Alþýðublaðið - 30.07.1944, Blaðsíða 4

ALÞYÐUBLAÐiO
Sanumdagnr 3§. júlí 1944
■ TJARHARBICSB
Kossaflens
(Kisses for Breakfast)
Bráðfjörugur gamanleikur
Dennis Morgan
Jane Wyatt
Shirley Boss.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
°g
(The Heat’s On!)
Amerísk músik-
gamanmynd.
Mae West.
Victor Moore.
William Caxton.
Xavier Cugat
og hljómsveit hans.
Sýnd mánudag kl. 5, 7, 9.
AUM BLESSUN.
Þegar Abraham Lincoln var
drengur að alast upp hjá Tom
ýöður sínum og Sarah Bush
stjúpu sinni, sem var honum
sem mætasta móðir, var oj't
pröngt í búi hjá þeim hjónun-
um í Litlu Dúfnavík, svo ao
ekki var annað til matar en
kartöflur. Einu sinni, þegar
ekki var annað á borðum en
kartöflur, færði faðirinn drottni
þakkir fyrir blessaðar kartöfl-
umar. Þá sagði drengurinn í
hálfum hljóðum: „Ja, þetta er
nú ayma blessunin.“
* * *
GAMLIR KUNNINGJAR.
Tónlagasmiður nokkur kom
með handrit af söngsmíði sihni
til Rossini, sem, meðan hann
hlýddi á hinn spila, tók hattinn
stöðugt ofan og lét hann jafn-
óðum upp aftur. — Tónlaga-
smiðurinn spurði, hvort honum
væri of heitt.
„Nei“, svaraði Rossini, „en
það er vani minn að taka ofan,
þegar ég mæti einhverjum, sem
ég þekki. Og það eru svo marg-
ir, sem ég þekki í söngsmíði
yðar, að ég verð alltaf að lyfta
hattinum.“
w * *
KOSSARNIR eru eins marg-
víslegir cg munnarnir, og munn
arni' eins og mennirnir.
á efri hæðinni“, sagði Drouet.
„Ég get talað við hana“,
sagði Carrie án þess að hugsa
sig um.
Drouet leitaði að pappír og
penna, meðan Carrie skipti um
föt. Hún gerði sér varla Ijóst,
hvers vegna boð Hurstwodd
heillaði hana mest.
VÁ ég að hafa sömu hár-
greiðslu og í gær“, spurði hún,
þegar hún kom fram og var
ennþá hálfklædd.
„Já, auðvitað", svaraði hann
fjörlega.
Henni létti við það, að hann
skyldi ekki taka eftir neinu.
Hún áleit samt ekki, að hana
langaði svo mikið til að fara
þetta, vegna þess að 'hún væri
hrifin af Hurstwood. Henni
fannst hún geta skemmt sér
betur með Hurstwood og Drou-
et en í nokkrum öðrum félags-
skap. Hún gerði sér far um að
líta vel út, og þau fóru síðan
af stað, þegar Carrie var búin
að afstaka sig við frú Hale.
„Heyrið þið nú“, sagði Hurst-
wood, þegár þau komu inn í
ganginn í leikhúsinu. „Við er-
um öll óvanalega glæsileg í
kvöld.“
Carrie fékk hjartslátt, þegar
hann leit á hana viðurkenning-
araugum.
„Jæja, við skullum halda á-
fram“, sagði hann og gekk á
undan þeim inn í salinn.
Salurinn ljómaði beinlínis af
fallegum fötum. Það var eins
og glæsilegasta fólk, borgarinn-
ar væri þama saman komið
þetta kvöld.
„Hafið þér séð Jefferson áð-
ur?“ spurði hann, þegar pau
voru setzt i stúkuna, og hall-
aði sér að Carrie.
„Nei“, aldiei“, svaraði hún.
„Hann er dásamlegur, dá-
samlegur“, hélt hann áfram og
hrósaöi honum eins og hann
hafði séð gert í blöðunum.
Hann sendi Drouet eftir leik-
skrá og talaði um Joe Jeffer-
/son við Carrie á meðan. Carrie
var alveg heilluð af umhverf-
inu, skrautinu í stúkunni og
glæsimennsku Hurstwoods
Nokljrum sinnum mættust
augu þeirra af hendingu, og
Carrie varð gagntekin af und-
arlegum tilfinningum, sem hún
hafði aldrei fundið til áður.
Hún gat ekki skilið það. því að
í næsta skipti sá hún aðems
sakleysi og jafnvel kæraleysi
í augnaráði hans.
Drouet tók 'þátt í samræðun-
um, en hann var næstum leið-
inlegur í samanburði við
Hurstwood. Hurstwood skemmti
þeim báðum, og nú varð Carrie
það ljóst, hve hann var þeim
miklu fremri á margan hátt.
Henni fannst ósjálfrátt, að hann
væri sterkari fog hærri, en samt
svo blátt áfram. Þegar þriðja
þætti var lokið vissi hún, að
Drouet var góð sál, en iftið ann-
að. Hann féll í áliti hjá henni
með hverju augnabliki, vegna
samanburðarins.
„Ég skemmti mér alveg
prýðilega“, sagði Carrie, þegar
isýnin?- nni var lokið og þau
voru á leiðinni út.
„Já, ég segi það sama“, bætti
Drouet við, sem hafði ekki hug-.
mynd um, að í kvöld hafði ver-
ið 'háð orrusta, og hann hafði
beðið lægri hlut. Hann var eins
og keisarinn í Kína, sem sat og
ljómsði án þess að vita, að dýr-
mætustu skattlönd hans voru
að ganga honum úr greipum.
„Þið 'háfið hlíft mér við leið-
inlegu kvö!lþi“, sagði Hurst-
wodd. „Góða nótt.“
Hann tók í höndina á Carrie.
Straumur samsvarandi tilfinn-
ingar barst á milli þeirra.
„Ég er svo þreytt“, sagði
Carrie og hallaði sér aftur í
vagninn, þegar Drouet byrjaði
að tala.
„Þú getur setið og hvílt þig,
meðan ég reyki dálitla stund“,
sagði hann og reis á fætur. Síð-
an gekk hann aulalega út á
vagnpallinn og skildi hana eina
eftir með hugsunum sínum.
TÓLFTI KAFLI.
Frú Hurstwood þekkti ekk-
ert til hinna siðferðilegu ágalla
eiginmanns síns, þótt hún hefði
átt að geta rennt grun i þá, þar
sem hún þekkti skapgerð lians.
Það var ómögulegt að gera sér
í hugarlund, hvað sú kona
gerði, ef hún væri æst upp á
einhvern hátt. Hurstwood til
dæmis hafði ekki minnstu hug-
mynd um, hvað hún myndi
gera undir vissum kringum-
stæðum. Hann hafði aldrei séð
hana í æstu skapi. í raun og
veru var hún kona, sem gæti
aldrei sleppt sér af reiði. Hún
-myndi frekar biða og leggja á
ráðin, safna staðreyndum og
bæta við þær, unz styrkur henn-
ar var orðinn jafnmikill hc;fnd-
arþorsta hennar. En hún myndi
samt ekki hika við að gera ó-
vini sínum allt illt, sem hún
gæti, án þess nð hann vissi, j
hvaðan hið vonda stafaði. Hún
var köld, eigingjörn kona, sem j
lét sjalldnast hugsanir sínar í '
ljós, ekki einu sinni í svipbrigð-
um sínum.
Hurstwood fann þetta þótt
hann gerði sér ekki grein fyrir
því. Hiann lilfði rólegu og kyrr- |
látu líifi iásamt henni. Hann ótt- i

mm Bíð
(Girl Trouble).
Bráðskemmtileg mynd,
með
Don Ameche og
Joan Bennett.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
aðist hana ekki hið allra
minnsta — það var emgin á-
stæða til þess. Hún var dálítið
hreykin af honum og þessi
hreykni hennar jókst af löng-
un hennar til að halda stöðu
sinni í þjóðfélaginu. Með sjálfri
sér var hún ánægð yfir því,
að mikið af eignum manns
hennar var á hennar nafni, en
það gerði Hurstwood af skyn-
semisástæðum. Kona hans hafði
ekki minnstu áistæðu til að
halda, að eitíhvað gæti gengið
M GANILA
Skaufarevyan
(Ice-Capades Revue)
Elíen Drew
Jerry Colonna
Richard Denning
og hinn frægi skauta
flokkur Ice-Capades
Company.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Snmargletiw
(Here We Go Again)
með búktálaranum
Edgar Bergen,
Charlie McCarthy,
Gimmy Simms.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
úr lagi hvað heimilið snerti, en
samt datt henni það öðru hvora
í hug. Hiurstwood var mjög
varibár í framkomu sinni, iþví
að hann gat búizt við öllu illu,
ef henni fannst sér vera mis-
boðið.
Það vildi til að kvöldið, sem
Hurstwood, Carrie og Drouet
sátu í stúku \ McVickar leik-
húsinu, sat Georg yngri á sjötta
bekk niðri ásamt dóttur’H. B.
Carimichal, hlutahafa í einni
af klæðaverksmiðjunum í borg-
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
Brich. hinn gamli leikbróðir og skólabróðir Þorkells Mullers.
Þegar Þorkell bar kennsl á Brich, klappaði hann saman
lófunum og mælti hárri röddu og þróttugri:
,,Ja, nú munar minnstu, að mér verði brátt í brók. Er
sem mér sýnist, að þú sért orðinn biskup hér?“
Ekki skal neitt um það sagt, hvernig samræðu þeirra
æskuvinanna hafa lyktað, en bæði biskup og prófastur urðu
brátt ásáttir um það, að Þorkell væri óhæfur maður til prest-
starfa. Þeir liófust þegar handa um það að bæta fyrir þessi.
mistök og koma Þorkeli í burtu áður en hann ylli meira
hneyksli en orðið væri.
Fréttin um heiinkomu ,,Bjarnarins“ barst þó eihs og eld-
ur í sinu un: gervallt héraðið. Á prestssetrunum var sagt
frá því, er hann kom eftir þjóðveginum og skaut konum
og börnur i skelk í bringu, svo að þau flýðu inn í húsin. Þar
v Uj' rneðr ( annars greint frá því, að gamall maður hefði misst
vitið af ótta, er Þorkell nam staðar hjá honum, lagði þungu
hönd sína á öxl hans og rnælt:
„Hér sér þú mig, föli vinur, gamlan íshafsfara og bjarn-
dýravciðimann, sem hefir séð og kynnzt ýmsu, sem þig og
aðra hefir ekki einu sinni dreymt um, . . Svona hresstu nú
upp hugann. Það er ekkert að óttast. Ég get þó að minnsta'
MYMD&
SAGA
ÞÝZKI LIÐSFORINGINN:
„Takið þessa þarna til g-spít-
alans og segið lækninum að
þeir hafi fengið taugaáfall.“
HANK: Stynur: „Ó —!“
HERMAÐURINN: „Komið með
mér!. (Á leiðinni í vagninn
fara þeir félagarnir að hugsa
um það að nú eigi jafnvel að
skjóta þá).