Alþýðublaðið - 13.03.1945, Side 8

8
ALÞYDUBLAPiÐ
Þriðjudagur 13. marz 1945.
■nTJARNARBlÓBa
Sagan af Wassell
lækni
Sýnd kl. 9
Bönnuð fyrir börn (14).

Silfurdrottningin
(The Silver Queen)
Priscilla Lane
George Brent
Brunce Cabot
Sýnd kl. 5 og 7
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
__-íötd
Maður nokkur gaf sig til þess
að vera hafnsögumaður á skipi
sem átti að fara inn Breiða-
fjörð.
„Hér er víst hættuleg leið,“
sagði norski skipstjórinn.
„Já, hér er hættuleg leið,“
sagði hafnsögumaðurinn.
„Hér eru víst mjög hættuleg
sker,“ sagði norski skipstjór-
inn.
„Já, hér eru mjög hættuleg
sker,“ sagði 'hafnsögumaðurinn.
í þessu renndi skipið upp á
sker.
„Og hér er vis l eitt af þess-
uan 'hættulegum skerjum,“
sagði norski skipstjórinn og
brosti, því skipið var gamalt, en
vel vátryggt. >
„Já, hér er eitt af þessum
hættulegu skerjum,“ sagði hafn
sögumaðurinn. ,
* * *
Sigurður gamli var alþekkt-
ur gárungi. Eitt sinn varð hann
alvarlega veikur og kemur þá
presturinn að heimsækja hann
°g spyr hvernig honum liði.
— Æ, mér líður afleitlega,
segir Sigurður, ég hefi ekki kom
ið augunum saman í hálfan mán
uð.
— Það er ómögulegt, segir
prestur.
— Ójú, Það er satt, segir
Sigurður.
— Og hvernig stendur á því?
spyr prestur
— O, ég hefi ekki getað kom
ið þeim saman af því að — af
því að nefið er á milli þeirra.
LIF 06
W. S 0 M E 8 S
\\\ U
LEIKUé
A U G H A M
að kynnast þessum lýð, sem maður varð að umbera. í saman-
burði við þá karla er Kobbi Langton hreint og beint prúðmenni.
Ég hefði ekki unnið það til, hvað sem í boði hefði verið að vera
þar lengur en ég var tilneyddur.11
Þótt hann reyndi að bera sig borginmannlega, sá Júlia,
að honum fannst sin læging mikil. Hann hafði sýnilega átt við
margvísleg óþægindi að 'búa. Hún mátti ekki um það hugsa, að
honum hefði liðið illa —- en samt, mikið var hún samt fegin þess-
um málalokum.
„Hvað ætlarðu nú að gera?“ spurði hún stillilega.
„Fyrst af ölhi ætla ég heim og þar ætla ég að hvála mig um
tima. Svo fer ég til Lundúna til þess að reyna að verða mér úti
um hlutverk.“
Hún vissi, að það myndi vera tilgangslaust að stinga upp á
þvi, að hann kæmi aftur til Kobba Langton. Kobbi Langton
hefði ekki viljað taka við honum.
,,Þú kærir þig sjálfsagt ekki um að koma með mér?“
Júlia ætlaði ekki að trúa sínum eigin eyrum.
,,Ég? Hjartans vinurinn minn! Þú veizt, að ég myndi fara
hvert á land sem þú vildir.“
„Ráðningarbími þinn er útrunninn í sumar, og ef þú ætlar
þér að verða eitthvað meira en þú ert orðin, verður þú að berjast
til sigurs í Lundúnum, og það sem fyrst. Ég lagði til hliðar hvem
eyri, sem ég eignaðist vestan hafs, og þeir kölluðu mig grútarhá-
leist. En ég lét það eins og vind um eyru þjóta, og nú á ég
á rnilli tólf og fimmtán hundruð pund upp á vasann.“ -
„Mikael! Hvernig i ósköpunum hefurðu getað þetta?“
„Ég eyði ekki miklu, eins og þú veizt,“ sagði hann og brosti
glaðlega. „Auðvitað er það ekki nóg til þess að byrja með, þótt
ég gæti fengið leikhús á leigu, en það er þó nóg til þess, að við
getum gift okkur. Ég á við, að við sætum ekki uppi með tvær
hendur tómar, þó að við fengjum ekki strax hlutverk, sem við
vildum sætta okkur við. Við þyldum meira að segja nokkurra
mánaða atvinnuléysi.11
Júlía var ofurlitla stund að átta sig á orðum hans
„Villtu þá, að við giftum okkur núna strax?“
„Auðvitað er það í talsvert mikið ráðizt, en maður verður
líka stundum að taka af skarið.“
. NÝJA BfÓ
Bændauppreisnin
. Söguleg mynd frá Svensk
Lars Hanson,
Oscar Ljung,
Eva Dahlbeck.
Sýnd kl. 9
Bönnuð börnum innan 14 ára
Léttlynda fjöl-
skyldan
Fjörug gamanmmynd, með:
1 James Ellison og
Charlotte Greenwood
Sýnd kl. 5 og 7
GAIÍflLA BIÓ
Skólalíf í Elon
(A Yank of Eton)
Miskey Rooney
Friddie Bartholomew
Tina Thayer
Sýning kl. 5, 1 og 9

henni á ihné sér, þegar hún var barn), og þegar hann þrýsti
blóðlausum vörum á hana, fann hún, að eitthvað hrundi niður
á handíarbakið. Það var tár.
Það hafði á ýmsu gengið fyrsta hjónabandsárið, ef Míkael
hefði ekki verið óvenjulega friðsamur maður. Hann gaf sér eng-
an tííma til þess að hugsa um eða ástunda ást eða annan óraun-
hæfan hégóma, nema þegar eitthvað óvenjulegt beindi huga hans
inn á þær brautir: von um nýtt hlutverk, vel 'heppnuð frumsýn-
ing eða eftirstöðvar veizlukæti og drukkins kampavíns. Engin
Meðal ræningja.
inn.
af tilviljun og bað þess að mega fara í burtu með systur
Júlia tók ulan um höfuðið á ’honum og kyssti hann á munn- j SÍna- bau ekyldu aldrei koma bangað aftur.
N'okkrir ræningjanna hlógu kuldahlátri og einn þeirra
Svo andvarpaði hún.
„Þú ert svo yndislegur, hjartað mitt, og þú ert fallegri en
nokkur grískur guð. En þú ert samt mesti kjáninn, sem ég hefi
fyrirhitt á lífsleiðinni.“
Þau fóru í leikhús um kvöldið, og með náttverðinum drukku
þau kampavin og skáluðu fyrir framtáð sinni. Míkael fylgdi henni
að herbergisdyrunum. Hún sneri sér að honum og teygði fram
munninn
„Villtu endilega, ai ég bjóði þér góða nótt hé-rna í gangin-
um? Ég v.il koma snöggvast inn til þín.“
„Gerðu það ekki núna, vinur minn,“ sagðihún með virðu-
legri festu. Henni fannst hún vera orðin tiginborin mær, sem
standa þurfti vörð um gamla og góða siði, sem virtir höfðu verið
í ætt hennar mann fram af manni, hreinleiki hennar var djásn,
sem hún yrði að varðveita. Hún varð þess líþa strax vör, að
þetta hafði góð áhrif. Auðvitað — hann var sannarlegt prúð-
menni, og einhvernVeginn í fjandanum hafði það flogið í hana
að vera svona kostbær. Hún skellti hurðinni helzt til harkalega
á eftir sér. Hún var svo ánægð með sjálfa sig, að hún æfði sig
góða stund í þvi að ganga virðulega fram og aftur um herbergið
og heilsa ósýnilegum aðdáendum sínum til beggja hliða af viðeig
andi litillæti. Hún rétti meira að segja gamla brytanum litla,
hvíta höndina, svo að hann gæti kysst hana (hann hafði oft dillað
'spurði Jósep, hvort hann veldi neita því ,að hann hafi heyrt,
hvað 'þeir voru að ræða um. Líklega hefðu margir sagt ósagt
í sporum Jósep og sagzt hafa sofið, en Jósep var vanur því
að segja satt og játaði því strax, að hann hefði bæði heyrt
og skilið, það sem þeir hefðu taiað um, en lofaði þeim því,
að segja engum frá því, aðeins ef hann og systir hans fengju
að sleppa og fara leiðar sinnar. Hann fékk ekkert svar, en
ræningjarnir skiptust á orðum í 'hálfum hijóðum og hvís-
landi og heyrði Jósep ekki stakt orð af þeim viðræðum. Að
lokum sagði einn ræningjanna, sá, sem Jósep hafði litizt
einna sízt á:
„O, — hvers vegna skyldi maður hugsa sig lengi um
svona smáatvik, — gerum þau bara höfðinu styttri, svo er
það búið mál, og engin hætta á því, að þau tali af sér allt
vit framvegis.“
Á tímabili 'leit helzt út fyrir að ræningjarnir ætluðu að
slá börnin utan undir; þeir voru með allskonar gífuryrði og
hávaða, en létu bó ekki verða af bví að snerta við börnun-
um. Börnin héldu hvort utan um annað, yfirbuguð af ótta.
Maríu var ekki fúl'lljóst, hvað mennimir ræddu um, en Jósep
vissi aftur á móti vel. hverjar fyrirætlanir beir höfðu.
Hann vissi ofur vel, að beirra systkinanna biðu síður en
svo góð örlög. Samt sem áður missti hann ekki kjarkinn og
Tss:
NOW THAT YOU HAVE SEEN OUR
QBTRBAT FROM UP HERE !N THE
TOWER—VVHAT VO YOU THJNK
OP IT.CAPTAJN SMITH?
NOW WE KNOW THAT IF WE
GET IDEAS—ALL WE HAVE TO OO
IS WALK OUT OF SIITíNG BULL*S
EYE—PJCK OURSELVES UPIN
PJECES, A HUNPREP FEET BEUOW,
—-BUT I FIGURE BYTHIS
T/ME, yOÚD LET US IN
ON YOUR REASON FOR
TAKING ON TWO G.X.
GUESTS—THE FOOD IS
HOMEY/BUT WE’D—
rPATIENCE, HERR CAPTAlN__
CONSIDER YOUR GOOD FORTUNE,
WHEN I TELL YOU THAT THE
BARONESS MUST LIKE VOU-
OTttERS IN YOUR PLACE, SHE
HAS PRIVEN TO CHOOSE
TH/S TOWER_EXIT
MYNDA-
S A G A
BARONESSAN: „Jæja, þegar
'þér hafíð séð útganginn héð-
an úr turninum, Elding höf-
uðsmaður, hvað segið þér þá?“
ÖRN: „Ég segi bara það, að ef
við viljum getum við gengið
þarna út um augnatóftirnar,
hent okkur 100 fet niður,
tínt okkur saman sundurtætta
— og orðið frjálsir; en ég veit,
að það var ekki til þess, sem
þið buðuð okbur heim. Mat-
urinn er a'ð vísu ágætur, en
við vildum . . .“
ÐOKTORINN: „Hægan, hæg-
an, herra höfuðsmaður. Þér
eruð hamingjunnar pamfíll.
Baronessunni lísj: vel á yður.
Hún hefur valið þennan stað,
svo að þér getið sloppið!“
t