Alþýðublaðið - 05.04.1945, Blaðsíða 4

Alþýðublaðið - 05.04.1945, Blaðsíða 4
 ALÞYÐUBLAOIÐ Fimmtndagur 5. apríl 194$ » *«***,: bla5i5 Útgefandi Alþýðuflokkurinn Ritstjóri: Stefán Pétursson. Ritstjórn og afgreiðsla í Al- þýðuhúsinu við Hverfisgötu Símar ritstjórnar: 4901 og 4902 Símar afgreiðslu: 4900 og 4906 Verð í lausasölu 40 aura. Alþýðuprentsmiðjan h. f. Magnús Bjarnason: Varnar Hafnarfjðrður og Reykjavík. HAFNARFJARÐAR hefir mj>ög verið minnzt að und anförnu í blöðum og útvarpi í sambandi við hið nýja ráðhús kaupstaðarins, sem jafnframt er leiMiús og kvikmynda, og hin- ar stórfelldu framkvæmdir á vettvangi atvinnumálanna, sem þar eru í undibúningi um þess- ar mundir, í þessu sambandi eru skrif leikdómara Morgunblaðsins í tilefni fyrstu leiksýningarinnar í hinu nýja leikhúsi Hafnar- f jarðar vissulega verð athygli. I>að er sem hann falíi í stafi, þegar hann kemur til þessa grannbayar höfuðborgar- innar, sér framtak íbúa hans á sviði lista og mennta og ber að- stæðurnar þar saman við að- stæðurnar á Reykj avílk. Reykjavík á sér ekki ráðhús. Bæjarstjórn Reykjavíkur má ekki verða til þess hugsað að rtaka rekstur kvikmyndahús anna í sínar hendur, og stuðn- ingur hennar við leiklist og aðr ar slíkár menntir er aðeins fólg inn í fjárstyrkjum, sem fjarri fer að vitni um rausn eða höfð- ingslund. En Hafnarfjarðar- kaupstaður hefir hins vegar komið sér upp veglegu ráðhúsi. Hann hefir tekið upp kvik- myndarekstur þar og veitt leiklistinni og tónlistarstarf- seminni í bænum þann stuðn- ing, sem mestur er og beztur. Og slíkan samanbiu’ð mætti gera á flestum sviðum öðrum Hafnarfirði til sæmdar en Reykjavík til vansæmdar. * En hvað veldur framtaki Hafnarfjarðar og kyrrstöðu Reykjavíkur? Svar fþessarar spiuminigar ligg ur hverjum manni í augum uppi, sem gæddur er óbrjálaðri dómgreind. f Hafnarfirði ríkir stefna Alþýðuflokksins, en í Reykjavík situr Sjáffstæðis- flokkurinn að völdum. Forustumenn Ilafnarfjarðar lögðu hbmsteininn að framtaki kaupstaðarins og velmegun fólksins með stofnun bæjarút- gerðarinnar. Hún hefir tryggt bæjarbúum atvinnu og gert þeirn auðið að ráðast í fram- kvæmdir á vettvangi marg- þættra menningarmála, sem eru einsdæmi hér á landi. Og ráða- menn Hafnarf jarðar hafa, þrátt fyrir stórræðm, sem (íhefirverið ráðizt, igætt sMkar forsjár og fyirihhyiggjiu, að Hafnarfjörður er nú bezt stæða.bæjarfólag á ís landi. Sjlálfstæðiisflokknum, sem stjórnað hefir Reykjavík, hefir hvorki tekizt að tryggja bæjar- búum atvinnu né ráðast í þær framkvæmdir á sviði menning- armála, sem krefjast verður af stærsta bæjarfélagi landsins. Og lástæðan er sú, að þeir hafa ekki borið gæfu til þess að fylgja sömu stefnu og Alþýðu- Frfa. aí 4. tAdu. kommúnista f verka- inu á SauðárkrOki ÞJÓDVILJINN frá 2. marz • s. 1. sendir okkur Aliþýðu- tfllokiksmönniunum á Sauðárkráki kveðjur sínar, samhliða því, seih bann iskeytir skapi siínu á 'Al- Iþýðulblaðmu. iÉg satLa ekki að hlanda mér í erjur blaðanna; en þó vil ég •taka það fram, að fyrirsögn á grein í Alþýðulblaðinu 1. marz s. 1. um stjórnarkosnmgu í verfcamiannafólaginu Fram, var etoki siett af Allþýðufflíokksmönin um á Sauðárkróki. Er oikfcur það á móti skapi, að blöðin séu með beim afskipiti af málum verkaimamnafélagsins, og ef bau vi'lja fiá fréttir af starfi þesis, geta þau að sjálf- fíöigðu fengið greinar ffrá mönn- uim hér um þ>au effni. Um kiveðju Þjóðviljans er það að segja, að það fór að Vonum, að bliaðið þjónaði. lund sinni, því af ignætgð hjartans mælir amrmnurmm. Þiá geisist Pótur Laxdal fram á ritvöllinn í Þjóðviljanum 14. onarz imeð gleiðgosalegri fyrir sögn og er mikið um fyrir hon- um. í fylgd með honum er Skafti Magnússon eins og vaénta mátti. Það myndi að sjálfsögðu vera talið andvaraleysi af okkur Al- þýðuflokksmönnum, ef við virt um ekki þessa voldugu þrenn- ingu svars. Enda er margt í frásögnum hennar ýmist rangt með farið eða villandi, svo að ókunnugum er þörf réttari upp lýsingar, til þess að geta vitað, hvað rétt er í málum þessum. Vík ég þá að grein P. L. n^ð stóru fyrirsögninni, og er grein in í meginatriðum eins og ræða sú, sem 'hann flutti á aðalfundi verkamannafélagsins, nema hann hefur bætt vísunrá við svona til smekkbætis og til að vera í samræmi við biblíu sána, Þjóðviljann, og mun síðar að því vikið. I vStjórn Skafta KÍSagn- ússonar*. Ég held, að flestum hafi þótt nóg um, þegar Pétur stóð upp á aðalfundinum og bar lofið á stjórn Skápta Magnússonar. Það er nýtt fyrirbrigði hér, að kenna stjóm í verkamannafé- laginu við fiormanninn einan og á sjálfsagt að skiljast svo, að hann haffi borið ægishjálm yfir með&tjórnendur sína. Með klökkum rómi, næstum því eins og á trúboðsfundi, vitnaði Pétur um það, að Skafti væri bezti formaðurinn, sem verið hefði í félaginu s. 1. 15 ár. Það var engu líkara en Skafti hafi einn komið fram málum ífélagsin á þessu ífiímalbili oig gert það, sem gera þurfti. En vitnisburður Péturs kom til einskis, því að vondir menn vikna ekki, eins og hið „harð- svíraða þj óðs tj órnarlið. ‘ ‘ í grein sinni er Pétur kominn nær veruleikanum. Það sanna í máli þessu er, að Skafti vann sem formaður eftir beztu getu að imálum félagsins, Hitt, að hann beri langt af öllum öðrum formönnum félags ins s. I. 15 ár, er oflof og hverj- íum manni skiljanlegt, hvens vegna er fram komið. Eg hef þekkt alla formenn félagsins s. 1. 15 ár og verið samstarfsmaður þeirra að meira eða minna leyti, og mitt álit er það, að þeir hafi allir starfað eftir beztu getu. Hins verða menn að gæta, að1 það er miklu léttara að koma ffram hagsmunamálum verka- manna nú, en fyrir 10 til 15 árum, og verður að taka það með í reikninginn, þegar dóm- ur er lagður á störf manna. Um innheimtu orlofsfjárins er það að segja, að atvinnurek- endu voru skyldir að greiða það, eins og sjá má á því, að þeir höfðu sjálfir skrifað undir samninginn, sem lagði þeim þessa skyldu á herðar. Ég er viss um, að hvaða stjórn sem er, hefði talið sér skylt, að sjá um, að þessu ákvæði samn- ■ingsins væri framfylgt. Eins mun hver stjórn telja það skyldu sina, að halda uppi taxta félagsins. Um síðustu kjarasamninga er það að segja, að allir félags- menn miunu hafa verið þeim sammála. Á fundi í stjórn og trúnaðarmannaráði lagði for- maður fram tillögu um, hvað kaupið skyldi vera, og var hún samþykkt. Það gefur að skilja, að ef hann hefði ekki lagt fram sína tillögu, hefði einhver ann ar gert það. Ég hafði tilhúnar tillögur um þetta, sem voru næstum alveg eins,« enda höfð- um við Skafti rætt um þessi mál, og fóru skoðanir okkar saman í því, að hafa dagvinn- una hærri en Alþýðusambandið lagði |B en ffella niður nætur vinnutaxtann eins og á Siglu- ffirði, með tiilliti til síldarsölfiun arinnar. Pétur telur, að það haffi ver- ið mest Skafta að þakka, að at- vinnurekendur gengu að samn- ingunum. Ég var í samninga- nefndinni og varð ég ekki var við neina teljandi anobstöðu gegn þeim. Við skrifuðurn afe vinnurekendum bréf og færð-' um sterk rök að því, að kaup- ið mætti ekki minna vera, þar isem dýrtiðin væri orðin næst- um því sú sama hér og í stærri stöðunum, en vinnudagar verka manna hér langtum færri, þar sem hér væm engin teljandi atvinnutæki. Gegn þessum rök um var ekki hægt að mæla, enda reyndu atvinnurekendur ekki til þess. Það sem þeir vildu fá breyt- ingu á, var, að þurfa ekki að tví'borga matartímann frá 7—8. Nefndin lagði málið fyrir stjórn og trúnaðarmannaráð, og þar var samþykkt, að breyta þessu ekki, nema að í staðinn kæmi, að kaffitíminn yrði 20 mínútur í stað 15. Ekki vildu atvinnu- rekéndur hafa þessi skipti og samþykktu þeir svo samning- inn. Tilgangur Péturs með því að búa til andstöðu, sem næstum engin var, er augljós. Hann er sá, að gera afrek skjólstæðings síns sem mest. Þetta er víst ein af áróðurs- aðferðum kommúnista. Fulltrúakosningiin. Það er kátbroslegt, að kynna sér ffrásagnir Péturs og Þjóð- viljans af knsningu fulltrúa í verkamannafélaginu Fram. Pétur segir, að Skafti hafi ekki verið kosinn af Alþýðu- floikknum einum, heldur af Framsóknarmönnum, Sjálfstæð ismönnum og sósíalistum. Þjóðviljinn segir 2. marz um sömu kosningu, að Skafti hafi verið kosinn aif sameiningar- mönnum, og kratarnir hafi ekki treyst sér til að stilla upp manni á móti honum. Það fer ekki hjá því, að mönn um finnist hér hafa gerzt dular full fyrirbrigði, ef frásagnir Péturs og Þjóðviljans reynd- ust réttar. Eftir frásögn Péturs mæltti æitla, að „þjóðstjórinarlið ið“ hefði nú loksins séð að sér og iðrazt synda sinna, enda mjög liklegt, þar sem sósíalist- ar voru með í hópnum. En Þjóðviljinn ber það blákalt fram, að Skafti hafi verið studd ur og kosinn af sameiningax- mönnum. Atihuiguilum lestajnda dylst ekki, að hér eí* verið að reyna að fela sannleikann í máli þessu með villandi frásögnum. Rétt frásögn af kosningu þess ari er þanriig: Bókahillur Útvarpsborð Stofuskápar Klæðaskápar Tauskápar (litlir) Vegghillur, útskornar Hornhiilur Veggteppi (handmálað) 6. Sigurðsson & Co. Grettisgötu 54 Á fundinum kom fram til- laga um það, að hafa listakosn- ingu. Kommúnistar snerust gegn henni og töldu vafasamt, að löglegt væri að kjósa þann- ig. Tillagan var samþykkt og lagði ég þá fram lista, sem fékk bókstafinn A og voru fyrsto nöfnin á honum Skafti Magn- ússon og Magnús Bj arnason. Pétur Laxdal lagði fram lista, sem varð B, og voru liyrstu. nöfnin* á þeim lista Skafti MagK ússson og Pétur Laxdal. Því ber ekki að neita, a® mörgum fannst það undarlegt,. Framh. á 6 siSu. VÍSIR gerir í gær veður- fregnabannið hér að um- talsefni í tilefni af fréttinni um það, að búið sé að slaka mjög verulega á því á Bretlandi. Vís- ir segir: „Hún vakti talsverða athygli fregnin . . . um að Bretar væru farnir að útvarpa veðurfregnum aftur eftir meira en hálft sjötta ár. Að vísu er aðeins um aðvar- anir að ræða, þegar illviðri eru í nánd, en það er einn af aðaltil- ganginum með að útvarpa veður- fregnum, þegar þær eru birtar í heild. En þessi nýbreytni Breta sýnir, að nú er viðhorfið annað í styrjöldinni, eins og líka allir vita, því að veðurfregnabannið, sem á var koroið í ágústmánuði 1939, var sett með tilliti til þeirra upplýs- inga og aðstoðar, sem möndulveld unum var í té látin með birtingu þessara fregna. Hér á landi hefir engin breyt- ing verið gerð á því fyrirkomu- lagi, sem tekið var upp í maí 1940, þegar Bretar sendu hingað her sinn. Hefir þó hvað eftir annað verið óskað eftir því í blöðum pg á alþingi, að taka mætti upp eins- konar aðvörunarþjónustu — það er, að fiskimönnum yrði gert að- vart, þegar óveður væri í aðsigi og þeim ráðiegast að halda til hafn ar. En þessar óskir hafa ekki ver- ig uppfylltar, þótt óhætt sé að segja, að þær hafi verið bæði ein- róma og mjög sanngjarnar. Má gera ráð fyrir því, að veiðarfæra- tjón það, sem varð nú fyrir skemmstu, hefði orðið mun minna ef hægt hefði verið að gera bát- unum aðvart. ’ En með þessu breytta fyrirkomu lagi á Bretlandi virðist ekki ósenni legt, að telja megi aðstæður hér einnig -breyttar. Hér hefir ekki ver ið farið fram á annað en það, sem nú hefir verið framkvæmt í Bret- landi og iþað voru einmitt Bretar, sem fengu því til leiðar komið hér, að hsett var að útvarpa veðurfregn um. Virðist eðlilegt, að ríkisstjóriE. in láti athuga þetta mál og reyni ■ að fá fram breytingar, enda þótt mjög sé nú liðið á vertíðina.“ Það væri og sannast að segja dálítið einkennilegt ef ekki væri hægt að fá að minnsta kostá sömu tilslakanir á veðurfregna banninu hér og nú hafa veri® gerðar á Bretlandi. * Nokkrar væringar hafa und: anfarið verið með Þjóðvíljan- um og Morgunhlaðinu og virð- ið svo sem isú snurða hafi hlaup ið á þráðinn milli þessara blaða. út aif væntanlegum bæjarstjóm arkosningum á næsta ári. Hefir Þjóðviljinn í þessu karpi meðal annars aftur byrjað að ávarpa Sjálfstæðisflökkinn sem ,íhald‘ en sem kunnugt er hélt hami því mjög á lofiti í sambandi við stjórnarmyndunina í haust, að sá flokkur tilheyrði „framfara- og frelsisöfluinum" í Iandinu. Út af þessu skrifaði Morgun- blaðið rétt fyrir páskahelgina: „Árásir Þjóðviljans á stj órnendt ur bæjarmála Reykjavíkur þessa dagana hafa ekki mikil áhrif. Þé eru þær ekki með öllu áhrifalaus- a^r. Þær hafa opnað augu ýmsra ilesenda Þjóðviljans fyrir óheilind- um eða a. m. ik. tvískinnungi- S starfsemi socialistanna. Þeir hafa samið við Sjálfstæðismenn um stjórn ríkisins. Meðal helstu hvata manna, voru forráðamenn í bæj- armálefnum Reykjavíkur. Af þv£ tilefni hefir Þjóðviljinn í vetur sí og æ kallað þessa menn „fram- fara- og frelsisöfl” þjóðarinnar. Ent þegar blaðið fer að tala um foæjar málin. IÞá kennir það starfsemi þeirra við „dauða og allsleysi.“ Sjálfstæðísmenn og Reykvíking ar yfirleitt láta sér mjög í léttu rúmi liggja, hverjum nöfnum Þjó@ viljinn kallar forystumenn þeirra. Og það er hverju orði sannara hjé Framh. á 6. síCu.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.