Alþýðublaðið - 28.12.1927, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
1 ALÞÝBUBLABIB [
j kemur út á, hverjum virkum degi. ►
J Atgreiðsla í Alþýðuhúsinu við \
< Hverösgötu 8 opin irá kl. 9 árd, I
l til kl. 7 síðd. ?
< Skriístoi'a á sama atað opin ki. !
J 9VS—IOVs árd. og kl. 8—9 síðd. |
j Simar: 988 (aigreiðslan) og 1294 !
J (skriistofan). I
< Verðiag: Askriftarverð kr. 1,50 á ►
J mánuði. Auglýsingarverðkr.0,15 !
] hver mm. eindálka. ►
5 Prentsmiðja: Alpýðuprentsmi5]an !
«• (í sama húsi, sömu simar). j
JafisallarstefiaaM
©g trráQeiáliis.
Stundum er því haldið fram,
að jafnaðarsteínan sé reist á
efnishyggju, — að hún leggi að
eins kapp á líkamlega velgengni
fólksins, en striki yfir sál og
andleg mál. Sumir segja henni
þetta til lasts, aðrir til lofs.
Ef efnishyggja táknaði það eitt,
að fylgjendur hennar sæju, að
enginn maður getur lifað á reykn-
um af réttunum einum saman,
hve fagrar predikanir sem hann
fær að heyra um andleg efni,
pá væri rétt að segja, að jafn-
aðarstefnan væri efnishyggja.
Jafnaðarinenn hafa iöngu séð, að
til lítils er að halda ræður um
andleg ínál yfir mönnum, sem
eru svangir og hafa ekki málungi
matar handa sjálfum sér eða fjöi-
skyldum sínum. Þetta sá Jakob
postuli, bróðir Jesú, líka mætavel.
Fyrir jólki, sem væri nakið og
skorti daglegt viðurværi, stoðaði
lítt að predika og segja því að
fara í friðj. Jesú fann sjálfur, að
predikun hans var ekki ein-
hiít, þegar fólkið vaj orðið svangt.
Þá sá hann því íyfir mat.
Jafnaðarmönnum er það Ijóst,
að misskifting auðsins er stærsti
jiröskuldurinn á leið mannanna til
andlegs þroska jai'nt og líkam-
legs. I'jöldinn treðst undir vegná
skorts og vanmegnast af áhyggj-
um. í annan stað freistast h'm
tiltölulega fámenna auðvaidsstétt
til óhóis og ónytjungsskapar.
Bæn Agúrs Israelsmanns er öll-
um holl: „Gef niér hvorki fá-
tækt né auðæfi, en veit mér mtnn
deildan verð.“
Þið þykist boða frið a jörðu,
en brýnið alþýðuna til stéttastríðs,
— segja andstæðingar jafnaðar-
manna. Jafnaðarmenn sjá, að sig-
ur hinna kúguðu er eina leiðjin til
jafnréttis. Kristur boöaði frið og
hræðtalag og sagði þó um kenn-
ingu sína, að hún myndi valda
sundurþykki. Friduriim getur pú
jyrsf ordiö tryggur itin alki jord’-
ma, pecytr mennirnir <>vu ordnir
■ein stétt, sem hefir sanmiginlegs
tmgs aö gœki.
Það er síður en svo, .að jafn-
aðarstetoan striki yfir andlegar
httgsjónir. Hún stefnir einmitt aö
því að gera þá hugsjón að veru-
leika, sem sjálíur Kristor taldi
etnna.æðsta, — bræóraiag mann-
Jínna um allan heitn. Ósvikinn
jafnaðarmaður tekur í einlægni
undir hin fornu orð: „Ekkert
mannlégt er mér óviðkomandi.“
Sá, sem ritað hefir 19. kapítul-
ann í 2- Mösébók, hefir á peim forna
tíma haft svo fullkomna guðs-
hugmynd, að viðurkenna, að guð
hljóti að vera „alheimsborgari“, en
ekki guð einstakrar þjóðar edn-
göngu eða stéttar. („Öil jörðin
er mín.“) Kristur kendi, að guð
væri faðir allra jafnt. Jainaðar-
stefnan boðar bandatag allra
þjóða. Skyldi trú á sameiginleg-
an föður allra manna i anda
kenningar Krists eiga erfiðara
með að ryðja sér braut í hjörtunr
mannanna.alment í jafnaðarrikinu
heldur en í samkeppnisþjóðfélög-
um þessara tírna? — Það er
næsta ólíklegt.
Einmitt þá, þegar timd verður
afgangs fyrir hvern og einn til
að hugsa um fleira en daglegt
brauð og jörðin okkar er hafin
yfir það stig að vera fjöldanum
fyrst og fremst „táradalur" harðr-
ar baráttu fyrir einföldustu þörf-
um iíkamans, þá eru meiri lík-
ur til, að það verði mönnunum
alrnent ijósara en nú, að þeir séu
undir handleiðslu gæzkuríks föð-
ur, og að hugmyndir fjöldans um
sál og framhaldslíf verði einmitt
raunverulégri og ákveðnari þá en
nú.
Góð aðbúð er líklegri til að
leiða til andlegs þroska heldur
en sífeit árangurslaust strit. Á
góðu heimili verður hver maður
meiri en á pyndingabekk.
Ritað á annan jóladag.
Quðm. R. ölafsson
úr Grindavík.
Verfcfallið á Akranesi.
Akranesi, FB., 28. dez.
Hiutaskifti hafa undan farin ár
verið þau, að skift hefir verið
í 20 staði með 10 mönnum. Út-
gerðarmenn vildu hækka upp í
21 '/2, seija salt á 58 kr. smá-
lestina og síld á 58 kr. tunnuna.
Verklýðsfélagið vill ekki breytt
skifti, en kaupa salt á 55 kx. og
síld á 55 kr. Útgerðarmenn halda
sinni kröfu og segjast ráða menn
frá ísafirði og í Reykjavík. Verka-
iýðsfélagið gekk í Alþýöusam-
band islands. Útgerðarmenn neita
að semja við félagið.
Sueinhjörn Oddsson.
Það má ekki verða, að verka-
mennirnir á Akranesi bíði ósigur
í þessari deilu. Það ríður á, aö
öll alþýða styðji þá með ráðum
og dáð. Verkalýð’sféiögm hér hafa
eins og sjá má á augtýsingum á
frem%tu síðu hvatt féiagsmenn
sína til stuðnings, og sjálfsagt
taka öii önnur alþýðufólög undir
]>að. Ef öll alþý'ðan stendur sam-
an, er sigurinn vís. Atvinnurek-
enduni iná ekki hetdur hafdast
uppi sú óíyrirleitoi að ráóast á
sjálfsákvörðunarrétt ve ka ýðsihs
pf? ggr • .
íslenzk iistasýning er nú haldin
í Kaupmannahöto, og hefir hún
vakið mikia athygli. Fjöldi blaða-
greina hefir verið skrifaður um
hana í dönsk blöð, og bera þau
mikið lof á sýninguna. Alþýðu-
blaðið birtir lesendum sínum hér
þrjár myndir af sýningunni. Sýn-
•ir hin fyrsta konur við síldar-
kverkun, önnu.r Gullfoss o.g sú
þriðja faidbúninginn ísienzka.
en það er aðalatriðið í þessari
deilu. Því ríður á að standa fast
á móti.
íslenzka listasýningin
í Kaupmannahðfn.
Khöto, 9. dez.
Síðustu vikuna hai'a blöðin flutt
langa dálka um íslenzku iistasýn-
inguna, sem verður opnuð á
morgun. Það væri synd að segja,
að blöðin töluðu ekki vel um
sýniaguna. Þau gera sér háar von-
ir og eru full aðdáunar yfir því,
hvaö íslenzkir listamenn haíia að
bjóða. Að eins sakna þau Ein-
ars Jónssonar meðal þeirra, er
sýna. —
j dag var sýningin opnuö fyrir
blaðamenn, og enn var ekki síð-
asta hönd lögð á verkið, Aldrei
hafa svo mörg máiverk og ís-
lenzkir smíðisgripir verið. á Chrtr-
lottenborg eins og aö þessu sinni.
Það e:ru 238 mátverk og teikning-
ar: svo koma tré- og- siifur- og
guli-gripir og nokkrar bækur, öilu
vel og sœekkiega fyrir lumiíö.
N-efadin hefir lagt aftaka-vmn.u »
þetta verk. Matthías ÞórBarspn
liefir imnið svo að segja nött og
dag. Málararnir ungfrú Júliana
Sveinsdóttir og Jón Þorieiissan
haía ekki heldur legið á liði sínu.
í dag voru þau aö koma fyrir
búningunum og hinum útskornu
munum. Daitski hiutinn nefndar-
innar hefir ekki heldur sparab
liðsinni sitt, og lífið og sálin í því
er Georg Gretor, ritstjóri. Haim
gerir sér hjártar vo.trir um árang-
itrinn, og fari að vomnn hans, er
ómak hans og fyrirhöfn öll
greidd, segir hann.
Ég mun* skýra lesendum Al-
pýðubfa&stfis nánatra frá sýning-
unni, þega'r svo iangt er komiö,
að iraaður gætur haft fuilkomið
yfirlif yfir hana.
Hvernig &em alt fér, mega ís-
Jendingar vera þeim mönstum