charles Coburn
Sýnd kl 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 1.
Glover ræskti sig: „Og synir
Etans; Azarías. Og þá voru
synir Hezrons: Jeramel, og
Ram, cg Kelub. Og Ram gat
Ammínadab, og Ammínadab
gat Naton.“ *
Hún hafði komið ofan á ætt-
artölu. Kaflinn var langur og
fullur af mannanöfnum, sem
erfitt var að lesa og bera fram
en ungírú Glover rak hvergi í
vörðurnar. Hún las með mikilli
alvöru cg háííðleik, í stíl bróð-
ur síns. Berta horfði á hana
ið þið ekki hlerann í gólfinu
hjá mér. Ljúkið hönum upp og
gangið niður tröpþumar, &em
þá koma í ljós. Biðjið þið svo
gömlu konuna, sem býr hérna
rétt undir, að vísa ykkur leið-
ina til Finnu forvitru. Verið
þið sæl.“
Kann lauk upp hleranum,
sem FróSi henti á. Þaðan lágu
tröppur niður. Slcammt þaoan
voru dyr méð dökkrauðri hurð.
Dyrnar opnuðust, þegar bömin
nálguðusí þær, og gömul kona
með grænt sjal cg í bláu piLsi
stóð í dyrunum. Ilún var með
gleraugu á nefinu.
„Þú vildir víst ekki gera svp
vel og vísa okkúr til Finnu fjöl-
vitru?“ spurði Hanna, sem var
það mikið áhugamál, að Halli
breyttist e cki í hæhu, áður en
þau komust til Finnu Forvitru.
GamLa konan kinkaði vin-
gjarnléga kclli og gekk með
þeim inn eftir dimmum og