Alþýðublaðið - 13.01.1948, Blaðsíða 6

"COLSP CAV£S"? PO WE WORK IN
A CAVE? WWAT'S THE KAJAH >
AFTHR ONITHIS ISLANC\„ -j-
BURIEP TREASURE 5’^^-'"
\ w 1
TWANKS’ A
LOT/ TWE
NAME'S"
sco^cwy^
7 SMITH/y
RAJAH'S CALKjHT A BIG ONE/ ■WE'LL''
WEAR THIS JACWET IN SHIFTS
TOC^ IN THEM COLP CAVES/ ^
YOUR CLOTWES ARE STILL^
WET MISTER/ WANTA SWAP
FOR A NICE PRY SHIKT? y-^
JUmmmíA^líSimíí

ÞriSjudagur 13. janúar 1948
Filipus
Bessason
hreppstjóri:
AÐSENT BRÉF.
Filipus Bessason.
Heiðraði ritstjóri!
Beztu þakkir fyrir allt gam-
alt og gott á þessi miði yður að
færa, og hefði hann gjarna mátt
fyrr í för vera, — en svona er
það. Óska ég þér góðs nýárs og
þakka hið liðna, — item jóla-
gjöf mér senda, hverja ég ó-
skemmda meðtók, enda þótt
brothætt væri og kæmi langa
leið með áætlunarbifreið.
Því hef ég ekki fyrr skrifað,
að annríki hef ég átt svo mik-
ið, að sem næst hefur stappað
ósköpum, og man ég ekki neitt
þvílíkt vafstur á allri. minni
stjórnartíð. Ber þar til sem or-
sök þær umfangsmiklu og næsta
mikilsverðu tilskipanir land-
stjórnar vorrar, sem ég veit til
stórra bóta ef vel takast, en það
gera þær því aðeins, að allir
þeir valdsmenn, sem lögum sam
kvæmt eru hennar sjálfskipuðu
fulltrúar í þessum framkvæmd-
um, sýni fyllsta trúmennsku,
jafnvel í smávægilegustu atrið-
um, hvað ég hef viljað leitast við
að gera, — en það er ekki at-
hafnalaust gert, herra minn
trúr! Hef ég nú nafnskírteinað
og skömmtunarbókmenntað
hvern mann í mínu umdæmi,
og fært hann á margar skýrslur,
og veit ég ekki, að þar hafi mig
ein mistök hent, utan það, að
ég veit mig hafa skráð einn
mann rangfeðraðan, en það er
sök nánustu aðstandenda hans,
svo og prestsins, og get ég mér
því ekki um kennt, þótt leitt sé
að endurtaka og margbóka slíka
ónákvæmni, og það í embættis
nafni.
En eitt langar mig þig að
spyrja vinur, og má það ekki
misvirða, þar eð embætti mitt
knýr mig til þeirra eftirgrennsl
ana. Er það viðvíkjandi jólagjöf
þeirra er þú sendir mér. Er hún
ekki lölega keypt, á ég þar
við, hvort hún sé ekki keypt
á löglegum útsölustað? Veit ég,
að margir kaupa slíkar vörur af
hinum og þessum, einkum bif-
reiðastjórum, en hafi jólagjöfin
um slíkar hendur farið, má ég
hennar ekki neyta eða njóta,
sem opinber embættismaður og
gæziumaður laga og réttar í
minni sveit.
Vona ég, að þú svarir skjótt,
og svar þitt verði lögum sam-
kvæmt, því satt að segja, er mig
farið að langa í dropann, — en
þó nauðvitað aðeins tilhlýðilega,
svo sem vera ber um mann í
mínu embætti.
Virðingarfyllst.
Filipus Bessason.
hreppstjóri.
V/' VA TaiöÉS'- Bjössi
BJÖSSI SPYR:
Ég sé í blöðunum, að mið-
stöðvarkerfi bæjarins er talið í
hættu, vegna hrúðurs og ó-
þverra, er hitaveituvatnið skilji
eftir inni í miðstöðvaofnum. En
hvernig er það með .þá, sem
drekka þetta sama vatn í kaffi
eða láta það ofan í sig í mat?
Setzt ekki hrúður innan í þá,
og ef svo er, verða þeir þá ekki
réttnefndir hrúðurkarlar? Ég er
hálfhræddur um, að slíkt hrúð-
ur sé komið í kokið á mér, því
ég finn oft til þrengsla þar,
einkum ef mér fellur ekki mat-
urinn, sem ég á að borða. Og
ef þetta skyldi vera rétt hjá
mér, verður þá ekki að skipa
hrúðurkarlaskoðunarnefnd, því
úr því að ofnarnir geta ekki
eyðilagst án slíkrar nefndar,
finnst mér, að við mannfólkið
getum það ekki heldur. — Og
ef hrúðrið telst eign okkar, en
ekki hitaveitunnar, þá yrði
þetta innyflaeignakönnuarnefnd
Bjössi.
ÚtbreiSið
Alþfðubiaðið!
„Móðir mín ex dáin og ég
kom hingað til að vera
íramku mkxni til hjálpar.
Hún er ekki vel hr:Aust; þér
getið seð það sjálfur. Hún er
taugaóstyrk og kemst auð-
veldltega úr jafnvægi."
,,Ég er ekkert hissa á því,
að búa á þvílíkum stað“,
sagði hr. Bassat. ,,Jæja, það
er ekkert meira að sjá hér
uppi svo að þið gerið svo vel
og farið með mér niður og
sýnið mér í herbergið, sem
hefur hlerana fyrir gluggun
um. Ég tók eftir því úr húsa-
garðinum og ég vildi gjarnan
fá að sjá þar inn“.
Patience var komin með
tunguna fram á varirnar og
leiit á Mary. Hún gat alls
ekki talað.
,,Mér þykir það mjög leitt,
herra,“ svaraði Mary, ,,!em ef
þér eigið við gamla geymslu-
herbergið, sem er fyxiir end-
anum á ganginum, þá er ég
hrædd um að dyrnar á því
séu læstar. Fræ,ndi íninn héf-
ur aliltaf lykilinn og' hvar
hamn geymir hann veit ég
ekki.“
Sýslumaðurinn horfði á
þær til skiptis tortirygginn á
svip. ,,En þér, frú Merlyn?
Vitið þér ekki hvar maður
yðar geymt lyklana sína?“
Patience hristi höfuðið.
Sýslumaðurinn sneri sér við.
„Jæja, það er auðvelt að
ráða fram úr því,“ sagði
hann. ,,Við munum hafa
dyrnar upp á augabragði."
Og hann fór út í húsagarðinn
til að kalla á þjón sinn. Mary
blappaði á hendina á frænku
sinni og dró hania að sér.
„Reyndu að! skjálfa ekki
svona,“ hvíslaði hún ákveð-
in. ,,Það geta allir séð að þú
hefur eitthvað að fela. Það
eina, sem um er að ræða fyrir
þig, er að láta sem þér standi
alveg á sama um þetta allt,
og að þín vegna megi hann
sjá lallt, sem harm vilí í hús-
inu.“
Eftir fáeinar mínútur kom
hr. Bassat aftur með Rich-
ards, sem var skælbrosandi
af tilhugsuninni um eyðilegg-
inguna, og þeir höfðu stærð-
ar járnkirr! mieðferðis, sem
þedr höfðu fundið í hesthús-
inu, og hann ætluðu þeir
augsýnilega að nota við inn-.
brotið.
Ef það hefði ekbi vesrið
vegna frænku sdnmr, þá
hefð'i Mary bara haíft gaman
af þessu. I fyrsta skipti gæti
húin nú fengið að -líta inn í
þetta herbergi. En svo var
það, að frænka hennar og
hún sjálf líka yrðu flæbtar
inn í það, ef eitthvað fyndist
í berberginu og þoss vegna
var henni um og ó, og sá nú
í fyrsta sinn hve erfitt það
yrði að sanna það, að þær
væru algerlega saklausar af
allri hiutdeild í glæpunum.
Énginn myndi líklegur til að
trúa mótmælunum, þegar
Patience myndi berjast biint
við hlið eiginmanns síns. Það
var þess vegna með tölu-
verðri eftirvæntingu, að,
Mary horfði á þá Baissat og
þjón hans taka járnkarlinn á'
millil sín og setja hainn af afli
á iskrána. í nokkrar mínútur
stóðst hún þetta, og höggin
kváðu við um allt húsið. Þá
heypðist brak og brestir og
hurðini lét undan þeim. Pa-
tience gaf frá sér hálfkæft
neyðaróp, og sýsiumaðurinn
ruddist fram hjá þeim inn í
herbergið. Richards hallaði
sér fram á veitingaborðið og
þuirrkaði svitann af enninu á
sér, og Mary gat séð herberg-
ið yfir öxl honum. Það var
auðvitað dimmt þar nni,
hlerarnir fyrir gluggunum
og raðirnar af pokunum með-
fram hindruðu algerlega að
nokkurt Ijós kæmist þar inn.
,,Náið í berti fyrir mig,
eitthvert ykkar,“ kallaði
sýslumaðurinn. ,,Það er al-
veg kolamyrkur hér inni.“
Þjónninn kom með kertisstúf
upp úr vasa sínum, og Ijós
var kveikt. Hann rét'ti sýslu-
manninum kertið, sem lyfti
því hátt upp og gekk inn í
mitt herbergið.
,,Ekkert,“ sagði hann; ,,alls
ekki n'eitt. Veitingamaðurinn
hefur gabbað mig enn einu
sinni.“
Herbergið var alveg gal-
térnt, nema hvað ein röð af
pckum v.ar í eirnu horninu.
Það var þykkt lag af ryki alte
staðar, og það voru stærðar
köngulóiarvefir á veggjunum.
Það voru engin húsgögn þar,
og lilaðiö hafði verið upp í
arininn grjóti, og gólfið var
steinlagt líkt og gangurinn
fyrir utan.
Ofan á pokunum lá kaðals-
hönk.
Svó yppiti sýslumaðurinn
öxlum og snéri aftur fram í
iganginn.
,,Jæja; Joss Merlyn hefur
unnið i þetta skipti,“ sagði
hann. „Það eru ekki svo mikil
sönnunargögn í þessu her-
bergi, að hægt væri að fá
hengdan kött einu sinni. Eg
viðurkenni mig sigraðan,“
Konurnar gengu báðar á
eftir honum út í ytri forstof
Ævintýri Bangsa
Allar tilraunir þeirra til að
hreyía vinduhjólið reynast ár-
angurslausar. Prófessorinn fórn
ar höndum í örvæntingu, en
dvergurinn sezt og styður hönd
undir kinn. „Þetta eru ljótu
vandræðin“, segir hann. „Hvað
verður um okkur, ef við kom
umst ekki út? Við erum vista-
litlir og kastalinn stendur fjarri
öllum leiðum. Að vísu mundi
vera hægt að komast út um
turngluggann, en þá tekur vatn
ið við, því hvorugur okkar
prófessorsins hefur þol til að
sýnda til lands. Hamingjan
góða! Hvað eigum við til bragðs
að taka! Ég sé enga leið. Alls
enga!“
|i^ mt ■« trm. t trm a a a a « -mTr irv v r«r*, v a irv w m ir
ÖRN ELDING
JACK: Föt þín eru rennvoý mað
ur. Við verðum að vinda þau
og þurrka, því kalt er inni í
klettagöngunum. — Hvað-------
Örn elding! Það hefur enginn
smáræðisfiskur komið á færi
höfðingjans í þetta skiptið. —-
Komdu, Bert! Við skulum hjálp
ast að og vinda klæði hans.
ÖRN: Að hverju er höfðinginn að
leita í klettagöngunum? Týnd
um fjársjóðum eða hvað?
JACK: Nei, — áburðarefnum!