Alþýðublaðið - 19.03.1944, Blaðsíða 8

«iL>YPUBiAma
Smmnáagur 19. íoarz 104Í.
■tjarnarbiösbe
VK heimílisambátfir
(Vi hemslavimior)
Bráðskemmtilegur sænsk-
ur gamanleikur.
Dagmar Ebbesen
Karl Ame Holmsten
Maj-Britt Hákansson
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
fþrótlakvikmynd
Ámanns
verður sýnd í Tjamarbíó í
dag kl. 1.30.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. h. í dag.
Mánudag kl. 5, 7 og 9.
YFIR KYRRAHAFIÐ
(Across the Pacific)
Spennandi amerískur
sjónlekiur.
Humphrey Bogart,
Mary Astor
Sidney Greenstreet
Bönnuð bömum innan 16 ára
tSLENZK SIÐVENJA!
ÁRIÐ 1729 kom út lýsing
Danmerkur ~ og Noregs ejtir
Jiinn najnjræga rithöjund og
skáld, Ludvig Holberg. —
Er þar nokkuð sagt jrá íslandi,
vinsamlegt jlest og rétt. Hol-
berg nejnir nokkrar hinar
verstu skröksögur, er þá gengu
erlendis um ísland og hrekur
þær. Segir þar á einum stað
t. d.:
„Menn, sem koma aj löngum
jerðum, jyrirverða sig eigi jyr-
ir að segja hinar ótrúlegustu
skröksögur, og ej menn haja á
móti þeim, sanna þeir þær með
eiði. Einu sinni sagði kaupmað-
ur ,sem verzlaði á íslandi, mér,
að hann hejði séð íslending
taka aj sér skóna og stýja þá
úr hneja eins og pönnukökur.
Ég hristi höjuðið til merkis
um, að ég tryði þessu ekki, en
hann lagði eið út á það, að
sagan væri sönn, og þá varð ég
að þagna.“
* * *
TVÆR TEGUNDIR karl-
manna jalla konunni einkum
vel í geð: Þeir, sem elska hana,
og þeir, sem virða hana að
vettugi. Louis Desnoyers.
MÝJA sm S rSMllA eso
I slfaatmí ðrlagairaa
sé ekki nóg af góðum háskólum
hér.
— Jæja, ef hann hefir ákveð-
ið þetta með sér, þá láttu hann
fara, barn. Ég leyfði Jonna að
fara að sínum vilja, gerði ég
það ekki?
— Mér fellur þessi 'hugmynd
illa í geð, sagði ég angruð. —
Ég óska ekki eftir að afhenda
þeim drenginn minn og láta þá
gera hann að ofstækismanni,
sem ekki hugsar neina sjálf-
stæða hugsun. ,
— Sagðirðu ekki, að maður
yrði að sannfæra unglingana
eða láta þá fara að eigin vilja
ella? Þú getur ekki sannfært
'hann fyrr en hann hefir verið
þar sjálfur. Drengurinn er
greindur. Von bráðar sér hann
í gegnum blekkingahjúninn.
Hann geir sér ekki grein fyrir
því sjálfur, hve mikill Ame-
ríkani hann er orðinn. Þú telur
mér ekki trú um, að þeir geri
úr honum fylgispakan nazista
þarna fyrir handan.
— Þetta er ekki mannfund-
ur, sagði ég. — Þú þarft ekki
að gylla hlutina fyrir mér um-
fram það, sem efni standa til.
— Þetta er skoðun mín, barn.
Eina ráðið til að lækna hann er
að senda hann þangað. Ég skal
veðja hverju sem er. Hann
kemur hingað aftur áður en
háskólamissirið er liðið. Hvern-
ig væri nú að fá sér blund.
Hvernig væri að rétta mér
höndina?
Verstu næturnar voru þær.
þegar verkfall stóð yfir í
Sprague-verksmiðjunni. I Giess
heim hafði ég litið á verkföllin
frá sjónarmiði verkamanna. Nú
leit ég á þau frá hinni hliðinni
— röngu hliðinni, fannst mér.
Ég er hrædd um, að ég hafi ekki
orðið Jóni að miklu liði á þess-
um nóttum. Ég deildi við hann
og var ósveigjanleg. — Fjand-
inn sjálfur, Marion, hrópaði
hann æstur. — Geturðu ekki
litið þetta sömu augum og ég?
— Mér þykir þetta leitt, Jón.
Vinur minn, ég get ekki gert að
þessu. Ég tek ávallt afstöðu með
þeim, sem minna mega sín. En
hlustaðu nú á mig. Gætir þú
ekki fært niður ágóða þinn og
orðið við kröfum þeirra?
— Ágóði, herra minn trúr!
Langar þig til að heyra, hvað
tekjuhallinn hefir verið tvö síð-
astliðin ár? Ef þessu heldur á-
fram, verð ég að loka verksmiðj-
unni, og hvað er þá um skjól-
stæðinga þína að segja, þá, sem
minna mega sín? .Þeir yrðu al-
gerlega atvinnulausir.
Það voru fundir og ráðstefn-
ur og Jón fór til Washington og
til Albany og aftur til Washing-
ton. Hann kom ekki heim í tvær
vikur, og að því búnu gekk hann
ag kröfum verkamanna að hálfu
og verkfallinu var lokið. En
þetta var annað áfall fyrir stolt
Jóns, að hann hafði neyðzt til
að láta undan. Ár leið og aftur
komu nætur, þegar snjóaði og
eldur var kveiktur í stónni og
enn var ofurlítil glóð í henni,
þegar ég vaknaði að næturlagi
og rauður bjarminn frá henni
endurspeglaðist á loftinu.
— Marion — barn? Ertu
vakandi?
— Já, Jón. Er það nokkuð?
Þú virðist svo eirðarlaus.
— Mig langar til að segja þér
ofurlítið. En ég veit ekki al-
mennilega, hvernig ég á að koma
orðum að því. Jæja, það er þetta:
ég ætla að hætta við verksmiðj-
una.
— Hætta við verksmiðjuna?
Ó, Jón ‘-----
— Já. Ég ætla að undirskrifa
þetta á morgun. Spraguefirmað
er úr sögu. Hvað segirðu nú?
—i Ég veit það ekki. Þetta er
svo óvænt-------
— Óvænt — ja, hver skollinn,
sagði hann, og ég öðlaðist óljósa
hugmynd um þá baráttu, sem
hann hafði orðið að heyja við
sjálfan sig vikum og mánuðum
saman, áður >en hann komst að
þessari niðurstöðu.
—* Allt í lagi, Jón, ef þetta ger
ir þér lífið léttara---
— Miklu .léttara. MiMu. Ég
fæ þægilegt starf. Þeir eru mér
mjög góðir. Þeir ætla að gera
mig að varaforseta eða eitthvað
þessháttar. Einn af varaforset-
uninn þeirra, þannig er það.
Þetta hæfir mér ágætlega.
Hann fór að hlæja, og ég ótt-
aðist að hann yrði móðursjúkur.
En hann náði valdi á sér og rétti
út höndina og ég tók þétt í hana.
Og eftir nokkra stimd létum við
bæði sem við værum sofandi.
Aðra nótt að vorlagi söng fugl
sem óður væri í runna úti í
garðinum. Gluggginn var opinn
og tjöldin fyrir honum bærðust
til í andvara næturinnar. Sterka
angan frá jasmínunum við enda
grasflatarins lagði inn í herberg
ið.
— Marion, ég þarf að spyrja
þig að ofurlitlu.
—• Færðu ekki höfuðverk af
þessum söng í fuglinum og lykt
inni af jasmínunum?
— Hlustaðu á mig, barn.
Myndi — myndi þér þykja mjög
mikið miður, ef við yrðum að
hætta að feúa í Elmridge?
— Hætta að búa í Elmrigde?
— Já, hætta að búa í Elm-
ridge og taka á leig'u minna hús
eða íbúð, eða hvernig sem þú
vildir hafa það. Og kannske gaet
um við komizt af með tvo þjóna?
— Ég held, að það sé ágætt,
sagði ég eins stillilega og mér
var unnt. — Það er ágætt, Jón.
Nú fara drengirnir allir von
bráðar að heiman, og þá er þetta
[Eiginkonur
hljómlisiamanna.
(Orshestra Wives)
Skemmtileg „músikmynd“
Aðalhlutverk:
Lynn Bari
Ann Rutherford,
Carole Laandis
Virginia Gilmore,
Cesar Romero,
Glenn Miller og
hljómsveit hans.
Sýnd k. 3, 5, 7 og 9.

Sala hefst kl. 11 f. h.
hús alltof stórt fyrir okkur. Ég
óttaðist það. Hér hefði orðið svo
hræðilega einmanalegt, held-
urðu það ekki? Ríkidæmi skap-
ar manni bara óþarfa erfiði og
umstang.
— Þú ert ágæt, barn. Ég var
hræddur um, að þér þætti þetta
mjög miður. Mér þykir leitt að
þurfa að ibaka þér þessi leiðindi,
Marion, stúlkan mín. Ég er mis
heppnaður maður, um það er
ekki að villast. Væri nú ekki rétt
að þú gæfir mér höndina?
lynslóóir koma
kynslóðir fara.
(Forever And a Day)
Ray Milland
Charles Laughton
Ida Lupino
Merle Oheron
o. fl. o. fl. __
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11. — Allur ágóði af sýn-
ingu myndarinnar rennur til
Rauða Kross íslands og
Ameríku.
í>að er skrýtið, að ég get
aldrei hugsað um Jón, sem lát-
inn mann og mig sem ekkju. Ég
hugsa alltaf um hann eins og
hann væri bráðlifandi og mér ná
lægur. Ég sténd mig oft að því
að hugsa sem svo: þetta verð ég
að segja Jóni, hann mun hlæja
að því. Og: ég verð að spyrja
Jón ,hvort ég eigi að gera þetta
eða hitt eða láta það ógert. Og
þegar ég varð ástfangin af
Kristófer var fyrsta hugsun
mín þessi. Hann er einn af þeim
IV3EÐAL BLAIV8ANNA
EFTIR PEDERSEN-S EJ ERBO
þeir yfirgáfu blökkumennina á ströndinni við dvalarstað
þeirra.
Ferðin hafði nú tekið tíu sólarhringa.
— Ef þessi straumur og veður helzt svona áfram, eru
góðar líkur til þess, að fyrirætlun okkar heppnist, mælti
Páll við Wilson.
— En við eigum enn langt í land.
Já, þetta var löng ferð, mun lengri en þá hafði nokkru
sinni órað fyrir.
Landslagið tók að breyta um svip.
Það var eins og fjöllin viku lengra upp í landið. Fjaran
varð mun breiðari er fyrr. Gróður allur minnkaði, svo og
dýralífið. Fuglar sáust enn sem fyrr, en það varð jafnan
minna um skjaldbökur.
Þeir félagar ákváðu að sitja um kyrrt í nokkra daga og
safna birgðum áður en þeir héldu ferðinni áfram. Það virtust
allar líkur til þess, að þeir myndu sigla meðfram eyðimerk-
urkafla, og það var erfitt um það að spá, hvenær þeir myndu
koma þangað, sem næg föng byðust. Auk þess fundu þeir
uppsprettulind með hreinu og hressandi vatni.
Vel birgir af þurrkuðu og söltuðu skjaldbökuketi og í
þeirri von, að aldrei myndi til þess koma, að ekki .byðust
gnægðir ætilegra lindýra, héldu þejr ferðinni áfram.
Það tók átta daga siglingu aá komast framhjá eyði-
mörk þeirri, sem nú hafði tekið við, og matarbirgðir þeirra
HOPE THEY OPEM FIRE
IM TIIWE, BEFORE THE
ME55ERSCHMITTS CATCH
VAHCC /
MYNDA
SH6A
ÖRN: „Þetta eru okkar skip.
Nazista flugvélarnar munu
elta okkur í gildruna. Ég vona
bara að þeir feyrji að skjóta
áður en nazistarnir uppgötva
gildmna.“
FORINGI á skipinu hrópar til „Skjótið ekki, piltar, þetta er
manna sinna við byssurnar: /ein af okkar eigin flugvélum“.