Alþýðublaðið - 06.07.1944, Qupperneq 8

ALÞYÐUBLARIÐ
Fimmtudagur 6. júlí 1944»
SSTJARNABBIOSBS
Tsarifsyn
Stórfengleg rússnesk mynd
frá vörn borgarinnar Tsar
istsyn — nú Stalingrad —
árið 1918.
Aðalhlutverk:
IVT. Gelovani (Stalin)
NT. Bogolyubov (Voroshilov)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 12
ara.

MAÐUR NOKKUR kom eitt
sinn utan af landi að vetrarlagi
í sjávarþorp hér sunnanlands og
stundaði þar atvinnu yfir vet-
urinn. Fæði fékk hann í
„prívat“-húsi.
Einn daginn gerði ofsarok
með blindbyl en samt mætti
maðurinn í hádegismatinn.
Er hann hafði lokið máltíð-
inni og var í þann veginn að
fara, snýr hann við aftur og
segir: „Það er annars bezt ég
drekki þrjúkaffið líka, ég þarf
þá ekki að koma aftur“.
* * *
ÞAÐ VAR einhverju sinni á
framboðsfundi, er þingmanns-
efnin höfðu lokið annarri um-
ferð af ræðutíma s'ínum, að orð
ið var gefið laust fyrir fundar-
menn.
Allmargir tófku til máls og
þar á meðal sóknarpresturinn.
Tók hann mjög málstað þing-
manns kj ördæmisins, því að
mótstöðu mennimir höfðu deilt
allharkalega á hann. Benti
hann á, hve framfarirnar hefðu
verið miklar síðan hann v&rð
þingmaður fyrir kjördæmið.
„Þegar ég kom hér fyrst“, seg
ir prestur“, voru aðeins 900 í-
búar hér, nú eru þeir orðnir
1300. Ef þetta eu ekki fram-
farir, þá veit ég ekki hvað fram-
farir eru“.
Næst fengu þingmannsefnin
orðið og talaði fyrstur einn af
mótstöðumönnum þingmanns-
ins og segir:
,JMargur hefir nú farið illa
með þingmanninn en enginn
eins og þessi prestur. fíann
kennir honum um allar barn-
eignimar hér í plássinu undan
farin ár“.
um. Hamn var tortrygginn.
Œíugsanir geta breytt öllu um
hverfinu fyrir okkur. Carrie
hafði verið trufluð í hugsunum
sínum og dor (upip rétt á eftir
Hanson. Meðan hún stóð 'þarna
niðri, fhatfði hún fundið á sér,
að Drouet fcæmi ekki, og henni
fannst hún (hatfa verið móðguð
á einhvern hátt, einis og hún
heifði verið svikin — af því að
hún væri ekki nógu góð. Hún
fór upp, en þar var allt þögullt.
Minna sat við borð og saumaði.
Hanson var háttaður. Carrie var
Isvo þreytt o>g vonsvikin, að hún
megmaði ekki að segja meitt ann
að en hún ætílaði að fara að
hátta.
,,Jiá, það er foezt fyrir þig,“
sagði Minna. ,,Þú átt að fara
snemtma á fætur einis og þú
veizt.“
Um mor^priinn var allt ó-
breytt. Hamson var að fara út
úr dynunum, þeg>ar hún kom á
fætur. Minna reyndi að tala við
hana, meðan þær borðuðu morg
umverðinn, en þær iáttu ekki
rnargt isameiginllegt, ■ sem þær
gaitu talað um. Carrie fór gang
andi til vinnunnar eins og rriorg
uninn áður, því að hún var foúin
að sjá, að hún átti ekki einu
sinni fyrir fargjöidum, þegar
hún var búin að foorga fæði og
húsnæði. Þetta var alíLt jafn löm
urlegt. En morigunsóiin rak
kvíðann á tflótta, eins og hún
gerir aílíLtaf.
Yinnudagur hennar í skóverk
smiðjunni var langur en ekki
eins þreytándi og dagurinn áð-
ur, en ntú var ekkert mýtt fyrir
henni. Verkstjórinn stanzaði við
foorð hennar, þegar hann gekk
■um saldnn.
„iHivaðan komið þér?“ spurði
hanm.
„Herra Brown réð mig hing-
að,“ svaraði hún.
„Niú já, igerði hann það!“ Eétt
á eftir sagði bann: „fteynið að
láta Iþetta ganga sæmilega.“
V ersmiðj ustúllfcurnar voru
jafnvel enn verri í augum henn
ar. Þær virtuist ánægðar með
blutskipti >sitt og vonu að viissu
leyti „íhversdagsffiegar11. Carrie
hafði meira >íimyndiunarafl en
þær. Hún var ekki vön mlálllýzk-
um. Hún hafði foetri smekk fyrir
fötum. Henni leiddist að hlusta
á stúlkuna sem isat niæst henni
og var taisvert þverúðarfullll.
’„Ég segi bráðum upp héma,“
heyrði búh hana isegja við sesisu
naut sinn. „Ég held ekki heilsu
með þessum launum og öllum
mínum vökum.“
Þær vorú ófeimnar í tilsvör-
um við karflmennina, foæði unga
■o>g gamffia, sem unnu þarna og
sögðu ruddalega „brandara“,
sem hún hneykisilaðist mjög á
fyrlst lí stað. Hún fann, að hún
var álitin vera eins og hinar og
þeir ávörpuðu hana samkvæmt
því.
„Halló,“ sagði einn af verka-
mönnunum við 'hana í matarihlé
inu. „Þú látur ekki sem verst
út.“ Ha,nn fojóst við að heyra hið
vanalega: „Æ, skiptu þér ekki
af þvá,“ en þegar Carrie gekk
burt án þesis að svara, varð hann
sneyptur og dró sig auaningjaleg
ur í hlé.
Þetta kvöfld var hún enn
meira einmana — það varð stöð
uigt erfiðara að þola þetta líf.
Hún sá það, að hjónin áttu sem
sagt enga kunningja. Hún fór
því niður oig stóð stundarkorn
úti á tröppum og skömmu seinna
þorði hún að ganga lítdð eitt eft
ir strætinu. En hið léttilega
göngulag og frjálslfiiga látbragð
hennar vakti atfoygli margra.
Hún varð skelkuð við fram-
hleypni manns nokkurs sem
hún mætti. Það var vel iklæddur
maður um þrátugt, sem hægði
ferðina, horfði fast á hana og
sagði:
„Þiér eruð að iganga yður til
skemtmtunar í kvöld ungfrú
góð.“
Carrie leit undrandi á hann,
en áttaði feig fljótlega og sagði:
„Fyrirgefið, en ég þekki yður
ekki,“ og hörf-aði aftur á bak.
„Hlvað sákar það,“ sagði mað-
urinn iismeygilega.
Hún eyddi ekki fieirum orð-
um á hann, en filýtti isér burt
oig kom móð og másandi að húsi
Minnu. Það var eitthvað í augna
ráði mannsins, sem skelfdi
hana.
Seinni hluti vikunnar leið á
sivipaðan hátt. Eitt eða tvö kvöld
var hún of þreytt tii að ganga
heim og fór í strætisvagni. Hún
hafðd ekki mjög isterka líkams-
Ibyggingu og hana verkjaði í bak
ið af að sitja allan daginn. Eitt
kvöildið fór hún að hátta á und
an Hanson.
Það heppnalst ekki alltaf að
gróðursetja jurtir og ungar stúlk
ur á nýjum stöðurn. Þær þarfn-
ast stundum betri jarðvegs og
hlýrra loftsiagis tifl. þess að halda
eðlilegum vexti. Það hefði verið
betra, ef hún foefði smám sam-
an getað iagað isig eftir loftslag
inu — ef breytingin hefði ekki
verið svona snögg. Það hefði far
ið foetur fyrir henni, ef hún hefði
ebki fengið stöðu istrax og hefði
getað Iséð mieira af foorginni áð-
BIO
Hrakfallabálkar.
(“It Ain’t Hay”)
Fjörug gamanmynd
með skopleikurunum
Bud Abbott og
Lou Costello.
Sýnd ld 5, 7 og 9.

OAMLA BIO
Flugmærin

(Wings and the Woman)
Kvikmynd um flugkonuna
Anny Johnson.
Anna Neagle
Robert Newton
Sýnd kl. 7 go 9
Næturflug frá
(hungking
Robert Preston
Ellen Drew
Sýnd kl. 5
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang
ur, ien það var hennar heitasta
löngun.
'Fyrsta morguninn, sem rign-
ing var, uppgötvaði hún, að hún
átti eniga regnfoMf. Minna lánaði
henni sína, sem var slitin og upp
lituð. Bn hégómagirni hennar
mótmæilti þessu. Hún fór inn í
stóra verzlun og keypti sér regn
hliíf og eyddi í það rúmum doill-
ar af isínum vesælu ilaunium.
„iAf hverju varstu að þessu,
Carrie?“ sagðd Minna, þegar
hún sá hana.
„Mig ivantar regnhlíf ,“ sagði
Carrie.
„Þetta er svo beiim!skulegt.“
Carrie igramdist þetta, en hún
svaraði en>gu. Hún ætflaði sér
ekki að verða venjuleg verk-
smiðjulstúllka1, hugsaði hún, og
þau þurftu ekki að foaflda það.
Fýrlsta laugardagskvöldið
f foorgaði Carrie fæði og húsnæði,
i fjóra dollara. Minna tfann tií
I ruokkuns samvizkúbits, þegar
BJORNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
langt sem augað eygði, lifði fólk þarna undir snæhafinu og
undi hag sínum hið bezta.
Hingað >og þangað brá rauðleitum bjarma frá skján-
um á kofa yfir snjóbreiðuna. Öðru hverju kom skinnklædd
vera skríðandi á f jórum fótum út hinn langa, lága, steinlagða:
gang, sem lá frá kofanum undir bert loft. Og alltaf mátti
sjá stóra og svanga hunda, sem ráfuðú um og vældu á köld-
um nóttum.
Úti á firðinum, huldir frostþokunni, stóðu veðurbarðir
veiðimenn á verði við vakirnar, bar sem selanna var von.
Þarna stóðu þeir tímanum saman, óbifanlegir, með skutul-
inn tilbúinn í hægri hönd. Öðru hverju lyftu þeir fæti til
þess að frjósa ekki fastir við ísinn, Aðrir voru á ferli úti á
milli skerjanna með boga og örvar og hættu sér æ lengra
burt eftir því sem vestarforðann þraut og frostið lokaði öll-
um sundum.
Og enda þótt sulturinn og neyðin væri jafnan mikill var
þó sjaldgæft, að menn dæju. Þegar síðasta stykkið af frosnu
spiki var til þurrðar gengið og dáið á lýsiskolunni, þá hnipr-
aði fólkið sig saman á fletunum og setunum. Þar sat það
hljótt og hógvært og beið þolinmótt þeirrar stundar, er
ATTHrNT/ON!
ALL FLÍ6HT OFFIŒRS OF.
SQUAPROH 32 VUtLL REPORT
AT ON.CE TO HEADQUARTERS !,
THAT MEANS ME/ WE'RE 60ING
INTO ACTION / NOWI CAN'T 5EE
KATHy.-.WELL. PARLIN6, THAT'S
JUST ANOTHER LITTLE SCORE W£
HAVE TO SETTLE WITHTHE NA7IS/
BACK IN TOWN M... / DR. NORTH ?
FIFTH BED ON
THE LEFT/
WHERE CAN I FINP
PR. NORTH, PLEASE/
HELLO,
DOCTOR..
HOWARE
VOU FEEUN6
NOW 2
WELL, TO DIA6N0SE
MV OWN CONDITION
I I WOULD SAY... PATIENT
SHOWS SHOCK SYMPTOMS,
UNEVEN PULSEAND HIS
CHANCES OF RECOVERY
ARE MUCH BETTER...
NOW...
fNDA
IA6A
HÁTALARINN:
Allir flugföringjar í sveit 32
verða að mæta þegar í stað í
aðalbækistöðvum sínu>m.“
ÖRN: „Mér mun> þá ekki til set-
unnar boðið og nú get ég ekki
íengið að hitta Kötu. Jæja elsk
an anlín, þetta verðum við að
þofla. Þetta eigum við einnig
að þakka naztfstunum “
(í BORGINNI M). Kata: „Hvar
get ég fundið Niorth lækni?“
KA.TA: „Sælir læknir, hvernig
líður yður?
LÆKNIRINN: „O, jæja, ef ég
æt.ti að 'gefa mér sjúkdómslýs-
ingu, þá myndi ég haía hana
HJÚKRUNARK.: „Nortfo lækni,
í fiimmta rúmi tifl vinstri.“
svona: sjíúklingurinn hetfir feng
ið snert af tangaátfaili, blóðrás
in er óregluieg, en nú eru mikl
ir möguieikar á iþví að hann
muni ná sér.“