Alþýðublaðið - 01.04.1948, Qupperneq 7

Fimmtudagur 1. apríl 1948.
ALI»YÐUBLAÐIÐ
7.
Næturlæknir er í læknavarð
stofunni, sími 5030.
Næturvarzla er í lyfjabúð-
inni ISunni. Sími 1911.
FélagslíS
Farfuglar
skemmtifundur
í Breiðfirðingabúð í
kvöld Bd'. 9.
Skemmtiatriði og dans. Fjöl-
mennið og takið með gesti.
Skemmtinefndin.
Glímuæfingar félags
áns eru sem hér seg-
ir:
Mánudaga kl. 9 e. h.
fyrir fullorðna. Miðvikudaga
kl. 9 e. h. námskeið fyrir byrj
endur. Föstudaga kL 9 fyrir
fullorðna. Kennari er Agúst
Kristjánsson.
Glímudeild KR'.
Ármenningar!
Munið skemmtifund-
inn í Sjálfstæðishús-
inu í kvöld kl. 8,30
síðd. í tilefni af 40 ára afmæli
Sk j aldarglímunnar.
Eldri og yngri Ármenningar
fjölmennið. Aðgöngumiðar
'seldir í Sjá'lístæðishúsinu frá
kl. 7.
Allar æfingar falia niður í
kvöld vegna skemmtiíundar-
ins. -
Stjórn Ármanns.
HANNES A HORNINU
(Frh. af 4. síðu.)
mun framleitt af því um þennan
tíma árs, en það sést heldur
ekki á opnum markaði. Sú saga
gengur, að það sé nú gróðalind
kaupahéðna, að senda bíla ú'
um sveitir og kaupa það af
smjöri, sem til kann að vera og
selja það svo hér á svörtum
markaði.“
„FÓLK TALAR UM allt að
100 kr. kíló. Maður nokkur full-
yrðir, að mjólkurbústjórinn á
Akureyri hafi sagt sér að ríkt
Væri lagt fyrir hann að selja
rjómann, en ekki að strokka
smjör úr honum. Hvar lendir
þetta? Fjöldi manna þráir
smjör, sumir af ástæðum, sem
eru eðlilegar, geta ekki borðað
mjörlíki, sem er nú allt önnur
vara en hún var fyrir stríð, og
•enn aðrir af heilsufarsástæðum.
Ér nú ekki rétt að vekja máls á
þessu sem óviðeigandi fyrirbæri
í þjóðlífinu?“
AF TLEFNI ÞESS, sem bréf-
ritari segir um fyrirtæki, sem
iselji á flugvöllinn vöru og fái
hana greidda í dollurum skal ég
taka þetta fram: Ég sé ekkert
eftir því, þó að hún hverfi alveg
af markaðinum hérna í Reykja-
vík. Ég held að erlendir menn í
Keflavík eða þar í grennd megi
sitja að henni einir. En dollar-
arnir eru á löglegan hátt af-
henfir gjaldeyrisyfirvöldunum,
svo að þar er ekkert við að at-
huga. Þar er í raun og veru um
beinan útflutning að ræða, al-
veg nýja útflutningsvöru.
Ilannes á horninu.
Mioningarorð:
Jéhannsson.
EINS OG störf mannanna ’
eru margbreytileg hér í þess
um heimi, svo falla þeir frá
á misjöfnu aldursskeiði.
Sumir hverfa þegar á
morgni lífsins, án þess að séð
verði hver tilgangur lífs
þeirra er, öðrum endist aldiir
til þess að ljúka sínu ætlun-
arverki hér; og enn aðrir
falla frá á hálfrunnu ævi-
skeiði, meðan dagsverki
þeirra er enn ekki lokið.
Svo var um Jóhannes H.
J óhannsson.
Ég hitti Jóhannes heitinn
tveim dögum fyrir fráfall
hans. Við tókum tal saman,
eins og okkar var vani, þeg-
ar við hittumst. Umræðuefn
ið í þetta sinn var verkalýðs-
mál. Jóhamnes var þá að
vinna að þeim málum fyrir
verkalýðsfélagið hér, af lífi
og sál, eins og öllu öðru, sem
hann gekk að. Mig grunaði
ekki þá að þetta yrði síðasta
samtal okkar.
En svo varð þó.
Tveim dögum síðar steig
Jóhannes upp í flugvél á
leið til Reykjavíkur. Ég
horfði á eftir flugvélinni,
þar sem, hún hvarf norður
fyrir Heimaklett, án þess að
renna hinn minnsta grun í,
hvað í vændum var. Það var
tekið að kvölda og mig grun
að ekki að ævi þeirra, sem í
flugvélinni voru, væri að
kvöldi komin. En áður en
klukkustund var liðin, voru
þeir allir látnir.
Þar urðu endimörk ævi-
skeiðs míns ágæta félaga og
vinar Jóhannesar H. Jó-
hannssonar.
Jóhannes H. Jóhannsson
var fæddur á Seyðisfirði 18.
ágúst 1894, og var því elcki
nema rúmlega fimmtugur að
aldri, þegar hann lézt. Hann
var sonur Jóhanns Matthías
sonar Long og konu hans Jó
hönnu Jóhannesdóttur, Jóns-
sonar. Var Jóhannes yngstur
bama þeirra hjóna, en þau
eignuðust fjóra syni. Tveir
þeirra komust upp auk Jó-
hannesar, og eru þeir báðir
á lífi, en það eru: Einar, bú-
settur í Reykjavík, og Karl,
búsettur á Seyðisfirði.
Aðeins fjögurra ára gam-
all missti Jóhannes föður
sinn, það var árið 1898.
Reyndi þá á dugnað og þrek
móðurinnar, með sína ungu
syni. En með aðstoð þeiirra
tókst henni að halda öllu í
horfinu og koma þeim upp,
enda var henni viðbrugðið
fyrir líkams- og sálarþrek.
Og reyndi ekki hvað minnst
á það í snjóflóðinu mikla á
Seyðisfdrði árið 1885, en í
því lenti hún ásamt Einari
syni sínum, og systursyni.
Það læ'tur að líkum, að Jó-
hannes varð snemma að fara
að vinna til þess að geta létt
undir með móður sinni. Hóf
hann þá að stunda sjósókn
jafnhliða ýmiss konar vinnu
í landi, og þótti hann strax
til allrar vinnu vel fær, enda
var hann karlmenni að lík-
amsburðum.
Þegar Jóhannes var 25
ára, eða árið 1919, fluttist
hann til Vestmannaeyja, og
settist þar að. Ari síðar, eða
22. nóv. 1920, kvæntist hann
efltirlifandi konu sinni, Berg
þóru, dóttur merfeishjónanna
Árna Árnasonar frá Grund
og Jóhönnu Lárusdóttur frá
Búastöðum, Jónssonar . —
Tveim árum síðar, árið 1922,
tóku þau hjón móður Jóhann
esar inn á heimili sitt, en hún
var þá hætt að búa á Seyðis
firði. Var hún hjá þeim til
ævilofea og síðustu 20 ár ævi
sinnar rúmliggjandi. Hún
lézt árið 1947. Var alúð
þeirra hjóna og framkomu
við hana viðbrugðið.
Eftir að Jóhannes kom til
Vestmannaeyja stundaði
hann sjósókn og landvinnu,
eins og hann hafði gert á
Seyðisfirði.
Nokkrum árum síðar hóf
hann að stunda verzlunar-
störf, fyrst hjá öðrum, en
síðar sjálfstætt. Þá varð
hann framfærslufulltrúi hér
og gegndi því starfi í nokkur
ár. En þá hóf hann aftur að
stunda ýmiss konar land-
vinnu, fyrst í nokkur ár í
sambandi við fiskútflutning,
og nú að síðustu við hina
nýju rafstöð, sem hér er í
smíðum. Var hann jafnvígur
til allra starfa og afkastamað
ur á hvaða sviði, isem var.
Þau hjónin Bergþóra og Jó
hannes eignuðust fimm börn
sem öll eru á lífi. Þau eru:
Árni, kvæntur í Reykjavík;
Anna og Lárus, bæði ógift í
Vestmannaeyjum; Ólafur í
Reykjavík, ókvæntur, og
Dóra á Seyðisfirði, ógift, upp
alin hjá Karli bróður Jóhann
esar. Öll eru þau nú upp-
komin og hin mannvænleg-
ustu börn, enda hafa þau
hlotið fyrirmyndaruppeldi.
Jóhannes lézt eins og fyrr
er sagt í flugslysi á Hellis-
heiði 7. marz s. 1.
Jóhannes lét sig miklu
sfeipta málefni þeirra félaga
samtaka, er hann taldi horfa
til bætandi áhrifa og menn-
ingarauka. Var hann jafnan
reiðubúinn til að vinna þeim
málefnum, er hann taldi til
heiila horfa bæjarfélaginu
og þjóðfélaginu í heild, allt
það gagn, er hann mátti.
Hann var algjör bindindis
maður, og einn af beztu
mönnum góðtemplararegl-
unnar hér.
í verkalýðsmálum tók
hann mjög mildnn þátt, og
var sístarflandi fyrir verka-
lýðsfélagið í Vestmannaeyj-
um, enda hafði hann þá
bjargföstu trú, að frelsun
verkalýðsins frá eymd og ör
Lirgð, yrði að vera hans eig-
ið verk.
'Hann var Alþýðuflokks-
maður og vann jafnan ötul-
lega fyrir flokk sinn, enda
taldi hann, að á grundvelli
jafnaðarstefnunnar ætti nýtt
og betra þjóðfélag upp að
rísá. x'
Hann var einn af beztu og
virkustu félögum i félaginu
Akóges, og í leikfélaginu
starfaði hann einnig og tók
Maðurinn minn og faðir ckikar,
Steindór Qunnarsson,
prentsmið juist j óri,
andaðist að heimili okkar að kvöldi þess 29. marz.
Stella Gunnarsson og börn.
Maðurinn minn,
BJöfn Guömundsson,
Baugsvegi 7, Reykiavík,
andaðist í Landsspítalanum 30. f. m.
Fyrir mína hönd, barna ckkar og annarra vanda-
manna.
Kristín Guðmundsdóttir.
Innilegt hjartans þakklæti færum við öllum
þeim, er á einn eða annan hátt auðsýndu olckur sam-
úð og vinarhug við andlát og jarðarför eiginmanns
míns og föður okkar,
Jöhannesa-r H. Jóhannssonar Long.
Sérstaklega vil'jum við þakka Loftleiðum h.f. og
félaginu Akóges í Vestmannaeyjum og Reykjavík fyr-
ir allan þann heiður og vinarhug er þeir auðsýndu
hinum látna og hina miklu 'hjálp okkur til handa.
Bergbóra Áraadóttir og böra.
m. a. þátt x leifesýningum
þess.
Vera má að Jóhannes hafi
tekið þátt í fleiri félagasam
tökum, þótt mér sé það ekki
kunnugt, en sé svo, er ég í
engum vafa um það, að þar
hefur hann þá starfað af
sömu ósérhlífninni, sem ég
hér hef drepið á.
Jóhannes var viljasterkur
maður og skoðanafastur, og
missti aldrei sjónar á þvi
marki, er hann hafði sett sér.
Gilti hann þá einu, þótt fyrir
kæmi að skoðanir hans og
markmið yllu honum at-
vinnumissi, og það þótt illa
áraði og horfur til framtíð-
arinnar væru ekki fojartar.
Slíkir menn eru ekki alltaf
á vegi manns. Hann kom
hreinit og óhikað fram, og lét
jafnan skoðanir sinar í ljósi,
hver sem í hlut átti.
Jóhannes var fróðleiksfús
mjög og að mestu sjálfmennt
aður. En það er eins og kunn
ugt er haldbezta þekking,
sem hægt er að öðlast, enda
hafa margir af þeim, sem
iteljast mega meðal traust-
ustu máttarstoða þjóðfélags-
ins, einmitt verið úr þeim
hópi. Hann var drengskapar
maður mikill og glaðlyndur í
allri framkomu. Hann var
stór og karlmannlegur á
velli að sjá, tápmikill í fram
komu, enda gekk hann að
hverju sínu verki með fjör-
miklu karlmennskuþreki.
Með Jóhannesi er hniginn
í valinn einn af beztu borgur
um Vestmannaeyja. I slíkum
mönnum er alltaf eftirsjón,
og þau skörð, sem myndast
í raðir bæjarbúa við fráfall
þeirra, verða seint eða aldrei
að fullu bætt.
Vestm.eyjum 21./3. 1948.
Jónas St. Lúðvíksson.
Nokkrar sfúlkur
vantar til framreiðs'lu- og eldhús-
starfa. — Upplýsingar 'hjá
Sambandi veitinga- og gistihúsaeigenda,
Ajðalstræti 9. — Sími 6410.
Framh. af 5. síðu.
að það hlaut óheppilega land
fræðilega legu í vöggugjöf.
Börnum er nú ekki einu
sinni leyft að leika sér í friði
á fjölfarinni aðalgötu, þar
sem ekki einungis vörubif-
reiðir stórveldanna þjóta
um, heldur, ef til vill áður
en langt um líður, einnig
skriðdrekar þeirra þyrla upp
ryki o.g kollvelta loftköstul-
um barnanna.
l 1 Kóreu standa stórveldin
tvö, í orðanna fyllstu merk-
ingu, hvort gagnvart öðru.
I Það verða menn í lengstu
lög að vona, einnig vegna
friðarins í heiminum, að
morgunkyrrðin verði ekki
rofin með fallbyssudrunum,
en sól frelsis og friðar skíni
yfir landið, eins og hinar 23
milljónir Kóreubúa hafa
þráð um aldaraðir.
Sjómannablaðið Víkingur,
I 2.-3. tölublað 10. árgangs, er
: nýkomið út. Aðalefni blaðsins
er þetta: Sjóminjasafnið í Stokk
hólmi, eftir ritstjórann, grein
. um rækjuveiðar við sland, Hug-
leiðingar á „Pallinum", eftir
Jón Eiríksson, Stórskipahöfn í
Þorlákshöfn, eftir Grim Þor-
kelsson, Náttúrulækningafélag
íslands, eftir Júlíus Ólafsson.