Alþýðublaðið - 05.09.1943, Blaðsíða 6

6 ____ IU»WUBUBK>
Sunmidagur S. september 1943
ning,
C3
Atvinnu- og samgöngumálaráðuneytið hefir, hinn
24. ágúst 1943, sent okkur svohljóðandi bréf:
„Meðan á því stendur að koma í kring trygg-
ingum fyrir farþega í flugvélum Flugfélagsins,
vill ráðuneytið taka það fram, að það telur sjálf-
sagt, að félagið bendi farþegum, sem ætla að
ferðast með flugvélum þess, á það mjög ein-
dregið um leið og fars er beiðst, að þar sem
félagið geti ekki tryggt þá, sé þeim rétt, að
reyna að fá sig slysatryggða á ferðinni hjá ein-
íiverju félagi hér, áður en þeir leggja af stað
í flugferð. Óskar ráðuneytið enn fremur að
Flugfélagið auglýsi þetta hér í blöðum, þar sem
erfitt getur verið fyrir fólk að útvega sér trygg-
ingu, ef það fær fyrst að vita um það á síðustu
stundu að það sé ekki slysatryggt af félagsins
hálfu.í£
Samkvæmt þessu er væntanlegum farþegum okk-
ar ráðlagt að útvega sér slysatryggingu hjá einhverju
viðurkenndu vátryggingarfélagi áður en lagt er af
stað í flugferð.
Stjórn Flugfélags íslands h.f.
Áskriítarsími Alþýðublaðsins er 4900.
Tækif ærisverð.
Seljum á morgun taubúta*
Dreogja stattbaxnr
frakka
með 2So/° afslætti.
SPARTA Laugavegi 10.
HANNES A HORNINTJ
Frh. af 5. síðu.
ur fá vottorð. Sagði hann í vott-
orði sínu, að nauðsynlegt væri að
útvega okkur íbúð, ef hægt væri,
og ekki hvað síst, þar sem ég væri
vanfær“.
starf sitt betur, þegar fólk leitar til
þeirra í nauðum sínum“.
HAliDA MENN EKKI að farið
sé að sverfa töluvert að fólki, þegar
það er orðið vonlaust og skrifar
þréf eins og það sem ég hefi birt
hér á undan?
Hannes á horninu.
FJigorra ára stríð.
Frfa. af S. siðu.
vísu heldur sókn kafbátanna
bátanna. Að minnsta kosti til-
kynna bandamenn, að síðustu
þrjá mánuði hafi 90 kafbátum
verið sökkt, og að fyrir hvert
skip, sem kafbátar hafa sökkt,
hafi einum kafbáti verið sökkt.
Slíkt er vafalaust of dýru verði
keypt fyrir Þjóðverja. Ekki
verður enn sagt með vissu,
hvort nýjar aðferðir verða
fundnar í kafbátahernaðinum.
eða hvernig þróunin verður þar
á uisestunhi. Svo mikið er víst,
að kafbátunum tókst ekki að
hindra innrásina á Sikiley eða
flutninga þangað.
*
| ANGVERST er þó aðstaða
möndulveldanna í loft-
hernaðnum. Á síðasta missiri
hafa þau misst mikinn fjölda
flugvéla, fleiri en svo, að þau
geti fyllt í skörðin, einkanlega
að því er snertir æfða flugmenn.
Á öllum vígstöðvum hafa and-
stæðingar möndulveldanna al-
gera yfirburði í lofti. Þetta gild-
ir ekki sízt um átökin yfir
Þýzkalandi sjálfu. Loftárásirn-
ar á Þýzkaland og ítalíu, á borg-
ir, jðnaðarstöðvar og sam-
göngumiðstöðvar hafa orðið æ
tíðari og harðari. Að vísu er all-
langt síðan farið var að gera
harðar lóftárásir á einstakar
þýzkar borgir, t. d. Köln. En á
síðastliðnu missiri hefir árásun-
um fjölgað mjög, og þær hafa
harðnað. Einkum hefir Ruhr-
héraðið, miðstöð þýzka iðnað-
arins, verið hart leikið í loft-
árásum. Þar voru einnig hinir
mikilvægu stíflugarðar eýði-
lagðir. Hamborg, næststærsta
borg Þýzkalands, má heita í
rústum. Sömu örlög vofa yfir
Berlín (brottflutningur ó-
breyttra borgara þaðan er á-
kveðinn) og mörgum öðrum
þýzkum borgum, sem litlar eða
engar loftárásir hafa enn verið
gerðar á. í lofthernaðinu meru
nú árásartækin miklu öflugri en
varnartækin, og er það geróiíkt
því, sem er um kafbátahemað-
inn.
Það er augljóst, að fram-
leiðsla Þjóðverja á herinaðar-
nauðsynjum hefir orðið fyrir
tilfinnanlegu tjóni í loftárásun-
um, en hitt er þó ef til vill enn
mikilvægara, að baráttuþrek
þjóðarinnar á heimavígstöðvun-
um hefir lamazt mjög.
(Framhald í næsta blaði).
Sjötuflurí dag:
Stefðn Jih.GuðmaHdssofl
verkam. Dverfisg. 68.
STEFÁN JÓH. GUÐ-
MUNDSSON, verkamaður,
Hverfisgötu 68 er sjötugur í
dag.
Stefán er fæddur að Ósi á
Skógarströnd 5. september 1873
Faðir hans drukknaði frá börn-
unum, en móðir hans, sem var
dugnaðarforkur fékk sér ráðs-
mann og tókst henni með stakri
róðdeild og sparsemi að halda
heimilinu saman — og komst
auk þess í þolanleg efni. Ekkjan
ætlaði nú að endurbyggja bæj-
arhúsin og sendi hún ráðsmann
inn út í Stykkishólm með pen-
inga til að kaupa efnisvið til
húsagerðarinnar.
En ráðsmaðurinn kom ekki
aftur. Hann lagði lykkju á leið
sína og „stakk af“ til Ameríku
með fé ekkjunnar og barnanna.
Þetta var erfitt og þungt áfall
en ekkjan gafst ekki upp, al-
drei þáði hún eyrisvirði af all-
manna fé og tókst henni að
koma 4 börnum sínum á legg.
Stefán tók síðan við búi að
Ósi og bjó hann þar þangað til
jörðin, sem var eign ríkissjóðs
var seld undan honum og hon-
um byggt út.
Flest árin meðan Stefán bjó
sótti hann sjóróðra til Suður-
nesja — og gekk hann allt af í
verið, eins og að líkum lætur.
Tók Stefán oft út miklar kval-
ir við sjóróðrana, því að þó að
hann væri þrekmaður, var hann
alla tíð mjög sjóveikur, en menn
urðu að gera fleira en gott þótti
í þá daga. Sjálfur átti Stefán
bát og annaðjst hann mjög oft
flutninga til ' og frá kaupstað
„ÉG FÓR SVO 'með vottorðið
til húsaleigunefndar. Formaðurinn
sagði að þeir hefðu enga íbúð, en
nefndin skyldi láta okkur vita ef
eitthvað rættist úr. Fór ég svo
heim ánægð og treysti því að úr
rættist. Við biðum eftir svari en
árangurslaust. Svo fór mér að leið
ast, fór margar ferðir til nefndar-
innar, en þær báru engan árangur.
Þegar ég kom í síðasta skiftið til
nefndarinnar, var sama svarið og að
undanförnu, að ekkert hefði ræzt
úr með húspláss".
„FORMAÐURINN skyldi neyð
mína og vísaði mér til mæðra-
styrksnefndar, um að fá inni á fæð
ingarheimili, sem Þuríður Bárðar-
dóttir ljósmóðir stjórnar og bærinn
er búin að setja á stofn. En nú vil
ég spyrja, hvað á að gera, eftir að
tíminn er útrunninn, sem maður
fær að dvelja á heimilinu?“
„ÉG BÝST við að viðbrigðin séu
mikil eftir að maður er búin að fá
góða hjúkrun, sem er veitt á svona
stöðum, og ekki þá hvað síst fyr-
ir barnið. Það er eins og manni
hafi verið útskúfað — að maður
sé réttlaus — og eina leiðin sé að
ganga í sjóinn!!!“
„ÞAÐ ER SÆLEA að gefa en
þiggja“, segir máltækið og það er
satt — og þó er maður ekki að
biðja um gjöf. Maður finnur þetta
bezt þegar maður þarf að ganga
þessa krossgöngu mánuð eftir mán
uð og jafnvel ár eftir ár. Manni
finnst að sumir menn gætu skilið
Hún vill iáta varpa sprengjunni á Tokio
Þessi kínverska dansmær, sem undanfarið hefir dvalið í Bandaríkjunum, sést á myndinni ■
sitjandi á sprengju. Hún lét svo um mælt um leið og hún ritaði nafn sitt á spregjuna, að
hún vildi óska þess að sprengjunni yrði varpað á Tokio, höfuðborg Japans.
Eldfastor steino
og leir
fæst nú
aftur
hjá
Biering
Langavegi 6, sími 4550.
fyrir sveitunga sína og marga
aðra t. d. bændur í Dölum vest-
ra. Fór hann oft frá verki tii
þessara starfa, jafn vel um há-
sláttinn og tók sjaldnast nokk-
urt gjald fyrir. Er þetta ótrúlegt
saga nú á tímum, en þó sönn.
Dvaldi og oft margt manna á
heimili hans, t. d. þegar ekki
var fært í Hólminn.
Var Stefán talinn mjög gæt-
inn — og þó áræðinn formaður.
Þegar skip eitt fórst á Viðeyj-
arsundi (Ingvar 1907) og eng-
in tök voru á björgun, sagði
Guðmundur Guðmundsson, þá-
verandi læknir í Stykkishólmi,
að óska vildi hann þess að
Stefán á Ósi og tiltekinn Eyr-
bekkingur hefðu báðir verið við
, staddir, þeir myndu hafa getað
bjargað ef nokkrir tveir menn
hefðu getað það.
Stefán hrökklaðist eins og áð-
ur segir frá Ósi og fluttist til
Stykkishólms. Bjó hann þar í
2 ár — og missti þar son sinn
í sjóinn, sem var innan við tví-
tugt. Var þetta hinn mesti efnis
maður og skáld gott, svo að enn
eru margar lausavísur hans á
hvers manns vörum þar vestra.
í Stykkishólmi komst Stefán
í kynni við verkalýðshreyfing-
una og segir mér svo hugur um
að frændi hans Guðmundur
Jónsson frá Narfaeyri kunni
sögur að segja frá samstarfi
þeirra á þeim árum í Hólmin-
um.
Um leið og Stefán fluttist í
Hólminn hófst hlutskifti hans,
sem verkamanns, leit að vinnu
— vinnuleysi — og barátta fyr-
ir réttindum stéttarinnar.
Stefán hefur alla tíð verið
Alþýðuflokksmaður og aldrei
hefur hann legið á liði sínu,
þegar flokkurinn hefur þurft á
liðsmönnum sínum að halda.
Þökkum við flokksmenn
Stefáns honum ágætan stuðn-
ing og mikið srtarf. Stefán á
hina ágætustu mannkostakonu,
sem hefur ætíð staðið örugg
við hlið hans í blíðu og stríðu.
Er það mikil gæfa að eignast
slíkan lífsförunaut.
Stefán Jóh. Guðmundsson er
einn hinna staðföstu, öruggu
og gjörhyggnu verkamanna.
Aldrei hefur hann brugðist nein
um manni — og aldrei skuldað
neinum neitt. Hann hefur allt
af haldið fram rétti stéttar sinn
ar með festu og einurð — og
aldrei dregið af sér við vinnu.
Slíkir menn géfa unga fólk-
inu gott og fagurt fordæmi til
að fara eftir.
Flokksfélagi.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN?
Frh. af 4. síðu.
' vægustu verkefni, sem okkar
bíða á komandi árum.“
Þessi orð gefa að sjálfsögðu
ekki nema mjög ófullkomna
hugmynd um hina ítarlegu
grein búnaðarmálastjórans um
þetta þýðingarmikla mál. En
hún á það skilið að vera lesin
af mörgum.