Alþýðublaðið - 23.02.1949, Síða 7

1
Miðvikudagur 23- febr. 1949.
ALÞYfyjBLAÐIÐ
Félagslíf
Péfur Sigurðsson:
Skíðanefndin.
Keppni um Í.R.
meisíaratitilmn í
svigi karla 1949 |
fer fram að Kolviðarhóli,
næsta sunnudag 27. febr. kl.
2 e. h. Allir flokkar keppa
samesginlega. i
í næstu viku frá 28. febr. til
6. marz verður haldið skíða-
námskeið að Kolviðarhóli
undir leiðsögn beztu skíða-1
manna félagsins. Nánari upp-
lýsingar í ÍR-húsinu frá kl.
8—9 á föstudag. *
S
iMinningarspjöld \
S Jóns Baldvinsonar forsetaS
S[ást á eftirtöldmn stöðum:S
S Skrifstofu Alþýðuflokksins. S
S Skrifstofu Sj ómannafé'lags S
SReykjavíkur. Skrifstofu V. S
•K.F. Framsókn. Alþýðu-S
^Hafnarf. og hjá Sveinbirni
^Oddssyni, Akranesi.
Oð
sendur út ur ailan bæ
SÍLD & wiSKUB
og sniffuí
Tii í búðinni alan daginn.
Komið ög veljið pða símið
SÍLD & FISKUR
niKisiNs
Jt
i’,75'
til Djúpavíkur,
Drangsness,
Hólmavikur og
Skagastrandar
um helglha.
1
Áætlunarferð hinn 28. þ. m.
tii Arnarstapa,:
Sands,
Olafsvíkur,
Gr undarfj arðar,
Stykkishólms og
‘ Flate.yjar.
Tekið á móti fflutningi í
bæði skipin á morgun. Pant-
aðir farseðlar með. Skjald-
breið óskast sóttir á föstu-
daginn.
_ „HerðubreiS"
Áætlunarferð til Vestfjarða
uni hélgina. Tekið á móti
móti flutningi til hafna milli
Patreksfjarðar og
. Bcilungavíkur
á morgun, Pantaðir farseðl-
■ar .óskast sóttir árdegis á
laugardaginn.
SUNNUDAGINN 30. jan. s. 1.
flutti séra Pétur Magnússon í
Vallanesi útvarpserindi, sem
var að mínu álitb bæði tíma.
bært, hQllt og viturlega hugsað.
Hann benti réttilega á, hve
þýðingarmikið það væri fyrir
siðgæðisuppeldi þjóðarinnar, að
menn ræktuðu með sér hiiia
trúarlegu hugsjón, og væri þá
kirkjusókn þýðingarmikiil lið-
ur í slíkri trúariðkun. Forusíu-
menn þjóðarinnar ættu að
ganga á undan í þessu og gefa
gott fordæmi.
Fyrir 10—20 árum ræddi ég
þetta við þáverandi forsætisráð.
herra, skrifaði um það og flutti
einnig útvarpserindi um þessa
hlið uppeldismála okkar.
En .nú er bezt að vera hrein-
skilinn og segja satt. Ég er séra
Pétri Magnússyni hjartanlega'
sammála um þetta atriði, og .
ræða hans vakti hjá mér ýmsar
hugsanir. En sennilega geri ég
bæði hnan og ýmsa aðra þjóna
kirkjunnar hissa á því, er nú
skal segja:
Um áratugi hafa trúmál ver-
ið mér hugleikið viðfangsefni,
og um árabil ferðaðist ég um
landið og flutti erindi um ýmis
efni, þar- á meðal andleg mál og
trúmál. Ég gerði það af heilum
hug og trúi enn, að heimsins
mesta þörf sé sú hugarfarsbreyt
ing, sem einna helzt og jafnvel
eingöngu fæst fyrir trúna á guð
og boðun fagnaðarerindis Jesú
Krists.
En þrátt fyrir þessa afstöðu
mína, iget ég ekki sagt með
sanni, .að mig langi að jafnaði í
kirkju. Ég verð að taka á vilja.
krafti mínum til þess að fara til!
kirkju hér á landi, jafnvel þótt j
ég eigi von á sæmilegri eða á-
gætri ræðu. Hvers vegna hef ég
þá ekki löngun til að ganga í
kirkju? Ung stúlka, vel roennt.
uð og greind, sem dvalizt hafði
um árabil erlendis við fram-
haldsnám, sagði við mig: Ég
sótti kirkjur í Ameríku, en ég
get alls ekki komið mér að því
hér. Skyldi hún hafa vitað or-
sökina til þess? Ég efa það stór.
loga en ég er viss um, að hún
sagði satt, og ég skildi hana vel.
Nú, þá er það mín saga um
kirkjurnar. Ýmislegt getur vald
ið því, að ég finn ekki sérlega
löngun til þess .að ganga í
kirkju. Ég verð að játa bsð, að
ég hef orðið fyrir sárum von-
brigðum með einstöku þjóna
kirkjumiar, þótt hinir séu miklu
fleiri. Slíkt er auðvitað engin
afsökun. því allir verðum við
fyrir vonbrigðiun með hvern
aanan. En af presti verður auð-
-Vitað alltaf krafizt þess að
h.an.n sé lýðnum frekar fyrir.
mynd í einu og öðru, heldur en
hver og einn. Hann verður að
vera kröíuharður við sjálfan
sig bæði í umburðarlyndi, í öll-
um viðskiptum og réttlátur og
sanngjarn í dónium sínum. —
En sleppum nú þessu.
Ég kann heldur illa við flest
kirkjuhúg hér á landi, eftir að
hafa kynnzt þeim í öðrum lönd-
um„ Bekkir eru að öllum jaín.
aði óþægilegir, oftast aðeins
einn gangur inn mitt gólfið.
Annað hvort verður sá, sem
fyrstur kemur inn, að setjast út
við vegg eða láta þá næstu
troðast stöðugt fram hjá sér.
Kirkjurnar. eru oftast fremur
illa hitaðar, eða mjög illa, birt-
an -að deginum til er köld og ó-
þægileg. Kirkjugestur verðux
að sitja í yfirhöfn siiuai eða sitja
með hana, eða leggja hana hjá
sér á bekk, ef til vill öðrum til
ræðum.
óþæginda. Kirkjur sótti ég í
Ameríku, þar sem hægt var að
hengja yfirhafnir sínar í for_
stofu, og þetta voru þó fjölsótt-
ar kirkjur, allstórar, meira að
segj-a með upphækkuðum sæt.
um. Söfnuðurinn í kirkjunum
syngur lítið eða .ekici. Þetta
dregur mjög úr áhrifum guðs-
þjónustunnar. Kórsöngur getur
ekki bætt úr þessu tapi. Og svo
er það messugerðin sjálf.
Hvað sem aðrir segja, verð ég
að kannast við það hreinskilnis-
lega. að ég felli mig heldur illa
við messuformíð, gæti jafnvel
sagt, að mér leiddist það. Sam.
fara altarisþjónustunni eru allt
of miklar endurtekningar og
oftast er tónið lítils virði. Svo
er að' minnsta kosti um m:g.
Aðeins fáir prestar tóna vel, og
óbundið mál fer aldrei vel í
söng eða tóni.
Hvað segja svo aðrir? Ekki
ætla ég að gera þetta að deilu-
máli við neinn. En væri ekki
ástæða fyrir presta og forustu-
menn kirkjunnar til að hugleiða
þetta vandlega? Ef til vill má
segja, að menn eigi ekki ,að vera
með neina hótfyndni, þeir eigi
að ganga í guðshús til þess að
heyra -guðs orð. En hinu má
ekki gleyma, að nútíminn er
hvarvetna á kröfugöngu, og
ekkert þýðir að loka augunum
fyrir kröfum manna, því að
rnargar þeirra eru réttmaetar.
Breytingin á híbýlum manna,
lífskjörum og lifnaðarvenjum,
hefur verið stórstíg á þessari
stuttu ævi minni, en starfsað.
ferðir kirkjunnar liafa ekki
tekið stórum. framförum, og
breytingin í messugerð og ýmsu
þar -að lútandi er ekki mikil.
Sumir segja sjálfsagt. að þar
eigi sem minnst breyting að
verða. Jæja þá, góðir hálsar; en
g*etið þið þá sætt ykkur við hálf
tómar eða tómar kirkjur? Getið
þið verið án okkar allra, sem
erum velviljaðir, og hinna einn-
ig, • sem teljum margvísleg-a
breytingu æskilega?
Ég fyrir mitt leyti geri kröfu
til þess, að kirkjur séu, að
minnsta kosti í fjölmennum
stöðiun bæði hlýjar og vistleg.
ar, sæti séu þægileg og þeim
h.aganlega fyrir komið, að
kirkjugeslir búi þar„, við þæg-
indi, engu verri en á látlausum
heimilum. M-essugerðin ætti að
vera -einíöld, markviss og’ áhrifa
rík. Tign og alvara á aS yera
henni sámfara, en samt enginn
drungablær. Nægilegt er, að
söfnuður og söngköritín syngi,
öii prestur flytji sinn boðskap í
ræðu, með bæn fyrir og eftir.
Vilji menn fá eitthvað í stað
íónsins, getur söngkórinn og
organistinn veitt söfnuðinum
það. Blessunarorðin á prestur.-
inn auðvitað að flyíja en það er
fullkominn óþar-fi, að hann sé
að skinta um verustað frá altari
í ræðustól, úr stól fyrir altari
aftur, meðan á guðsþjónustunni
stendur, og enn meiri óþarfi er
öll fataskipting. Þá .eiga með-
hjálparar að hverfa, hversu
elskulegir sem þeir kunna að
vera.
Ef til vU-1 móðga ég nú marga
með þessu hreinskilna spjalli
mínu, en fyrst málið er á dag-
| skrá, verða þeir, ,sem ekki eru
sinnulausir um það, að segja
hug sinn. og nú hef ég opinber.
að hér hugrenningar hjarta
míns, hvernig sem þeim kann
að verða tekið.
Innilegar bafckir fyrir auðsýnda vináttu og sarn-
úð við fráfail >cg jarðarfÖr konu mmn-ar,
lngveldar Jéiisdéttiir,
Einnig þakfca ég öllum þeim, sem á oinn eða ann-
>an 'hátt léttu henni stimdirnar í sj úkdómsiegunji i.
Ilel^i Jakobsson.
lionÍDgaror'ð
F. 4. oiarz 1859.
Ð. 25. iaoéar 1949.
hniginn',
heilsu og manndóms brotin
vígin
eftir langan liðinn dag. —
Yfir stigin ellin þunga
er, og spakmáig hljóðnuð tunga.
Sérhver ævi á sólarlag. —
Söngelskur og Ijóðalaginn
leiðargöngur fór um bæinn
léttfættur og limabeinn.
Sveif þó hraðar ungur andi
ekki neins í íjóðurbandi.
Skír var sái og hugur hreinn.
Sannleiksþrá er ei á enda,
enn skal Ieitarblysin senda
út í víðan guðageim.
Perlur finna dýrra dáffa,
dulrúnir og gátur ráffa
torskildar í trylltum heim.
Eygði galla í aldarfari
andi frjáls í snillisvari,
hlífffi engum óhreinleik.
Hvaff sem annars affrir sögðu
effa þar til málq lögðu
liugsun ei af hólmi veik.
Lét hann falla Ijóffhendingar
lýðsins kringum ávirffingar,
heimtaffi rétt, sem hverjum ber.
Orffs meff vopnum, þreki og þoli
þá fór stundum Jón frá Hvoli
einn mót sterkuni öfgaher.
Háaldraffur, hugarglaffur,
heiffarlegur ferffamaður
hvílist eftir ævistarf.
Kvaddur nú af konu sinni,
kærum syni og dótturinni.
Trúrra þjóna öfflast arf.
Jósep S. Húnfjorð.
-----—------«•---------
Sjómannadagsréðið
Vxh. af 3. síSú.
fimm árum, ef möguleikar leyfa,
Skorar SjómannadagsráðiS því
á bæjarstjóm Reykjavíkur, að
gefa fulinaðarsvar um lóðina
ekki seinná en fyrir næsta sjó
mannadag. í því sambandi felur
fundurinn istjórn Sjómannadags
ráðsins ásamt formanni og gjald
kera fjáröflunarnefndar heimil
isins\ að hefja umræSur við
skipylagsmenn Reykjavíku^bæj-
, ár samkvæmt bréfi' bargarstjóra
í gær um þetta efni. Þá heimil
ar fúndurinn ,sömu mönnum að
ráða husameistara til að gera
fullnaðarteikningu af heimilinu
undir eins og lóðin h.efur verið
ákveðin
Aðalfundur Sjómannadags-
ráðsiris haldinn 20. 2. 1949, fel
ur fulltrúum sínum í sjóminja
, safnsnefnd að beita áhrifum sín
’ um til að væntanleg sjóminja
deild í þjóðminjasafninu geti
oi’ðið með sem mestum myndar
brag. Þá leyfir Sjómannadags-
ráðið sér að mælast til þess að
! alþingi sjái sér fært að auka
fjárveitingu til fyrirhugaðs sjó
minjasaíns.
Fóru þá fram kosningar
nefnda til úndirbúning næsta
sjómannadags.
Fjársöfnunar-nefnd dvalar.
h-eimilisins var öll endurkosin,
en hana skipa: Sigurjón Á. Ól-
afsson form., Björn Ólafs gjald-
kéri, Guðbjartur Ólafsson,
Grímur Þorkelsson, Júlíus Kr.
Ólafsson, Þór.arinn Kr. Guð-
mundsson og Tómas Sigvalda.
son.
Þá voru kosnir menn. í
skemmtinefnd, róðrarnefnd.
blaðanefnd, skipulagsnefnd,
veðbankanefnd, sundnefnd, sjó-
minjasafnsnefnd x>g sjómanna.
stofunefnd.
í fundarlok var samþykkt
heillaávarp til Vélstjórafélags
íslands og Stýrimannafélags ís-
lands í tilefni af 40 ára og 30
ára afmælum þessara félaga.
Fundarstjóri á fundinum var
Guðbjartur Ólafsson, formaður
skipstjóra. og stýrimannafélags-
ins Öldunnar.
HANNES Á HORNINU.
(Frh. al 4. síSu.)
skylduvinnu, að hún mundi taka
vinnuna frá verkalýðnum. En
það msétti ekki koma fyrir.
í FYRRADAG slasaðist dreng
ur, sem virðist hafa v-erið að
hanga í skúr, sem verið var að
flytja. Þetta mun ekki koma
mönnum á óvart, því að börn og
unglingar eru á hverjum degi í
bráðri lífshættu vegna þess
hvernig þau láta utan um far„
artæki á vegunum. Hér eiga
vagnstjórar enga sök. Hef ég oft
séð það, að vagnsjórar reyna
-eins og þeir geta að koma í veg
fyrir það, að drerigir hangi aft.
an í vögnum þeirra, en það er
mjög erfitt. Ættu vegfarendur
að hjálpa vagnstjórunurn til að
kcima í veg fyrir þetta.
Hamiés á liorninu.
ELLEFTA HVERFI Alþýðu
flokksfélags Reykjavíkur held
ur spiila- og skemmtikvöld í
Þórscafé kl. 8 í kvöld. — Til
skemmtunar verður: Sameig-
irileg kaífidrykkja, Finnur
Jónsson alþingismaður flýtur
erindi og IIoIls verður kvik-
myndasýning.
Hornaíjörður
Framh. af 5. síðu.
ig vísað frá með rökstuddri
dagskrá, þar sem Höfn nýtur
þegar aðstoðar samkvæmt hafn-
•arlögum. og einu landshöfninni,
sem byrjað hefur verið á, er
ekki lokið vegna féleysis, og
lo-ks, að ekki sé lokið heildar-
athugun um landshafnir.
Lesið Alþýðublaðið I