Tíminn - 19.10.1963, Blaðsíða 13

FERMING f safnaðarheímili Lang-
holtssóknar 20. okt. 1963 kl. 10,30.
Prestur: Séra Árellus Nfelsson.
j » ♦ ú I k u r :
; Asdís Gfsladéttir, Grensásvegi 56.
Ásta Þurföur Ánnanns Reynisdótt-
ir, ÁXfheimum 32.
Bergþóra Ármanns Reynisdóttir,
Álfheimum 32.
' Borghildur Guðmundsdóttir,
Álfheimum 38.
! Díana Elísabet Skúladóttir,
Karfavogi 16.
Erla Ósk Lárusdóttir,
Njörvasundi 14.
Hrafnhildur Þórdís Pálmadóttir,
Glaðheimum 4.
Hrafnhiídur Þorgrímsdóttir,
Nóatúni 25.
Ingunn Lárusdóttir, Álfheimum 66.
Margrét Kristjánsdóttir,
Skiþasundi 40.
Ólöf Kolbrún Harðardóttir,
Langholtsvegi 165.
Ragnheiður Þóra Ragnarsdóttir,
Glaðheimum 24.
Rannveig Guðmundsdóttir,
Álfheimum 38.
Sigurlaug Guðfinna Guðmundsdótt-
ir, Réttarholtsvegi 73.
Steinunn Sigurðardóttir, ,
Gnoðavogi 86.
Unnur Ingvadóttir, Steinagerði 7.
P I I t a r :
Agnar Magnússon, Nýbýlavegi 217.
Guðjón Hafsteinn Guðmundsson,
Réttarholtsvegi 73.
Guðlaugur Þór Þorsteinsson,
Vesturgötu 57A.
Gunnar Kristinn Geirsson,
Langholtsvegi 159.
Hafþór Sigurbjörnsson, Sigluvogi 5.
Haraldur Harðarson, Langholts'-
vegi 165.
Karl Valdemarsson, Skeiðarvogi 89.
Óli Björn Gunnarsson,
Vesturgötu 66.
Páll Níels Þorsteinsson, Úthlíð 7.
Sighvatur Andrésson, Þvervegi 36.
Sigurður Rósant Sigurbjörnsson,
Gnoðarvogi 24.
Tryggvi Björn Stefánsson,
Súðarvogi 1.
Þorvaidur Jóhannesson, Laugarás-
vegi 62.
FERMING í kirkju Óháða safnað-
arins 20. okt. kl. 2 e. h.
Fermfngarbörn:
Grétar Guðjónsson, Skipasundi 52.
Auður Friðriksdóttir, Skúlagötu 66.
Bjamey Guðlaug Valdimarsdóttir,
Þórsgötu 10.
Jóna Stígsdóttir, Hólmgarði 11.
Katrín Margrét Bragadóttir,
Rauðalæk 51.
Sigurbjörg Ingunn Vermundsdóttir,
Litlagerði 1.
Fermlngarbörn f Dómk| 'kjunnl,
sunnudaginn 20. okt. kl. 10,30.
STÚLKUR:
Bergþóra Ólafsdótir, Bergst.str. 24b
Ester Ragnarsdóttir, Hólmgarði 23
Guðlaug Sigurðardóttir, Háteigsv. 2
Hrefna Sölvadóttir, Safamýri 34
Hulda Pétursdóttir, Grensásvegi 52
Jóhanna Bergmann Hauksdóttir,
Bergstaðastræti 59.
Katla Eiríksdóttir Nielsen,
Brekkustíg 6 A
Kristjana Halidóra Kristjónsdóttir,
Hlíðarvegi 15, Kópavogi
Kristín Anna Brúvík, Suðurl.br. 91E
Mary Anna Middl'eton, Vesturg. 50A
Ólafía Ágústa Hansdóttir, Söria-
skjóli 88.
Stefanía Björk Heiðdals, Ásvalla-
götu 69.
Þórdís Rannveig Guðmundsdóttir,
Nönnugötu 9.
DRENGIR:
Árni Árnason, Brekkugerði 34
Bjöm Ámi Ágústsson Hvassaleiti 18
Hreinn Viðar Ágústsson, Hvassal. 18
Bjarni Jónsson, Hrefnugötu 5
Einar Bergmann Gústafsson,
Hverfisgötu 59.
Bjöm Johann Björnsson, Selvogs-
grunni 18.
Geir Ágústsson, Mjóstræti 10
Guðmundur Steinar Alfreðsson,
Nóatúni 26
Haukur Haraldsson, Barmahlíð 50
Johannes Björn Lúðvíksson,
Hverfisgötu 32.
Jón Grétar Kjartansson, Njarðar-
götu 47
Júlíus Snorrason, Skipasundi 1
Ólafur Jón Stefánsson, Laufásv. 61
Pétur Björnsson, Fjólugötu 19 A
Ragnar Þorvaldsson, Hólmgarði 12
Sigurður Frímann Þorvaldsson,
Hólmgarði 12
Ragnar Friðrik Bjarnason,
Bústaðavegi 83
Rúnar Sveinsson, Grundarstíg 11
Sigurður Þórir Hansson, Sörlask. 88
Stefán Thors, Laufásvegi 69
Tryggvi Gunnarsson, Skólav.st. 21
Þórður Hall, Réttarholtsvegi 29.
Þórir Símon Matthíasson, Suður-
landsbraut '103 H
Þorsteinn Einarsson, Stóragerði 36
Fermlng f Kópavogskirkju, sunnu-
dagtnn 20. október kl. 10,30.
Séra Gunnar Árnason.
STÚLKUR:
Guðlín Gunnarsdóttir, Ilraun-
braut 18, Kópavogi
Guðný Ásgerður Sigurðardóttir,
Lyngbrekku 12, Kópavogi
Guðrún Hanna Michelsen, Borgar-
holtsbraut 56, Kópavogi
Guðrún Hafdís Pétursdóttir,
Ásgarði 47, Reykjavík.
Júlíana Erla Haraldsdóttir, Kársnes
braut 23, Kópavogi
Margrét Matthíasdóttir, Þinghóls-
braut 3, Kópavogi
Margrét Steinarsdóttir, Holta-
gerði 80, Kópavogi
Sigríður Ólafsdóttir, Melgerði 16.
Kópavogi.
DRENGIR:
Auðun Kjartanssan, Ásgarði 117.
Reykjavík
Birgir Ragnarsson, Lyngbrekku 7,
Kópavogi.
Björn Ómar Michelsen, Borgarholts-
braut 56 B, Kópavogi
Sæmundur Eiríksson, Álfhóls-
vegi 26 A, Kópavogi
Þór Steinarsson, Holtagerði 80,
Kópavogi
Örn Hannes Blandon, Kópavogs-
braut 42, Kópavogi.
Tyrfingur Þórðarson
stödvarstjórl
f. 2/1 1909; d. 8/10 1963.
Ég þekkti þá, hafði oft séð þá,
kraftalega, stóra sjómenn, sem
komu úr hafi. Þeim lá hátt rómur
og þeir jafnhöttuðu stráka. Það var
í þeim einhver ferskleiki sem aðrir
menn höfðu ekki, eitthvað ævintýra
legt, og göngulagið var þungt. Já,
sjómenn þekkjast úr.
Tyrfingur Þórðarson, vélstjóri,
var einn þeirra. Fædur og uppalinn
í Vesturbænum, sonur hjónanna
Borghiidar Oddsdóttur og Þórðar
Þórðarsonar, sjómanns í Reykjavík.
Ólst upp hjá foreldmm sínum fyrst
en frá sjö ára aldri ólst hann upp
hjá ömmu sinni, Guðrúnu Árnadótt-
ur i Brautarholti á Bráðræðisholti.
Um ætt Þórðar og uppruna er mér
ekki kunnugt, en móðurætt Tyrf.
ings er vafalaust að stofni til ein
elzta í Reykjavík, annars vegar fyrr
um í Laugarnesi og á Kjal'arnesi,
■— hins vegar frá Seli og Ámes-
sýslu.
Tyrfingur Þórðarson lærði járn-
smíði og tók sveinsbréf í þeirri iðn.
Hugur hans stefndi þó lengra. Hann
brauzt gegnum vélskólann í Reykja-
vík og lauk vélstjóraprófi. Var þar
eftir hálfan annan áratug vélstjóri
á togumm. Lengst af á Belgaum
með Aðalsteini heitnum Pálssyni,
þeim kunna veiðimanni og togara
manni. Var Tyrfingur yfirvél'stjóri
á Belgaum síðustu árin og farnað-
ist vel, enda áttu aðeins úrvalsmenn
langa vist á Belgaum. Eftir styrjöld
ina, þegar aftur rofaði til eftir löng
fcnyrkraár á sjónum, lauk sjó-
mennsku Tyrfings. Hann hafði
kvænzt ágætri konu, Ullu Ásbjörns-
dóttur, og eignuðust þau börn, sem
vom að komast á legg. Nú viidi
hann í land. Hóf hann nú starf hjá
Rafmagnsveitu Reykjavíkur. Fyrst
við varastöðina við Elliðaár, síðar
á Ljósafossi. Þar settust þau hjón
að með barnahópinn. Var Tyrfing
ur upp frá þv£ vélstjóri á orkuver-
unum miklu við Sog, síðast yfir-
maður Steingrímsstöðvarinnar nýju.
Þetta er í fáum orðum lífshlaup
Tyrfings Þórðarsonar, vélstjóra, en
segir þó svo óendanlega fátt. Ekkert
um baráttuna fyrir menntun og lífs
starfi, um viðburðaríkt líf sjómanns
ins í Vesturbænum, — skin og skúr-
ir, sem skiptust á.
Élin sigldu inn yfir Flóann, morg
uninn, sem þeir báru hann tii graf-
ar. Sólskin titraði á sundum og
þungt brimið andaði á skerjum og
flúðum, blá él á næsta Ieyti. Skin
og skúrir. Já, einmitt svona var
það og svona verður það. Reykvísk
ir sjómenn eru stillingamenn. Og
þá kveður maður af stillingu, jafn-
vel hinztu kveðju. Friður guðs þeim
fylgi, — líkn þeim, sem eftir lifa.
Ég votta aldraðri móður, konu
hans og börnum hluttekningu.
Jonas Guðmundsson, stýrlmaður.
EINSTÆÐ GJÖF
F'ramhajfl at 9 síðu 1
Og einu sinni munaði litlu. Ég
hafði fengið nýjan þvottapott.
Þvottahúsið er forskalað, og slík-
ir veggir eru ekki nægilega eld-
traustir. En ekki mátti ég nota
pottinn fyrr en eftirlitsmaður
frá Rafvéitunni var búinn að
ieggja blessun sina yfir handar-
verk rafvirkjans, sem lét pott-
inn í samband fyrir mig. Um
leið og eftirlitsmaðurinn kvaddi,
sagði hann: „Nú er allt í fínu
lagi". En það var sannarlega ekki
í fínu lagi. Eftir nokkurn tíma
kallaði konan sem bjó þá í kjall
aranum, að kviknað væri í —
það er kviknað i! Ég stirðnaði
upp. Út úr þvottahúsglugganum
gaus mikill reykur, og þegar að
var gætt, var gamalt peysufata-
sjal af móður minni að brenna,
en ég hafði lagt það sem hlíf á
nýja, góða pottinn. Eftirlitsmað-
urinn hafði skilið eftir fullan
straum á pottinum, og varð hann
ónýtur. Ég klagaði auðvitað, og
fékk prýðisgóðar mótttökur hjá
umisjónarmanni Rafveitunnar,
sem bætti skaðann að fullu. —
Já, það ótrúlegasta getur komið
fyrir, og áreiðanlega hefði illa
farið ef enginn hefði verið
heima.
— Hafa ekki margir komið í
heimsókn undanfarin ár til þess
að skoða myndasafn þitt?
— Ekki beinlinis til þess að
skoða málverkin eingöngu. En
ýmsir hafa veitt þeim athygli
sem á heimili mitt hafa komið,
en mismunandi mat lagt á mynd-
irnar. Mér er sérstaklega minnis-
stæð heimsókn tveggja þekktra
rithöfunda, sem komu með stuttu
millibiii, en fyrir um 12 árum
starfaði ég um árabil hjá útgáfu
fyrirtækinu Helgafelli, aðallega
við vélritun handrita og sam-
testur. Vann ég heima hjá mér
Ýmsir kunnir menn komu til þess
að sækja plögg, sem ég hafði
undir höndum, m.a. þessir tveir,
sem ég nefndi. En athugasemdir
þeirra um myndirnar voru hárla
ólíkar,- Annar þeirra sagði við
mig þegar hann var kominn inn
á stofugólfið og hafði litið í kring
um sig: „Þér eruð sannarlega i
góðum félagsskap, frú“. En hin-
um varð að orði: „Ja — hér er
bara svo sem kvart milljón á
veggjunum". Það má segja, að
skáldin meti listaverk á mismun
andi hátt, ekki síður en aðrir.
— Og að síðustu pessar spurn
ingar, frú Bjarnveig: Hver var
ástæðan fyrir því, a.ð þér hug-
kvæmdist að gefa þetta stórfagra
safn þitt út á land, eins og við
köllum það, en velja því ekki
heldur samastað hér f borginni,
þar sem flestra leiðir mætast?
Finnst þér þú standa í sérstakri
þakkarskuld við Árnessýslu, eða
einhverja sérstaka byggð austan
fjalls? Heldurðu máske, að þar
rísi borg með tímanum?
— Þessum spurningum þínum
vil ég svara á þessa leið:
Ég vissi að Árnessýsla var að
byggja safnhús á Selfossi.Ég hefi
þá trú, að Árnessýsla eigi mikla
framtíð fyrir höndum, og að
Selfoss verði miðstöð og fjöl-
mennur framtíðarbær. Það ermín
skoðun, að góð málverkasöfn séu
miklir menningarstaðir, og að
þau eigi að staðsetja sem víðast.
Því vll ég reyna með þessari
gjöf minni og sona minna að
leggja því máii lið. Málverka-
safnið á Selfossi verður hið
fyrsta staðsett utan Reykjavikur.
Og að því er varðar Árnessýslu,
þá er hún ættarsveit mín. Þaðan
er móðir mín, Guðlaug Hannes-
dóttir, ættuð. Hún er fædd og
uppalin á Skipum í Stokkseyrar-
hreppi. Djúpt í hennar kyni ligg
ur listrænt eðli. Hún og Ásgrim
ur Jónsson voru systrabörn. —
Hinn mikli listaauður, sem hann
gaf íslandi, er staðsettur í
Reykjavík. Og því vil ég gjaman
að lítið brot af verkum Ásgrlms,
ásamt verkum annarra islenzkra
listamanna, verði staðsett á æsku
slóðum hans og móður minnar.
Þessi gjöf er gefin af mér og
sonum mínum, Lofti og Bjama
M. jShannessonum. Hún er gef-
ir> í virðingarskyni við móður
mína og tileinkuð henni.
Að vísu kveð ég þessi málverk
með söknuði, en gieðst af þeirri
tilhugsun, að þau eigi eftir að
gleðja marga aðra. Og það er
^stutt að skjótast austur að Sel-
fossi og líta þar gamla vini.
Síðustu tvö árin hef ég unnið
að því að gera málverk'asafn mitt
sem bezt úr garði —- til fram-
búðar. Flestar vatnslitamyndirn
ar hef ég sent til Ríkisl'istasafns-
íns danska í Kaupmannahöfn, þar
voru þær látnar i sýrulausa,
þykka kartonumgjörð. Teikning-
ar sendi ég i sama tilgangi til
Lundúna, því þar komst ég í
fyrra i samband við gamalgróið
vandað innrömmunarfyrirtæki.
Hafa 'synir mínir verið þar mffli
göngumenn. Og nú er verið að
grafa á merkisspjöld, sem verða
látin á myndirnar áður en þær
fara austur.
— Ég óska þér þess, að ættar-
sveit þín meti þessa stórmann-
legu gjöf að verðleikum og hlúi
að henni, sem hún á skilið.
Víðivangur
(Framhald af 2. síðu).
hægt sé að leiðrétta í eitt skiptí
fyrir öll, sveiflur í atvinnuvegi
eáns og sjávarútveigl, með
gengisskráningu. Stjórn í lýð-
ræðislandi má aldrei treysta á
pennastrikin. Ef hún gæti það,
væri vandi hennar minni en
hann er. Hennar vandi er að
samstilla krafta þjóðfélagsins
í svo ríkum mæli sem unnt er
við sameiginlegt átak og kunna
fótum sínum forráð. Að neita
nauðsyn slíkrar samstillingar
og bjóða „pennastrik“ í stað-
inn, er fásinna. Vinstri stjórnin
var á réttri leið, þegar hún
reyndi að hafa samvinnu við
atvinnustéttir landsins um efna
hagsmá'l. Afsakanir Sjálfstæðis-
floksins þá, um að þetta væri
skerðing á valdi Alþlngis, voru
af illum toga spunnar. Þegar
vinstri stjórnin kom ekki leng-
um fram stefnu sinni, gerði hún
það, sem rétt var, heiðarlegt
og þingræðislegt, að skila um-
boði sínu aftur í hendur Az*
sem, felldi vinstri stjórnina,
kallaðj á „pennastrikið.“ Þjóð-
sem felldi vinnstrl stjórnina,
in hefur nú fengið af því ærna
reynsflu. □
TÍMINN, laugardaginn 19. október 1963 ~
13
/