Alþýðublaðið - 06.04.1948, Blaðsíða 6

6
ALgsYBUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 6. apríl 1948.
Ég sendi ykkur öllum hugheilar þakkir,
sem 'glödduð mig á sjötugsafmæli mínu 28. marz
síðast liðinn með skeytum, gjöfum og heimsókn-
um.. — Guð blessi ykfcur öll.
Árni Sigurðsson,
H'verfisgötu 38, Hafnaríirði.
Tvær sfúlkur
eð amiðaldra 'konur óska-st á síldarstöð úti á landi
til þjónustustarfa frá miðjum apríl til ca. 15. sept-
ember (eða önnur stúlkan frá maí). Þurfa að ann-
ast þvott, strauningu og nauðsynlegar viðgerðir.
Rafknúnar þvottahúsvélar til afnota. — Gott kaup.
Tilþoð. óskas send blaðinu hið al'lra fyrsta merkt:
„Síldarþjónusta“.
HINN FRAMUBNI HRÚTDR.
Upp hefur komist um
hneyksli mikið, sem líklegt er
til að vekja athygli hér á landi.
Hefur þess þegar verið getið í
smáletursdálki eins dagblaðsins,
en þeir dálkar eru í senn hið
fróðlegasta og fréttnæmasta,
sem í dagblöðunum birtist, ef
greindir menn lesa.
Hneykslið er í fám orðum
það, að hrútur nokkur, kjal-
neskrar ættar að sögn hafi ver
ið brenndur, „til reynslu“ í
væntanlegri líkbrennslustöð
borgarinnar.
Ekki er oss þó kunnugt um
hvort hrúturinn hefur verið
brennaur lifandi eða dauður, —
le'n heyrt höfum vér fullyrt, að
hann muni hafa komið dauður
úr ofninum, og mun því ofninn
hafa staðist reynsluna.
Er að sjálfsögðu ekkert við
slíkri reynslu eða vígslu að
segja, og eflaust munu ekki
margir fara um í ofna þessa
jafn synölausir og hrúturinn.
Hneykslisefnið er fyrst og
fremst það, að gersamlega mun
hafa gleymst að spyrja hrútinn
um stjórmnála og trúarskoðan-
ir, áður en honum var skutlað
inn í ofninn, en hann reyndist
svarafár, þegar vígélunni lauk,
og vildi þá ekki taka afstöðu
til neinna flokka. En þetta
flokksleysi hrútsins getur haft
alvarlegar afleiðingar í heims
pólitíkinni, þar eð nú getur eng
inn tekið upp hanzkann fyrir
margir fara inn í ofna þessa
verið, — já, þó að hann hefði
hrútinn. Hefði hrútskrambinn
bara aðeins verið mórauður,
mundi öðru máli að gegna.
FLÖSKUBROT.
Nú er skollið á verkfall hjá
rakarasveinum. Getur það orðið
til þess að menn verði loðnari
um vangana um hríð, — og
einnig til þess, að fyrr eyðist
loðnan úr lófum manna, þegar
verkfallinu lýkur.
Skíðamóti ísiands er fyrir
skömmu lokið á Akureyri. ís-
lendingar sigruðu glæsilega,
enda tóku ekki aðrar þjóðir
þátt í keppninni.
Það Iásum vér í gær, að Búi
nokkur Árdal væri þingmaður
Skagfirðinga. Þetta er með öllu
rangt og hafa Skagfirðingar beð
ið þess getið, að hann hafi
aldrei þeirra þingmaður verið;
— en hinsvegar verði faðir þing
mannsins og Eyfirðingar að bít-
ast um það, hvort hann sé rétt-
kjörinn þingmaður þeirrar
sýslu eða ekki. Þá eru og ýmsir
þeirrar skoðunnar, að Útigangs
hrossafálur muni að minnsta
kosti hafa verið kynjaður úr
Skagafirði, en það er með öllu
ósannað mál, og mun verða tek
ið til nánari rannsóknar í næsta
bindi Skagfirzkra fræða.
Daphne du Mauriers
DULÁRFULLA VEITINGÁHUS!Ð
„Hvar er næsta yfirvald?"
spurði hún að lokum.
Konan hnyklaði brýrnar
og íhugaði spurninguna. ,Það
er enginn nálægt okkur hér í
Altarnun,“ sagði hún hik-
andi. „Ja, sá næsti hlýtur að
vera Bassat sýslumaður á
North Hill, og það hlýtur að
vera meira en fjórar mílur
héðan, — kannski meira og
kannski líka minna. Ég get
ekki sagt það fyrir víst, því
að ég hef aldrei komið þar.
Þér getið alls ekki gengið
þangað í kvöld.“
,,Ég verð,“ sagði Mary.
„Ég get ekkert annað gert.
Ég má heldur engan tíma
missa. Fyriirgefið mér, að ég
er svona sagnafá, en ég er í
rniklum vandræðum, og að-
eins presturinn ykkar eða yf
irvald getur hjálpað mér.
Getið þér sagt mér, hvort
það er erfiitt að finna veginn
til North Hill?“
,,Nei, nei; það er auðvelt.
Þér farið tvær mílur eftir
veginum til Launceston og
snúið svo til hægri við toll-
hliðið, en það er varla farandi
fyrir unga stúlku, efitir að
farið er að dimma, og mér
dytti aldrei í hug að fara það.
Það er óþverrafólk á heið-
inni, stundum, og það er ekki
að reiða sig á það. Við þor-
um ekkert að hætta okkur að
heirnan núna, þessa dagana,
það eru rán og gripdeildir og
ofbeldisverk íramin á þjóð-
veginum.“
„Ég þakka yður samúð
yðar. Ég er yður mjög þakk-
lát,“ sagði Mary; „en ég hef
alltaf á'tt heima á afskekkt-
um stöðum, og ég er ekki
hrædd.“
,,Þér verðið að gera eins
og þér viljið,“ svaraði konan.
„En það væri bezt fyrir yður
að vera kyrr hér og bíða
eftir prestinum, ef þér getið.“
„Það er ómögulegt,11 sagði
Mary; ,,en þegar hann kemur
aftur, getið þér ef til vill sagt
honum að — bíðið við; ef þér
hafið pappír og penna, þá
ætla ég að skrifa honum bréf
til skýringar. Það er enn þá
betra,“
„Komið einn í kofann
minn hérna, og þér getið
skrifað eins og þér viljið.
Þegar þér eruð farin, iget ég
tekið bréfið og farið með það
strax heim til hans og skilið
það eftir á borðinu hans, og
þar sér hann það strax og
hann kemur heim.“
Mary fylgdi konunni heim
til hennar og beið óþolinmóð
meðan hún var að leita í
eldhúsinu að penna. Tíminn
leið óðum, og þessi ferð til
North Hill hafði gjörbreytt
öllum fyrri ráðagerðunum.
Hún gat varla farið aftur
til Jamaica, eftir að hún væri
búin að finr a Bassa.t, og búizrt
við því, að ekki hefði komizt
upp um brottför hennar.
Frændi hennar myndi láta
flótta hennar vera sér til
varnaðar og fara fyrr frá
veitingahúsinu en tilætlað
var. Og þá yrði ferð hennar
til einskis.
Nú kom konan aftur með
pappír og penna, og Mary
skrifaði iaf miklum móði og
hikaði aldrei til að hugsa sig
um;
, Ég kom hingað til að leita
hjálpar yðar, en þér voruð
ekki heirna. Þér munuð hafa
heyrt, eins og allir í landinu
hljóta að hafa heyrt með
skelfingu, (um skipbrotið á
aðfangadagskvöldið. Það var
verk frænda míns og félaga
hans frá Jamaicakrá. Það
munuð þér hafa getið yður
til þegar. Hann véit, að grun-
ur muni falla á hann áður en
langt um líður, og þess vegna
ráðgeriir h'ann að yfirgefa Ja-
maicakrá í kvóld og fara yfir
j Tamar inn í Devon. Þegar ég
I hitti yðua’ ekki heima, flýti
j ég mér nú til herra Bassats á
jNorth Hill, til þess að segja
ihonum allt, og vara hann við
flóttanum, svo að hann geti
sent undir eins rtil J-amaica
til þess að handsama frænda
minn áður en það er orðið
of seint. Ég fæ ráðskonu yðar
þefta bréf, og hún mun, vona
ég, láta það einhvers staðar
þar, sem -augu yðar falla
strax á það, þegar þér komið
aftur. Flýtið yður þá.
Mary Yellan.
Þetta braut hún saman og
réiti konunni við hlið sér,
þakkaði hen-ni og fullviss-
aði hana um, að hún væri
ekkert hrædd við veginn og
lagði svo af stiað í hina fjögra
mílna löngu göngu til North
Hill. Hún hafði sett allt sitt
traust á Francis Davey, svo
að það var erfitt að ger-a sér
grein fyrir, -að með því að
vera ekki heima, hafði hann
brugðizt henni. Hann hafði
auðvitað ekki vitað, að hún
þurfti hans með. ag jafnvel
þó að hann hefði vitað það,
hefðu fyrirætlanir hans get-
að verið enn meira aðkall-
andi en erindi hennar. Þetta
dró næstum allan kjark úr
henni, og það var sárt að fara
frá Altarnum án þess að
nokkuð væri áunnið. Á þess-
ari stu’ndu væri frændi henn-
ar ef til vill að hamra á hurð-
inni á herbergi hennar og
Haínarfjörður
Húsið Reykjavíkurvegur
15, Hafnarfirði, ásamt
steyptum. grunni, sem
það á að flytjast á, fæst
til kaups n-ú þegar. Til-
hoðum sé skilað til Þórð-
ar Þórðarsonar verkstj.,
Selvo-gsgötu 15, fyrir 15.
þ. m. Sim'i 9160.
MYNDÁSAGA ALÞYÐUBLADSINS; (SUN FLDING
ÖRN: Eltendurnir lenda líka;
hreinasta afbragð!
KÁRI: Hve rs vegna er það af-
bragð, maður?
ÖRN: Það getur orðið til þess, að
hmnavagninn hans stöðvist í
bili, og að hann neyðist til að
hætta við eftirförina. Hann veit
ekkert um það, að við lentum á
einu yfirboxðsföstu ræmunni,
sem hér er að finna. Sjáðu!