Alþýðublaðið - 10.12.1943, Blaðsíða 8

0
ALÞYfUJBLAÐIÐ
Föstudagur 10. desember 1943-
BTJARNARBförai
Tunglið og fíeyringur
(The Moon and Sixpence)
Samkvæmt áskorunum.
Sýnd kl. 9.
Haredan við hafið
blátt
(Beyondthe Blue Horizon)
Frumskógamynd í eðli-
legum litum.
Dorothy Lamour
Kl. 5 og 7 (samkvæmt
áskorunum).
____________________
ÞRÖNGT FYRIR DYRUM
í kringum áldamótin síðustu
var upvi sá maður á ísafirði, er
var jámsmiður að iðn. Var hann
vel slcýr maður og hagmæltur.
í daglegu tali var hann kallað-
ur „Kristján kljensmiður“.
Hann var maður ölkær, og blót-
aði vínguðinn er honum varð
ómótt við eldinn, uið að lú járn-
ið. Einuhverju sinni verður hon
um gengið fyrir búðardyrnar
hjá Árna Jónssyni, og vill inn
úr dyrunum að fá sér hressingu.
En þar var þröng mikil svo eigi
gekk. Þá mælti Kristján: ...
Á því hef eg ekkert hik
, út ég hlýt að fara,
hér er ekki hægt um vik,
hér er friðlaust augnablik.
STOÐAÐI LÍTT
Bóndinn: „Mér batnar ekkert
af þessum meðulum; getið þér
ekki reynt önnur meðul?“
Læknirinn (með þjósti):
„Ætlar nú eggið að fara að
kenna hænunni: Veiztu ekki,
að ég hef lært á tveimur há-
skólum.“
Bóndinn (með hægð: „Eg hef
UJ^a átt kálf, sem saug tvær
kýr, og þó varð ekki annað úr
honum en naut.“
:'fi 'Jfi
ARFLEIFÐIN
Jón: „Nú er hann Bjarni á
Seli stokkinn til Ameríku, og
hefir arfleitt sveitina að aleigu
sinni.“
Hreppstjórinn: „Ætli það sé
mikið.“
Jón: „Heilsúlaus kona og 5
börn.“
því, að Mikael mundi dveljast
hjá þeim til að aðstoða við út-
för Nerós.
— Hvílíkur hégómi! sagði
hún allt í einu upphátt og starði
fram fyrir sig með galopnum
augum. Allt í einu var hún stað-
ráðin til framkvæmda. í gamla
daga hafði Klara kallað þetta
að falla í dá. Það var satt, að
þýðingarmestu atburðirnir í
lífi Marion höfðu átt sér stað
fyrir tilverknað svona skyndi-
ákvarðana, þegar hún var allt í
einu á valdi þeirrar ástríðu að
framkvæma. Þá tók hún mikil-
vægar ákvarðanir, hugsaði
skýrt og gerði upp hina j ákvæ'ðu
og neikvæðu hlið hvers eins.
Framkvæmdirnar fylgúu þegar
á eftir, en þær miðuðu bara æf-
inlega í ranga átt. — Þú ættir
að vera konan, sem er skotið úr
fallbyssu á sveitamarkaði, hafði
Martin sonur hennar sagt henni
oftar en einu sinni.
Kristófer, ástin mín, hugsaði
Marion. Mig langar til að tína
stjörnurnar af himinum með þér
í nótt.
Á næsta augnabliki var hún
komin inn í herbergi sitt, fleygði
af sér fötunum, setti á sig fjalla-
skó, klæddist í skíðabuxur,
fleygði náttfötunum niður í vað-
sekk, þreif leðurjakka af snaga
og þeyttist niður stigann í mikl-
um flýti. Hún nam staðar andar-
tak og hripaði á miða til Mikaels
— Milky! Ég er farin til þess að
kveðja Mikael. Ég kem aftur
annað hvort annað kvöld eða
morguninn eftir. Þú getur símað
til mín í Arli-sæluhúsið. Það
er kalt kjöt og salat í búrinu.
Á mogun gieturðu borðað á hó-
telinu. Peningarnir eru í efstu
skúffunni. Gættu þín vel.
Hún stakk lindarpennanum í
vasa sinn og smeygði miðanum
undir hið ófullgerða líkan af
Neró á miðju borðinu, svo að
Öruggt væri að Mikael fyndi
hann. Klukkan sló eitt.
Það var engin rökrétt ástæða
til hinnar skyndilegu brottfarar
Marion. Það var aðeins það, að
allt í einu höfðu þessi fimmtán
lár, er aðskildu hana og Kristó-
fer, hjaðnað niður í ekki neitt.
Allar efasemdir hennar sýnd-
ust nú fáfengilegar og ástæðu-
lausar, þegar miðað var við þá
miklu atbuði, er nú voru að ske
í heiminum. í annað sinn man
hún staðar frammi fyrir spegl-
inum. Og nú virtist henni hrukk
urnar í andliti sínu aðeins fá-
einar og lítt áberandi. Senni-
lega hefði Kristófer aldrei tekið
eftir þeim, hugsaði hún. Og ef
svo væri, þá þætti honum þær
sennilega aðeins til prýði. Sú I
var jafnan raunin, að karlrnönn-
um þótti mikið koma til alls þess
er áfátt var við konur þær, er
þeir elskuðu. Hún hvarf bros-
andi frá speglinum, þaut á stað,
sneri enn aftur til að taka með
sér ísöxina, sem hékk á snága í
fordyrinu við hlið gasgrímanna
tveggja, ásamt kaðli. Hún lagði
öxina um öxl sér, skellti hurð-
inni í lás og fór leiðar sinnar.
Þegar Marion lagði á stað,
hafði hún óljósa hugmynd um
það, að hún myndi trauðla ná
Kristófer áður en hann færi yfir
vatnið. Hann hafði talað um að
fara klukkan eitt og klukkan
var tæpan stundarfjórung geng-
in í eitt, þegar Marion kom til
hótelsins. En þar var henni tjáð,
að herra Lankersham hefði far-
ið fyrir um það bil hálfri klukku
stund með vélbátnum, sem hefði
farið yfir vatnið til að sækja
nokkra ferðamenn og væri enn
ekki kominn til baka. Þetta var
eini vélbáturinn í Staufen, og
það eina, sem Marion gat gert.
var að láta Hammelin gamla
róa sér yfir vatnið í hægðum
sínum. Hún hrópaði á hann og
bátinn hans, og karlinn skreidd
ist út úr hálf dimmum kofanum
sínum og deplaði augunum á
móti sóLnni.
— Ætlarðu yfh’ fjallið?
hneggjaði hann, þegar hann sá
ísöxina, sem Marion hafði með-
ferðis.
— Já, og ég er að flýta mér,
svaraði hún.
— Langar til að ná Englend-
ingnum bí'.ium? spurði Harr.rn-
elin. Eftir að hara járnað hesta
um langa ævi gat. hann með
nokkrum hætti lesið í huga'
manna.
— Já — kannske, svaraði Mar
ion hikandi, og gam!i maðurinn
deplaði til hennar augunum.
Hann kallaði Kristófer aldrei
annað en „Englendingurinn
hennar Marion“ og gerði sér
dátt í geði yfir því.
— Englendiigurinn þinn er
farinn fyrir fullt og allt, hneggj-
aði Hammelin. — Hann kvaddi
mig í morgua. Þeir góðu fara
en þeir slæmu eru kyrrir.
Marion horfði • óþolitimóð á
það, hvernig ströndin náigað-
ist. Hún greindi umhverfið þar
æ skýrar eftir því sem bát-
um miðaði áfram yfir vatns-
flötinn fyrir löngum og hægum
áratogum Hammelins gamla
— Það verður fagurt sólar-
■lag í kvöld og gott veður á morg-
un, sagði hann eftir að hafa
skyggnzt til veðurs. Hann birti
Marion veðurspádóm sinn eins
og hann væri að færa henni
gjöf, og hún tók undir á sama
I hátt.
BS NYJA biö s
í leynipjönnsta Japana
(„Secret Agent of Japan“)
Spennandi njósnaramynd.
Preston Foster,
Lynn Bari.
Börn fá ekki aðgang.
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
— Þakkir, faðir Hamme'tin,
sagði hún um leíð og báturinn
tók ndðri á sandrjfi og þaut
upp á ströndina áður en
gamla manninum vannst tími
til að brýna bátnum. ,
— Ekki er flas til fagnaðar,
sagði hann kuldalega. — Ef þú
hleypur svona, nærðu honum
aldrei. í fjallgöngum er þaul-
sæknin happadrýgst.
— Já, þakkir. Ég veit það,
sagði Marion óþolinmóð. Hamm
elin gaf sér góðan tíma til að
BS GAMLA BIÖ S
„Augu flotans"
(FLIGHT COMMAND)
Robert Taylor
Ruth Hussey
Walter Pidgeon
Sýnd klukkan 7 og 9.
Kl. 3%—6%
MAISE í GULLLEIT
(Gold Rush Maisie).
Ann Sothern .
rétta henni vaðsekk hennar.
— Leiðsög-umaður hótelsins
ætlar að fylgja tveimur ferða-
imönnum upp til Arli-sæluhúss-
i-ns. Þeir leggja á stað innan.
hálfrar stundar. Ef til vill væri.
réttara af þér að -bíða og slástx
í fylgd með þeim.
— Nei ég held ég fari heldur
á undan, sagði Marion og skalf
af óþolinmæði. — Mér er betra
að flýta mér og reyna að ná
Englendingnum mínurn, skil-
urðu
reeAL BLÁEViANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Páll undraðist mjög ró og festa Wilsons. — Hann óskaði
þess, að hann væri sjálfur gæddur slíkum eiginleikum. Hins
vegar gat hann ekki varizt því að láta sér finnast miður um
hörku þá og afskiptaleysi, er -hann auðsýndi drengnum, því
að Páll hafði hina mestu samúð með honum, þrátt fyrir allt
hið illa atferli hans fyrrum.
Hann fylgdi Wilson þögull eftir, þar sem hann stikaði
stórum niður fjörusandinn. Páll var dálítið aumur í liða-
mótunum eftir hrakningana. Að öðru leyti kenndi hann sér
einskis meins.
Nú leit Englendingurinn um öxl, og röddin var mun
mildari, er hann mælti:
— Ég kenni í brjósti um drenginn. — Þetta verður harð-
ur reynsluskóli fyrir hann.
Páli fannst sem hann sæi inn í sál Englendingsins. —
Bak við hið hrjúfa yfirbragð sló hlýtt og viðkvæmt hjarta.
Rannsókninni lauk með þeim ákjósanlega árangri, að
þeir félagar fundu nokkrar birgðir af ágætu skipsmjöli, sem
eigi höfðu skemmzt hið minnsta. Einn kassinn reyndist hafa’
að geyma flesk, sem áreiðanlega myndi endast margar mál-
tíðir. Annar kassi var fullur af baunum. Þeir fundu og mikið
af tvíbökum, sem nær engar skemmdir höfðu á orðið. En
brauðin voru alls kostar óæt. Jafnvel hundurinn nartaði í
þau af augljósri vanþóknun.
Þeir félagar seðjuðu hungur sitt með því að snæða’ tyí-
bökur og flesk. Að því loknu færði Páll drengnum góðan
málsverð. Hjálmar lá enn fyrir sem fyrr og gerði sig ekki
MYNDA-
SAGA
-P features
SOTTO STAy HERB AklP
OUTOFSI6HT? MAV6E
ONE OFTHESE POOÍ?S...
an emfty koom... ^
ponY Movef
WHO AfZE YOU?
WHAT PO YOU m
T WANT?
A PFESSIN6-KOOM?
MA.YEE ONE OFTHE
ENTERT/MNEV6 WOULP
HELP ME...

ÖRN: „Hér verð ég að vera og
reyna að dyljast. Kanske
kemst ég einhversstaðar inn í
mannlaust herbergi.“ Hann
fer inn í eitt herbergið: „Þetta
er setustofa. Kanske einhver
meðal starfsfólksins geti
hjálpað mér.“
UNG STÚLKA birtist að baki
honum og hefur byssu í
hendi: „Hreyfið yður ekki!“
skipar hún: “Hver eruð þér og
hvað viljið þér?“