Alþýðublaðið - 20.08.1947, Síða 6

6
ALbÝmmLAÐID
Miðvikudagur 20. ágúst 1947.
9S NYJA BlO
Jack líkskeri
(„The Lodger")
GAMLA BIO
Eyja dauðans.
Stórmynd, by-ggð á sönnum
viðburðum er gerðust í
London á síðustu árum 19.
aldar. Frásögn af viðburð-
um þessum birtist nýlega í
Heimilisritinu. Aðalhlut-
verk leika:
Merle Oberon.
Laird Gregar. .
George Sanders.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum yngri en
16 ára
(Isle of the Dead)
Dularfull og sérkennilelg
amerísk kvikmynd.
Boris Karloff
Ellen Drew
Marc Cramer
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Böm innan 16 ára fál ekki
aðgang.
æ bæjarbio æ æ tjarnarbio æ
HafnarfirSi
Ævintýri sjó-
mannsins
CLARK GABLE
GREER GARSON
Sýnd kl. 6 og 9.
Börn innan 16 ára fá
ekki aðgang.
Sími 9184.
Sjóherinn
(Meet the Navy)
Skrautleg söngvamynd,
sumpart í eðlilegum lit-
um, ef skemmtisýningum
Kanada-flotans.
Sýning kl. 5, 7 -og .9
TRIPOLI-BIO
(Land without music)
Hrífandi söngvamynd sam
in úr óperettu eftir Oscar
Strauss.
Aðalhlutverk leikur hinn
heimsfrægi tenorsöngvari
RICHARD TAIJBER.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar frá kl. 11.
Sími 1182.
GOTI
ÚR
ER GÓÐ EIGN
Guðl. Gíslason
Ö'rsmiður, Laugaveg 63,
Minningarspjöld Barna-
spífalasjóðs Hringsins
eru afgreidd í
Verzlun
Augustu Svendsen,
Aðaktraati 12 og í
Bókabúð Austurbæjar,
Laugavegi 34.
John Ferguson:
MAÐURINN
I MYRKRINU
sóað því. Er það þess vegna
sem þér eruð að hlæja?“
„Nei; heldur að forvitnis-
spumingunum. Alveg eins og
aðgætin gamaldags eigin-
kona, sem er að yfirheyra
manninn sinn.“
Hann heyrði burstann fara
af stað aftur, en hægar, eins
og hún væri að horfa hugs-
andi á hann.
„Sjáið þér til“, sagði hann
sér til varnar. „Ég eyddi ekki
peningunum — ekki á þenn-
an venjulega hátt að minnsta
kosti þeir fóru í te-hlutabréf
í Kalindar, félagi, sem vinur
minn sagði mér frá. Þau
voru á níu pence hvert þá, og
ég hugsa að það séu þúsundir
skráðar á mitt nafn af þeim,
og öll eru þau óseljanleg.
Þau höfðu flest verið í eigu
vinar míns, sem hafði ráð-
lagt mér að kaupa þau, og
svarið að þau myndu hækka.“
Eftir þetta varð hann
steinhissa sjálfur, að hann
skyldi vera svona ákafur í
að hún hugsaði ekkert illt
um hann.
En þó að hún væri alltaf
reiðubúin að tala um fortíð
og framtíð hans, þá tók hann
eftir því, að jafnskjótt sem
talið snérist að hennar eigin
fortíð eða framtíð, varð hún
undir eins þögul- Hann sá,
að hún óttaðist allar spurn-
ingar. Hann var viss um að
það var líka til að reyna að
halda honum frá að hugsa
um hana, og láta hann hafa
eitthvað annað að hugsa um,
að hún las hátt fyrir hann
og lét hann fara að reyna að
læra Braille kerfið, til að
kenna blindum að lesa. En
hann fékk alveg nóg af þess-
um upphleyptu stöfum, þeg-
ar hann sat yfir þeim einn á
rúminu sínu bá þrjá tíma dag
lega, sem frú Spedding var í
húsinu. En Braille bókin
bjargaði honum þó frá leið-
indum, svo að hann tók á-
gætum framförum. Á kvöld
in hlustaði hún svo oft á
hann, þegar hann stautaði sig
fram úr einhverjum kafla.
Það var alveg eins og þegar
börn eru að byrja að lesa:
Sömu þagnirnar, hikið og
skakkt byrjað. En þegar
hann hafði loksins lokið við
kaflann, var hann enn lík-
lari litlum dreng, sem er full
ur af sigurhrósi yfir að geta
lesið. Þá klappaði hún hon-
um kannske á bakið og hann
ljómaði af hreykni- Þannig
komst hún, án þess að áber-
andi væri, þó að það væri á-
hrifamikið, á hærra stig en
hann. Hún varð kennarinn
en hann lærisveinninn.
En karlmannseðli hans
vaknaði skyndilega eitt kveld.
Þau sátu fyrir framan eld-
inn, með stóru bókina með
upphleyptu stöfunum á borði
millum sín. Hann hafði með
sínu venjulega stami, stauti
og grettum rétt komizt í
gegnum lexíuna- sína, þegar
hann fann að hendi hennar
snerti hans. Þetta hafði skeð
áður, þegar hún hafði viljað
prófa framfarir hans með
því að leiða hendi hans að ein
hverri óþekktri síðu í bók-
inni. En í þetta sinn fann
hann að snertingin var ann-
ars eðlis, og meðan hann
heyrði að hún fletti blöðun-
um, fann hann að hann sjálf
ur hélt hendi henar, og eins
og hál’f titrandi svaraði
snertingu hennar. Þetta stóð
rétt andartak- Hann fann
mjúka hlýjuna frá hendinni.
Þá setti hún fljótt fingur sína
á blaðsíðuna og sagði:
„Lestu þetta fyrir mig“.
En það var einhver annar-
legur hljómur í röddinni og
hún var ekkert lík kennslu-
konu. Og þegar hann laut
niður til að esa, þá fann hann
andardrátt hennar eins og
og ástaratlot á kinn sér, og
lokkur, sem hafði losnað úr
hárinu á henni, kitlaði hana
í andlitið.
Hann stökk á fætur. Var
hún að reyna að ná algerum
yfirráðum yfir honum, og
yfirbuga hann? Sá grunur
vaknaði í huga hans.
„Hvað er þetta?“ spurði
hún með undrun.
„Ekki meira í kvöld- Þér
farið alltof hratt yfir með
mig“.
„Mér þykir það leitt. Á ég
að lesa fyrir yður?“
„Já, nú er komið að yður“.
Hún stóð upp og kveikti á
lampanum, og spurði:
„Hvað á ég að lesa í
kvöld?“
„Ferðalag með asna“, sagði
hann, og sá hvílíka yfirburði
hún hafði unnið yfir hann
núna, og hve hætt hann var
kominn að verða sér til háð-
ungar.
„En við höfum ekki Stev-
enson hérna“, sagði hún.
„Jæja við skulum þá fá
dagblað til tilbreytingar".
Ekki hvarflaði það að hon-
um að hún myndi lesa nokk-
uð af því tagi fyrir hann.
Hún hafði meira að segja
aldrei viðurkennt, að hún
sæi blöðin- Svo að hann
varð mjög hissa, þegar hann
heyrði hana strax opna blað.
En enn meira undrandi varð
hann þegar hann heyrði
fyrstu orðin. Hann hafði bú-
izt við að hún myndi velja
einhverja saklausa stjórn-
málagrein eða eitthvað um
ástandið í járniðnaðinum,
eða um útlitið fyrir skóverzl
anirnar. Forustugren var
það, en ekki um stjórnmál,
og hún fór að lesa og var sem
hún hefði ekki alveg vald á
röddinni.
Sérleyfisferðir.
Til Laugarvatns.
Til Geysis.
Daglegar ferðir.
Til Gullfoss og Geysis
sunnudaga og fimmtu-
daga.
Ólafur Ketilsson.
BIFRÖST, sími 1508.
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSINS:
ÖRN ELDING
PÉTUR: Hjáip! Bjargið perlun-
um mínum!
TWITT: Nú er ekki boðanna að
bíða------------
PÉTUR: Twitt! Twitt! Hjálp.
ÖRN: Af stað nú! Hver veit, hvað
hefur gerzt á eynni!