Alþýðublaðið - 05.11.1942, Blaðsíða 8

AU»Y0UBLAÐfÐ
Fimmtudag'ur 5. nóvember 1942
NYJA Bio SÍS
Sðngfaptan
Svellandi fjörog söngvamyne
Aðalhlutverkin teifca:
Alice Faye
John Payne
Betty Grable
Jack Oakie
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.

h| 4- fc 05ied
SMITH hét maður. Hann
átti son, sem þótti þegar á
unga aldri hneigður til áfengra
drykkja. Faðir hans tók það
ráð að senda hann á skóla til
þess að vita hvort pilturinn
fengi ekki hug á náminu og
gleymdi þjórinu.
Innan skamms virtist svo sem
föðurnum ætlaði að verða að
ósk sinni, því að ungi maður-
inn skrifaði heim og bað um að
mánaðarpeningar sínir yrðu
auknir eitthvað og kvaðst jafn-
framt gefa sig að náminu með
lífi og sál og ekki hugsa um
neitt annað. Gamli maðv.rinn
gladdist mjög yfir þessum fregn
um og ákvað að skreppa í heim-
sókn til sonar síns til þess að
óska honum til hamingju með
afturhvarfið. Til þess að gera
heimsóknina skemmtilegri ætl-
aði hann að koma syni sínum á
óvart. Með þann ásetning lagði
Smith eldri af stað.
En lestinni seinkaði og hann
kom ekki á ákvörðunarstaðinn
fyrr en um miðnætti. Hann
leigði sér bíl og ók þangað sem
pilturinn leigði. Þar var hvergi
Ijós í glugga.
Smith fálmaði sig upp tröpp-
urnar og hringdi dyrabjöllunni.
Gluggi var opnaður á efri hæð
og gömul kona, sennilega for-
stöðukona hússins, stakk höfð-
inu út.
,,Nú-núu. kallaði hún, „hvað
viljið þér?“
„Býr Henry Smith yngri
hér?“ spurði faðirinn.
Jú“, sagði ganúa konan
þreytulega. „Berið hann inrí.
PRESTUR einn spurði ferm-
ingardreng: *
„Úr hverju skapaði guð mann
inn?“
„Úr mold og ösku“, svaraði
drengurinn.
„ Ja, mest var það nú
mold“, sagði prestur.
$
MAÐUR nokkur heyrði
lesna söguna af Sæmundi
fróða. Fór hann að spyrja út
í söguna og sagði:
„Hvaða maður var þessi
Kölski? Mér finnst hann svo
sem ekkert verri en Sæmund-
urc(.
riiin ó apalgrána.
Paul skelliihló. — Klárinn
þinn berst eins og hryssa, sagði
harrn.
— Á ég að igianga á milli
þeirra? spurði Kaffi, sem kom
hlaupandi með svipu í hendi.
— Nei, nei, Frantz, láttu þá
eiga sig. Þeir fara bráðum að
hætta.
Gráni var nú búinn að ná sér
eftir höggið og beit í bóginn á
Blakki. Blakkur vatt sér við og
beit í kviðinn á Grána og þeytti
honuimi til. Hinir hestarnir
þyrptust nú að og horfðu á.
Hryssumar titruðu af eftir-
væntingu, en folöldin bitust til
málamynda. Reykský hafði
myndazt umhverfis klárana, en
eftir ofurlitla stund skildu
hestarnir og röltu í áttina til
vatnsins.
— Þama sérðu, Hendrik, nú
eru þeir orðnir sáttir. Þeir munu
ekki berjast framar, nema þá
út af einhveri hryssunni, og þá
hætta þeir ekki fyrr, en annar-
hvor liggur dauður. Og ég vildi,
að það yrði heldur þinn hestur,
Hendrik, sagði hann hlæjandi.
— Já, þú vonar það, Paul, en
ég vona, að það verði þinn.
— Nú er kaffið til, sagði Su-
sanna, um leið og hún rétti Paul
kaffibollann, en í suðurátt sást
lestin hans koma hægt og síg-
andi.
4.
Þegar lest Pauls kom, var
mikið um að vera. Það varð að
rjúfa skjaldborgina, til þess að
hægt væri að bæta vögnum
Pauls við. Þá voru vagnarnir
orðnir hundrað og tveir að tölu,
og tók hver þeirra tuttugu feta
landrými. Þetta var því orðin
gríðarstór skjaldborg að um-
máli. *
Tvö hlið voru á skjaldborg-
inni. Annað snéri í norður, í þá
átt, sem leiðangurinn stefndi,
hitt snéri í suður, áttina, sem
leiðangurinn kom úr. Hliðin
voru ein vagnbreidd, og ef til
árásar kæmi stóðu vagnar við
þau, sem hægt var að iáta í
hliðin. Á þeim voru vagnfest-
arnar, sem bundið var um
hjólin, ef festa þurfti vagnana.
Uxarnir, sem áttu að draga
vagnana, voru nú yfir þúsund
talsins. Auk þess voru fimm
hundruð hestar, tvö hundruð
asnar, þúsund geitur og tuttugu
þúsund kindur.
Þegar þeSsi hópur var á beit,
fylgdi flokkur ríðandi hjarð-
manna. Á nóttunni var hjörðin
rékin í stóran almenning, sem
búinn hafði verið til úr stór-
um trjám. Það varð að stækka
hringinn að mikium mun til
þess, að koma hinum nýju
vögnum að, og það varð að
höggva tré umhverfis á stóru
svæði. Bústofninn var rekinn
fram og aftur í leit að góðu
beitilandi.
Einu trén, sem fengu að
standa á þessu svæði, voru þau,
sem stóðu innan í skjaldborg-
inni, ojj svo auðvitað istóra tréð,
sem Jappie hafði verið grafinn
hjá. Tiréð var nú mjög nálægt
eftir að skjaldborgin hafði verið
stækkuð. Á hverjum degi fór
Anna de Jong þangað til þess að
biðjast fyrdr og þakka iguði fyrir
það, að hún fengi þá um tíma að
vera nálægt gröf mannsins síns.
Hún vissi, að bráðlega yrðu þau
að leggja af stað aftur, og þá
myndu ljónin brýira klær sínar
á þessu tré og vísundarnir
klóra sér upp við það.
Á hverjum degi lagði hún fá-
ein blóm á leiðið, gular mimos-
ur eða grein af villiolíutré með
grænum blómum, en um leið og
hún fór frá leiðinu, komu geit-
ur og átu blómin.
Skjaldborgin var bráðabirgða
dvalarstaður um fimm hundruð
-karla og kvenna, hvítra, svartra
og brúnna.
Á fimm til sex milna svæði
umhverfis var hjörðin á beit
undir eftirliti hjarðmann<anna,
en þar fyrir utan voru varð-
mennirnir og veiðimennimir,
sem voru að útvega villidýra-
kjöt í soðið. En yzt voru menn-
imir, isem van der Berg og Paul
Pieters höfðu sent út til þess að
leita uppi gripahaga Kaffanna,
því að bústofn þeirra ætluðu
þeir . að eyðileggja.
Með þessu fyrirkomulagi voru
skjaldborgairbúar öruggir, jafn-
vel á nóttunni, þótt þeir svæfu
ei áð síður með byssu í hendi.
Þeir höfðu vopnaða menn á
verði, og auk þess höfðu þeir
f jölda marga hunda, sem myndu
reka upp gól, ef eitthvað grun-
samjlegt væri á seyði. Auk þess
gerðu Kaffar sjaldan eða aldrei
áras fyrir dögun.
Alliir voru önnum kafnir að
búa sig undir framhald ferðar-
inmar. Það var orðið lanigt síðan
numið hafði verið staðar meira
en tvo ea þrjá daga í senn. Kon-
urnar gerðu við föt og saumuðu
ný föt handa karlmönnunum og
börnunum. Þær bjuggu til
smjör og söltuðu það niður í
leirkrukkur. Úr zebrafeiti, sem
blandað var saman við sóda og
viðarösku, bjuggu þær til sápu
og karti.
Allt af báru Kaffarnir veið-
ina að.á börum, sem búnar voru
til úr trjágreinum. Þeir flógu
dýrin, á svipstundu og skáru
kjötið af beinunum, ristu það í
lengjur, stráðu á það salti og
hengdu það upp.
Karlmennirnir gerðu við
hnakkana sína, fægðu byssur
sínar og igerðu að vögnunum.
Samikvæmt útreikningum var
leiðangurinn kominn átta
hundruð mílna vegalengd á-
leiðis. Sum'um fannst vera kom-
SæúlfurlnB
(The Sea-Wolf)
Eftir hinni frægu sögu
Jack Londons.
Edward. G, Sobiuson
Ida Lupino
John Garfteld.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bornum innan 16 ára bann-
aður aðgangur.
OAHILA BIO I
Rauðstakkar
Aðalhlutverkln leika:
CABY COOPER
Madeleine Carroll
Paulette Goddard
Preston Foster
Bobert Preston
Börn fá ekkd aðgang.
Sýnd kl. 6% og 9.
Kl. 3%—
GULLÞJÓFARNIR
Tim Holt-cowboymynd.
Börh fá ekki aðgang.
ið nógu langt og vildu fara að
svipast um eftir landi til dvaiar.
Rætt var um jarðveginn, vatnið
og gróðurinn. Menn horfðu á
plóga sina, sem bundnir voru
við vagnana og voru nú orðnir
ryðbrúnir. Aðrir þukluðu á út-
sæðispokum .sínum, en það var'
hveiti, hafrar og Kaffakorn, tó-
bak, grænmeti, baunir, plómur,
aprikósur, pipair og sætar og
súrar lemónur. Gamlir menn
voru þungbúnir á svipinn, þegar
þeir horfðu á útsæðið og fræið.
Tré voru lengi að vaxa.
5.
Sár Heamanns greri ekki vel.
Það var ekki alvarlegt, en það
vildi ekki gróa. Grösin, sem
Sannáe hafði lagt við sárið í
Upphafi, stöðvuðu blóðremnslið
og komu í veg fyrir bólgu, en
þau voru ekki græðandi. Anna
de Jong, sem hafði verið kvödd
til ráða, sagði, að þetta kæmi af
því, að hann hlífði ekki hand-
leggnum, en Hermann svaraði
því til, að meðan harnn hefði
tvo handleggd, myndi hann nota
þá báða.
Hver var sil seka?
tíma til að ganga frá mynd. —
Hertu upp hugann, góða. Eg
er að fara til forstöðukonunn-
ar.“
Forstöðukonunni þótti þetta
slæmar fréttir og hún sam-
þykkti strax þá tillögu Cherry,
að Daphne fengi frí daginn eft
ir til þess að ljúka við aðra
mynd.
Cherry var ánægð með þau
málalok og fór nú út í skýlið,
þar sem bifreið skólans var
geymd. Hún þóttist vita, að
rifjárnið, sem hún fann í lestr-
árstofunni, væri þaðan, og nú
vildi hún spyrja Simpson bif-
reiðarstjóra, hvort hann vissi,
hver hefði fengið járnið að
láni.
Skúrinn var lokaður og
Simpson sást hvergi. En Cherry
hafði þó dálítið upp úr krafs-
inu. Glugginn var opinn og
beint neðan við hann, var
greinilegt spor í moldinni, og í
sporinu eftir hælinn sást glögt
sama vörumerkið og í sporinu,
sem Cherry hafði fundið inni
í teiknistofunni.
Cherry gladdist mjög við
þessa uppgötvun og hún at-
hugaði sporið mjög vandlega.
„Þetta hefir verdð fótstór
manneskja,“ tautaði hún. „Þar
með er Eva útilokuð. Hún hefir
miklu minni fót en þetta. En
sjáum nú til. Hver er nú svona
fótstór hér. Agnes! Hún hefir
oft borið sig illa yfir því, hvað
hún þurfti stóra skó. Og henni
er alltaf í nöp við Evu og
Daphne. Getur verið að hún . . “
Hún þagnaði skyndilega af
því að hún heyrði fótatak nálg-
ast. Þegar hún snéri sér við —
brá henni í brún, er hún sá
Petru, sem horfði á hana undr-
andi, en þó kímin.
„Hvað ert þú að'gera hérna,
Cherry?“ spurði hún.
Cherry fannst hyggilegt að
leyna grun sínum, svo að hún
lét sér nægja að rétta fram rif-
járnið.
„Eg fann þetta hérna rétt
hjá. Eg þykist vita, að Simp-
son eigi þetta, það er hirðuleysi
hjá honum að láta verkfærin
liggja svona út um allt.“
Henni létti, þegar sjöttubekk
ingurinn lét sér nægja þessa
skýringu. Petra kinkaði kolli
og hélt áfram. Rétt um leið og
hún hvarf gall skólabjallan og
kallaði þær allar til fundar í
salnum.
Þegar allir voru komnir —
stalst Cherry til að líta á fæt-
urna á Agnesi. En henni
hnykkti við, þegar hún sá, að
Agnes var bara í venjulegum
skólaskóm, engir gúmmíhælar,
En verið gat, að hún hefði haft
skóskipti, og bezt var að doka
svolítið við. Á meðan ætlaði
f IF WE SHOOT TKUC<
HERE, TAP5 SEND V\ANV
AAEN, BIG GUNS... FIM?
OUR BA9E, DESTROV OUR
PEOPLE ! WE WOR< FAR
AWAV.,. LWE L0N6EB,
. AAORE
YNDA-
SAG A.
Örn: Hvaö á þetta að þýða?
Hvetrs vegna hindrar þú okkur í
að eyðileggja bifreiðina?
Foringinn: Við vorum of
nærri leynistöðvum okkar.
Focránghm.: Ef við iskjótum á
bifreið ihér, míim'U Japanir senda
hingað mariga hermeain með
fallbyssur, finava stöðvar oifckar
og drepa menn okkar.
Örn: Þið eruö kænir, piltar.
Foringinin: Ameríkumerm eru
ekki sniðuigir. Fáið ykkur góðan
foringja. Segið Amerikumönn-
um hvernig við höfum það.
Örn: Svo þú ert aðeins næst-
uir aðalforingjanium. Við skulum
þá fara tál aðal-formgj ans og
vita, hvort hann getur ekki
hjálpað okikur að ná í benzín.