Alþýðublaðið - 09.01.1945, Page 8

AUÞYBUBLABm
Þríðjudagny |auésur f&fs.
Allir þeir sem fylgdust
R©g. U S Pof. Off.
AP fealures
Sendiför fil Moskvu
(Mission to Moscow)
Amerísk stórmynd gerð eftir
hmni heimsfrægu samnefndu
bók Davis sendiherra
Aðalhlutverk:
Walter Huston
Sýnd- kl. 9
MaSurinn raeS
stáigrímuna
(The man in the Irön Mask)
Spennandi mynd gerð eftii
samnefndri sögu eftir Al.
Dumas
Louis Hayward
Joan Bennett
Warren William
Sýnd kl. 5, 7
Bönnuð bömum innan 14 ára
Eala hefst kl. 11
ALLTAÍF FYRIR.
Ole Svenson hafði í þrjátíu
ár lifað einibúalífi og matreitt
imnda sér sjaLfiur. Loks fékk
hann sér koniu. í liðugan hálfan
annan mánuð bjó hún með
bónda sínum. en að þeim tíma
liðnum strauk hún frá honum
ta borgaxinnar.
„Jæja, Ole minn,“ sagði
kuxmingi hans við haxm nokkru
þar á eftir. „Þykir þér ékki
slæmit, að hún for?“
„Nei,“ svaraði Ole.
„Nei? þvá ekki?“
„Æ-i,“ sagði 01e,“ hún flækit
ist fyrir mér, þegar ég var að
sjóða.“
• * •
GUÐ VARDVEITI DROTTN-
INGUNA
Á minningarhátíð Viktoríu
Englandsdrotningar árið 1897,
gerði hún einn af háskólakenn
urum læknaskólans að líflækni
sínum. Maðurinn vax ákaflega
hégómagjarn og langaði mjög
mikið til þess að allir vissu
sem fyrst um þessa nýju stöðu
sína, svo að hann skrifar, þeg-
ar hann gengur inn í fyrirlestra
salinn, nafnbót sína með krít
undir nafn sitt. Eftir fyrirlest-
urinn, þegar hann var að ganga
út, leit hann til hurðarinnar til
að geta glatt sig við að horfa
jjíaun fær áreiðamlega nó>g
af því áður en lýkur,“ sagði
hárm síðarnefndi hljóðlega.
ÍÞeir hötfðu lifað fleiri verk
föll.
FERTUGASTI OG FYRSTI
KAFLI
Vagnaskemman, sem Hxirst-
wood kom í, var tóm af starfs-
mönnum, og aðeins þrír menn
! höfðu stjórnina með höndum.
En þ'ama voru margir umsækj
endur — undaxlegir, hungrað-
ir mexm, sem litu út fyrir að
vera fullir öxrválnunar af fá-
tækt. Þeir reyndu að vera fjör
ugir og áhugasamir, en yfir
þeim var kveljandi og þung-
lyndislegur blær.
Hurstwood gefck gegnum
skemmurnar og út á stórt um-
giirt svæði með brautarsponim
og dkiptisporum. Þarna voru
allmargir vagnar með ökukenn
urum og lærlingum við stýrið.
Fleiri lærlingar biðu við bak-
dymar.
Hurstwood horfði þegjandi á
og beið. Hann horfði um stund
á félaga sína, en hann hafði
ekki meiri áhuga á þeim en
á vögnunum. En það var illa
útlítandi hópur. Nokkrir þeirra
voni mjög horaðir. Aðrir voru
býsna feitir. Sumir voru beina
berir og veðurbarnir, eins og
þeir hefðu verið úti í alls kon-
ar veðri.
„Sástu í blöðunum, að þeir
ætla að kalla á lögregluxxa til
hjálpar?“ heyrði Hurstwood
einn þeirra segja.
„Auðvitað gera þeir það“,
svaraði hixrn. „Þeir gerá það
alltaf.“ ,
„Heldurðu, að það verði
mjög róstusamt?“ sagði annar,
sem HurStwood gat ekki séð.
„Nei, efcki svo mjög.“
„Skotinn, sem fór út með síð-
asta vagn,“ skaut einn inn í,
„sagði mér, að þeir hefði hitt
hann bak við eyrað með kola-
mola.“
Það heyrðist óstyrkur hlát-
ur.
„Einn á línunni á Fimmtu
Avenue hlýtur að hafa farið
mjög illa út úr því, ef hægt er
að trúa blöðunum,“ drafaði í
öðrum. „Þeir brutu gluggana á
vagninum og drógu hann út á
á „líflæknir drottningarinnar"
undir nafni sínu, en sér þá, að
einhver hafði bætt neðan við
hinni alkunnu hendingu úr þjóð
söng Breta: „God save the
Queen“ — Guð varðveiti
drottninguna.
strætið, áður en lögreglan gat
komið í veg fyrir það.“
„Já, en lögregian er fjöl-
mennaxi í dag,“ bætti einhver
við.
Hurstwood hlustaði á þetta
án þess að hugsa um það, Hon-
um virtust mennirnir vera
hræddir. Þeir töluðu svo óró-
lega — eins og þeir væru að
reyna að kæfa óttann í huga
sínurn. Hann leit í kringum sig
og beið.
Tveir mannanna voru mjög
nálægt honum, en þeir vcxru
fyrir aftan hann. Hann hlust-
aði á tal þeirra.
„Ég lái þessum mönnum
ekki, þótt þeir geri verkfall,“
sagði annar þeirra. „Þeir hafa
réttinn sín megin, en ég varð
að fá eitthvað að gera.“
„Ég segi sama,“ sagði hinn.
„Ef ég hefði haft vinnu í New-
ark, þá væri ég ekki að tefla
á tvær h'ættur hér.“
„Það er hábölvað þessa dag-
ana, finnst þér ekki?“ sagði
maðurinn: „Fátækur maður get
ur ekki lifað. Þú gætir dátið úr
hungri á götunum, án þess að
nokkur hjálpaði þór.“
„Það er satt,“ sagði hinn.
„Ég missti vinnuna, sem ég
hafði, af því að 'þeir lokuðu
verksmiðjunni. Þeir höfðu hana
opna allt sumarið og söfnuðu
kynstrum af birgðum, en svo
'lokuðu þeir.“
Hurstwood veitti þessu
nokkra athygli. Honum fannst
hann vera þessum mönnurn
fremri — lítið eitt betur sett-
ur. Honum fannst þeir vera fá-
fróðir og festulausir, eins og
vesæl verksfæri í höndum eiin-
hvers stjórnanda.
„Veslings mennimir,“ hugs-
aði hann, rétt eins og hann
hefði hugsað áður fyrr.
„Næsti maður,“ sagði einn
af mönnunum og ýtti við hon-
um.
Hann fór út og klifraði upp
á pallinn. Kennarinn sneri sér
formálalaust að efninu.
„Þú sérð þetta handfang,“
sagði hann og greip um raf-
magnsstiili, sem var í loftinu.
„flfeð því getuxðu kveikt á eða
slökkt fyrir strauminn. Ef þú
vilt bakka bílnum, þá snýrðu
'því hingað. Ef þú ætlar að aka
áfram þá snýrðu því þangað.
Ef þú ætlar að slökkva, þá áttu
að halda því á miðjunni.“
Hurstwood brosti yfir þess-
ari einföldu kennslu.
„Nú, með þessu handfangi
stjórnarðu hraðanum. Hórna,“
sagði hann og benti með
innm
mmm NYJA BlO «. mm GAMLA BlO mmm
Sjáið hana sysiur mína („His Butler Sister“) ! Skauladroflningin
(Lady, Let’s Danee) Dans- og skautamynd
SÖngvamynd með:
Deanna Durbin Skautamærin BEUTA
Franchot Tone James JSjplfsen
Pat O’Brieii Sýning kL 3, 5, 7 og i
Sýnd kl. 3, 5, 7 eg 9 1 Sala hefst kl. 11 f. h.
Salan hefst kl. 11. 1
metrar á klukkustimd, hér er
hann fjórtán. Ef þú ferð með
fullum hráða, þá er hraðinn
tuttugu og sex kílómetrar."
Hurstwood viirti hann rólega
fyxir gér. Hann hafði séð þetta
áður. Hann vissi næstum því,
hvernig þeir fóru að, og hann
var viss um, að hann stæði
þeim ekki að baki með dálítiUii
æfingu.
Kennarinn gaf ’honum ýmsar
fleiri leiðheiningar, og svo
sagði hann:
„Nú förum við aftur á bak.“
Hurstwood stóð rólegur viQ
'hlið 'hans, meðan vagninn raum
aftur inn á svæðið.
„En það er eitt, sem þú ver@
ur að hafa í huga, og það er a&
fara rólega af stað. Gerðu þa®
smám saman. Flestir vara sig
ekki á því og toga í einum rykk.
Það er afleitt. Það er líka
hœttulegt. Og það slítur vél-
inni. Því verðurðu að vara þig
á.
„Já,“ sagði Hurstwood.
Hann beið og beið og maö-
uxinn talaði.
Fyrsla ævintýrið.
framan, féll á hnén og þrábað um fyrirgefningu.
Þegar faðir hans sá hvemig málið breyttist, varð hann
enn þá skelkaðri en hann hafði áður verið, og svo virtist
sem það væri sökum sterkrar löngunar til þess að hefna
sín á hverjum viðstöddum, að hann varð við beiðni skóla-
stjórans um að refea syni sínum í viðurvist alls bekkjar-
ins 'fyrir ósæmilega breytni hans.
í og með hefir hann ef til vill búist við bví. að með
þessu gæti hann gert yfirmanni sínum til hæfis, því svo
fátækur sem hann var. var hann hræddur við að verða
kannske rekinn úr stöðu sinni. og þá yrði ef til vill erfitt
fyrir hann að fá sér aðra atvinnu aftur. Og nú laumskraði
hann á syni sínum af þvílíkum krafti, að strákamir í bekkn-
um gátu ekki annað en vorkennt aumingja drengnum og
að lokum bað kandídat Petersen hann fyrir alla muni að
hætta. Eigi að síður var honum visað á brott þaðan sam-
stundis, og varla er hægt að hugsa sér aumkunnarverðari
mannskepnu heldur en veslings hr. Stolpe og son hans, þeg-
ar þeir gengu þvert yfir skólaieikvanginn og yfirgáfu skól-
ann fyrir fullt og allt. Skólastrákarnir hrópuðu húrra á eft-
ir beim. allir einnum rómi. — og tæplega hefur það auk-
ið á reisn þeirra,
með þessu máli, hættu að bú-
HA«D-ro-6=;T
A :>iFP£?£nT TUNE y
AIN'r yOC'?... P'CiCN' CN
a níce eAey-GoiN' t?ans- \
PORT... WELL , MOW yOU'LL
gNOW WHAT IT F££L5 LIKE ,
TO 9E fKlPPlN' HOT
... O.K .ChUCk
you
KNOW THÞ& ROUTINE/
» ÍET'S FLUSH VM/
HUBBy... ö’ET AWAV >
fbom neeg, icurt/ the
amekioan transpokt
HA$ PI6HTEP SÍCCPT
...WE WER£ TRICKED !y
MYNDA*
S AG A
I ÞÝZKRI FLUGVÉL: „Flýttu
þér burist Kurt. Amje-ríkanÍTm
Obefur omistiuflugvélavemd.
Við höfum verið blefotir.“
í AMERÍSKRI VÉL: „Nú, það
©r farið að symgja öðriu vísi
í tálkninfum á þér. Banmsettir
dónarnir! Ætluðuð að ráðasit
á sjú&ravél. Nei, já, þeir ætla
að reyna að stinga af inn í
skýjaþyknið. — Jæja við skul
íum reyna að 'gefia iþeim skxám
ur.“