Alþýðublaðið - 14.05.1948, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 14.05.1948, Blaðsíða 6
0I0ÁJBUH?cLfÁ l>-tíS ALÞÝPUBLAÐIÐ Föstudagur 14. maí 1948. GRAND HOTEL GrandHotel verður opnað aftur einhvern þessara daga. Breytingar liafa litlar verið gerðar á hýbýlunum, enda þarf þess vart við, því efni og allur frágangur var í upphafi svo vandað, að það mun geta enzt lengi enn, ef kjarnorkuspreng- ingar eða önnur óhöpp koma ekki fyrir. Og enn getur Grand Hotel státað af því, að hærra sé þar til þáks en í nokkru öðru hóteli veraldarinnar og víðara til veggja. Legubekkirn- ir eru lagðir flosi eins og á und- anförnum árum, sem að vísu er grábleikt ennþá, veðurfarsins vegna, en verður vonandi ið- grænt og mjúkt áður en langt —um líður, og er vonandi að gest,- irnir, bæði kvengestir og karl- gestir, kunni þar þá jafnvel við sig og á undanförnum sumrum. Má búast við mikilli aðsókn í sumar, því það er álit manna, einkum hinna vandlætingasam- ari, að sífellt fari fjölgandi í þeirri stétt, er jafnan hefur fjöl- sótt hóíelið, og teljast yerða glæsilegir fulltrúar vissrar sér- greinar í nýsköpunarmenningu lands vors og bæjar, enda á vissulega ekki illa við, að þeir hinir sömu fulltrúar haldi þíng sín í hinum vistlegu salarkynn- um Grand Hotels, skammt frá, þar sem fyrsti landnámsmaður vor og faðir byggðar vorrar og Köid bor3 og beitur veizlumaiur sendur út um allan bæ. SÍLD & FISKUR Kaupum fuskur Baldurgötu 30. LA PALOMA þjóðmenningar, stendur á stalla. Fyrirliomulag á hótel rekstrinum verður sama og áð- ur, þetta frjálsa og klassiska. Gestirnir koma með veitingarn- ar í vasanum og sjá sömuleiðis fyrir söng öllum, en hljómsveit kolakranans annast undirleik- inn. Engin sérstök viðhöfn verð ur u mhönd höfð við opnun hót elsins að þessu sinni, vegna skömmtunarinnar. Það skal tek ið fram, að enda þótt allt hafi hækkað í verði að undanförnu, verður sólarlagið þarna ókeypis eins og áður, og náttmyrkrið sömuleiðis, þegar þar að kem- ur. Leifur Leirs: SINFONIA STRÆTISVAGNIA Fimmtíu aurar. Takk. — Og ég þrengi mér inn í iðandi kös strætisvagnamannakynsins, sem býr við heimsins þrengstu kjör. Og vagninn leggur af stað. Um sama leyti hefjast hljómleikarnir. .., Sinfonia strætisvagnia! Hefur þú heyrt hana? Hefur þú hlýtt á skerandi fiðlutóna gearkassans; fagottuurr slitinna vélahluta; trombónuþyt housinganna, sem hanga saman af hver veit hverju-----—? Og hefur þú hlustað á taktfastan —trumbuslátt þessarar hljómsveitar, gnýþungan, örlagaþrunginn eins og stríðstrumbudyn villtra kynþátta í frumskógunum, — þegar skarður máni silfrar blöð Mangotrésins og nóttin er fyllt dulum ógnum — ----------- Og svo hefur hinn gullhnappaði hljómsveitarstjóri — upp sína voldugu raust: Horngrýti bankar hann sig núna. •— Þetta er beygla! Skáldsaga eftir Toru Feuk þetta bros bar vott um. Hann hafði aldrei átt öðru en gæzku að mæta frá bróður sínum, aldrei orðið fyrir nöpru háði hans né miskunm arlausri kaldhæðnd. Fyriír ó- reyndum sjónum hans huldu strangiy andlitsdrættix hans aðeins vir.áttu. Kona Þórgnýs Minthe var aftur ekki eins vi'ss í sinni sök. Hún hafði oft rekið sig á það, sem Hrólfur hafði ekki minnsta grun um, og hún vissi að undir brosinu bjó harka. sem hún helzt ekki vildi sjá eða hugsa um. Hún hafði gifzt honum mjög ung, að sumu leyti vegna þess, að hún var fögur kona. en fyrst og fremst vegna þess, að hún var af ríkri og áhrifamiikilli fjöl- skyldu. Einmitt sem Þórgnýr Minthe hafði not fyrir á framabraut siniii. Að vísu hafði hann elskað fegurð könu sinnar, sem minnti á blóm, og víst hafði blíðleg framkoma hennar fallið honum vél í geð. En hann hafði aldrei hugsað sér að gera hana að trúnaðar- manni sínum. Hún gat ekki fylgzt með gáfum hans og metorðagirnd, og hinum •skarpa. óþreytandi! heila hans. Allar hugsanir hans voru bundnar við að komast áfram, hærra, hærra en allir aðrir. Það var aðaihvötin í öllu lífi hans. ískaldan mót- vindinn sem hann mætti, hafði hann ekkert skeytt um, og þær hnútur, sem fleygt var tál hans til að hindra ieið hans upp á við, hafði hann hent á lofti og þeytt þeim miskurnarlaust til baka. Hann missti aldrei marks. hvert skot hitti einmitt þar, sem hann hafði miðað. Það gaf honum stundarhlé, svo að hann gat hvílt sig áður en hann klifraði áfram. Brosið geymdi hann þeim, sem hann hafði kvaldð og pínt menn og korúr. Með skyndilegri orku þess kom hann fáti á þau og vann þann sigur, er hami vildi. Meira að segja konu sína hafði hann töfrað með því. Hún trúði því lengi, að hann væri eins og þetta bros bar vott um. Daginn sem hún sá, að hún fyrst og fremst var verkfærj í höndum hans til að komast áfram og hann notaði hinn mikla auð henn- ar og þekkta nafn sem þrep til að lyfta sér hærra, þá setti hún utan um sig skgl og hug- ur hennar kólnaði. Hið fagra og glæsilega heimilá hennar var aðeins umgerð fyrir manninn, nýtt þrep í stiga metorða hans, þar sem grannur, miskunn- ariaus fótur hans átti að ganga á. Allt í einu söng í teinun- um. Geirþrúður sneri sér fljótt og leit í norður. Hljóð- ið varð hærra og allt í einu kom lestin í ljós út úr blá- gráu rökkrinu. Með dunum og dynkjum hulin þykkum- svörtum mekki þaut hún fram hjá henni, svo nam hún hægt staðar, stynjandi og hvæsandi, þar til hún stóð alveg kyrr. Nú var uppi fótur og fit á brautarstéttinni, höfuð komu út um glugga, skipzt var á kveðjum, xennibretti var sett við farangursvagninn, nokkr ar ferðatöskur og kassar ! voru settar á það, og póst- poki var borinn fljótt fram hjá henni. Faðir hennar hróp aði stuttar fyrirskipanir til 1 einhvers inni í stöðinni. Eim reiðarstjórinn hallaði sér út úr eimreiðinni og talaði með an hann við og við þurrkaði ' svitann af enni sér með |tvisti. Ungur maður hafði stokkið niður á stéttina. Hann leit á stöðvarstjói'ann, áður en honum varð litið á hina laglegu stúlku, sem kom á móti honum. Hann var sá eini, sem farið hafði úr lestinni 1 Rudboda, grann ur, lítill maður með rauðleitt hár, uppbrett nef og fjörleg ,blá augu, sem litu glaðlega og djarflega á hana. Hann aðgætti með athygli laglegt andlit ungu stúlkunn ar, og hann tók eftir því, hve | andstæðumar voru miklar jmillum marmarandlits henn ar pg suðræns ástríðuhita. Hann sá svipbrigðin, sem komu yfir andlit hennar, og hélt að hún myndi vera mjög ánægð að sjá hann. Hégóm- legur eins og ung stúlka reyndi hann að teygja úr grönnum kroppnum og brosti til hennar. En Geirþrúði fannst hann mjög lítill fyrir mann að sjá og hann alls ekki líkjast nein um barón. Hún rétti honum kurteislega hendina, en leit fljótt undan hinni stórkost- legu aðdáun, sem hann gerði sér ekki neitt ómak að dylja. Svo hélt lestin áfram, og Vei'nheim kapteinn kom til þess að heilsa syni æskuvin- ar síns, sem hafði verið send ur til hans, því að hann átti að xeyna að kenna honum eitthvað. Vernheim kapteinn hafði orð á sér fyrir að geta tjónkað við landeyður. Þegar þeir höfðu heilsazt gengu þeir yfir þjóðveginn og inn í garðinn. Það var næstum myrkur þarna undir trjánum og sá nýkomni gekk varlega, þar til hurð var rif- in upp á veröndinni og tví- burarnir komu þjótandi út. Ljósið streymdi út í myrkr- ið og beint í augun á hinurn unga barón Curt Palmfeldt. Hvöss rödd gall við uppi á veröndinni. „La Paloma, Hrólfur vissi ekki að þú hefðir farið að hitta þennan barón“. Bak við srtúlkurnar gægð- ist fram áhyggjufullt andlit Hrólfs. „La Paloma hittir alla unga menn, sem koma hing- að á heimleið“, svaraði Carrie hortug; en þeim, sem inn komu mætti heill kór af hlæj andi stúlkuröddum. Augu Geirþrúðar skutu gneistum og hún bar höfuð- ið hátt. Þetta var hættu- merki, sem kom systrunum til að'flýja sem óðast. Hrólfur leit þunglyndisleg um augum sínum á hinn ný- komna, en er hann sá útlit hans varp hann öndinni létti lega. Ungi barónirm hafði síður en svo hættulegt útlit. Og svo gekk hann til hans og brosti sínu fagra brosi. Frú Vernheim kom hægt út úr stofunni og sagði hljóð látlega; „Velkominn, góði minn“, þótt hún hefði aldrei MYNDASAGA ALÞÝDUBLAÐSINSí X/ J ÖRN ELDING KÁRI: Og hvar í skrambanum skyldi maður svo eiga að leita að þessum Nelson? — Bíðum við, — þeta er líklega veitinga- salurinn, þar sem hann ræður ríkjum! Allra laglegasti staður. — Heyrðu, kunningi! Hvar finn ég Nelson? SAL ARVÖRÐURINN: Hann á annríkt, laxm. Áríðandi erindi — ha? KÁRI: Ég hefði nú látið mér detta í hug að halda það! SALARV ÖRÐURINN: Þá kom- um við.--------

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.