Alþýðublaðið - 02.07.1943, Blaðsíða 5

Föstudagur 2. júlí 1943.
ALPYmiBLAOID
E
FTIRFARANDI GREIN
er frásögn James C.
Whittaker liðsforingja af
þriggja vikna hrakningum
hans á Kyrrahafi en hann var
í flugvélinni ásamt Ricken-
backer, sem varð að nauð-
lenda vegna bensínsleysis.
Sjö af áhöfn flugvélarinnar
komust afj en einn dó.
AÐ MÍNU ÁLITI eru hinir
hræðilegu dagar okkar á
Kyrrahafinu ekki einungis eitt
hið mesta ævintýri, sem hægt
er að lenda í, heldur einnig
ævintýri, þar sem maður finnur
guð sinn.
Áður en ég lenti í þessu æv-
intýri var ég trúlaus maður.
En í gúmmíbáti er enginn mað-
ur guðleysingi. Ekki fremur en
í grenjunum á Bataanskaga.
Þegar fljúgandi virkið oklcar
var orðið bensínlaust og við
bjuggum okkur undir að lenda
á sjónum, sagði De Angelis, sigl
ingafræðingur okkar við okk-
ur: — Er ykkur nokkuð á móti
skapi þótt ég lesi bæn? Ég minn
ist þess, að ég varð ofurlítið
úfinn í skapi, þegar hann fór
að minnast á bænir. En næstu
daga blygðaðist ég mín fyrir
þessa hugsun.
Á öðrum degi dvalar okkar
í gúmmíbátnum sá ég F. Bartek,
vélamanninn okkar lesa í Nýja
Testamentinu. Engum okkar
datt í hug að gera gys að hon-
um fyrir það. Ef til vill hefir
okkur þá verið farið að gruna,
hversu mikla þýðingu þessi
litla bók í vatnsheldu hylki
myndi hafa fyrir okkur alla.
Á fjórða degi tók Barték aft-
ur upp biblíuna.. Gúmmíbátarn
ir okkar voru tengdir saman
með löngum kaðli, og við dróg-
um þá saman til þess 'að hlýða
á bænalestur. Við lásum Faðir
vor, og Adamson las í bíblíu
Barteks. Ég leit svo á, að þetta
myndi vefra tilgangslaust, en
það myndi þó að minnsta kosti
ekki skaða.
Á sjötta degi var orðið sýni-
legt, að við myndum vera utan
eftirlitssvæðis flugvéla og
skipa, og svo gæti farið, að við
fyndumst aldrei. Við vorum að
verða veikir af hungri. Þetta
kvöld tók ég þátt í bænalestrin-
um, en ekki þó af miklum á-
huga.
Að því loknu skaut Cherry
flugeldi í þeirri von, að eitt-
hvað skeði. Það brást ekki.
Leiftrandi hnötturinn féll nið-
ur aftur milli bátanna. Fiskar
höfðu sé bjarmann, þyrpzt að
og tveir flugfiskar lentu í bátn-
1
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Þær sigruðu.
Nýiega var háð mikil sundkeppni í Cicago í Bandaríkjunum. Var keppt í ýmsum ægalengd-
um og einnig boðsundi. — Sundkonurnar, sem myndin er af sigruðu í boðsundi kvenna og
einnig í frjálsu sundi á ýmsum vega-lengdum. — Sundkonurnar heita (talið frá vinstri til
hægri): Suzanne Zimmerman, Brenda Helser, Nancy Merki og Ann Hansen.
S
S
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
morgunverð
okkar fékk
næsta
um okkar. Sérhver
fiskbita í
dag.
Um kvöldið tók ég þatt 1
bænalestrinum af meiri sann-
færingarkrafti en áður, en oft
rak mig í vörðurnar, því að ég
hafði ekki iðkað bænalestur frá
barnæsku.
Skömmu seinna varð mér lit-
ið út í sjóndeildarhringinn. Þar
var dökk blika og ég sá, að
þarna var regnskúr yfir sjónum
á leið til okkar. — Þarna er
Samkvæmt 6. gr. laga nr. 39, 7. apríl 1943 um húsa-
leigu, er óheimilt að hækka húsaleigu vegna hækkaðra
gjalda af fasteignum, nema eftir mati húsaleigunefndar.
Þeir húseigendur, sem óska eftir slíku mati, þurfa
að útfylla þar til gerð eyðublöð, er fást í skrifstofu
nefndarinnar.
Jafnframt eru menn áminntir um að leggja fyrir
húsaleigunefnd alla leigumála um húsnæði, munnlega
og skriflega, sem gerðir hafa verið eftir 14. maí 1940.
Skrifstofa nefndarinnar er á Laufásvegi 2, og verð-
ur hún opin kl. 3—5 e. h. alla virka daga, nema laug-
ardaga.
Nefndin er til viðtals kl. 5—7 e. h. á mánudögum
og miðvikudögum.
Húsaleigunefndin í Reykjavík.
rigning að koma! hrópaði
Cherry. Að andartaki liðnu
höfðum við drukkið nægju okk-
ar. Svo fylltum við gutana af
vatni og spýttu því inn í
hólfin á bjorgunarstökkunum
okkar.
Á níunda degi sendi skapar-
inn okkur ofurlítinn matarbita.
Cherry gat veitt ofurlítinn há-
kari.
Á tíunda degi las Cherry Fað
irvor upphátt, en þvi næsr baö-
um vib, hver í sínu lagi, og
skriftuðum gamlar syndir og
ávirðingar.
Kickenbakker ávarpaði skap-
arann alltaf „Faðir vor“. Rick
hefir aldrei haft hátt um trú
sína, en hann hefir ei að síður
þá trú, sem gerir heiminn að
betri dvalarstað en annars
myndi vera. Einn maður bað
þess, þegar röðin kom að hon-
um, að guð léti sig déyja og
bindi þannig enda á þjáningar
sínar. Rick hrópaði: „Hættu
þessu! Vertu ekki að kvarta!
Hann svarar bænum manna, en
ekki kvörtunum!“
Á þrettánda degi skeði fyrra
kraftaverkið, sem læknaði mig
af trúleysi um aldur og ævi.
Sólin brenndi okkur og þjáði.
Um miðjan morgun kom regn-
skúr, en hún fór framhjá okkur
í mílufjórðungs fjarlægð. í
fyrsta skipti stjórnaði ég nú
bænalestri.
— Guð, sagði ég. — Þú veizt
hversu heitt við þráum vatn,
En vindurinn blés regninu brott
frá okkur. Þú hefir máttinn til
þess að senda það til okkar aft-
ur. Það munar þig engu, en
skiptir okkur miklu. Skipaðu
vindinum að blása til okkar
annars dejúum við.
Sumt er það í náttúrunnar
ríki, sem ekki er hægt að skýra
með almennum lögmálum. Vind
áttin breyttist ekki. En re'gnið
tók að færast 1 áttina til okkar
móti vindi, eins og hönd hins
alvalda hefði bandað við því.
Við drukkum og fylltum
björgunrvestin af vatni. Það
hélt í okkur lífi næstu fjóra
daga.
Af okkur 7, sem af komumst,
var ég sá eini, sem ekki var
hlaðinn kaunum á neðri hluta
líkamans, af völdum saltvatns-
ins. Hin Litli, daglegi vatns-
skammtur okkar virtist einung-
is gera þorsta okkar sárari.
Hungrið gerði okkur máttfarna,
unz hin minnsta hreyfing olli
okkur sárum þjáningum. Föt
okkar voru rifin og sólin brendi
okkur miskunarlaust.Allir höfð
um við nú fengið snert af óráði,
og ég er viss um, að einungis
hin nýfædda guðstrú mín hélt
í mér lífinu.
Að lokinni bæn átjánda dag-
inn — þá bað ég heitar en nokk-
ru sinni fyrr og bað nú um
björgun — fann ég hið forna
þrek færast um mig á ný. Ég
fann, að hjálp var í nánd.
í dögun morgunin eftir sáum
við flugvél. Við veifuðum og
hrópuðum, en allt kom fyrir
ekki. Að morgni tuttugsta dags
ins fór Gherry frá okkur í báti
sínum. Ég leysti því minn bát
frá líka. í honum voru De
Angelis og loftskeytamaðurinn
okkar, Reynolds.
í dögun tuttugasta og fyrsta
dags vakti De Angelis mig og
sagði: — Jim, þetta getur verið
hilling, en ég held, að ég sjái
eitthvað.
í um tólf mílna fjarlægð voru
pálmatré. Ég settist undir árar,
og nú skeði hitt kraftverkið. Án
guðs hjálpar hefði ég ekki get-
að það, sem ég gerði. Félagar
mínir voru gersamlega mátt-
lausir.
Þegar við vorum að ná strönd
inni, lentujTi við í straumi, sem
bar okkur frá landi. Ég hrópaði
til guðs um hjálp, og eftir ofur
litla stund var sýnilegt. að bátn
um miðaði gegn straumnum, og
árarnar svignuðu. Það var ekki
Jim Whittaker, sem s'veigði ár-
arnar. Eg hafði ekki mátt til
þess. Það var einhver annar
máttur, sem hélt um árarnar
með mér. Um leið og við
komum upp á ströndina féllum
við á kné þökkuðum guði.
Ég hefi sagt þessa sögu oft
og mörgum sinnum —■ söguna
af því, hvernig ég fann guð. Og
ég mun segja hana aftur og
aftur meðan mér endist ald-
ur. Það er mikilsverðasta sagan,
sem nokkurn tíma verður sögð.
Um orlofslögin. Fyrirspurn' svarað. Má dæla vatni úr
siöngum í garða? Um kirkjuhappdrættin. Er sam-
keppni milli safnaðanna?
DVERGUR" skrifar- mér og
Jí; spyr um orlofslögin, eða
réttara sagt éitt atriði Jieirra.
„Dvergur“ segir: „Eftir því sem
bezt verður séð á orlofsreglugerð-
inni verður síðastliðið ár ekki tal-
|ið nema 10 jnánuðir, júní,og júlí
er sleppt. Hvernig stendur á þessu?
Verður eltki- greitt orlofsfé fyrir
þá? Eða tiilieyra þeir eldri samn-
ingum?“ Fyrirspurnin byggist á
algerum misskilningi. Orlofslögin
verka ekki aftur fyrir sig. Vitan-
lega fá launþegar sumarleyfi fyrir
síðastliðið ár samkvæmt eldri
samningum. Orlofsféð er aðeins
greitt frá og nieð 24. maí síðast-
liðnúm.
„KATA í KOTI“ skrifar: „Er
leyfilegt að vökva blóma- og trjá-
garða — hér í Reykjavík — með
slöngu (láta buna yfir þá)? Mig
minnir að ég hafi heyrt að það
væri bannað núna, vegna vatns-
skorts í bænum og jafnvel hótað
sektum ef út af væri brugðið.“
„ÉG GEKK NÝLEGA vestur í
bæ. Við hús við Ásvallagötu var
kona að vökva garð að húsabakx
,með slöngu og hún vökvaði eins
og um engan vatnsskort væri að
ræða. Þetta hefir mér sem sagt
skilizt að væri óleyfilegt, kannske
er það misskilningur? í nálægum
húsum aftur á móti bar fólli vatn
út í smáfötum, þrátt fyrir það þótt
vatnshani væri í görðunum, og
vökvaði af skornum skammti."
„NÆRRI MÁ GETA, að plönt-
urnar í þeim görðum hafa þó verið
vatnsþurfi, engu síður en plöntur
í garðinum við áðurnefnt hús.
Nærri má geta að garðar allra
bæjarbúa hafa í þessum þurrkum
jafna þörf vatns og ef einum líðst
Frh. á Ö. síðu.