Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 11.10.1936, Blaðsíða 5

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
Minningaland.
Kvæði eftir Einar Benediktsson.
Lag e?tir Jón Leifs.
Göngulag.
.. c 0> ... ■ r f cz* —I* f- i m
s 1 * i • > -4- 1 V - ' ' J
Minn-ing - a ' - ianíi, frani i dáö-ann - a <iag, ' með drottn-and - i frels - i frá jökl - um iil sand - a. En
mátt - ur og trii skul - u bvggj - a vor bú, frá bö) - öld - um inn í fram - tím - ans hag, þvi
r-ft-2 - -1 . ffi 0 • . * *• * ... - — |
1 « 1% fi 1 u f * # f - - w 9 0 -=t r r ; - —| 1 —0—0—1—— |
heims-aug- u skyggn-asi um hlut allr - a land - a og him - in - inn skín yf - ir leið - ir vors and - a.
Framtíðar þjóð, yfir ókomna öld
með alþjóð að vin, láttu mannrétt þinn styrkjast.
Vort norræna mál gefur svip vorri sál;
það setur oss vé i lýðanna fjöld.
í krafti og frelsii guðs veraldir virkjast.
Til vaxandi Islands vor hjartaljóð yrkjast.
Fold vorra niðja, við elskum j)ig öll;
þú átt okkar stríð, þar sem timamir mætast,
svo hrein og svo stór, þar sem himinn og sjór
slá hringinn um svipmild, blámandi fjöll.
Þú ein átt að lifa og alt sjá að bætast.
Þú átt okkar von. Og þú sér hana rætast.
finst flís eftir af f^eim. Sögunar-
verksmiðjan og allar vélar henn-
ar eru famar veg allrar veraldar,
Yfir höfuð að tala tók flóðbylgj-
an alt, sem hægt var að hreyfa
úr staö.
Haiin var með hatt.
Á fæðingarstofnuninni hafði
dökkhærð stúlka eignast rauð-
hærðan dreng. Læknirinn hafði
lagt stund á ættgengisrannsóknir
og spyr stúlkuna, hvemig hár
föðurins sé á litinn.
— Það veit ég tekki, svaraði
stúlkan — hann var með hatt.
Þjóðsöngurinn.
Stórkaupmaður frá Oslo var ný
lega í Berlín o|g borðaði þar á
veitingahúsi. Þegar hann var
staðinn á fætur byrjaði hljóm-
sveitin að spila.
— Takið ofan hattinn þegar í
stað, hrópaði maður við næsta
borö.
—-, Ég bið afsökunar, hrópaði
stórkaupmaðurinn dauðskelkaður.
Ég háfði ekki hugmynd um, að
þetta væii þjóðsöngurinn.
— Það er það ekki heldur,
svaraði Þjóðverjinn, — en þetta
er hattvrinn minn.
Liii Hansen.
Hansen var mjög hrifinn aj
borgaralegum ljóðskáldum og
reyndi að stæla þau leftir-megni.
Eitt sinn las hann upp mörg
kvæði eftir ýms borgaraleg skáld
á verkalýðsskemtuln.. Að því
loknu sagði hann hreykinn:
— Ég hefi lika ort mörg kvæði
Jörgen Lysholm.
Bjömstjerne Björnsson kom
einu sinni þar að, sem dátar voru
að heræfingum. Hann gaf sig á
tal við hermennina, en enginn
jæirra viríist kannast við hann.
Þetta særði hégómagírnd hans og
svo spurði hann einn hermann-
inn:
Þekkirðu mig?
Nei, svaráði hermaðuriran.
— Horfðu vel á mig. Ég er
þektur um alt landið frá Linde-
nes til Nordkap. Fer þig nú ekki
að renna grun í, hver ég muni
vera?
Þá brosti hermaðurinn vongóð
ur:
— Það skyldi þó aldrei vera
hann Jörgen Lysholm frá Þránd-
heimi.
álíka góð og þessi, en ég læt
ekki gefa þ^u út fyr en eftir
minn dag.
AJlir viðstaddir risu úr sætum
sínum og hrópuðu:
— Lengi lifi Hansen!
Tafari, Abessiníukeisara, tekin á
fiugvellinum'i Genf, er hann kom
þangað ásamt fyrverandi utan-
nKisraonerranum abessinska, He-
nony. Bak við keisarann sést Ras
Kassa.