Alþýðublaðið - 23.10.1948, Page 6

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardagur 23. okí. 1948.
Leifur
Leirs:
SUMARKVEÐJA
Kveðjum vær klökkum róme
einn kæran ársins gest,
sem fékk að flestra dóme
oss fríðust gæðe og bezt.
Sól án skömmtunarseðla
sá veitte lund með eðla
og hvalveiðe höppin mest.
Blóm prýddu brekku og
lauter
við blessaða návist hans;
valútu vondar þrauter
verst hrjáðu oss utanlanz.
Ruglaði marga í ríme
rángkúrs á síldarstíme,
Árnaspá ei tel sanns.
Fróns vors að faðmi blíðum
flaug margur loptin blá,
mátti í mærum hlíðum
milda lystesemd fá;
fuglasaung sætt hljómande
samt Stefano íslande,
Einar og Guðrúnu Á.
Flaug þá og fróns af slóðum
fulltrúa ærin mergð;
stunduðu þing hjá þjóðum,
þref, tvist og samningsgerð;
bústinn á stéle og bake
með baksandi vængjatake
flaug Bjarne marga ferð.
Gillnuðu geist und belti
Gunnar og Ragnar bók;
óhöndug fæðing elti, —
öfugt kom barn í brók.
í jóðsóttar jagi og pínu
jorðmóður Guðbrandínu
bezt dugði bænin klók.
Geislaverkun frá gosi
gamallar Heklu sást;
fræðinga fyllti rosi,
fóru í blöðöm að slást.
■— Útvarpsafneitun Löves —
ei meir sönnun behöves
en svoddan sannleiksást. —
Kveðjum vær klökkum huga
kært sumar öllum bezt.
Megi oss ei breiska buga
böl, skattar; synd né pest.
Lát oss ei freisting leiða
leið Krýsuvíkur greiða,
■— gef öllum óskafrest.
EINMITT ÞAÐ--------—
Það dagbiaðið, sem orðhagast
er án aðstoðar prentvillupúkans
og dönskuvofunnar, kom með
nýtt orð á markaðinn fyrir
skömmu. Er það orðið „far-
selja“. Þar eð þetta nýyrði er
nafn á þeim kvinnum; er selja
farmiða í Hafnarfjarðarskódun-
um, kemur á daginn, að orðið er
ekki hugsað eins og orðið ,,mat-
selja“ og því síður eins og
,,steinselja“; sem er með öllu ó-
hugsað orð, — heldur er það
kvenkyn af orðinu ,,sali“, saman
ber ;,fatasali“. Samkvæmt
þessu verður kona, sem stundar
heildsölu, ,,heildselja“„ en ,;smá
selja“ leggi hún stund á smá-
sölu. Sú er selur gistingu og
beina verður'annaðhvort ;,rúm-
selja“ eða , beinaselja“. Hugs-
anlegt er og atvinnuheitið
,,sjálfselja“ samanber ,,sjálf-
sali“.
Samkvæmt upplýsingum frá
sælgætisframleiðendum, hefur
súkkulaði margfalt næringar-
gildi samanborið við nautakjöt.
Hvað ekki getur kallazt neinn
kostur við súkkulaðið, sé þeim
vísindum trúað; sem grasæturn
ar boða, sum sé að nautakjötið
sé ekki aðeins næringarlítið,
heldur og baneitraður andskoí't.
Samkvæmt því ætti súkkulaðiö
að vera allt að því tíu sinnum
eitraðra, — og kemux það vel
heim við kenningar grasáts-
manna því samkvæmt þeim er
sú fæða óhollust, sem venjulegt
fólk hefur fram að þessu þrifizt
bezt af.
Leonhard Frank:
MATTHiLDUR
“ ’ | -'Tf'
1 •-! ! r-'
Minn.'ngarspjöld
Jón Báldvinssonar for-
seta fást á eftirtöldum stöð
um: Skrifstofu Alþýðu-
flokfesins. Skrifstofu Sjó_
imannafékgs Reykjavikur.
Skrifstofu VJK.F. Fram-
sókn, Alþýðubrauðgerð-
Laugav. 61, í Verzlun Valdi
mars Long, Hafnarf. og hjá
Sveinbirni Oddssyni, Akra
nesi
e bb'bb ■'dcb ■Hre e
sinni dreymt. Móðir hennar
grét sárt- Matthildur fór til
hennar út í eldhúsið og lagði
hendurnar á höggstokkinn.
Móðir hennar hjó af henrn
hendurnar með kjötöxinni og
sendi hana til Silafs, sem
setti þunna grisju á blæðandi
stúfana. Blóðið vætlaði í
gegn. En nú ætlaði hún að
hlýða! Farðu þarna yfir í
hornið! Þá vafði hún grisj-
unni utan af og sýndi honum
hendurnar, sem höfðu vaxið
aftur! Ég er ekki lengur
,,handalausa mærin“. Ég hef
tekið ákvörðun. Hvað þýðir
það, að þú hafir íekið ákvörð-
un«? Ég hef tekið ákvörðun,
sagði hún rólega, og svo
vaknaði hún-
Dálitla stund var Matt-
hildi ekki Ijóst, hvers vegna
henni var léttara í huga en
nokkru sinni fyrr. Hún sett-
ist upp i rúminu. Þá er hún
mundi eftir heimsókn manns
'ins, fann hún gleðina
streyma um sig- Hana lang-
aði ekki að fara aftur að sofa,
hana langaði ekki að missa
þessa gleðiiilfinningu. Hún
lagðist aftur til svefns. En
það var aðeins refasvefn, því
að hún hélt áfram að opna
augun til að fullvissa sig um
að þetta væri allt saman satt.
Ekki fyrr en himinninn var
farinn að grána af döguninni
sofnaði hún djúpum, draum-
lausum svefni.
í skeyti hans var aðeíns
þetta: „Bréf á leiðinni. West-
on“ Það hafði komið fjöru-
tíu klukkutímum eftir komu
mannsins. Fritz bakari, sem
einnig var póststjóri, kom
með það ásamt brauði.
,,Það hefur komið langt
að-“
Hún stakk skeytinu í barm
sér. Það var öruggasti stað-
urinn, og þegar hún dró
djúpt andann, fann hún fyrir
því og heyrði skrjáfa í því.
En í þorpi þar sem aðeins
eru sjö hús, er skeyti frá
Austur-Indum undanþegið
þagnarskyldu póststjómar-
innar, Hérna var það, sem
minna vár, gert að umtals-
efni.
Það hafði verið heilmikið
talað um nýja garðstólinn,
sem móðir Matthildar hafði
keypt á svalirnar hjá sér í
fyrra. Nágrannakona hennar,
sem hélt áfram að horfa á
hann og faldi sig á bak við
gluggatjöldin, sagði við
mann sinn; ,,Þet>ta er bara til
að sýnast-“
,,Og segðu mér nú hver
það er, sem sendir þér skeyti
frá Batavíu. Allt þorpið er að
reyna að geta sér þess til.“
,.Ó, það er vjnur móður
Páulis, sem kom þangað ejnn
dag meðan ég dvaldi þar.“
Hún vildi ekkert iáta uppi
um það- Hún dró djúpt and-
ann og fann tii skeytisins og
heyrði skrjáfá í því.
,.Það er sannarlegá undar-
legt að hann skuli fara að
senda þér skeyti frá Ausíur-
lndíum.“
,,Víst er það, mamma.“
Hamingja hennar var svo
mikil, að hún fór að brosa
allt í einu eins og þegar blóm
opnar krónu sína.
„Og hver var maðurinn,
sem kom að finna þig í fyrra-
dag? Ég frétti af því.“
Það var sjálfur guð, hugs-
aði Matthildur. „Svo að þú
veizt það líka?“
„Allt þorpið veit það. Hvað
vildi hann þér?“
„O, ekkert sérstakt Hann
kom bara með kveðju til mín
frá Batavíu og spurði hvern-
ig mér liði.“
„Og þú ætlar að segja mér
að hann hafi komið alla þessa
leið frá Batavfu bara þess
vegna! Ég held nú bara að þú
sért að segja mér ævintýri.“
„Ævintýri — þú segir satt,
mamma.“
„Þú hefur ekki skýrt það
néitt betur út fyrir mér,“
sagði móðir hennar og fór
hugsandi inn í eldhúsið. Fritz
bakari mundi ekki vita, hve
lengi bréf er á leiðinni frá
Batavíu. En kannske að
,,pabbi“ viti það, gamli kenn-
arinn hennar- Hún kaus að
ganga götuna meðfram ærsla
fullum læknum. Þrjár vikur?
Fjórar vikur? -—• Maður
þurfti aðeins að líta á þetta
straumharða vatnsfall til
þess að sjá, að fjöllin voru
ekki langt undan. •— Eða
karnske fimm vikur?
Við milusteininn þar sem
hríðin hafði skollið á hana
forðum, nam hún staðar- Hún
| hafði verið fjórtán ára þá.
! Hún settist niður. Rósa hafði
dáið. Þetta var svo löngu lið-
ið. Hún hvíldi í friði. hún
Rósa hennar. Og Fjóla með
fallegu börnin sín og mann
sinn- Og nú var hamingjan
kornin til hennar líka.
„Örlagadís, vertu mér hlið-
holl!“ Hún málti ekki gráta!
Húr ætlaði að gera sjálfa sig
verða hamingjunnar og vera
ávallt hugrökk!
Stóra landakortið, sem
hafði alllaf hangið ýfir rúmi
Rósu, hékk nú í skrifstofu
skólastjórans. Hann sat við
skrifhorðið sitt og var að leið
rétta stíla- Borgirnar, sem
Rósu hafði langað að heim-
sækja, voru ennþá undirstrik
aðar með rauðu.
,,En hve þú lítur vel út,
pabbi.“
,,Já, hann virðist ekki
þurfa mín við strax. Hapn
tók konu mína. Hún náði sér
aldrei eftir þetta, þú veizt. —
En það er fallegt af þér að
muná eftir honum gamla
pabba.“
Á skrifborðinu stóð mynd
af Rósu í skeljaumgerð- Hann
fylgdi augn.atilliti Matthildar
og rétti henni myndina.
.,Hún var einmitt svona.
Það var gott, að þessi mynd
var tekin- Þetta er sú eina
mynd, sem er til af henni.“
Hún mátti ekki fara að
gráta! Hún brosti blíðlega og
hélt myndinni upp að vanga
sínum.
,.Líður þér vel, Matthild-
ur?“
Hún mátti ekki láta hann
sjá, hve hún var hamingju-
söm. Hún dró andann djúpt
og kinkaði aðeins kolli. Vissi
hann annars, hve langan
tíma bréf var á leiðinni héð-
an til Batavíu eða frá Bata-
víu og hingað?
,,0, næstum því. Það eru
reglulegar flugferðir milli
Hollands og nýlendna þess.“
,,Svo! — Geta farþegar
komizt þá leið líka?“
,.Já, ég sagði að það væru
reglulegar flugferðir- Pést-
flugvélin tfikur líka farþega.“
„Hugsið þið ykkur.“
DG nú Iækka þeir Örn og Kári flugið. Lendingin ítekzt þeim vel, en
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSINSs
ORN ELDING