Alþýðublaðið - 06.06.1944, Blaðsíða 8

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagnr 6. júní 1944.
I straumi örlaganna
í ÁGÚST 1933 sagði Adolf
Hitler ríkiskanslari:
„Meðan ég er ríkiskanslari,
skal ekkert stríð verða, nema á
okkur verði ráðizt af öðrum
þjóðum.“
* * *
SAMUEL GOLDWIN kvik-
myndajöfur, tekjuhæsti maður
Ameríku, segist fara í bíó á
hverju kvöldi, því að betra sé
illt að gera en ekkert!
*
NAFNBÓT
JÓN, SEM ER vel þekktur
broddborgari í okkar kæru
Reykjavík, var einu sinni á
ferð uppi í sveit. Skömmu áður
en hann fór að heiman, hafði
hann verið kjörinn heiðurs-
meðlimur góðgerðafélagsins B.
fyrir höfðinglega gjöf til starf-
seminnar og var ekki fjarri
sanni, að hcnn væri nokkuð
hreykinn af slíkum heiðri.
Hann gisti hjá Árna bónda,
sem hafði í ríkum mæli þá þjóð-
legu eiginleika að vera spurull,
málgefinn og meinyrtur.
Ámi tók rausnarlega á móti
gestinum og kjaftaði hver tuska
á þeim fram yfir miðnætti.
Barst talið meðal annars að
góðgerðarfélagsskapnum B. og
heyrði Árni að Jón var þeirri
stofnun mjög kunnugur. Hann
spyr því Jón, hvort hann sé
meðlimur í félaginu og svarar
Jón því þannig, að hann sé
ekki vevjulegur félagsmaður,
heldur heiðursfélagi.
Þegar Árni heyrir að Jón er
heiðursmeðlimur, brosir hann í
kampinn og segir:
„Nú, þá er málið alveg Ijóst
fyrir mér, þér eruð þá eins og
við köllum hérna, aðeins gervi-
limur félagsins.“
ekkert sé eins æsandi og marr
í gólffjöl, þegar maður sé að
læðast inn í herbergi giftrar
konu. Þú veizt, það eru þessir
atburðir, sem gerast á sveita-
setrum einhverra manna um
helgar. Ég geri ráð fyrir, að
þessi maður verði að læðast á
sokkaleistunum inn í svefn-
herbergi lögmætrar eiginkonu
sinnar. Jæja, fyrir mér er þetta
hreyfing og andrúmsloft járn-
brautarlestar. Og fyrir þér?
— Eftir því, sem ég man
bezt, dreymdi mig um sterkan
mann, sem tæki mig í arma sína
og bæri mig inn fyrir þröskuld
gamallar marmarahallar, þegar
ég var sextán ára, sagði ég.
— En hvað það er viðurstyggi
legt. Ég vona að hann hafi ekki
gert það. Og seinna, þegar þú
varst vaxin upp?
— Ég veit það ekki. Kannske
gamall loðfeldur úr þvottabjarn
arskinni-----sagði ég við glugg
ann minn.
— Er ekki um neitt annað að
ræða' en gaimlan loðfeld úr
þvottabjarnarBkinni? spurði
Kris sinn glugga.
— Ég þekkti stúlku, sem
fannst gott að finna grófgerðan
yfirfrakka við kinn sína. Og
Iheyra karknann slá úr pápunni
sinni við arinihilluna, sagði ég
við gluggann minn, og velti því
fyrir mér, hvort ég hefði nú sagt
Of mikið. En Mikael virtist hafa
gleymt nærveru minni. Ég
horfði ekki á hann, heldur hélt
athyglinni fastri við neðanjarð-
ar landslagið, sem leið fyrir
gluggann. En ég heyrði, að hann
bro'sti, þegar hann hélt áfram
játningu sinni áfram.
— É;g skal játa, að þetta á allt
rætur sínar að rekja til bókar,
sem ég hnuplaði úr hillu frá móð
ur minni, þegar ég var táu ára.
í henni var allgerla lýst freist-
ingu í járnbrautarlest. Það hafði
mikil láhrif á mig, og hefir það
jafnvel enn. Þú mátt eiga marm
arahöllina þína. Ég vil vera í
járnlbrautarlest með stúlkunni,
sem ég elska. Ég vil vera einn
með henni á þriöngum klefa, þar
sem b'látt næturljós og aðvörun
um hættu er prentuð á þremur
tungumálum. Loftið er þurrt,
angan af farangri, leðri og ilm-
vatni, sem hefir hellzt niður.
Ég I/oka hurðinni og við erum
ein okkar liðs. Seinna, þegar
myrkt er orðið, sé ég andlit henn
ar bregða fyrir, þegar lestin fer
fram hjlá ljóskerum. Heyrðu mig
— tala ég of mikið.
— Skeði þetta svona í bók-
inni, sem þú hnuplaðir, eða hef-
ir þú ákveðnari hugmyndir um
stúlkuna? spurði ég. Ef hann ætl
aði að verða lausmláll, gat ég
orðið það Mfca.
— Auðvitað hefi ég ákveðnar
hugmyndir. Þú myndir verða
hissa á Iþwí, hvað þær eru ákveðn
ar, ef ég skýrði þér frá því,
■ sagði hann við gluggann sinn.
• Þegar í stað var ég gagntek-
in afbrýðisemi. Til þessarar
stundar hafði það aldrei hvarlað
að mér, að Kristófer ætti sér
aðra sögu en þá, sem ég hafði
komið við. Auðvitað vissi ég það,
að karlmenn lifa ekki neinu
meinlætalífi. En eins og sér-
hver ástfangin kvenmaður hafði
ég reynt að telja mér trú um
það, að karlmaðurinn rninn væri
undantekning frá þessari reglu.
Ég hafði litið á hann sem ein-
mana flóttamann og hálf gildings
eign mína. Ég hefði átt að vita
þetta, hugsaði ég beisk í skapi.
öllíkir karlmenn eru ekki til. Eg
gerði mér mynd af þessari
stúlku í huganum. Hún var Ijós-
hærð og hávaxin, hrokafull án
þess að gera sér grein fyrir því
og kornung.
— Er hún ensk spurði ég og
sýndi meiri skort á háttvísi en
ég ihafði 'nokkru sinni áður gert.
Kristófer sneri undrandi vanga-
svip að mér og fór að hlæja.
— En'sk? Drottinn minn góð-
ur, nei! Það hefir verið of mik-
il innilokun á þessari litlu eyju
okkar. Ég hygg ekki, að það sé
um neinar verulegar ástríður að
ræða tmilli enskra karla og
kvenna. Raunverulega erum við
'öll foræður eða systur á einhvern
hátt. Hvernig hefði ég átt að
geta orðið ástfangin í mann-
eskju, sem líktist mér sjálfum?
En hvað ég var foeimsk þessa
nótt, Kris, vinur minn! Það
eina, sem ég skildd, var það, að
þú værir 'ástfangin .af annarri
stúlku, og að þú hefðir gert þér
ómak til að gera mér aðvart
um það, til þess að ég hætti að
gera mig að bjána. Alveg eins og
nóttina, sem þú kveiktir á eld-
spýtu til þess að ég hætti að
gráta. í örvilnun minni foauð ég
þér góða nótt og fór inn í klef-
ann minn. Og 'þetta var i eina
skiptið, sem við töluðum um
pokkuð eins persónulegt og ást
— þangað til mOrguninn, sem þú
komst inn lí foefbergið mitt til
að kveðja mig. Það var dögg í
hárinu á þér, og þú japiaðir á
strái, og ég hélt dauðaháldi í
hina heimskulegu virðingu
mlína . ..
Þegar ég fcom aftur til Stauf-
en lá Mikael í rúminu með há-
an hita, raunverulegan sótthita.
— Eg spjallaði dálítið við
gamla ólyktarpokann hann dr.
Konrad, skýrði hann mér ffá.
— Við 'ákváðum að breyta um
lækningaaðferð, og þetta er
fyrsti árangurinn.
— Það er ekki verulega vel
heppnað, eða er það? sagði ég. —
Og einmitt þegar ég var foér ekki
' til að annast þig.
— O, það er allt í lagi, sagði
Mikael. — Þú Ikynnir að hafa
orðið til óþæginda. Ég hefði ekki
kært mig um, að þú værir að
mótmæla þessari ákvörðun.
ass NYJA BfÖ a
Sigurinn í Tunis.
(Tunisian Victory)
Hernaðarmynd, tekin afj
ljósmyndurum Brezka og
Ameríska hersins, á vígvöll-
unum í Tunis og víðar.
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Þetta er mitt einkamál, þegar
alls er gætt.
— Hvaða ákvörðun, Milky í
guðs nafni?
— Konrad sagði mér, að það
væri eimskis árangurs að vænta
af þvá, sem hann kallaði íhalds-
samar aðferðir. Hann spurði mig
hvort ég vildi tefla á tvær hætt-
ur, og ég hugsaði málið og svar-
aði játandi.
— Hvaða tvær hættur —?
spurði ég hikandi.
S5 GAHHLA BIO 55
B
|„Bros gegnum fárw
(Smilin’ Througfo)
Jeanette MacDonald
Brian Aherne
Sýnd kl. i, 1 og 9.
Týnda gullnáman
(Secret of the Wastelands)
Cowboy-mynd með
William Boyd.
Sýnd kl. 5.
/Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
O, íþetta venjulega. Það eru
Mkur á foata, en það getur líka
eins verið, að mér fari smám
saiman versnandi. Þú tekur mér
þetta ekki illa upp, mamma, er
það? sagði foann, þegar ég var
þögul við þessum fregnum.
Eg vissi, að ég vár aðeins
dökkur og ógreinilegur skuggi
við hlið hans og lagði foöhd mína
í Ihönd foans, sem var foeit og ó-
styrk.
— Jæja'— Milky--------
J
w/?a
&
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR FEDERSEN-SEJEKBO
Herra Wilson talar af kappi og ákafa, en trúboðinn,
'Sem gengur við hlið hans og er orðinn hvítur fyrir hærum
af vinnu og sorg, hristir höfuðið öðru hverju. Lifcs, þegar
Wilson virðist hafa sagt allt það, sem honum liggur á hjarta,
réttir Jefferson úr sér og segir hinni sérkennilegu, mildu
rödd sinni:
— Maður hleypur ekki af hólmi, fyrr en starf manns
hefir borið árangur. Og enda þótt þú hafir satt að mæla
varðandi börnin, að þau verði að komást undir áhrif sið-
menningarinnar til þess að uppeldi þeirra megi takast vel,
og ég þakka þér mikillega hið rausnarlega og göfugmann-
lega boð þitt, þá verðum við að vera hér kyrr. Börn mín
munu heldur ekki yfirgefa föður sinn, aldrei! En þegar
ég áræði að fela starf mitt Tommý og hinum, þá — já, þá
förum við foéðan, ef guð lofar.
— Er þetta þitt síðast orð?
— Já, þetta er mitt síðasta orð.
Hann leggur áherzlu á séhhvert orð og horfist festu-
lega í augu við vin sinn með bros á vörum.
—- É'g þekki þig, Jefferson, og met þig mikils. En ég
vænti þess, að þú komir ti'l mín á landsetur mitt, þegar þú
kemur til Englands. Þú og þínir eru hjartanlega velkomnir
til mín, það veiztu. Og eitt ennþá: Ég sendi þér eitthvað
þér til dægrarstyttingar og skemmtunar þessi ár, sem þú
verður hér. Ég foefi heimilisfangið í Adelaide, sem þú gafst
mér upp. Ég sendi þér einkum bækur, sem þú getur notað
við að mtennta börnin, sér í lagi þó Alísu.
— Þakka þér innilega, gamli góði vinur, þetta þigg ég
með þökkum. Og ég skal til endurgjalds skrifa þér öðru
r HAVE ALREAPY GIVEN VOU ALLTHE
PATA ON TOIAJN M/IIA/ILL 5IMPLV RE~
PEAT THAT IT LOOKS LIKETHE BEtelNNINO
0FA5TR0N& NAZI COUNTEROFFENSIVE
INTHI5 9ECT0R/
VOU MUST BE PREPARED FOR 5ERI0U5
ACTION/THIS MAV IMPERIL OUR CENTRAL
ITALÍAN P0SITI0N5/ YOU’LLíjET FURTHER
0RDER.5 WHENJ VOU EEACH TOWN M/
HEMFORMGINISr (talar við flug
mennina.): Ég hef nú skýrt ykk
ur nákvæanlega frá öllu við-
komandi foorginni M. Ég skal
aðeins endurtaka það, að svo
virðiist, sem þar séu nazistarn-
ir að undirfoúa mikla gagnsókn.
Þið megið búast við harðri mót
spyriiu.
FLUGÉORINGINN: „Larkin
liðsfóringi! Hvað gengur eigin
lega að Erni?“
LARiKIiN: „Það er — það er bara
persónulegt. Það var stúlka í
leikhópnum, sem hann kynnt-
ist----og nú er hún farin og
— jæja-----< —.“
FLUGFORINGMN: „Já, ég
skil.