Alþýðublaðið - 09.01.1928, Síða 4

4
ALÞVÐUBLAÐIÐ
uninn hefði Jens Eyjólfsson sagt
upp öllnm þéim, er vinna að
kirkjubyggingunni, og tilefni þess-
arar vinnuuppsagnar væri tví-
mæialaust grein sú, er Guðjón
Benediktsson reit i Aljrbl. á^föstu-
dag. Alþýðublaðinu fanst þetta
svo ótrúleg j frásögn, að .jrað gat
varla trúað henni. Alþýðublaðið
hringdd {jví til Jens Eyjólfssonar
byggingameistara og spurði hann
tíðinda um þetta. Kvað hann þetta
mjpig mikinn misskilning. Hann
hefði engum verkamanni sagt upp
vinnu á laugardaginn.
Bæjarstjórnarfcosningin í Hafn-
arfirði.
Or ígengu Gunnlaugur Krist-
mundsson pg Ölafur Davíðsson.
Flokkarnir komu sér saman um
að láta kosningu ekki fara fram
og buðu því að eins fram einn
mann hvor, þá Gunnlaug Krist-
mundsson ag Helga Guömunds-
son kaupmann.
Fulltrúaráðsfundur
jer i itvöld kl. 8V2. Fundaréfni:
Bæjarstjórnarkosningarnar.
Árni Jónssnn
frá Múla lætur jæss getið í
forystugrein í „Verði“ síðast, að
Kr. Alb. hafi „ekki lokrid aiigim-
um fi/rir pví, aem honum hefir
pótt ábótavajit hjá flokksmönnum
sínum“. Það var líka þess vegna
að Kr. Alb. var látinn fara frá
ritstjórn „Varöar‘‘. Menn muna
greinir hans um kjördæmaskift-
iniguna og hvernig' miöstjórn í-
haidsflokksins brást við [xeint
skrifum.
Leiðrétting.
í trúiofunarfrétt í blaöinu i
fyrradag hafði misprentast Páil
Steffensen, en átti að verá Jón
Steffensen.
Veðrið.
Frost alls staðar á landinu.
Kaldast á Grímsstöðum, 9 stig.
1 Reykjavík i 'stig. Hvass suðvest-
an í Vestmannaeyjum. Snarpur
austan í Reykjavík. Annarstaðar
á landinu norðlægur vindur. Djúp
lægð við Suövesturland á aust-
urléið. Horíur: Á Suðvestur-
landi alihvass suðvestan. Við
Faxaflóa hvass norðvestan. Suð*-
austan hvass á Suðausturlandi.
Norðaustan hvassviðri á Aust-
fjörðum, Norðurlandi ag Vest-
fjörðum. Úrkomulítið' við Faxa-
flóa. Snjókoma annarstaðar á
landinu.
Stúdentafræðslan.
Fýririestur Einars Magnússonar
cand. theoi. var afbrigöa skemtí-
iegur og fróðlegur.
Um ÍJtskálaprestakall
hafa sótt Einar. Magnússon
cand. theol., Þorsteinn Kristjáns-
son prestur i Sauðlauksdal, (jiaf-
ur Ólafsson cand. theol., Ásmund-
ur Guðmundsson skóiastjóri á
Eiðum, Guðmundur Einarsson
prestur á Þingvöllum og EiríLk-
ur Brynjólfsson cand. theol.
Strákskapur.
Tekið var eftir jrví einn morg-
un fyrir skömmu, að kaÖlarnir
höfðu verið' 1 skornir úr kóifurn
kirkjuklukknanna nýju í Landa-
koti. Er ekki unt aö segja, hver
verið hefir jíar að verki, en
sií'kt hátterni er vítaverður strák-
slcapur.
Ungmennafélagið
„Velvakandi“ ætlaði að halda
álfadanz á íþróttavellinum í
gcerkcælcli. En danzflokknum
þó.tti veðrið' vont, og var áifa-
danzinum frestað. Á yellinum
UHSWEEXENED steriuzed:
!ÍS5»£Stents 1
-£;::Pnfi|>AREO-,HhOIXAH0

Ef yður vantar rjóma f
matirarj, pá notið
DVKELAND-mjólkina,
pvá hana má ÞE ¥ TA.
Sí»kk,*r—Sokkar — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru is
ienzkir, eudingarbeztir, hlýjastii
Brauð og kökur frá Aljiýðu-
brauðgerðinni á Baldursgötu ■ 14.
„Smidnr er óg nefndur“, eftir
Upton Sinclair. Ragnar E. Kvaran
þýddi og skrifaði eftirmála.
„Húsið við Norðurá“, íslenzk
leynilögreglusaga, afar-spennandi.
Fást í afgreiðslu Alþýðublaðs-
ins.
ílibbar, mau-
cheííslíyrtur,
skófatnaðup og
veírarfrakkar.
Mikið íirval.
hafði safnast saman aii margt
íójk, og undu menn jiví illa, að
ekki skýidi verða af danzinum.
ísfisksala.
„Belgaum“ he'fir selt afla sinn í
Englandi,-8 -900 kítti, fyrir 1622
stpd.
Vðrusalism, Hverfisgötu 42.
Fornsala. Tekur ávalt til söiu alls
konar nýja og gamla muni, áhersla
lögð á fljóta sölu. Takið það til i
dag sem þér viljið seija og látið
svo Vörusalann sækja það heim til
yðar á inorgun. Reynstan hefir sýnt
að fljótast gengur salan, ef þér kom-
ið íneð muni yðar í Vörusalann,
Hverfisgötu 42, (húsið upp i lóðinni).
Fornsala.
Gengi i dag:
Steriingspund kr.
Dollar
100 kr. danskar
100 kr. sænskar —
100 kr. norskar
100 frankar franskir —
100. gyllini hoilenzk —
100 igúilmörk þýzk
22,15
4,548.1
122,35
122,41
120,95
18,02
183,52
108,28
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrrotl
18, prentar smetklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og all»
smáprentun, sími 2170.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur G'uðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Quenx: Njósnarinn mikli.
og stöður jieirra, sem eru undirtyllur hans
á skrifstofunum.
Ibúðarhús Clintons lávarðar var .eitthvert
hið ömurlegasta í jieim hiuta Lundúna, sem
Berkley Square heitir. Hér býr afturhaid og
ættardramb Engiands, íolkið, sem álítur sig
vera „kjarna“ í hinum féikna-mikla vexti og
viðgangi brezka Ijónsins. -
Hayle, trúnaöarþjónn hans hágöfgi, fylgdi
mér upp margar tröppur og mörg göng
með mörgum krókum og kiinum. unz hann
kom að dyrum nokkrum rambygðum. Hann
barði virðulega og „eftir kúnstarimmr regl-
um“ að dyrum. Lágt urr var svarið, en
það nægði hinum auðmjúka þjóni, og hað
hann mig inn ganga.
Hér var lávarðurinn i „heigidómi“ sínum
beiina hjá sér. Og þarna sat hann, gamli
maöurinn, við stórt txirð, alþakið skjölum,
magur, bvítur fyrir hærum, en með ,afar-
skörpum svip, og var hvatlegur í xöllum
hreyfingum. Hann svaraði kveðju ininni
stuttiega, leit á mig hvössum, hörðum ,og
mískunnarlausum augum. Hann var mjjgg
eirðarleysisiegur að sjá, eins og hann þjábist
ékki alllítið vegna óþolinmæði og eftir-
.væntingar.
„Þú ert þremur mínútum of seinn,“ þrum-
aði hann. „Seztu, þarna á stólinn. Ég verö
að fuligera jretta símskeyti og senda það
af stáð áöur en ég tala vjö þig.“
Hayle fór og lokaði iiurðinni á eftir sér.
Ég settist niður. Ég var alvanur því að
umgangast mestu sfjórnmálagarpa í Evrópu.
Mér var kunnugt um, að sumrr af þeim hafa
vissar „iausar skrúfur“, fiótt þeir séu. anh-
ars afburðamenn til aB leysa af hendi þau
hlutverk, er þeir hafa vaiið sér.
Clinton lávarður hafði mikla stjórnmála-
hæfileika fyrir ástand sinnar tíöar, en auk
þess var hann einstaklega duttlungafullur
maöur, reiðigjarn og æstur í skapsmunum.
Hann var Jíka mannhatari, og fleira var
ilt við hann. E11 um þetta vissu helzt Jieir
fáu, sem umgengust hann, en um hitt var
öllum heimi kunnugt, að hann var sá skör-
ungur Stóra-Bretlands,\ sem mest bar á og
•niestu réð í brezkri stórp-ólitík vegna ráði-
kænsku h:ans og hrekkja. Hann var sextíu
0,g níu ára aö aldri. Victoria drottnáng hafði
sæmt hann Garter-heiöursmerki: og auk þess
að vera í leyndarráði Breta var liann ridd-
ari Sankti Patricks orðunuar og heiöurs-
doktor í lögum frá Cambridge-háskóla og
meðiimur Konungleg'a félagsins. Hann hafði
verið í ráðuneyti Salisburys og auk jiess
sex öðrum, bæði á undan og eftir Salis-
burys stjórnarformensku, og ávait haföi hann
sýnt fráni úr skarandi skarpskygni og hygg-
indi, óskeikula framsýni, undraverðan skiln-
ing á smáu sem stóru og dómgreind, sem
stóðst hvaðá eldraunir, er vera skyldi. Fáir
eða engir sáu hag Bretlands betur borgi'ó en
hann. Hann var næstum því eins mikill
mælskumaður ög Gladstone, já, og eins og
stjórnspekingi hafði lionum oft verið líkt
við Palmerston, einkum hvað snerti áhrif
hans á pólitík annara landa.
Annars var hann öllum heiminum gáta. Á
utanríkismálaskrifstofunum hræddust hann
aliir. Svo gagnkunnugur var hann öllu og
öllum á skrifstofunum, að hann vissi ná-
kvæmlega, hvað hver og einn átti að gera og
gerði, alt frá sendisveini og lægsta ritara til
þeirra, sem stóðu næstir honum sjálfum. Og
vei þeiin, 'er sló slöku við starf sitt!
Annars var hann að eðlisfari sérlega
strangur, — enda einkendi jrað alt hains ííf.
Hann lofaöi éngan og ekkert, sagði eiginlega
aldrei álit sitt urn neitt nema [iað, sem
heyrði til hinu áhyrgðarmikla starfi hans
Arinars voru.öll hans áform og framkvæmdir
beinar og ákveðnar skipanir. Hann hafði