Alþýðublaðið - 25.11.1944, Blaðsíða 8

8
AUÞYÐUBLAÐBe
La,ugardagur 25 nóv. 1944.
HES?E'5 TMeVth' NAvME'S, PlNTO
5TPETCHEI? \..5HUCK5 Í'M O.K.
Boys...THÉyLL I 5of?Ry i had to
GET you TO / BU5T IN ON yo'
A DOCTOR, Á UKE THI5, BUT...
LIEUT..? V ^---------- ---/
CíNCH MY SADPLE/ \ PIELD-
IF IT AIN'T AN ANGEL I ‘M" CHUM
I'M SEEIN'— WHERE / ...YOO
AM I, PODN U HS ?/ J UST
v ------------MADE IJ!
... GOT A POW'FUL
URGENT MES5AGE
W-WHERE po x...
—, P/VO r„, d
OHH..SCOZCAY 1
HE'S ALIVE..HE'5
ALL RIGHT/ ^
EASy, FELLA—
yOU'PE UAMMED
IN THERE.KIND
OF TIGHT... f
Rog. U. S. Pal. Ofí.
AP Featvrcs_______
PINTÓ: „Ja
■TMRFMRSIðB
Upp í hjá Möggu
(Up in Mabel’s Room)
Bráðskemmtilegur ame-
rískur gamanleikur
Marjorie Reynolds
Dennis O’Keefe
Gail Patrick
Mischa Auer
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11
LÉT EKKI HAGGAST
Sjúklingurinn: „Svo þakka
ég yður, herra minn, hjartan-
lega fyrir læknishjálpina, ég
er næstum orðinn albata.
Læknirinn: „Þakkið þér
ekki mér, heldur herra okkar
allra.“
Sjúklingurinn: „Yður er það
nú mest að þakka, en ég skal
samt vera herrunum báðum
þakklátur.“
« * .
FÉLL SEM HETJA
Faðirinn: „Hverig gekk þér
á prófinu?“
Sonurinn: „Ég stóð mig vel
í gömlu Grikkjastríðunwm, í
Rómverjastríðunum fékk ég
fyrsta áfallið, en í þrjátíu ára
stríðinu féll ég.“
* * •
NÝTT VIÐHORF.
Móðirin: „Hvernig hefir þér
nú gengið með krakkann þinn,
Stína mín, síðan við sáumst
seinast?“
Stína: „Það er nú saga að
segja frá því. Lengi vel vildi
enginn gangast við honum, en
þegar ég vann í happdrættinu,
komu fimm, sem allir þóttust
eiga hann.“
* * *
VAR LÍKA KEYPT
Eiginmaðurinn: „Þú mátt
ekki vera svona heimtufrek,
kona. Þú áttir ekkert, þegar þú
komst hingað, og hlýtur að
vita, að allt, sem hér er í hús- j
inu, er keypt fyrir mína pen-
inga.“
Eiginkonan: „Og ég líká.“
ÆyillLti aJjlar óstkir benmar. „Hvað
eigum við aið sjá?“
„Mág langiar tii aið sjá Nait
Goodwán," saigði fr,ú Vance.
„Hamn er vist eimstklega fynd-
inn. Blöðin segja að þetta sé
prýðniLetgur 3edkiur.“
„Hvemiær jþiurÆum við alð Æara
h)éðain?“ spurði Cairráie.
„Við skuilium fara 'kluikkain
ieitt og gaaiiga niður Brotadway
frá Þrítuguistu pg fjóirðiu götu,“
sagði frú Vamee. „Það ler svo
'skammtdiLeg leið. Hamn ledkur
á Madison Square.“
„í>að viLdá ég gjairniain,“ sagði
Carrie „Hviað .þuírfum við að
boirga fyirir siætin?‘“
„Efcki meira en doliiar,“ sagiði
fmi Vance.
iSíðam fór ihún út og kom afit-
ur um eittlíeytið, kiLædd í dá-
samlieigan dökkMiáan gömgukjól
og hatt í stíL. Cairrie viar smekk-
Qiaga fclædd, len 'hún sitóðst ekki
samiaribuirðimm vdJð þessa komu.
Hiún átti srvo marga imdæíLa ismá-
mumd, iseam Camrie 'ártrti ekki. Hún
var rnieð skrautgripi úr gulli,
failiLega. grærna ILeðurtösku með
ffamigamarkii sánui, marigLiitam
isáikiJvasa'kilút og ýmMiagt af
jþessu tajgí, Carrie fiamini, að Ihúm
varð að fá fiLedri oig ibetrd kjóda
tii þess að geta staðið jafmfæt-
is þessari fcomu og hvar miaður,
isem lúti á þær ibáðar, tæki frú
Vance frarn yffir íhama veigrna
fclæðaburðarirL'S. Þetta var íieiið-
inleg en efcki fiuiLlkomLega réitt
hugisum, (þivd að Oarrtie var ruú
orðim gLæsáilieig koina og hrífandi
í útiiitá. KiLæðmiaður tþeirra var
óMkur, bæði hvað smiertdi igæði
og aiidiur, em’ þ’eisisi mdismumur
var enigam vegdmn áberamdi. En
hann var ruægiLegur tii þess að
auka óámægju C’anrie á tiiLver-
ummi.
'G’öniguferð mi'ður Broadway
var þá 'edms og mú leáitt sterk-
aöta einkemni iborgarinmiar. Em
Carrde ha'fði laldrei heyrt á það
milninat aiLLam 'þamm tírna, sem
Ihún íhafiði íbuájð í iborigimmá. Hún
hafðd alLdirei gemgiö leftir Btroad-
wiáy s'íðaíri hiuita daigs. Aftur á
mótá var fnú Vamoe vel ‘kiumm-
ugt um það allt, og hún bafði
oft ganigið þar um tál þesis að
Kýma isig og sjá aðina, 'tiil 'þess að
vekja athygii með fagumð sinmá
Og neyn.a að baida sér í sam-
rasmi við iglæsiLLeik og tizkuma
a hiorginmi.
Carrie gdkk djiarfieiga fynst
efitir laið þær komu út 'úr vaþn-
inum við 'Þiritumigustu og fjónðu
igöitu, en brátt beámdiist aithygii'
heninar að öláiu því glæsiLaga
fóiki sem umikrdmigdi þær á ail-
ar hiláðar. Hún tók skyndiLega
eftir því, að frú Vanoe réttdi úr
isér 'váð augnaráð ihinma sknaut-
búnu mamma og kvanmia, siem
isköimmu'ðiuist sím ekki fyrir að
Eit'ana á fólk. Það viintist»aðeinis
sjíáiLfsiaigt Og fiiðJiiLegit. 'Canrie
fann einmig, að hún var skoðuð
í krók og krimg. 'Karlmen.m í
lýtiaiauisiumi fröfckum, imeð háa
ihattia og isáJfumbúmia istiafi tróðu
isér miálæigt komumum og mættu
laiflt of ögnamdi amignaráði. Kon-
urnar iiðu fram hjá, öriátar á
ástúðiieig bros og iJfmvöitm og iþað
s'fcrjáfiaðá í páJisuim þeáima1. Car-
rie isá dyggð í augium mangra
en hið gagnstæða eimmdjg víða.
Það úði og ignúði af rauðimiál-
uðum vörum, máluðum og púðr
ituðumi kirunum, ilmianidá hári,
Stónum', iþoku'keninidum og Lömg-
uinarfiuLLum auigum. SkymdiLega
vakruaSJi ihún itíl maðiyíitumdiar
um, aið íhiún var meðaiL tíigims
Æóilkis, á igörngu í virðuleigu
stræti — það ®em aliit gedsi-
aðd og Jj'ómaði. Með Æiram göt-
mmmi bJikaði á dýrdmdis siteima
í giuggum skartgripasaL'amma,
siem vonu Iþaroa í röðum. Á
isffrætámu voru lystivagnar. Fyr-
ir Ænamam ibúðiaædyrmar 'biðu.
dynaverðir í exnkenmisbúmámg-
um, með^ dkámamdi 'beiti og
hmappa. Ökunmiemm á ÍLeðiurtstíg-
vóLum, hvítaxm iegghláifum og
íMáum j'ökkuim biiðu með auð-
mýkt lefftir ylfirboiðuTum sínum,
siem voru inmi fymir i verzlium-
arerfmduim. ALLt strætáið Ijóm-
aði aff isknauti og rikddæmi1, og,
Garrie fiaminist húm e'kki eliiga
þana hedma. Húm gat með enigu
móti sett upp sarna svip og frú
Vamioe í öryggi símu. Hún gait
aðeiins huigsiað 'um iþað, iað iþað
hlyti að vera lauiðséð að húm
væri lélegra kiLædd en frú
Vanee. Hemirfi isiárnaði þ'að, og
hún ákvað, að boma leikkd hiimig-
að afftiur fynr en hún Oiiti 'betur
út. En hviað hún þráði þamm
umaö, isissm Ihliaut að fyLgja því
að geta genigiið hér um eims
og jafnimigi. Þá yrðti hún ham-
iinigjusöm!
ÞRÍTUGASTI OG ANNAR
KAFLI.
Þær tiLfinndngar, sem brut-
uist ium' f Ganrie á þassari gönigu-
ferð, igerðu hama 'um.darllega
mæma fyrir jþedim áhráifaim, sem
hún . varð f yrir í Jeikhúsinu.
Leikarinm, siem þær ætiiauðu að
hortfia á, hafði máð vinisiæM'um
sínium með jþva að Leóka gaman-
hiutvierk með isvo miLLkáMi aL-
vöriu, að igflemisið náði fnerfnur til
igarigi sínum. En eLrus og við
m mm bio „
Gullnir hlekkir
I j|((They AII kissed the Bride)
Fjörug gamanmynd með:
Joan Crawford og
Melvyn Douglas
Sýnd kl. 5, 7 og 9
_ 6AMLA SiO i
Það byrjaði í dansi -
(We Were Dancing)
Norma Shearer
Melvyn Douglas
Sýnd kl. 7 og 9
Branasýning kl. 3
EvugleStur
með Deanna Durbin
SaLa hefst kL. 11
vitum var Leiklistin heillandi í
aiugum Oamrie. Húrn haf'ði aLd-
rei gleymt hinum vel heppn-
aða leik síinum í Chica'go. Hamm
hafðá geymzt í huga henmar og
gagntékið hama marga daiga,
þegar hún hafði setið í xuiggu-
/stólnum og Lesið sáðuistu skáM-
söguma, sem yfirleitt var hemm-
iar eina sbeanmtium'. Hún gat ald-
mei horft á lieikrit ám þests að
minmaist sinna eigin hæfileika.
Ýmil9 atriði fyJItu hana þriá til
þass að itaba þátt í þeim — til
Iþess að gefa þeim tilfinmimg-
am útrás, sem hún fymdá tE í
Dynamit
(Hig Expíosive)f,
Chester Marris
Jean Parker
Sýnd kl. 3 og 5.
Börn innan 12 ára fá ekkif
aðgang
Sala hefst kl. 11
einhverju hlutverkimiu. Hún
varð gagmitiekim af markivísiLeg-
um hugs'umium, og daginn eftir
sat hún og velti þeim fyrir sér
í eámvetnummi. Hún Jáíði eims
'mLkið í þessoim hieimi sínium
oig þeim venuleika, sem var
daglegt líf hennar.
Það var efcki oft sem hún
kom í isvona mikið uppnám í
ILei'khúsið, en þemmam dag hafði
djúp þrá fest rætur í hjarta
hennar vegna skrautsins, gleð-
inmar og fegurðariminar, sem
hafiöá borið fyrir augu hemmar
m/na.

v/aa
Fyrsfa ævinlýrið.
að fá að tala einslega við Mikkelsen, því að hann (hafði um
margt að hugsa og margt að gera. Hann skildi auðsýnilega
ekki orð af skýringu minni, en þegar mér tókst að koma
því inn í höfuðið á honum ,að ég vildi fá far með honum á-
samt vini mínum efaðist hann ekki um það, að við hefðum
brotið eitthvað af okkur. Mér auðnaðist þó síðar að fá hann
af þessari skoðun með því að skýra honum skilmerkilega
frá öllum málavöxtum í einrúmi.
Hann virtist því hikandi við að verða við tilmælum
mínum, en ég minnti hann þá á loforð það, sem hann hafði
gefið mér forðum, þegar ég reyndist honum bezt og leysti
hann úr hinni hvímleiðu prísund. Hann hugsaði sig um
stundarkorn, en sagði okkur svo að fara niður í káetu.
Við félagarnir sátum þar á bekk grafkyrrir og mæltum
ekki orð frá vörum. Ég hlustaði sem í leiðlu á háxjeystina
uppi á þilfarinu, þegar skipstjórinn gaf Sextus og Lavritz
fyrirskipanir sínar. Loks fann ég það á hreyfingu skipsins,
að það myndi hafa látið úr höfn og vera komið á haf út.
Við sátum þarna þangað til skipstjórinn kom loksins
niður til okkar. Ég varð þá að taka mig til og gefa honum við
unandi skýringu á öllu þessu. Mér til undrunar rak hann
upp hrossahlátur undir frásögu minni, og fannst mér þó,
MYNDA-
SAG A
KATA: „Ó, Örn. Hanm er enn
á lífi. Hanm er víst óskadd-
aður.“
ÖRN: „Vertu rólegojir félagi. Þú
ert skarðaðuír þarna inni.“
er ekki engill, isem ég sé, hvað
er þá í ólagi með mig.“
ÖRN: „Þú ert kominn til fiug
valLarins, þú ert kominn þang-
HJÁLPARMAÐUR: „Hérna
komum við með börumar. -—
Nú skulum við fara með þig
til læknis!
PINTÓ: „Ég — ég heiti Pintó.
Mér Líður vel — það ér slæmt
slæmt að ég skildi lenda svöna
að ég skyldá lenda svona,
koma skilaboðum.