Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 11.10.1936, Blaðsíða 7

ALÞ'ÝÐUBLAÐIÐ
FLÓTTINN YFIR LANDAMÆRIN
Frh. af 3. síðu.
mér í bíl yfir landamærin. Kon-
an mín hafði vegabréf og eJkur
beina leið til Basel.
I Basel eru bernskustöðvar
mínar. Þar ólst ég upp til fimmt
án ára aldurs, og þar hafði ég oft
eytt sumarleyfi mínu. Hjarta mitt
skatf af gleði, þegar Heidelberg
og Karlsruhe kom,u; í augsýn. Ég
horfði yfir húmbláar brekkurnar
í Schwarzwald og safaríkar og
ávaxtasælar Rínarslétturnar.
Jámbrautarteinamir titruðu undri,
ir þunga lestarinnar. Ég stóð við
gluggann og kinkaði kolli til
Hornisgrinde, þar sem Mummel-
vatnið liggur hulið sjónum mín-
um. Ég sé nakinn tind Kande-
fjallsins við Freiburg og Feldburg
og Schauinsland í fjarska, 4
gömlu grenitrén, krossinn við
Zahringerbrúna, þar sem vegur-
inn beygir inn til Wildtal, og
hinumegin sé ég Kaiserstuhl með
vínekrunum og í fjarska Vogesa-
fjöllin í blárri móðu. Hverja hæð
og laut þekki ég frá bemsku-
ámm mínum.
I dag ek ég máske í síðasta
sinn um Baden. Alla leiðina frá
Berlín til Frankfurt hafði ein
hugsun valdið mér trega: Þú ert
að fara, og kemur ef til vill
ekki meir.
28. júní, klukkan 6 siðdegis,
hitti ég vin minn í Badenweiler.
Við eram rétt hjá svissnesku
landamæranum. Við förum í bíl
áleiðis gegnum Schwarzwald.
Við komum að gömlu veitinga-
húsi og borðuðum þar kvöldverð.
Við sitjum kring um lítið borð,
breitt tiglóttum dúki, í lágreistu
húsi í Schwarzwald. Við fáum
flesk og brauð og aldinvín. Gest-
gjafakonan, sem setur leirdiskana
á borðið, hefir ekki hugmynd um,
að þetta er, ef til vill, síðasta
máltíðin mín i Þýzkalandi. Þegar
Rétta, mjðka oPana
fáið þér aðeins með
Mána-bóni.
dimt er orðið, höldum við á-
fram. Það rignir.
— Þetta er allra þægilegasta
ferðaveður fyrir okkur, hvíslar 1
vinur minn að mér. Veguripn ligg
ur þröngur og sniðskorinn um
engi og dimma skóga, sem móð-
an stígur upp af í rigningu.
Þokan hvílir á toppum greni-
trjánna í Schwarzwaid.
Mosaþef leggur upp úr hinni
leyndardómsfullu skógargrund. 1
brekkunni bak við trén, glyttir
í ljós í smáum gluggum bænda-
býlanna. Af regnþungum greni-
greinunum ýrir örsmáum úða-
dropum, sem stirnir í framan við
bílinn í bjarma ökuljóssins.
Töfrandi Schwarzwald! Þögli,
dreymandi æfintýraskógur, sem
hvílir í regnbaði svartrar nætur.
Allar bemskuminningar mínar
era heígaðar þér og töfrum þín
I
um. Hér á ég heima; ég er í
ætt við landslag þitt, fólk þitt
og mál. Á
Þegar vagninn er kominn upp
á efstu hæðina og rennur með
frátengslaða vél ofan í Rínar-
dalinn, finn ég, hvað er að vera
útlagi. Eftir 12 ára dvöl í París
skrifar Heinrich Heine þessar
dapurlegu ljóðlíiiur:
Andvökufölur allt er hljótt,
órór ég byltist marga nótt.
Angurstár mér í auga skín,
mitt ættland, þegar ég minn-
ist þín.
En hversvegna rita ég þessa
frásögn, fyrst svo er, að mér
þykir vænt um Þýzkaland? Það
er sakir þess, að það, sem nú fer
fram í Þýzkalandi, gefur ekki
sanna hugmýnd af þjóðinni, en
það er þjóðin í andstyggilegum
spéspegli. Því að þeir, sem nú
gala hæst þar um föðurlandsást
og göfgi hins norræna kynstofns,
en iðka svívirðilegustu morð,
svik og önnur afrek hinnar svört-
ustu villimennsku, nefna sig ó-
verðskuldað beztu syni föður-
lands síns.
Það muiiv framtiðin leiða í
Ijós.
Misheppnað bragð
Ungur lögfræðingur var nýbú-
inn að bpna málaflutningsdskrif-
stofu og beið að eins eftir við-
skiftamönnum.
Alt í einu era dymar opnaðar.
—“r Þama kemur fyrsti við-
skiftamaðurinn/ hugsaði lögfræð-
ingurinn. -— Sá skal láta hríf-
ast.
Svo greip hann símann og
6agði:
— Nei, því miður er mér ó-
mögulegt að taka þetta mál að
mér fyrir minna en 5000 krónur,
7
Kappflugið.
Á myndinni hér að ofan sjást þeir Findlay, Kennet Waller og
þrír af flugköppunum, sem tóku Morgan, og standa þeir fyrir
þátt í kappfluginu frá Ports- framan flugvél sína.
mouth til Johannesburg. Eru það
Gamla Bió:
----------é
Tvær borgir.
Bráðum verður sýnd á Gamla
Bió myndin Tvær borgir, tekin
eftir skáldsögu hins fræga enska
rithöfundar Charles Dickens. Að-
alhlutverkin leika Ronald Col-
man, Elizabeth Allan, Edna May
Oliver óg Reginald Owen.
Myndin er frá Metro-Goldwyn-
Mayer félaginu og hefir fengið
ágæta dóma, þar sem hún hefir
verið sýnd erlendis.
ég hefi svo mörg önnur áríðandi
mál að fást við.
Svo lagði hann niður heymar-
tólið og sneri sér að hinum ný-
komna, sem virtist steini lostinn,
og sagði brosandi:
'r— Jæja; hvað get ég svo gert
fyrir yður?
— Það er nú ekki mikið, sagði
maðurinn. — Ég kom bara til
þess að opna simann.
Hann fór hina leiðina.
Kona nokkur hafði verið ekkja
í mörg ár. Kvöld eitt lætur hún
tilleiðast að fara á andafund og
birtist henni þar hinn látni mað-
ur hennar.
Ertu hamingjusamúr, Ágúst
minn? spyr ekkjan.
— Já, ákaflega hamingjusamur,
svaraði Ágúst.
— Ertu hamingjusamari en
þegar þú varst hér á jörðinni og
bjóst með mér?
— Miklu, miklu hamingjusam-
ari, svaraði draugurinn.
Ekkjan hugsaði sig um stund-
arkom og sagði svo:
— Segðu mér, Ágúst, hvemig
lítur annars út í himnaríki?
— I himnaríki? sagði Ágúst.
—■ Ég er alls ekki i himnaríki.
enn þá eina! Þú hefir
ekki kynst kreppunni enn
þá. Nei, ég nota Mána og
kemst hjá öllum hugleið-
ingum um kreppuna.