Alþýðublaðið - 30.09.1944, Blaðsíða 6

___*U»YP1IBL/M?jg
Laugardagur 30. sept. 1944
Skipstjórafélagið fVAldan“
Afmælisfagnaður
að Hótel Borg, þriðjudagmn 3. október í tilefni af 50 ára
afmæli félagsins.
Áskriftarlistar liggja frammi hjá Véiðarfæraverzlun-
innii Geysir, Sjóxnannablaðinu Víkingur og verzlun Valdi-
mars Long Hafnarfirði.
Félagið er orðið fjölmennt síðan Skipstjóra og stýri-
mannafélag Reykjavíkur sameinaðist Öldunni. Menn' eru
því áminntir úm að skrifa sig á listana sem fyrst.
Aðgöngumiðarnir verða afhentir á mánudag, í Reykja-
vík á skrifstofu Sjómannablaðsins Víkingur, og í Hafnar-
firði hjá Sigurjóni Einarssyni skiþstjóra, Austurgötu 40.
SKEMMTINEFNDIN.
Leikskóli
ímaskráin
Vegna fyrirhugaðrar nýútgáfu Símaskrárinnar óskast
breytingar við Reykjavíkurskrána sendar, innan 1 nóv.,
skrifstofu Bæjarsímans í Reykjavík í landssímahUsinu.
Einnig má afhendia þær innheimtugjaldkeranum í af-
greiðslusal landssímastöðvarinnar í Reykjavík.
Tilkynningareyðublað er í Símaskránni bls. 449.
Tif kynning
yrrs bæjarhreinsun
Samkvæmt 86. gr. lögreglusamþykktar Reykjavíkur er
óheimilt að skilja eftir á almannafæri muni, er vaida óþrifn-
aði, tálmun eða óprýði.
I
Hreinsun og brottflutningur slíkra muna af bæjarsvæð-
inu fer fram um þessar mundir á ábyrgð og kostnað eiganda,
én öllu því sem lögreglan telur lítið verðmæti í, verður
fleygt.
Enmfremur er hús- og lóðareigendum skylt, skv. 92. gr.
lögreglusamþykktaxinnar, að sjá um að haldið sé hreinum
portum og annarri óbyggðri lóð í kring um hús þeirra, eða ó-
byggðri lóð, þar á meðal rústum.
I
Hreinsun á Laugarnesshverfi, Kleppsholti og Sogamýri
hefst föstudaginn 6. október n. k. Verða þá fluttir af þvi
svæði slíkir munir, er að ofan getur, hafi þeim eigi verið
ráðstafað af eigendunum áður.
/
Lögregiustjérinif í Ffeykjavfk
29. september 1944.
minn tékur til starfa á næstunni.
Uuppl. síma 5240 frá kl. 1,30—3 n. k. sunnudag
Lárus Pálssön
Sjölug sæmdarkona
ILITLU tinaburhúsi í Vestur-
bænum gengm* enn til vérka
sjötug sómakona og unir glöð
við sitt. Af lífi hennar og
starfi fara fáar sögur, fremur en
annara íslenzkra alþýðukvenna,
þó augljóst sé að líf þeirra hafi
verið ærið viðburðaríkt, og
geymi merkilegan fróðleik um
líf þeirra og baráttu við erfið
skilyrði á frumbýlingsárum
höfuðstaðarins.
Hún er ung í anda gamla kon
an, en útlit hennar talar sínu
máli, máli starfs og strits við
mismunandi skilyrði. Kona
þessi er Þóra Magnúsdóttir
Bræðraborgarstíg 31, en í dag
á hún sjötíu ára afmæli. Hún
var gift Einari Jónssyni stein-
smið sem látinn er fyrir nokkr
um árum. Þau hjónin eignuð-
ust sjö börri, sem öll eru á ÍLífi
og búa í bænum og nágrenni
hans. Ég heimsæki afmælis-
barnið, því okkur samtíðar-
mönnunum leikur hugur á „að
heyra eitthvað um lífið eins og
það var hér í bæ í hennar ung-
dæmi, til samanburðar við það
sem nú er.
„Hún hefir ekki verið stór-
vaxin höfuðborgin okkar árið
sem þú fæddist, Þóra mín, ekki
nema rúmlega 2000 manns og af
þeim einungis 166 á kjörskrá.“
„Já, já. Þeir voru víst ekki
fleiri, að því er sagnir herma.
En það fór eins um bæinn sem
uím börriin okkar, að honum
smá óx fiskur um hrygg“, seg-
ir gamla konan.
„Þú ert fædd í Garðbæ í
Þingholtunum, dóttir Sigríðar
og Magnúsar, sem þar bjuggu.“
„Bærinn okkar var í garðin-
um sunnan ýið Skálholtsstíg,
milli húsanna er standa á horni
Grundarstígs og horni Þing-
holtsstrætis. Hann er löngu
horfinn. Þar var margur laxinn
reyktur, því móðir nrin annað-
ist reykingu í eldhúsinu sínu.
í þá daga var allt vatn sótt í
Skálholtslind, en einnig hún er
horfin. Þegar ég gekk í skóla,
var barnaskólilmi í núverandi
lögreglustöð og um tíma í hegn
ingarhúsinu. Þá voru vetrar-
hörkur miklu meiri en nú eru
og fennti oft á vetrum upp á
burst á litla bænum okkar. Þá
varð hvef að gjöra hreint fyrir
sínum dyrum og sínum hluta af
alfaraleið, svo komist yrði leið
ar sinnar. Á veturna var þá
heldur ekki svo annasamt í þá
daga. Vertíðin, vorið og sumar
ið, var sá tími, sem unnið var
fyrir lífsnauðsynjum til ársins.'
En oft varð að skammta smátt.
Við hjónin reistum bú í upp-
bænum fyrir 46 árum síðan.
Þar vorum við bæði fædd og
uppalin. í fyrstu leigðum við,
en síðar byggðum við okkur lít
ið hús við Bergstaðastræti, það
stendur enn.“
Sjálf varð Þóra að bera vatn
neðan úr Skálholtslind í steyp-
una í kjallarann, því húsbónd-
inn var úti á sjó að afla bjarg-
ar. Þá var yfirleitt brént mó og
önnuðust hinir efnaminni mó-
tekjuna sjálfi'r inni í NorA”"
mýri og báru oft allt heira. Það
var miklu erfiðara en að bera
þvott í, Laugar, en þar' var allt
af þvegið í þá daga.
„Síðar lá leið ókkar í Vest-
urbæinn — það er saga út af
fyrir si'g. Það var okkar gæfa,
því stakkstæði var við húsið
eins og við svo ■mörg hús á þeim
stöðum, og fiskur verkaður
með heimi'lisstörfunum og þá
öllu til tjaldað, ekki sízt börn-
unum, er þau komúst á legg.
Það var oft erfitt, en allt bless
aðist, svo er guði fyrir að
þakka.“
Lestur góðra bóka hefir allt
af verið Þóru bezta skemmtun
og er það enn.
Það er að sjálfsögðu margs
Þóra Magnúsdóttir
að minnast — góðra samferða
manna, bæði karla og kvenna.
Fólks, sem lítið átti af jarðnesk
um gæðum, en þVí meir af hjálp
semi og drenglyndi.
Nú er flest breýtt hér í bæ
nema ef til vill það.
Vatn í hverjum krana. enginn
vatnsburður — gas, rafmagn
og hitaveita, en mótekja, mó-
burður og þvottaburður í Laug
ar hætt. Stakkstæðin við heima
húsin horfin, og fiskbreiðsla og
samantekning úr sögunni í bili.
Þessi síauknu þægindi, sem
fólkið á við að búa, eiga að
gera fólkið betra og lífsdjarf-
ara. Það er bjart yfir litla hús-
•inU og göirilu konunni. Hún
sýslar þar við hdimlilisstörfin
eins og ung í annað si’nn. Fugl-
arnir eru flognir úr hreiðrinu
og hafa byggt sín eiígin hreið-
ur, utan eirin, e;r hjá henni dvel
ur. Hún les, prjónar og spinnur
á rokkinn sinn. Þá eins og jafn-
an oftar, rifjast vafalaust upp
margar ánægjustundir frá liðn
um tímum æfinnar. Þeim búll
er vinna störf sín af trúmennsku
og alúð. Heill sjötugri sóma-
konu.
Vesturbæinqur.
Fimmtugur:
Þorsleinn J. Sigurðs-
son, kaupmaSur
Þorsteinn j. sigurðs-
SON kaupmáður varð
fimmtugur í gær.
Allir þeir, sem þekkja Þor-
stein, og það er mikill hluti
Reykvikiriga, kveða ekki upp
nema einn dóm um hann, að
hann sé hinn mesti drengskapar
maður, sem viljj hvers manns
vandræði leysa, eigi hann þess
nokkurn kost. Auk þess er Þor-
steinn hinn mesti gleðimaður,
en jafnfiramt .kappsamur óg ó-
sérhlifinn að hvaða störfum
sem hann gengur. Ungur að
aldri festi hann órofa tryggð
við hugsjónir og rök bindirixlis
málsins og hann er einn af þeim
mönnum, sem í þeiírri þjóðnýtu’
hreyfingu ieggja fram geysimik
ið og óeigingjarnt starf, og
hann telur sér mikinn heiður
að því að leggja fram sinn
skerf til þess að firra þjóð síná
þeim vágestf sem áfengisneyzl-
an er.
Þorsteinn er í hópi þeirra
manna, sem setja sér
takmörk og ná þeim, og það er
honum fjarri skapi að hika eða
gefast upp á miðri leið. Til
þess er hann of mil^ið karl—
menni. Honum hafa af Góð-
templarareglunni, en undir
hennar merki gekk hann 14 ára
gamall, verið falin fjölda mörg
firúnaðarstörf, sem hann hefir
jafnan leyst af höndum af mik-
illi trúmennsku. Honum gezt
lítt af hlifð eða undanlátssemi
í störfum sínurn fyrir regluna,
en hann sækir mál sitt af fullu
kappi en sanngirni. Þorsteinn
er bjartsýnn maður, sem trúir
á sigur góðs málstaðar og hann
er stórhuga í störfum. Það er
honum að skapi að hyggja
djarft og setja markið hátt.
Nú um nærfellt tveggja ára
skeið hefir Þorsteinn gengt
störfum þingtemplars í Reykja
Vík og rækt það starf af sér-
stakri alúð og dugnaði, eins og
honum er lagið og undir hans
átjórn hefir þingstúkan orðið
þýðingarmikill þáttur í biridind
isstarfsemi höfuðstaðarins, og á
hennar vegum hafa verið upp-
tekin nýmæli . í bindindisbaré
áttunni, t. d. upplýsingaskrif-
stofa um bmdiridismál o. fl. er
bærinn hefir viðurkennt með
því að styrkja.
Þorsteinn er flestum betri
samstarfsmaður, því þó á milli
beri skoðanaleiti er hann einn-
ig drenglundaður og heilgerður
í þeirri aðstöðu.
Þorsteirin er fæddur á Seyð-
isfirði, sonur hinna valinkunnu
hjóna, Sigurðar Grímssonar og
konu hans Jóhönnu Norðfjörð,
en faðir hans var prentari á
Seyðisfirði um árabil, en hirig-
að til Reykjavíkur fl-uttist Þor-
steinn ungur að aldri með for-
eldrum sínum og hefir dvalið
hér síðan. Hann er kvæntur
ágætri konu, Þórunni Sigurðar
dóttur, mjög samhent manni
sínum og mikil áhugakona um
bindindismál, hún er stórvara-
templar í Stórstúku Islands.
Þau hjónin hafa eignast brjú
börn, tvær stúlkur og dreng, er
þau misstu ungari.
Þeir verða ábyggilega margir
sem senda Þorsteini liugheilar
hamingjuóskfir í tilefni bessara
merku tímamóta í ævi hans.
E. B.
Hjðn 73 éra:
Sólveíg Mfílifirsáítt
Sr og Ejjólfnr
isaksson.
—. —o---
JGÆR varð 75 ára Sólveig
Hjálmarsdóttir Eylandi við
Kaplaskjólsveg, en maður henn
ar, Eyjolfur ísaksson, varð 75
ára fyrir skömmu síðan,. eða
nánar tiltekið 15. ágúst s. 1.
Þau Sólveig og Eyjólfur eru
hin ágætustu sæmdarhjón, sem
njjófa traust og v|i!náttu allra
þeirra mörgu, sem þeim hafa
kynnzt og notið hafa viðkynn-
ingar þeirra. Þau hafa frá
fyrstu tíð starfað mikið fyrir
verkalýðshreyfinguna hér í
Reykjavík og fylgt Alþýðu-
flokknum að málum af frábær
um áhuga og starfsfýsi. Þau
hjónin áttu gullbrúðkaupsaf-
mæli árið 1942 og fundu þá
streyma til sin hlýju og vinsemd
úr öllum áttum. Nú héldu þau
sameiginlega upp á 75 ára af-
mæli sitt í gær.
Vinur.